Ο Μεγάλος Περίπατος αποδείχθηκε και επίσημα πλέον ότι ήταν ένα όργιο κακοδιαχείρισης δημόσιου χρήματος. Πέρασαν τρία ολόκληρα χρόνια από την ημέρα που ο Κώστας Μπακογιάννης παρουσίαζε το μεγαλεπήβολο «project», ως ένα πρωτοποριακό έργο που θα αναβάθμιζε το ταλαίπωρο κέντρο της Αθήνας και θα το έφερνε στα δεδομένα του 21ου αιώνα.
Πόσο μελάνι χύθηκε, πόσα αφιερώματα έγιναν, πόσες επικοινωνιακές φιέστες επιστρατεύτηκαν! Και όλα αυτά για μια απατηλή κοροϊδία που καταταλαιπώρησε τους Αθηναίους και τους τουρίστες για 3 χρόνια!
Παγκάκια των… 5.500 ευρώ μπήκαν και βγήκαν. Κακόγουστες ζαρτινιέρες των 500 ευρώ τοποθετήθηκαν, άλλαξαν θέσεις, βάφτηκαν, ξαναβάφτηκαν, και έμειναν να δεσπόζουν σαν πελώρια… τασάκια. Ο ποδηλατόδρομος άλλαξε 2-3 τρόπους λειτουργίας, το οδόστρωμα διαπλατύνθηκε, στένεψε, άλλαξε χρώματα, σκάφτηκε και ξαναφτίαχτηκε και τώρα σκάφτηκε και πάλι. Δέντρα κουτσουρεύτηκαν και καταστράφηκαν. Πλατάνια φυτεύτηκαν και ξεράθηκαν. Φοίνικες τοποθετήθηκαν, ασχήμυναν το τοπίο και στη συνέχεια «μετακόμισαν». Πεζοδρόμια στρώθηκαν και ξηλώθηκαν.
Με αυτό το τραγελαφικό «γεφύρι της Άρτας», και με το να μετακινούνται πέρα – δώθε ζαρτινιέρες και δέντρα, έχουν κυλήσει σχεδόν 4 χρόνια της Δημαρχίας Μπακογιάννη. Η Αθήνα έγινε ο προσωπικός «παιδότοπος» του και οι Αθηναίοι έγιναν τα «Playmobil» του. Και ποιος είναι ο λογαριασμός γι’ αυτό το κακόγουστο «παιχνίδι» παρακαλώ; Δεκατρία εκατομμύρια ευρώ είναι το συνολικό κόστος του Μεγάλου Περίπατου έως τώρα, με βάση τα κονδύλια που έχουν προϋπολογιστεί, συμπεριλαμβανομένων και των 2 εκατομμυρίων ευρώ που καταβλήθηκαν για τις ζαρντινιέρες, τα φυτά που ξεράθηκαν και τα παγκάκια, για την πιλοτική εφαρμογή του εγχειρήματος.
Χρήματα των φορολογούμενων πολιτών που έγιναν αέρας, για ένα αλαζονικό σκέρτσο του Μπακογιάννη. Και το αποτέλεσμα; Σήμερα το κέντρο της Αθήνας και ειδικά η Πανεπιστημίου είναι ένα απέραντο εργοτάξιο. Παντού σκαμμένα σημεία, μπάζα και κορδέλες. Παντού ασχήμια και μόνιμη ταλαιπωρία για οδηγούς και πεζούς. Σε ποια σοβαρή χώρα της Ευρώπης θα παρέμενε «γιαπί» ο κεντρικότερος δρόμος της πρωτεύουσας για 3 ολόκληρα χρόνια, με την κατάληξη – μάλιστα – να καταντήσει σε χειρότερη κατάσταση απ’ ότι ήταν 3 χρόνια πριν;
Σκεφτείτε με αυτά τα 13 εκατομμύρια πόσοι άστεγοι θα μπορούσαν να στεγαστούν, πόσα συσσίτια θα μπορούσαν να γίνουν, πόσοι επιπλέον ναρκομανείς θα μπορούσαν να μπουν σε προγράμματα απεξάρτησης, πόσες δομές φροντίδας ηλικιωμένων θα μπορούσαν να ενισχυθούν, πόσα σχολεία θα μπορούσαν να ανακαινιστούν, πόσα έργα προσβασιμότητας για ΑμεΑ θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν, πόσα έργα ανάπλασης και πρασίνου θα μπορούσαν να γίνουν.
Όχι όμως. Στην Ελλάδα του 2023, το φαντασμένο «εγώ» ενός πολιτικού ζυγίζει πολύ περισσότερο από δεκάδες ουσιαστικούς τρόπους προσφοράς στην κοινωνία. Δίνεται προτεραιότητα στους «χορηγούς» και τους «επενδυτές», για να γίνεται τζίρος με τα χρήματα του φτωχοποιημένου κοσμάκη. Λεφτά υπάρχουν, άλλα μόνο για τους εργολάβους.
Και τι μας λέει σήμερα ο κ. Μπακογιάννης. Ότι απέτυχε το project λόγω… επικοινωνιακού λάθους. Ο Μεγάλος Περίπατος αποδείχθηκε «ναυάγιο», όχι για τη ρεμούλα εκατομμυρίων που έγινε, όχι για την εξωφρενική καθυστέρηση να ολοκληρωθεί, άλλα επειδή ήταν επικοινωνιακό λάθος το ότι ονομάστηκε Μεγάλος Περίπατος, γιατί – σύμφωνα με τον Δήμαρχο πάντα – έδωσε βάση στο να σχολιαστεί αρνητικά και να μην στηριχθεί το έργο από τον κόσμο. Σωστά, δεν έπρεπε να ονομαστεί ποτέ Μεγάλος Περίπατος, άλλα Μεγάλος Περίδρομος. Αυτό θα ήταν το πιο ταιριαστό όνομα…