Ο Προφήτης Ηλίας και ο κόρακας. Κομνήνειας τέχνης αριστούργημα του Βυζαντινού Μουσείου Καστοριάς, γύρω στα 1200.
Του έστελνε [του Προφήτου Ηλιού] άρτον και κρέας. Εν τω άρτω είναι το κρέας. Είν' το σώμα του Χριστού, εν τω άρτω.
Κοινωνία, ουρανία τροφή τού 'στελνε. Θεία Κοινωνία τού έστελνε στην Παλαιά Διαθήκη. Δεν θέλω να πιστεύει κανείς ότι έστελνε το κοράκι κι έκλεβε από κάποιο κρεοπωλείο κρέας και από κάποιον φούρνο ψωμί, και το 'παιρνε και το πήγαινε. Αυτά είναι αγγελική τροφή. Είναι Πνεύματος Αγίου η τροφή αυτή, που του έστελνε, του ανθρώπου. Ήταν ο τύπος.
Εδώ, στην έρημο κάτω... Εδώ, στην κοιλάδα του κλαυθμώνος, μακρυά από τον Παράδεισο, μόνον με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού θα τραφούμε για να ξαναεπιστρέψουμε εις τον Παράδεισον. Κάνει μάθημα.
Εκείνο δε το μάθημα που έχει ακόμη επέκταση εις το θέμα μας, είναι ότι το 'στελνε μ' αυτό το μαυροπούλι, το βρώμικο. Για να διδάξει τους ανθρώπους :«Μην κοιτάζεις ποιος σ' το φέρνει. Κοίταξε Ποιος σ' το στέλνει, τι σου στέλνει και τι σου χρειάζεται.».
Ο Ηλίας θα μπορούσε να το επιστρέψει, να πει:
«Ποτέ-ποτέ-ποτέ δεν το παίρνω εγώ από τα χέρια σου!».
Όπως λέμε εμείς «Εγώ να πάρω αντίδωρο από αυτού τα χέρια;»
Σοβαρά; Και ποιος είσαι 'συ; Ποιος είσαι εσύ; Είσαι ανώτερος από τον Ηλία, που έπαιρνε από του κόρακος το ράμφος και έτρωγε; Ποιος είσαι συ κι εγώ;
Τα κοράκια του Ηλία είναι οι κληρικοί, οι σημερινοί.
Οσοδήποτε και αν είναι βρώμικοι [με αμαρτίες], είναι για τον εαυτόν τους.