Αν ρίξουμε ένα βλέμμα και
στη δική μας κοινωνία αλλά και σε παγκόσμιο κλίμακα, στις διεθνείς
σχέσεις των λαών, θα δούμε ότι δικαιοσύνη δεν υπάρχει. Δέ’ βασιλεύει ό
νόμος του Χριστού μας, το «Αγαπάτε αλλήλους» (Ίωάν. 13,34). Στις
κοινωνίες μας, παρ’ όλα τα επιτεύγματα τους, βασιλεύει ό νόμος της
ζούγκλας ότι «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Εγκλήματα γίνονται
καθημερινώς σε όλες τις χώρες· εγκλήματα εκτελεσμένα με τέτοια εντέλεια,
πού κι ό ικανότερος αστυνόμος να μη μπορεί να τα εξιχνίαση. Ό ένοχος
μένει ασύλληπτος, περιγελά και περιπαίζει τις αρχές. Οι δράστες
περιφέρονται ασύλληπτοι, μερικές φορές τιμώνται κιόλας!
Ή ανθρώπινη δικαιοσύνη
αποδεικνύεται ανίσχυρη. είναι, όπως έλεγε ένας αρχαίος φιλόσοφος, ένα
αραχνόπανο πού πιάνει μυγάκια, μα οί σφήγκες το σχίζουν και περνούν. Ή
ανθρώπινη δικαιοσύνη συλλαμβάνει τα μικρά και ασήμαντα· τα μεγάλα
εγκλήματα μένουν ατιμώρητα. Και τι θα γίνη λοιπόν; αυτοί θα μείνουν
ατιμώρητοι αιωνίως; Όχι! διαμαρτύρεται ή συνείδησης. Το ένστικτο του
δικαίου, πού ό Θεός εφύτευσε μέσα μας, φωνάζει, ότι οπωσδήποτε θα έρθει
μέρα πού οι εγκληματίες των «τελείων» εγκλημάτων, οί παραβάτες των
ηθικών διατάξεων, θα συλληφθούν στα δίχτυα της αδέκαστου δικαιοσύνης. Αν
ύπάρχη Θεός —και υπάρχει Θεός—, θ’ απονείμει το δίκαιο, θα τιμωρήσει το
έγκλημα και θ’ αμείψει την αρετή.
Οι μεγάλοι κλέφτες, που καταληστεύουν και καταδυναστεύουν τους λαούς θα πληρώσουν με τοκο και επιτόκιο τα εγκλήματά των.
