Κύριε
Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὅστις ἔκλαυσας ἐπὶ Λαζάρῳ, καὶ ἔχυσας δάκρυα
λύπης καὶ συμπαθείας ἐπάνω εἰς αὐτόν, δέξαι τὰ τῆς πικρίας μου δάκρυα·
ἰάτρευσον διὰ τῶν ἁγίων Σου παθημάτων τὰ πάθη μου· θεράπευσον διὰ τῶν
πληγῶν Σου τὰς ψυχικάς μου πληγάς· διὰ τοῦ τιμίου Σου Αἵματος καθάρισόν
μου τὸ αἷμα, καὶ ἕνωσον τὴν εὐωδίαν τοῦ ζωοποιοῦ Σου σώματος τῷ σώματί
μου· ἡ χολή, τὴν ὁποίαν παρὰ τῶν ἐχθρῶν ἐποτίσθης, ἂς γλυκάνῃ τὴν ψυχήν
μου ἀπὸ τὴν πικρίαν, τὴν ὁποίαν ὁ ἀντίδικός μου διάϐολος μ᾿ ἐπότισε· τὸ
πανάγιόν Σου σῶμα, τὸ ὁποῖον ἐτανύσθη ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, ἂς ἀναπτερώσῃ
πρὸς Σὲ τὸν νοῦν μου, ὅστις ἐσύρθη κάτω ὑπὸ τῶν δαιμόνων· ἡ παναγία Σου
κεφαλή, τὴν ὁποίαν ἔκλινας ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, ἂς ὑψώση τὴν κεφαλήν μου,
τὴν περιϋϐρισθεῖσαν ὑπὸ τῶν ἀντιπάλων δαιμόνων· αἱ πανάγιαί Σου χεῖρες,
αἱ καθηλωθεῖσαι ὑπὸ τῶν παρανόμων ἐν τῷ Σταυρῷ, ἂς μὲ ἀναϐιϐάσωσι πρὸς
Σὲ ἐκ τοῦ χάσματος τῆς ἀπωλείας, καθὼς ὑπεσχέθη τὸ πανάγιόν Σου στόμα·
τὸ πρόσωπόν Σου, τὸ δεξάμενον ραπίσματα καὶ ἐμπτύσματα ὑπὸ τῶν καταράτων
Ἰουδαίων, ἂς μοῦ λαμπρύνῃ τὸ πρόσωπον, τὸ ὁποῖον ἐμολύνθη ἀπὸ τὰς
ἁμαρτίας· ἡ ψυχή Σου, τὴν ὁποίαν ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ ὑπάρχων, παρέδωκας εἰς
τὸν Πατέρα Σου, ἂς μὲ ὁδηγήσῃ πρὸς Σὲ διὰ τῆς χάριτός Σου.Δὲν ἔχω καρδίαν θλιϐομένην προς ἀναζήτησίν Σου, δὲν ἔχω
μετάνοιαν, δὲν ἔχω κατάνυξη, οὐδὲ δάκρυα, τὰ ὁποῖα ἐπαναφέρουσι τὰ τέκνα
εἰς τὴν ἰδίαν αὐτῶν πατρίδα. Δὲν ἔχω, Δέσποτα, δάκρυον παρακλητικόν·
ἐσκοτίσθη ὁ νοῦς μου ἀπὸ τὴν ματαιότητα τοῦ κόσμου, καὶ δὲν δύναται ν᾿
ἀτενίσῃ πρὸς σὲ μετὰ πόνου· ἐψυχράνθη ἡ καρδία μου ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν
πειρασμῶν, καὶ δὲν δύναται νὰ θερμανθῇ διὰ τῶν δακρύων τῆς πρὸς Σὲ
ἀγάπης.
Ἀλλὰ σύ, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός μου, ὁ θησαυρὸς τῶν
ἀγαθῶν, δώρησαί μοι τελείαν μετάνοιαν καὶ καρδίαν ἐπίπονον, ἵνα ὁλοψύχως
ἐξέλθω εἰς ἀναζήτησίν Σου· διότι ἄνευ Σοῦ θέλω ἀποξενωθῇ ἀπὸ παντὸς
ἀγαθοῦ. Χάρισαί μοι, λοιπόν, ὦ ἀγαθέ, τὴν χάριν Σου· ὁ πατήρ, ὅστις Σὲ
ἐγέννησεν ἐκ τῶν κόλπων Αὐτοῦ ἀχρόνως καὶ ἀϊδίως, ἂς ἀνανεώσῃ εἰς ἐμὲ
τὰς μορφὰς τῆς εἰκόνος Σου· Σὲ ἐγκατέλιπον, μὴ μὲ ἐγκαταλείπῃς·
ἐχωρίσθην ἀπὸ Σοῦ, ἔξελθε εἰς ἀναζήτησίν μου, καὶ εὐρὼν εἰσάγαγέ με εἰς
τὰς νομάς Σου, καὶ συναρίθμησόν με μετὰ τῶν προϐάτων τῆς ἐκλεκτῆς Σου
ποίμνης, καὶ διάθρεψόν με μετ᾿ αὐτῶν ἐκ τῆς χλόης τῶν θείων Σου
μυστηρίων, τῶν ὁποίων ὑπάρχει κατοικητήριον ἡ καθαρὰ καρδία, εἰς τὴν
ὁποίαν ἀναφαίνεται ἡ ἔλλαμψις τῶν ἀποκαλύψεών Σου, ἡ ὁποία ἔλλαμψις
εἶναι παρηγορία καὶ ἀναψυχὴ τῶν κοπιώντων διὰ Σὲ ἐν θλίψεσι καὶ
διαφόροις μάστιξι· τῆς ὁποίας ἐλλάμψεως εἴθε ν᾿ ἀξιωθῶμεν καὶ ἡμεῖς διὰ
τῆς χάριτος καὶ φιλανθρωπίας Σου, τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς
τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.