Ἀποκλειστική συνέντευξις μεταστραφέντος παπικοῦ Πανεπιστημιακοῦ εἰς Ὀρθοδοξίαν
Κωνσταντῖνος Μπίννη: Εὐχαριστῶ τὸν Ο.Τ. ποὺ μοῦ φιλοξενεῖ αὐτὴ τὴν συνέντευξη, τὴν ὁποία ἔδωσα στὸν κ. Καραλὴ Γεώργιο ἰταλιστὶ μεταφρασμένη ἑλληνιστί.
Ἐρώτησις: Ποῦ γεννηθήκατε καὶ ἀπὸ ποῦ κατάγεσθαι;
Ἀπάντησις: Γεννήθηκα τὸ 1960 στὴν Bologna καὶ παρέμεινα ἀρκετὰ χρόνια στὴν γενέτειρά μου πόλη. Σπούδασα Θεολογία στὸ Reggio Emilia, μετέπειτα στὴν Bologna καὶ ἀργότερα στὴν Ρώμη. Παντρεύθηκα νεαρὸς 20 χρονῶν· ἡ γυναίκα μου κοιμήθηκε τὸ 2014 μετὰ ἀπὸ 34 χρόνια κοινῆς ζωῆς
Ἐρώτησις: Ποιὲς ἦταν οἱ σπουδές σας;
Ἀπάντησις: Σπούδασα Θεολογία· ἔκανα τὸ μάστερ στὴν Bologna καὶ τὸ ντοκτορὰ στὴν Ρώμη. Ἀπό τὰ πρῶτα χρόνια τῶν σπουδῶν μοῦ ἔλεγαν ὅτι ὁ τρόπος σκέψης μου εἶναι ὀρθόδοξος. Ἐγὼ δὲν καταλάβαινα τί σήμαινε νὰ εἶναι κανεὶς Ὀρθόδοξος, γιατί γιὰ μένα κάθε Χριστιανὸς πρέπει νὰ εἶναι Ὀρθόδοξος καὶ ὄχι ἑτερόδοξος μὲ τὴν ἔννοια ὅτι πρέπει νὰ πιστεύει σωστὰ στὸν Χριστό. Ἐνῷ προχωροῦσα τὶς σπουδές μου ὅλοι οἱ καθηγητὲς καὶ ἰδιαίτερα αὐτοὶ ποὺ ἔκαναν Πατρολογία, Λειτουργική, Παλαιὰ Διαθήκη καὶ Ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία μοῦ ἐπαναλάμβαναν ὅτι σκεφτόμουνα σὰν νὰ ἤμουν Ὀρθόδοξος. Αὐτοὶ οἱ καθηγητὲς καὶ συνάδελφοι μετέπειτα, οἱ περισσότεροι ἔχουν πεθάνει, ἀλλὰ ἔμειναν στὴν ἱστορία ὡς μεγάλοι δάσκαλοι, γιατί προσπαθοῦσαν νὰ βλέπουν τὰ πράγματα μὲ ἀντικειμενικὸ τρόπο. Χρησιμοποιοῦσαν τὶς κατηγορίες τῆς Ἀνατολικῆς Παραδόσεως.
Ἐρώτησις: Τί σπουδὲς κάνατε πάνω στὴν χριστιανὸ/ἰουδαϊκὴ παράδοση, ὅπως ἀποκαλεῖται;
Ἀπάντησις: Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη πρὶν 40 χρόνια πήγαινα στὴν συναγωγή, γιὰ νὰ μάθω ἑβραϊκὰ στὴν Modena. Πῆγα πολλὲς φορὲς στὸ Ἰσραὴλ γιὰ τὴν γλῶσσα (ulpan) καὶ γιὰ δύο χρόνια παρακολούθησα μαθήματα γιεσιβά, γιὰ νὰ μάθω τὸ ταλμούδ.
Ἐρώτησις: Βοηθάει κάποιον αὐτὴ ἡ σπουδή, γιὰ νὰ καταλάβει τὸν Χριστιανισμό;
Ἀπάντησις: Διαμέσου αὐτῆς τὴν ἐμπειρίας ἔμμεσα προσπαθοῦσα νὰ πλησιάσω τὶς ρίζες τῆς χριστιανὸ-ἰουδαϊκῆς παραδόσεως καὶ τῆς συριακῆς, ποὺ χρησιμοποιοῦν τὰ ἀραμαϊκά. Ὅταν ἐπέστρεψα στὴν Ἰταλία τελείωσα τὶς σπουδὲς στὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία ποὺ πάντα μοῦ ἄρεσε μαζὶ μὲ τὴν Θεολογία. Ἔγινα πτυχιοῦχος καὶ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας μὲ ἐξειδίκευση στοὺς πρώτους πέντε αἰῶνες.
Ἐρώτησις: Ὅταν τελειώσατε τὶς σπουδὲς ποῦ διδάξατε;
Ἀπ. Δίδαξα στὸ Ποντιφιακὸ Πανεπιστήμιο (Θεολογικὴ Σχολὴ) τῆς Ρώμης καὶ τῆς Bologna, βιβλικὴ θεολογία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ θεολογία τοῦ κατὰ Ἰωάννη Εὐαγγελίου μὲ πάμπολλες δημοσιεύσεις, ποὺ πολλοὶ διεθνῶς χρησιμοποίησαν.
Ἐρώτησις: Πότε γνωρίσατε τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση;
Ἀπάντησις: Ἐνῷ δίδασκα ἐρχόμουν συχνὰ στὴν Ἑλλάδα μὲ τὴν κοιμηθεῖσα σύζυγό μου. Ἐπισκέφθηκα τὴν Κέρκυρα, τὴν Κρήτη καὶ ἔτσι ἄρχισα νὰ κάνω τὰ πρῶτα βήματα στὴν γνωριμία αὐτὴ καὶ αἰσθανόμουνα σὰν νὰ βρισκόμουνα σὲ γνώριμο μέρος. Μὴ ξεχνώντας ὅτι ἡ γιαγιά μου εἶχε καταγωγὴ ἀπὸ τὶς ἑλληνόφωνες-ὀρθόδοξες περιοχὲς τῆς Καλαβρίας. Μετὰ θέλησα νὰ ἐπιστρέψω στὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἀπευθύνθηκα σὲ μία ἐνορία στὴν Ἀθήνα. Ἄρχισα νὰ κάνω κατήχηση ποὺ διήρκησε 4 χρόνια. Στὶς 14 Σεπτεμβρίου στὴν ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως ξαναγύρισα στὴν Ὀρθοδοξία δεχόμενος τὸ ὀρθόδοξο βάπτισμα μὲ τὸ ὄνομα Κωνσταντῖνος στὴν ἁγία Μαρίνα Θησείου. Τὸ ὄνομα αὐτὸ τὸ ἀγαποῦσα πολύ, ἂν καὶ ὅλοι ποὺ παραβρέθηκαν στὴν βάπτισή μου μὲ φώναζαν Σταῦρο, ἐπειδὴ βαπτίσθηκα τὴν ἡμέρα τοῦ Σταυροῦ. Ἦταν ἡ πιὸ ὡραία ἡμέρα τῆς ζωῆς μου, γιατί ἐπέστρεψα στὴν Ὀρθοδοξία. Δὲν μοῦ ἀρέσει νὰ μιλῶ γιὰ μεταστροφὴ στὴν πίστη, ἀλλὰ ἐπιστροφὴ σὲ αὐτὸ ποὺ ἦταν ἡ παλαιὰ πίστη στὸν ἰταλικὸ χῶρο πρὶν τὴν ἔλευση τῶν Φράγκων. Καὶ εἶμαι πολὺ εὐγνώμων σὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ μὲ βοήθησαν νὰ κάνω αὐτὸ τὸ βῆμα. Μετὰ ἀπὸ δύο χρόνια ἀπὸ τὸν θάνατο τῆς γυναίκας μου καὶ ἐνῷ βρισκόμουν σὲ πορεία πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία συνάντησα τὴν τωρινὴ γυναίκα μου.
Ἐρώτησις: Ἡ γυναίκα σας εἶναι Ὀρθόδοξη;
Ἀπάντησις: Ἐγὼ δὲν ἤθελα νὰ νυμφευθῶ μὲ μυστήριο τῆς παπικῆς ἐκκλησίας, ἀλλὰ μὲ ὀρθόδοξο μυστήριο. Ἡ γυναίκα μου εἶχε ξεκινήσει καὶ αὐτὴ τὴν πορεία της πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία, πρὶν μὲ γνωρίσει καὶ γιὰ μένα ἦταν ἕνα μεγάλο δῶρο. Τώρα μένουμε στὴν Ραβέννα καὶ αἰσθανόμαστε σὰν στὸ σπίτι μας, διότι ἡ Ραβέννα ἦταν ἐξαρχία τῆς πάλαι ποτὲ διαλαμψάσης Κωνσταντινουπόλεως. Μὴ ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Ἰουστινιανὸς διὰ μέσου τοῦ Ἁγίου Μαξιμιανοῦ[1] στὴν Ραβέννα ἔκανε τὰ περίφημα ψηφιδωτά, τὰ ὁποῖα μέχρι σήμερα μπορεῖ κανεὶς νὰ τὰ θαυμάσει. Ζοῦμε ὅμως στὴν σημερινὴ ἐποχὴ σὲ ἕνα μέρος ποὺ ἔχει χάσει τὶς χριστιανικὲς ρίζες καὶ προσπαθοῦμε νὰ βοηθήσουμε ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερο κόσμο νὰ ξαναγυρίσει στὸν Χριστιανισμό. Εἴθε ὁ Θεὸς νὰ μᾶς δίνει δύναμη νὰ δίνουμε τὴν μαρτυρία μας.
Ἐρώτησις: Εἴχατε διωγμοὺς ἀπὸ τὴν παπικὴ ἐκκλησία, ὅταν ἐπιστρέψατε στὴν Ὀρθοδοξία;
Ἀπάντησις: Οἱ παπικοὶ μὲ ἀπέλυσαν ἀπὸ τὸ πανεπιστήμιο καὶ μὲ πέταξαν στὸν δρόμο σὲ ἡλικία 60 χρόνων. Εὐτυχῶς ποὺ ἀπὸ τὴν πατρική μου οἰκογένεια εἶχα πόρους, γιὰ νὰ ζήσω. Βέβαια ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι τίποτε μπροστὰ σὲ αὐτὰ ποὺ ὑπέστησαν οἱ μάρτυρες καὶ οἱ ὁμολογητὲς τῆς πίστεώς μας. Πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι οἱ παπικοὶ μὲ τὸ γάντι μὲ πέταξαν στὸν δρόμο καὶ αὐτὴ τὴν τύχη εἶχαν καὶ ἔχουν αὐτοὶ ποὺ ξαναγυρίζουν στὴν Ὀρθοδοξία συνεργείᾳ πάντα μὲ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Γιατί ὁ οἰκουμενισμὸς στὸ ὁποῖο συμμετέχει τὸ Φανάρι, δὲν μπορεῖ ποτὲ νὰ ἀνεχθεῖ τὴν ἐπαναφορὰ στὴν ὀρθὴ πίστη. Τὸ παράδειγμά μας ἂς γίνει γνωστὸ σὲ ὅλους τοὺς Ὀρθόδοξους πιστούς, ποὺ συμμετέχουν στὸν Οἰκουμενισμό.
Ἐρώτησις: Δηλαδὴ σύμφωνα μὲ τὸ οἰκουμενιστικὸ πρόγραμμα ποὺ ἀποδέχεται τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Κωσταντινοπόλεως ὁ μονόδρομος ποὺ προσφέρεται εἶναι ἡ ἕνωση μὲ τοὺς Παπικούς;
Ἀπάντησις: Μάλιστα καὶ γιὰ ἐκεῖ ὁλοταχῶς βαδίζουμε ἀκολουθώντας τὸν οἰκουμενισμὸ καὶ αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ γίνει γνωστὸ στὸν ὀρθόδοξο λαό.
Ἐρώτησις: Ἐσεῖς ποὺ ἐπιστρέψατε στὴν ὀρθόδοξον πίστη ἢ ὅπως ἐπιθυμεῖτε νὰ λέτε στὸν χριστιανισμὸ ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἔχει ἀποχριστιανοποιηθεῖ ἐντελῶς ὁ παπισμός, πῶς αἰσθάνεσθε τώρα ποὺ κατὰ τὴ γνώμη μου βρισκόμασθε ἕνα βῆμα πρὶν ἀπὸ τὴν ἕνωση μὲ τοὺς παπικούς;
Ἀπάντησις: Ἡ κατάσταση εἶναι πολλὴ σοβαρή. Ὅλοι ἐμεῖς ποὺ ἐξήλθαμε ἐπισήμως ἀπὸ τὴν παπικὴ ἐκκλησία καὶ ἀποτινάξαμε καὶ τὴν σκόνη ἀπὸ τὸν ρουχισμό μας, κινδυνεύουμε πάλι νὰ εἰσέλθουμε ἀπὸ τὰ παράθυρα στὸν παπισμό. Οἱ καιροὶ εἶναι χαλεποὶ καὶ ἐπικίνδυνοι γιὰ τὴν σωτηρία μας καὶ βέβαια δὲν συμφωνοῦμε μὲ τὶς ἀπόπειρες ἑνώσεως τοῦ Φαναρίου. Πάντως ὅτι καὶ νὰ γίνει, δὲν θὰ ἀρνηθοῦμε τὴν ὀρθόδοξη πίστη ποὺ μὲ τόσους ἀγῶνες καὶ διωγμοὺς ἀποκτήσαμε. Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος τῆς Ἐφέσου, τὴν εἰκόνα τοῦ ὁποίου φέρουν τὰ σπίτια ὅλων ἐκείνων ποὺ ἐπέστρεψαν στὴν Ὀρθοδοξία, εἴθε νὰ γίνει τὸ στήριγμα καὶ τὸ φωτεινὸ παράδειγμα.
Σὲ εὐχαριστῶ πολύ, ἀδελφὲ Κωνσταντῖνε, γιὰ τὴν ὡραία ἐμπειρία καὶ τὸ μάθημα ποὺ δίνεις σὲ ὅλους ἐμᾶς ποὺ γεννηθήκαμε Ὀρθόδοξοι. Θὰ προσευχόμεθα γιὰ ὅλους ἐσᾶς ποὺ ἐπιστρέψατε στὴν Ὀρθοδοξία, νὰ σᾶς δίνει δύναμη ὁ Θεὸς νὰ κρατήσετε τὴν πίστη μας ἀμόλυντη καὶ καθαρή, ὅπως μᾶς τὴν παρέδωσαν οἱ Προφῆτες, ὁ Χριστός, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Πατέρες καὶ οἱ Μάρτυρες-Ὁμολογητές.
Σημείωσις:
[1] Γεννημένος στὴν πόλη Ἴστρια κοντὰ στὴν Πούλα τῆς σημερινῆς Κροατίας, ὁ Μαξιμιανὸς χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος Ραβέννας τὸ 546 ἀπὸ τον Πάπα Βιγίλιο στὴν Πάτρα. Ὁ Μαξιμιανὸς ἦταν διάκονος ἡλικίας σαράντα ὀκτὼ χρονῶν, ὅταν ἔγινε ὁ εἰκοστὸς ἕκτος ἐπίσκοπος τῆς Ραβέννας. Ἀρχικὰ τὸ ποίμνιο τοῦ Μαξιμιανοῦ ἀρνήθηκε νὰ τὸν δεχθεῖ, ἐπειδὴ ἐπιλέχθηκε ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Ἰουστινιανὸ Α΄ καὶ δὲν ἦταν ὁ ἀρχικὸς ἐκλεκτός τους. Ὁ Μαξιμιανὸς ἦταν ἕνας πτωχός, διάκονος ἀπὸ τὴν Πούλα ποὺ ἀνέβηκε σὲ ὑψηλὴ θέση ὡς προστατευόμενος τοῦ Ἰουστινιανοῦ. Δὲν εἶχε ἐκλεγεῖ ὡς ἀρχιεπίσκοπος ἀπὸ τὸν λαὸ τῆς Ραβέννας, ἀλλὰ μὲ τὸ ὀρθόδοξο ἦθος ποὺ ὑπέδειξε ξεπέρασε τὴν ἀντίθεσή τους καὶ κέρδισε τὸ σεβασμό τους. Μὲ τὴν διακριτικότητα, τὴν γενναιοδωρία του ἀξιώθηκε νὰ τελειώσει καὶ τὰ μεγάλα ἔργα ἀνοικοδόμησης καὶ διακόσμησης τῆς ἐκκλησίας».
Ὁλοκλήρωσε τὴν Βασιλικὴ τοῦ Ἁγίου Βιταλίου καὶ τοῦ Ἁγίου Ἀπολλινάριου στὴν Κλάση στὴ Ραβέννα, καὶ ἔκτισε ἀρκετὲς ἄλλες ἐκκλησίες, συμπεριλαμβανομένης τῆς Santa Maria del Canneto στὴν πατρίδα του, τὴν Ἴστρια.
Ὁ Μαξιμιανὸς ἀφιερώθηκε στὴν ἀναθεώρηση τῶν λειτουργικῶν βιβλίων καὶ στὴν ἀνανέωση τοῦ λατινικοῦ κειμένου τῆς Βίβλου καὶ παρήγαγε μεγάλο ἀριθμὸ φωτισμένων χειρογράφων. Εἶχε ἕνα κάλυμμα Ἁγίας Τράπεζας ἀπὸ τὸ πιὸ ἀκριβὸ ὕφασμα, πάνω στὸ ὁποῖο ἦταν κεντημένη μία ἀπεικόνιση ὁλόκληρης τῆς ζωῆς τοῦ Ἰησοῦ. Σὲ ἕνα ἄλλο ὑπῆρχαν πορτρέτα ὅλων τῶν προκατόχων του κεντημένα σὲ χρυσὸ φόντο.
Ἡ πιὸ ἀξιοσημείωτη ἐπισκοπικὴ ἐπίπλωσή του εἶναι ὁ Θρόνος τοῦ Μαξιμιανοῦ, ὁ ἐπισκοπικὸς θρόνος ποὺ κατασκευάσθηκε ἐξ ὁλοκλήρου ἀπὸ ἐλεφαντόδοντο. Μᾶλλον δημιουργήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ στάλθηκε στὴ Ραβέννα. Ἀποτελεῖται ἀπὸ διακοσμητικὰ φύλλα λουλουδιῶν ποὺ πλαισιώνουν διάφορα σχήματα, συμπεριλαμβανομένου ἑνὸς μὲ τὸ περίπλοκο μονόγραμμα τοῦ ἐπισκόπου.
Σὲ ἕνα φημισμένο ψηφιδωτὸ τοῦ 6ου αἰώνα στὸν Ἅγιο Βιτάλιο ἀπεικονίζεται ὁ Μαξιμιανὸς (ποὺ ἀναφέρεται πάνω ἀπὸ τὴν μορφή του) μαζὶ μὲ τὸν αὐτοκράτορα Ἰουστινιανὸ καὶ τὸν διάκονό του.
Τιμᾶται ὡς ἅγιος τόσο ἀπὸ την Λατινικὴ (22 Φεβρουαρίου) ὅσο καὶ ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία (21 Φεβρουαρίου).