Tοῦ κ. Γεωργίου Κούβελα, Δικηγόρου – Ἐπιτίμου Προέδρου τῆς Ἐθνικῆς Φοιτητικῆς Ἑνώσεως Κυπρίων
3ον
Ἀρχιμ. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος,
«Τὰ ἐγκλήματα τῶν ἀμβλώσεων θὰ μᾶς ὁδηγήσουν σὲ πυρηνικὸ ὄλεθρο…»![20]:
…Ὁ Θεὸς νὰ φυλάη νὰ μὴν ἔρθη καμμιὰ μεγάλη ὀργὴ τοῦ Θεοῦ, ὄχι μόνο στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ στὸν κόσμο ὅλο. Ἀξίζει ἡ ἀνθρωπότητα νὰ λουστῆ σ᾽ ἕναν ὄλεθρο πυρηνικὸ μόνο γιὰ τὰ βρέφη ποὺ σκοτώνονται, γιὰ τὰ ἔμβρυα ποὺ σκοτώνονται. Ἀξίζει μόνο γι᾽ αὐτὸ νὰ μᾶς παραδώση ὁ Θεὸς σὲ πυρηνικὸ ὄλεθρο. Δὲν εἶμαι μάντης κακῶν, ἀλλὰ ὅταν σκεφτῆ κανεὶς τὰ ἑκατομμύρια τῶν ἀθώων ἐμβρύων ποὺ θανατώνονται ἀπὸ τὶς μάνες τους, μὲ τὴ συνεργασία δυστυχῶς τῶν γιατρῶν, διερωτᾶται μήπως ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ μᾶς ὁδηγήση σὲ πυρηνικὸ ὄλεθρο καὶ ξεπλύνουμε τὰ ἐγκλήματα αὐτά, τὰ ὁποῖα εἶναι τελείως ἀδικαιολόγητα. Τὰ ξεπλύνουμε μὲ τὴ φωτιὰ τοῦ πυρηνικοῦ πολέμου!
Ἡ ὑπ᾽ ἀριθ. 2426/1986 Ἐγκύκλιος τῆς τότε Ἱερᾶς Συνόδου διὰ τὰς Ἐκτρώσεις:
«Ἡ Ἔκτρωση εἶναι φόνος ἐκ προμελέτης»![21]:
«…Γιατὶ τὸ ἔμβρυο, ὅπως εἴπαμε, εἶναι πλήρης, τέλειος καὶ ὁλόκληρος ἄνθρωπος ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς συλλήψεως. Καὶ συνεπῶς ἡ Ἔκτρωση εἶναι Φόνος. Φόνος ἐκ προμελέτης. Εἶναι μιὰ ἐνέργεια, ποὺ στερεῖ ἕνα ἄνθρωπον ἀπὸ τὸ ὑπέρτατο ἀγαθό, τὴν ζωή… Καὶ συνεπῶς κάθε γυναίκα ποὺ κάνει Ἔκτρωση εἶναι ἕνας ἀπαίσιος Φονιάς. Καὶ ὄχι μόνο ἡ μητέρα, ἀλλὰ καὶ ὁ πατέρας καὶ κάθε πρόσωπο ποὺ συνεργεῖ στὸ ἀπαίσιο αὐτὸ ἔγκλημα ἔστω καὶ μόνο μὲ συμβουλὴ καὶ ὑπόδειξη, εἶναι Φονιάδες».
«… Καὶ γι᾽ αὐτὸ κάθε ἐνέργεια ποὺ διακόπτει τὴν ζωὴ ἑνὸς ἐμβρύου ἀποτελεῖ εἰδεχθὲς ἔγκλημα. Καὶ κάθε εἴδους συμβολὴ ἤ συμβουλή, γιὰ νὰ γίνη ἔκτρωση, ἀποτελεῖ ἠθικὴ αὐτουργία γιὰ φόνο. Γι᾽ αὐτὸ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, ἀφοῦ ἐμελέτησε ὑπεύθυνα τὸ θέμα, … κάνει ἔκκληση σὲ ὅλους τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς νὰ ἀποφεύγουν μὲ κάθε τρόπο τὴν ἔκτρωση, γιατὶ ἀποτελεῖ φόνο ἐκ προμελέτης, ἁμαρτία θανάσιμη, ποὺ τιμωρεῖται μὲ αὐστηρὰ ἐκκλησιαστικὰ ἐπιτίμια, καὶ χωρὶς μετάνοια, ἐπιφέρει τὴ στέρηση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ… Εὐλογεῖ ὅλους ἐκείνους, ποὺ θέτουν ἐπάνω ἀπὸ τὶς πρόσκαιρες δυσκολίες καὶ σκοπιμότητες, τὴν εὐθύνη ἔναντι τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ μεγάλου χαρίσματός Του, τῆς ζωῆς, καὶ θέλουν νὰ κυβερνάη τὴν ζωή τους τὸ φῶς τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ καθῆκον.
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν».
Ἕπονται οἱ ὑπογραφὲς τῶν Μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
Ἐπιστολὴ Ἱερωνύμου Α´ πρὸς τοὺς Βουλευτάς:
«Ἂν ψηφίσετε τὸ Νομοσχέδιο, ἡ εὐθύνη θὰ βαρύνει ἐξ ὁλοκλήρου τὴ συνείδησή σας!»[22]:
Ὁ πρώην Προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας, Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος Α´, εἶχε ἀπευθύνει πρὸς ὅλους τοὺς Βουλευτὲς ἐπιστολὴ (28-5-1986) ἰδιαίτερης βαρύτητας, μὲ τὴν ὁποία τοὺς ἔθετε πρὸ τῶν τρομακτικῶν εὐθυνῶν τους ἐνώπιον τοῦ Ἔθνους σχετικὰ μὲ τὴ στάση τους ἔναντι τοῦ νομοσχεδίου αὐτοῦ· τοὺς ὑπενθύμιζε, ἐκτὸς τῶν ἄλλων ὅτι ἡ εὐθύνη θὰ βαρύνει ἐξ ὁλοκλήρου τὴ συνείδησή τους καὶ ἡ ἐνοχὴ θὰ τοὺς καταδιώκει καὶ μετὰ θάνατον, καθὼς καὶ ὅτι θὰ πρέπει νὰ ἀποδείξουν, ἂν ἀγαποῦν καὶ φοβοῦνται τὸν Θεό[23]· ὅμως «εἰς ὦτα μὴ ἀκουόντων»· ὁ νόμος ὑπερψηφίσθηκε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ ἰσχύει μέχρι σήμερα, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι, ἐκτὸς τῶν ἄλλων συνεπειῶν, οἱ δεῖκτες γεννητικότητας ἔχουν τόσο δραματικὰ μειωθεῖ, ὥστε νὰ ἀπειλεῖται πλέον δυνητικὰ καὶ αὐτὴ ἡ ἐπιβίωση τοῦ Ἔθνους.
Ὁ Μακαριστὸς Μητροπολίτης Πρεβέζης Κυρὸς Μελέτιος, καὶ ὁ Καρδινάλιος Βυσίνσκι:
«Οἱ Ἀμβλώσεις εἶναι σύγχρονα Κρεματόρια»![24].
«…Οἱ ὑπέρμαχοι τῆς νομιμοποίησης τῶν Ἀμβλώσεων ἰσχυρίζονται ὅτι ἕνας τέτοιος νόμος λύνει καὶ μεγάλα προβλήματα. Ὅμως μὴ ξεχνᾶμε ὅτι μὲ ἀνάλογο σκεπτικὸ ἀντιμετώπισε ὁ Χίτλερ τὸ πρόβλημα τῶν Ἑβραίων. Αὐτὸ τὸ εἶχε ἔξω ἀπὸ τὰ δόντια τονίσει σὲ ὁμιλία του στοὺς φοιτητὲς τῆς Βαρσοβίας ὁ καρδινάλιος Βυσίνσκι, μὲ τὰ λόγια: «Εἴμαστε νεκροθάφτες ποὺ ἀφήσαμε νὰ ἀνάψουν καὶ πάλι στὴν χώρα μας τὰ φοβερὰ κρεματόρια. Στὶς ἡμέρες μας σ᾽ ἕνα νοσοκομεῖο τῆς Πολωνίας ὑπάρχει ἕνας φοῦρνος κρεματορίου, γιὰ νὰ καίη τὰ κορμάκια τῶν παιδιῶν ποὺ δὲν πρόλαβαν νὰ γεννηθοῦν… Δὲν ἔχομε τὸ δικαίωμα νὰ ἀναθεματίζωμε τοὺς κατακτητές, ποὺ ἄναψαν στὸ παρελθὸν τοὺς φούρνους τῶν κρεματορίων στὴν Πολωνία (Ἄουσβιτς) ἂν καὶ ἐμεῖς κάνωμε σήμερα τὸ ἴδιο. Ἂς παύσουμε νὰ μιλᾶμε γιὰ τὶς χιλιάδες τῶν δολοφονημένων ἀνθρώπων ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, ὅταν ὁ ἀριθμὸς τῶν δολοφονημένων τὰ τελευταῖα χρόνια, ξεπερνᾶ πολὺ τὸν ἀριθμὸ τῶν θυμάτων στὰ στρατόπεδα συγκεντρώσεως…»[25].
Ἐξ᾽ ἄλλου ὁ Γερμανὸς βουλευτὴς τῆς Ἔσσης Ρόισλερ κατήγγειλε ὅτι σὲ ὡρισμένες κλινικὲς τῆς Γερμανίας καὶ τῆς Γαλλίας πληρώνουν τὶς γυναῖκες νὰ κάνουν ἔκτρωση μὲ καισαρικὴ τομή, γιὰ νὰ χρησιμοποιοῦν τὰ ζωντανὰ Ἔμβρυα γιὰ πειράματα καὶ γιὰ τὴν παρασκευὴ καλλυντικῶν!!! Δὲν ξεπερνάει, ἆραγε, αὐτὸ τὸ κατάντημα τὴν Χιτλερικὴ κτηνωδία;…»!
Ὁ Μακαριστὸς Μητροπολίτης Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας Κοσμᾶς,
«Ἡ Ἔκτρωση εἶναι φόνος…»![26]:
«…Ὅλοι οἱ Πνευματέμφοροι καὶ Θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας συμφωνοῦν ὅτι ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα δημιουργοῦνται ταυτόχρονα. Σύμφωνα μὲ τὴν δογματικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας τὸ ἔμβρυο ἐμψυχοῦται καὶ συνιστᾷ αὐτοτελῆ ψυχοσωματικὴ ὀντότητα «ἅμα τῇ συλλήψει» ἤ ἄλλως «ἐξ ἄκρας συλλήψεως». «Ἅμα τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ πέπλασται, οὐ τὸ μὲν πρῶτον, τὸ δὲ δεύτερον» (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός). Ὁ πεπερασμένος ὅμως ἄνθρωπος δὲν πιστεύει, δὲν ὑπακούει τὸν Ἄναρχο Τριαδικὸ Θεό. Ζεῖ τὴν φιλήδονο καὶ σαρκικὴ ζωή. Δὲν δέχεται τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, δὲν ζεῖ τὴ θυσιαστικὴ ἀγάπη, δὲν ἀποδέχεται τοὺς καρπούς, τοὺς ὁποίους τοῦ χαρίζει ὁ Θεός. Μὲ ἐγωϊσμό, μὲ σκληρότητα, μὲ ἀπόφασι ἀναλγήτου δημίου, οἱ γονεῖς λένε ὄχι στὴν κυοφορία καὶ προχωροῦν στὴν ἐγκληματικὴ διακοπή της, καταφεύγουν στὴν ἄμβλωσι, φονεύουν οἱ γονεῖς τὰ σπλάγχνα τους. Ἀνυπολόγιστες ἑκατοντάδες Ἐκτρώσεις κάθε ἡμέρα μὲ ἐγκληματίες τοὺς γονεῖς καὶ θύματα μαρτυρικὰ τὰ ἀνυπεράσπιστα ἔμβρυα, τὰ παιδιά τους. Δὲν εἶναι φρικτὸ νὰ ἀπορρίπτουν οἱ γονεῖς τὰ παιδιά τους στόν «Καιάδα», στοὺς ὑπονόμους; Δὲν καταστρέφουν «ἀδιαφοροποίητες μάζες ἱστῶν», ἀλλὰ ἀπορρίπτουν ἄνθρωπο, εἰκόνα Θεοῦ, ψυχὴ ἀθάνατη, τῆς στεροῦν τὴ ζωή, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τὸ ἅγιο Βάπτισμα, τὴ σωτηρία. Κατανοοῦν ἆραγε ποία φρικτὴ ἀπολογία θὰ δώσουν οἱ γονεῖς, ὅταν θὰ βρεθοῦν ἐνώπιον τοῦ Δημιουργοῦ καὶ ἀδεκάστου Κριτοῦ;…
Εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀφυπνισθοῦμε, νὰ ἀνανήψουμε. Εἶναι ἀνάγκη μετανοίας καὶ εἰλικρινοῦς διορθώσεως. Μέσα στὸ ἐξομολογητήριο ζοῦμε τὰ δράματα τῶν μητέρων ποὺ ἔκαναν ἀμβλώσεις. Ἡ πατρίδα μας ἔπειτα συρρικνοῦται, ἀφανίζεται, χάνεται.
Τὸ βιβλίο τοῦτο εἶναι μία καθαρή, πανίσχυρη καὶ διαυγέστατη φωνή. Φωνὴ τοῦ Θεοῦ μας καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ φωνὴ τῆς συνειδητῆς, τῆς ἀληθινῆς, τῆς εἰλικρινοῦς ἰατρικῆς ἐπιστήμης. Ἕνα τέτοιο βιβλίο, πιστεύω, ὅτι μόνο ἕνας ἐπιστήμων, ὅπως ὁ ἐλλογιμώτατος κ. Κωνσταντῖνος Καρακατσάνης, τέως Καθηγητὴς τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μποροῦσε νά γράψη…».
Ὁ Ἰατρὸς Ἀντώνιος Παπαγιάννης καὶ ἡ Καθηγήτρια Χρύσα Παπαγιάννη:
«Τὸ ΕΣΥ θὰ ἀποκαλεῖται πλέον Ἐθνικὸ Σύστημα Ἐμβρυοκτονίας»! [27]:
Ἡ Ἰατρικὴ Ἐπιστήμη ἔχει δύο στόχους, τὴν πρόληψη τῶν νόσων καὶ τὴ θεραπεία τους. Ἡ Ἄμβλωση ποιόν ἀπὸ τοὺς δύο ἐξυπηρετεῖ; Τί εἴδους «νόσος» εἶναι ἡ ἐγκυμοσύνη, ὥστε νὰ χρειάζεται τέτοια θεραπεία καὶ μάλιστα μὲ τὸ δημόσιο χρῆμα, ὅπως πολὺ ὀρθὰ ρωτοῦσαν μὲ ὡραιότατη ἐπιστολή τους στὴν ἐφημερίδα «Ἑλληνικὸς Βορρᾶς» ὁ Ἰατρὸς Ἀντώνιος Παπαγιάννης καὶ ἡ Καθηγήτρια Χρύσα Παπαγιάννη, οὔτε καὶ οἱ νομοθέται, ποὺ εἶναι κι αὐτοὶ ταγμένοι νὰ προασπίζουν τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, μεταξὺ τῶν ὁποίων πρώτη θέση κατέχει τὸ δικαίωμα τῆς ζωῆς! Ἀποτελεῖ ζήτημα τιμῆς γιὰ τοὺς νομοθέτες μας τὸ νὰ περιφρονήσουν τὰ θεμελιώδη δικαιώματα τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ. Οἱ σύγχρονοι ποικιλώνυμοι προπαγανδισταὶ μάχονται μ᾽ ἕνα τρόπο ἑωσφορικὸ νὰ οἰκοδομήσουν τὴ σύγχρονη Βαβέλ. Ὡστόσο ὁ αἰώνιος νόμος «οὐ φονεύσεις» παραμένει σταθερὸς καὶ ἀναλλοίωτος· συνεχίζει νὰ μένει χαραγμένος στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ νόμος αὐτὸς φωτίζει καὶ τὸ λογικό μας, τὸ ὁποῖο μᾶς λέγει: «Οὐ φονεύσεις· ἡ ζωὴ εἶναι μέγα ἀγαθό, ἱερό, θεόσδοτο· ἀγαθὸ ποὺ δὲν μπορεῖς νὰ τὸ διαθέσεις»! Γι᾽ αὐτὸ κι ὁ καθηγητὴς Pinard, πάντοτε στὸ ὄνομα τῆς λογικῆς καὶ μόνο, ἐπαναλαμβάνει τὸν ἴδιο νόμο: «Οὔτε ὁ πατέρας οὔτε ἡ μητέρα οὔτε ὁ γιατρός ἔχουν τὸ δικαίωμα σὲ καμμιὰ περίπτωση ν᾽ ἀφαιρέσουν τὴ ζωὴ τοῦ παιδιοῦ, ποὺ βρίσκεται στὰ μητρικὰ σπλάγχνα. Διότι θὰ ἐπρόκειτο γιὰ καθαρὴ αὐτοκτονία»!
Ἂς μὴ ξεχνοῦν οἱ νομικοὶ καὶ οἱ νομοθέται ὅτι μὲ τὴν καταπάτηση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ ἐφθάσαμε σ᾽ αὐτὸ τὸ σημεῖο: Τὸ σπουδαῖο πράγματι «δικαίωμα τοῦ ἐκλέγειν», αὐτὸς ὁ μεγάλος ἐλευθερωτής, ἔγινε ὁ μεγάλος δικτάτορας, ποὺ ἀναγκάζει τὶς γυναῖκες νὰ ἐνεργοῦν παρὰ τὴ φύση τους!
Καὶ ἡ ἐπιστολὴ καταλήγει: «Τὸ νεογέννητο ΕΣΥ μπορεῖ στὸ μέλλον ν᾽ ἀποκαλεῖται Ἐθνικὸ Σύστημα Ἐμβρυοκτονίας, ἤ ἀκόμη νὰ διευρυνθεῖ, ὥστε νὰ προβλέπει τὴν ἐκκαθάριση ὅλων τῶν ἡλικιωμένων, τῶν ἀνιάτων, τῶν βαριὰ τραυματιῶν καὶ ὅλων τῶν μειονεκτικῶν ἀτόμων, ποὺ ἀποτελοῦν ἐμπόδιο στὴν καλοπέρασή μας (….) Ἄρα θὰ μᾶς κάνουν ὅλους χρηματοδότες τῆς ἐμβρυοκτονίας (….). Ἡ Ἰατρικὴ ἐπιστήμη ἔχει δύο στόχους, τὴν πρόληψη τῶν νόσων καὶ τὴ θεραπεία τους. Ἡ Ἄμβλωση ποιόν ἀπὸ τοὺς δύο ἐξυπηρετεῖ; Καὶ τί εἴδους νόσος εἶναι ἡ ἐγκυμοσύνη, ὥστε νὰ χρειάζεται τέτοια θεραπεία»;
Μαγδαληνὴ Τσολάκη-Κώστα,
«Ἡ ἔκτρωση εἶναι διπλὸ ἔγκλημα»![28]:
«Ἡ γυναίκα ποὺ ἀρνιέται τὴν μητρότητα ἀρνιέται αὐτὴ τὴ χαρά, ξεφεύγει ἀπὸ τὴν ἀποστολή της, προδίδει τὸ ἔργο της. Παραιτεῖται ἀπὸ τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ νὰ γίνει συνδημιουργός Του. Ὅταν ἀρνιέται τὴν μητρότητα ἐνῶ περιμένει ἕνα παιδί, διαπράττει διπλὸ ἔγκλημα. Τὸ πρῶτο εἶναι ὅτι σκοτώνει μὲ τὸ χειρότερο τρόπο ὅ,τι πιὸ πολὺ ἀγαπάει στὸν κόσμο, τὸ παιδί της, καὶ δεύτερο ἐξαφανίζει ὅ,τι πιὸ μεγάλο καὶ πραγματικὰ ὡραῖο ἔχει νὰ παρουσιάσει ἡ ἀνθρώπινη ψυχή. Τὴν ἀληθινὴ Μάνα».
Σημειώσεις:
[20]. Γιὰ τὸ πλῆρες κείμενο τῆς Ὁμιλίας τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου ἴδετε «Ἡ Ἀλήθεια γιὰ τὶς Ἐκτρώσεις», ὅπου παραπάνω, σελ. 149. [21]. Γιὰ τὸ ἀπόσπασμα τῆς Ἐγκυκλίου 2426 τῆς 1ης Ἀπριλίου 1986 πρὸς τὸν εὐσεβῆ Λαό, τὸ Πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἴδετε «Ἡ Ἀλήθεια γιὰ τὶς Ἐκτρώσεις», ὅπως παραπάνω. [22] . Γιὰ τὴν πιὸ πάνω ὑπ᾽ ἀριθ. 84201/28-5-1986 Ἐπιστολὴ γιὰ τὶς Ἀμβλώσεις τοῦ πρώην Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου Α´, ἴδε βιβλίον Κωνσταντίνου Γ. Καρακατσάνη μὲ τίτλο ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ: «Η ΕΣΧΑΤΗ ΑΝΟΜΙΑ», σελ. 17. [23]. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Ἱερώνυμος, Ἐπιστολὴ μὲ ἀριθμ. Πρωτ. 84201/28-5-1986. [24]. Τὸ πιὸ πάνω κείμενο εἶναι καταχωρημένο στὴ σελ. 50 τοῦ Φυλλαδίου μὲ τίτλο ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ τοῦ Μητροπολίτου Νικοπόλεως ΜΕΛΕΤΙΟΥ, 5η Ἔκδοση βελτιωμένη Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νικοπόλεως, Πρέβεζα 1997 καὶ μὲ τὴν ἔνδειξη: Αὐτὸ ἀποτελεῖ ἐπαυξημένη ἔκδοση τῆς εἰσήγησής μου στὴν Ἱερὰ Σύνοδο ποὺ διαβάστηκε καὶ ἔγινε ἀποδεκτὸ τὴν 17-1-1986. [25]. Περιοδικὸ ΖΩΗ, 20.6.85. [26]. Τὸ παραπάνω κείμενο ἀποτελεῖ ἀπόσπασμα τοῦ Προλόγου τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτη Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας Κυροῦ Κοσμᾶ στὸ ἐξαιρετικὸ βιβλίο τοῦ Καθηγητοῦ τοῦ ΑΠΘ Κωνσταντίνου Γ. Καρακατσάνη μὲ τίτλο, «ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ. Η ΕΣΧΑΤΗ ΑΝΟΜΙΑ», σελ. 11 κ.ἑξ., ὅπου ὑπάρχει καὶ ὁλόκληρο τὸ κείμενο τῆς Εἰσηγήσεως. [27]. Γιὰ τὸ πλῆρες κείμενο τῆς Ἐπιστολῆς τοῦ Ἰατροῦ Ἀντωνίου Παπαγιάννη καὶ τῆς Καθηγήτριας Χρύσας Παπαγιάννη ἴδετε στὴν Ἐφημερίδα «Ἑλληνικὸς Βορρᾶς», Θεσσαλονίκη, 8 Ἀπριλίου 1986. [28]. Ἀπὸ τὴν ὁμιλία τῆς Μαγδαληνῆς Κώστα-Τσολάκη, Νευρολόγου – Ψυχιάτρου, Λέκτορος τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στὸ Συλλαλητήριο κατὰ τῶν Ἀμβλώσεων ποὺ διοργάνωσαν τὰ Ὀρθόδοξα Χριστιανικὰ Σωματεῖα Θεσσαλονίκης στὶς 19 Μαΐου 1986. Ἴδετε Ἐφημερίδα Μακεδονία, τῆς 20.5.1986, σελ. 5.