Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος
Τὴν 2αν Ἀπριλίου 2023 ἡ «Ἑλληνικὴ Εὐαγγελικὴ Ἐκκλησία» ἑώρτασε τὰ 100 ἔτη παρουσίας της εἰς τὴν Κατερινὴν καὶ «ἐχειροτόνησε» τὸν νέον «ἐφημέριον» τῆς τοπικῆς της κοινότητος. Εἰς αὐτὴν ἐκλήθη καὶ προσῆλθεν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης καὶ Πλαταμῶνος κ. Γεώργιος. Τὸ γεγονὸς κατέστη γνωστὸν προσφάτως καὶ προκαλεῖ πολλαπλοῦν σκανδαλισμόν, καθὼς ὁ Σεβασμιώτατος τόσον μὲ τὴν παρουσίαν του ὅσον καὶ μὲ τὰ ὅσα εἶπεν ἐντός τοῦ προτεσταντικοῦ ναοῦ καθίσταται ὑπόλογος ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας.
Α) Παρέβη τὴν βούλησιν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Ἡ Ἁγία Γραφή, ἡ Ἱ. Παράδοσις καὶ οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ἐντέλλονται -ἰδίως πρὸς τοὺς κληρικοὺς- νὰ μὴ ἔχωμεν οἱανδήποτε σχέσιν μὲ αἱρετικούς, ὥστε τόσον οἱ αἱρετικοὶ νὰ ἐλέγχωνται, ὅσον καὶ οἱ πιστοὶ νὰ μὴ παρασύρωνται πρὸς τὴν αἵρεσιν. Αὐτὰ τὰ τόσον γνωστὰ δυστυχῶς δὲν ἐτηρήθησαν ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατον.
Ἔνιοι ἐκ τῶν συγχρόνων Ἐπισκόπων ἀθετοῦν τὰ πάντα καὶ χρησιμοποιοῦν ὡς δικαιολογίαν ὅτι πειθαρχοῦν μόνον εἰς τὴν τοπικὴν των Σύνοδον-Διοικητικὴν Ἀρχήν, ὡς ἂν μία Σύνοδος νὰ ἵσταται ὑπεράνω τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων! Ὡστόσον, εἰς τὴν παροῦσαν περίπτωσιν ὑφίσταται καὶ σαφὴς παραβίασις ἀποφάσεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καθιστῶσα τὸν Σεβασμιώτατον εὐθέως ὑπόλογον πρὸς τὴν ΔΙΣ.
Πέραν τοῦ γεγονότος ὅτι ἡ ἰδία ἡ «Ἑλληνικὴ Εὐαγγελικὴ Ἐκκλησία» ἀποτελεῖ αἵρεσιν, εἰς τὴν συγκεκριμένην χειροτονίαν συνέβησαν ἐπιπλέον καὶ τὰ ἑξῆς:
α) ὁ αἰδέσιμος κ. Σωτήριος Μπούκης, ὅπως καὶ ὁ νεοχειροτονηθείς κ. Νικόλαος Σταμούλης ἀνεφέρθησαν εἰς τὰ κηρύγματά των μὲ ἐπαινετικὰ λόγια (π.χ. «μέγα πρωτοπόρο καὶ ὁραματιστὴ») εἰς τὸν Ἄργον Ζωδιάτην, καταδικασμένον ὡς αἱρετικὸν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος.
β) συγχαρητήρια μηνύματα ἀλλὰ καὶ τὴν προσευχητικὴ τους συμπαράστασιν μεταξὺ ἄλλων ἀπέστειλαν ἡ «Ἀμερικανικὴ Ἀποστολὴ γιὰ τοὺς Ἕλληνες» (γνωστὴ ὡς AMG), ἡ «Ἑλληνικὴ Ἱεραποστολικὴ Ἕνωση» καὶ ὁ «Πανελλήνιος Εὐαγγελικὸς Σύνδεσμος (Π.Ε.Σ.)». Ἡ πρώτη, καταδικασμένη ὡς αἱρετικὴ κίνησις, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ μακαριστὸς π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος «διακρίνεται γιὰ τὸ σφοδρὸ πολεμικὸ πνεῦμα ἐναντίον τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας». Ἡ δευτέρα, ἐπίσης καταχωρημένη εἰς τὸν Πανορθόδοξον «Κατάλογον πού καταρτίστηκε ἀπὸ τὴν Ε΄ Συνδιάσκεψη Ἐντεταλμένων γιὰ θέματα αἱρέσεων καὶ παραθρησκείας», ὅπως καὶ πάλι γράφει ὁ π. Ἀντώνιος μεταξὺ ἄλλων «μπόρεσε νὰ ὀργανώσει σὲ παγκόσμια κλίμακα δυσφημιστικὴ ἐκστρατεία ἐναντίον τῆς χώρας μας, μὲ στόχο τὴν ἀλλαγὴ τῆς νομοθεσίας». Τέλος, ὁ «Π.Ε.Σ.» εἶναι ἡ διακοινωνία τῶν ἐν Ἑλλάδι «Ἑλληνικῶν Εὐαγγελικῶν Ἐκκλησιῶν», «Ἐλευθέρων Εὐαγγελικῶν Ἐκκλησιῶν», «Πεντηκοστιανῶν» καὶ ἄλλων ἀνεξαρτήτων προτεσταντικῶν κινημάτων, δηλ. παναιρετικὸν ὄργανον, καθὼς ὄχι μόνον εἶναι αἱρέσεις ἔναντι τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ ἀκόμα καὶ μεταξὺ των ὑφίσταται χάσμα μέγα εἰς δογματικὰ ζητήματα.
γ) κατὰ τὴ διάρκειαν τῆς ὅλης τελετῆς εἷς ἐκ τῶν ὁμιλητῶν εἰς τὸ βῆμα ἦτο καὶ ὁ Ἰωνάθαν Μακρῆς, πρόεδρος τῆς «Ἑλληνικῆς Ἱεραποστολικῆς Ἑνώσεως», ὁ ὁποῖος μάλιστα ἐξήγησεν ἐν ὀλίγοις πὼς ὁ «χειροτονούμενος» μετεπήδησε κατ’ οὐσίαν ἀπὸ τὴν ἰδικὴν του κίνησιν εἰς τὴν «Ἑλληνικὴν Εὐαγγελικὴν Ἐκκλησίαν». Ἦτο μάλιστα ἐπιστήθιος φίλος μὲ τὸν υἱόν του. Ἡ «Ἑλληνικὴ Ἱεραποστολικὴ Ἕνωση» δὲν εἶναι ἁπλῶς καταδικασμένη, ἀλλὰ ἐπιπλέον ἐτησίως ἡ Ἱερὰ Σύνοδος καὶ αἱ κατὰ τόπους Ἱ. Μητροπόλεις ἐκδίδουν ἀνακοινωθέντα κατὰ τῶν προσηλυτιστικῶν της ἐνεργειῶν προκειμένου νὰ προφυλάξουν τὸ ποίμνιον ἀπὸ τὴν πλάνην. Ἀσκεῖ, ἑπομένως, ἐνεργὸν δρᾶσιν ἀποσπάσεως τῶν Ὀρθοδόξων εἰς τοὺς κόλπους της.
Προφανῶς, ὁ Σεβασμιώτατος θὰ ἰσχυρισθῆ ὅτι δὲν ἦτο εἰς θέσιν νὰ γνωρίζη ὅλα αὐτὰ ἢ ὅτι δὲν εἶχε ἐνημερωθῆ ποῖος ἕτερος ἦτο προσκεκλημένος. Ἂν δὲν γνωρίζη –καίτοι Ἱεράρχης καὶ Πανεπιστημιακὸς- τὸν τρόπον λειτουργίας τῶν προτεσταντῶν εἰς τὴν Ἑλλάδα, δὲν εἶναι ἱκανὸς δι’ Ἐπίσκοπος. Ἂν πάλι δὲν εἶχεν ἐνημερωθῆ, εἴτε ὤφειλε νὰ εἶχεν ἐρωτήσει εἴτε ἦτο ὑποχρεωμένος ἐκείνην τὴν στιγμὴν νὰ ἀποχωρήση, ἂν ὄχι διαμαρτυρόμενος τουλάχιστον εὑρίσκων κάποιαν δικαιολογίαν. Εἰς κάθε περίπτωσιν μὲ δεδομένην αὐτὴν τὴν κατάστασιν δὲν ἔπρεπε ἐξ ἀρχῆς νὰ ἀποδεχθῆ τὴν πρόσκλησιν, κατὰ παγίαν θέσιν τῆς Ἐκκλησίας. Τώρα, εὑρέθη εἰς τὴν θέσιν νὰ «κάθηται» ὡς μαθητὴς εἰς τὸ ἕδρανον, νὰ ἀκούη τὸν κ. Μακρῆν καὶ ἄλλους αἱρετικοὺς καὶ νὰ λέγη καὶ εἰς τὸ τέλος ὅτι ὅσα ἠκούσθησαν ἦσαν «ὡραῖα, σοφὰ καὶ πνευματικά»!
Αἱ καλαὶ σχέσεις μὲ τοὺς αἱρετικοὺς –ἐὰν αὐταὶ δύνανται οὐσιαστικῶς νὰ εἶναι καλαὶ ὑπὸ τὸ πρῖσμα ὅτι θὰ ἔπρεπεν ὁ τοπικὸς Ἐπίσκοπος νὰ ἀνησυχῆ διὰ τὴν αἰωνίαν σωτηρίαν των καὶ ὄχι ἁπλῶς διὰ τὴν τυπικὴν εὐγένειαν- δὲν σημαίνουν συμμετοχὴν εἰς τὰς τελετάς των!
Β) Συμμετεῖχεν εἰς συμπροσευχὴν καὶ «μυστήριον»
Διὰ τοὺς λόγους τοὺς ὁποίους παρεθέσαμεν ὁ Σεβασμιώτατος ὤφειλε νὰ ἀπέχη ἢ ἔστω νὰ ἀποχωρήση. Μετὰ λύπης ὅμως διαπιστώνει κανεὶς ὅτι τὸν Σεβασμιώτατον δὲν ἠνώχλησεν οὔτε τὸ γεγονὸς ὅτι κατέστη μέρος τῆς συμπροσευχῆς. Ἡ τελετὴ τῆς «χειροτονίας» δὲν ἦτο μόνον κατὰ τὰ δέκα περίπου λεπτὰ, ὅπου ἔγινεν ἐπίθεσις τῶν χειρῶν ἐπὶ τοῦ χειροτονουμένου, ἀλλὰ ἀφεώρα εἰς ὁλόκληρον τὴν διαδικασίαν, ἡ ὁποία διήρκησε περίπου δύο ὥρας. Τόσον εἰς τὴν ἀρχὴν ὅσον καὶ εἰς τὸ τέλος ἔγινεν ἐπίκλησις τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ μάλιστα ἐδηλώθη καὶ κατηγορηματικῶς ὑπὸ τοῦ προεξάρχοντος ὅτι «Αὐτὴ εἶναι ὥρα λατρείας καὶ δοξολογίας τοῦ Θεοῦ»! Εἰς δὲ τὸ τέλος ὁ νεοχειροτονηθείς ἐμοίρασε πρὸς ὅλους –καὶ εἰς τὸν παρόντα Σεβασμιώτατον- χάριν! Ἀκόμη καὶ αἱ ὁμιλίαι -συμφώνως πρὸς τὴν προτεσταντικὴν παράδοσιν καὶ τὸ καταστατικὸν των- ἦσαν ἀναπόσπαστον ὀργανικὸν μέρος τοῦ τελετουργικοῦ.
Ποία ἡ στάσις τοῦ Σεβασμιωτάτου; Ἐξεφώνησε καὶ αὐτὸς χαιρετισμόν, ὡς συνέβη καὶ μὲ τὸν πρόεδρον τῆς «Ἑλληνικῆς Ἱεραποστολικῆς Ἕνωσης», ἀλλὰ καὶ τὸν πρόεδρον τῆς «Συνόδου τῆς Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας Βορείου Ἑλλάδος». Ἑπομένως, ὄχι μόνον συμμετεῖχεν ἐνεργῶς, ἀλλὰ καὶ ἐξισώθη μετὰ τῶν ὑπολοίπων προτεσταντῶν. Ἂν ὁ ἴδιος δὲν τὸ ἔχει ἀντιληφθῆ, ἴσως τότε θὰ ἔπρεπε νὰ παραμείνη ἀφοσιωμένος εἰς τὴν παραδοσιακὴν γραμμὴν μὴ συμμετοχῆς εἰς τοιαύτας τελετάς, ὥστε νὰ εἶχε προφυλαχθῆ. Ἀκόμη καὶ τώρα ἔστω καὶ ἐκ τῶν ὑστέρων θὰ ἦτο σημαντικὸν νὰ ζητήση συγγνώμην ἀπὸ τὸ ἰδικὸν του ποίμνιον καὶ ὅλον τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τὸ ὁποῖον παρακολουθεῖ τὸ κυκλοφοροῦν βίντεο καὶ συμπεραίνει ὅτι ὁ Μητροπολίτης συμπροσευχήθη, ὡμίλησε καὶ συμμετέσχεν εἰς «μυστήριον» αἱρετικῶν, ὡς Ὀρθόδοξοι καὶ Προτεστάνται νὰ εἴμεθα μία Ἐκκλησία!
Γ) Ἰδία δήλωσις παραδοχῆς τῆς αἱρέσεως
Ἡ παραβατικὴ κορύφωσις ἐκ μέρους τοῦ Σεβασμιωτάτου συνέβη μὲ τὰ ὅσα ἐδήλωσεν εἰς τὸ λογύδριόν του. Ὁ ἀποχωρῶν αἰδέσιμος Ἰωάννης Ὑφαντίδης ἐκάλεσε τὸν Σεβασμιώτατον εἰς τὸν τόπον τῆς χειροτονίας, λέγων: «Θέλω νὰ ζητήσω ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτης ΜΑΣ ἕνα λόγο», τοῦ Μητροπολίτου ὄχι μόνον μὴ ἀντιδρῶντος, ἀλλὰ λέγων τὰ ἑξῆς:
«Εἶναι ἀναμφίβολα μία ἱστορικὴ στιγμὴ γιὰ τὴν πόλη τῆς Κατερίνης καὶ ἀσφαλῶς γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ Εὐαγγελικὴ Ἐκκλησία τῆς πόλεως αὐτῆς. Ὄχι μόνο ἡ συμπλήρωση τῶν 100 ἐτῶν ἀπὸ τὴν ἵδρυσή της ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ χειροτονία τοῦ νέου ποιμένα. Καθὼς οἱ χριστιανοὶ σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο ἑτοιμαζόμαστε γιὰ νὰ ἑορτάσουμε τὸ Πάσχα, ποὺ εἶναι τὸ πέρασμα ἀπὸ τὸ θάνατο πρὸς τὴ ζωή, ὅση ὥρα καθόμουν ἐδῶ καὶ ἄκουγα τὰ τόσο ὡραῖα, σοφὰ καὶ πνευματικὰ λόγια ποὺ εἰπώθηκαν σκέφτηκα, ἀγαπητὲ Νίκο, ὅτι γίνεται ἕνα Πάσχα σήμερα ἐδῶ πρὶν τὸ Πάσχα, ἕνα πέρασμα, μία διάβαση, τῆς εὐαγγελικῆς κοινότητας τῆς Κατερίνης ἀπὸ τὴ διαποίμανση τοῦ κυρίου Ὑφαντίδη πρὸς ἐσένα. Προσωπικὰ αἰσθάνομαι χαρμολύπη. Λύπη, διότι ἐγκαταλείπει τὴν ἐνεργὸ ὑπηρεσία ὁ κ. Ἰωάννης Ὑφαντίδης. Αὐτὴ ἡ λύπη βέβαια μετριάζεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀποφάσισε νὰ συνεχίσει νὰ εἶναι κάτοικος τῆς πόλεως. Καὶ χαρὰ βεβαίως, ποὺ ἕνας νέος ἄνθρωπος, φέρελπις, ἀναλαμβάνει νὰ συνεχίσει αὐτὴ τὴ διακονία. Ἡ παρουσία μας ἐδῶ δὲν εἶναι συμβολικὴ εἶναι καὶ οὐσιαστική, δείχνει τὴν ἑτοιμότητα καὶ τὴν ἀποφασιστικότητά μας νὰ ἐργαστοῦμε ὅλες οἱ χριστιανικὲς δυνάμεις, ὅλες οἱ ὑγιεῖς δυνάμεις τῆς πόλεως καὶ τοῦ νομοῦ νὰ δώσουμε μία κοινὴ μαρτυρία στὸ σύγχρονο κόσμο. Τὸ γραφεῖο μου θὰ εἶναι πάντα ἀνοικτό, τὸ τηλέφωνό μου πάντα διαθέσιμο καὶ σὲ ἐσένα καὶ σὲ κάθε μέλος τῆς εὐαγγελικῆς ἐκκλησίας τῆς Κατερίνης. Εὐχαριστῶ πολύ!».
Πρῶτον, εἶναι ἱστορικὴ στιγμὴ ὁ ἑορτασμὸς τῆς πολυετοῦς αἱρέσεως ἐντός τῆς μητροπολιτικῆς του ἕδρας; Δεύτερον, εἶναι «Πάσχα πρὶν τὸ Πάσχα» ἡ διαδοχὴ δύο αἱρετικῶν; Τρίτον, αἰσθάνεται χαρὰν ἐπειδὴ ὁ αἱρετικὸς θὰ συνεχίζη νὰ πλανᾶ τὰ πρόβατα μακράν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας; Τέταρτον, εἶναι ὑγιεῖς δυνάμεις αἱ αἱρέσεις; Πέμπτον, εἶναι ποιμὴν τῶν Ὀρθοδόξων ἢ τῶν αἱρετικῶν, ὥστε νὰ εἶναι πάντοτε διαθέσιμος;
Νὰ παραμείνωμεν ὅμως εἰς τὰ δύο πλέον καίρια σημεῖα. Τὸ ἕνα εἶναι ὁ χαρακτηρισμὸς ὡς «ὡραῖα, σοφὰ καὶ πνευματικά», ὅσα ἐλέχθησαν ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Ἀλήθεια; Ἀκόμη καὶ ἡ ἀποστροφὴ τοῦ λόγου τοῦ κ. Ὑφαντίδη ὅτι «ἡ περικοπὴ στὸν Α΄ Σαμουὴλ ἔχει καὶ χιοῦμορ… εἶναι σὰν νὰ βρίσκεται κανεὶς σὲ καλλιστεῖα, γιατί ἔχει ἀπορριφθεῖ ὁ Σαοὺλ, γιατί τὰ ἔκανε θάλασσα»; Φυσικά, δὲν ἦταν τὸ μόνο «μαργαριτάρι»… Αὐτὰ ἐχαρακτήρισεν ὡς σοφά; Ἢ μήπως ὅλα ὅσα ἀνεφέρθησαν εἰς διάσπαρτα σημεῖα περὶ τῆς ἱεραποστολικῆς δράσεως αὐτῶν ἐντός τῆς Ἑλλάδος; Αὐτὰ ἐπιδοκιμάζει ὁ Σεβασμιώτατος; Προφανῶς, εἰς τὸν Σεβασμιώτατον ἤρεσαν ὅσα εἶπαν οἱ αἰδέσιμοι κ. Γιώτης Καταρτζῆς καὶ Σωτήριος Μπούκης περὶ αὐτογνωσίας τῶν ποιμένων καὶ περὶ ὀργανώσεως, διότι εἰς αὐτὰ ὑστεροῦν αἱ Ὀρθόδοξοι χειροτονίαι ὄχι μόνον κληρικῶν ἀλλὰ καὶ Ἐπισκόπων…
Τὸ ἕτερον ἀξιοπρόσεκτον σημεῖον εἶναι ἡ φράσις τοῦ Σεβασμιωτάτου «νὰ δώσουμε μία κοινὴ μαρτυρία». Ἡ φράσις αὐτὴ δὲν εἶναι καθόλου ἀθώα, διότι ἀκριβῶς προηγουμένως κατὰ τὴν ἐπίθεσιν τῶν χειρῶν ὁ προεξάρχων κ. Ὑφαντίδης μεταξὺ ἄλλων ἀνέφερεν ἐκφώνως εἰς τὴν εὐχὴν τῆς «χειροτονίας»:
«…μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀκούστηκαν ἀπόψε, μὲ ὅλη αὐτὴ τὴ μαρτυρία ποὺ δόθηκε… Κύριε, σὲ εὐχαριστοῦμε γιὰ τὸν Ἱεράρχη ποὺ εἶναι ἐδῶ καὶ γιὰ τὸν ἱερέα τῆς Ἁγίας Ἄννας (ὀλίγον πρωτύτερα εἶχε ἀναφέρει «τῆς γειτνιάζουσας μὲ ἐμᾶς ἐκκλησίας»), σὲ εὐχαριστοῦμε γιὰ τὸ παράδειγμά τους, τὴν μαρτυρία τους καὶ τὸν τρόπο τους ποὺ καὶ ἐκεῖνοι ποιμαίνουν πολὺ μεγάλα ποίμνια καὶ προσευχόμαστε γιὰ αὐτὴν τὴν πολὺ μεγάλη ἐκκλησία 2.000 χρόνων, γιὰ νὰ γεύεται τὴ δική σου χάρη, τὴ δική σου ἀναζωπύρωση, γιὰ νὰ καλλιεργοῦνται σχέσεις Κύριε καὶ σὺ νὰ ὁδηγήσεις τὴν Ἐκκλησία σου γιὰ νὰ εἶναι μία, μία Ἐκκλησία μὲ μία καρδιὰ καὶ ἕνα παλμό, μία ἐκκλησία ποὺ βλέπει πῶς θὰ δοξάσει ἐσένα καὶ πῶς θὰ δίνει σὲ αὐτὸν τὸν διχασμένο δύσκολο κόσμο τὴν ἑνιαία ζωντανὴ μαρτυρία τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ καὶ τὶς εὐλογίες καὶ τὶς ἐπαγγελίες τοῦ πνεύματός σου…».
Ὁ Σεβασμιώτατος μὲ τὰς δηλώσεις του, αἱ ὁποῖαι ἠκολούθησαν τὰ λεγόμενα τοῦ προτεστάντου, περὶ «ὡραίων, σοφῶν καὶ πνευματικῶν λόγων» ἀλλὰ καὶ περὶ «κοινῆς μαρτυρίας» ἀποδέχεται: α) ὅτι ἐδόθη μαρτυρία, β) τὴν ἐξίσωσιν τῶν ἐνοριῶν Ἁγίας Ἄννης καὶ προτεσταντικοῦ ναοῦ, γ) τὴν μεσιτείαν τοῦ προτεστάντου εἰς τὸν Θεὸν διὰ τὸ πρόσωπόν του, δ) τὴν ἀνάγκην νὰ τοῦ παρασχεθῆ χάρις ἐκ τοῦ Θεοῦ, ε) τὴν ἀνάγκην ὁ Χριστὸς νὰ «ἀναζωπυρώση» τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, στ) ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι διηρημένη, ζ) τὴν ἀπὸ κοινοῦ κατήχησιν τοῦ κόσμου, η) τὸν διαχωρισμὸν τῆς μαρτυρίας ἀπὸ τὴν λειτουργίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κ.ἄ.
Ἔκκλησις πρὸς τὸν Μακαριώτατον
Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος,
ὁ Νέας Ἰωνίας «εὐλόγησε» τὴν ὁμοφυλοφιλίαν, ὁ Περιστερίου ἀφαιρεῖ τὸν Τίμιον Σταυρόν, ὁ Ὕδρας ἐδέχθη λειτουργίαν μὲ τὸ Φιλιόκβε, ὁ Κίτρους συμμετέχει εἰς «χειροτονίας» προτεσταντῶν, ὁ Αἰτωλοακαρνανίας «κολοβώνει» τὴν ἱερωσύνην τῶν κληρικῶν, Μητροπολῖται ὀνομάζουν «Κεφαλὴν» καὶ «Καθηγούμενον» τῆς Ἐκκλησίας τὸν Κων/λεως, ἕτεροι κατεδικάσθησαν ἀπὸ κοσμικὰ δικαστήρια δι’ ἐκκλησιαστικὰ κειμήλια καὶ διαχείρισιν τῶν νεκροταφείων κ.ἄ. Παρακαλοῦμεν βαθυσεβάστως θέσατε εἰς τὴν προσεχῆ Ἱεραρχίαν τὸ ἐρώτημα:
«Πῶς μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ζητεῖτε, Σεβασμιώτατοι, νὰ Σᾶς ἀκολουθῆ τὸ ποίμνιον;».