Από βιβλίο «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης,
στην Κοζάνη» Νο1, ΕΣΤΙΑ φ. 5, μερος 58, σελ. 153-154
3 Φεβρουαρίου 1945
….Εἴμεθα 1000. Τό πατρικό μας σπίτι ἐκάηκε ἀπό τρεῖς μεριές!
Τρεῖς μεγάλοι ἐμπρησταί (Ἰταλοί, Γερμανοί, Βούλγαροι) ἐπῆραν τόν
δαυλόν καί ἀπό ἕνα μῖσος ἄγριον ἐναντίον τοῦ λαοῦ μας, μέσα εἰς τά 3 ½
χρόνια τῆς σκλαβιᾶς μας, μετέβαλον τήν ὡραίαν μας Πατρίδα εἰς ἐρείπια.
Ἐπί τέλους ηὐδόκησε ὁ παντοδύναμος Θεός τῶν πατέρων μας νά
ἐλευθερωθῶμεν. Ἀλλά -δυστυχία μας-, ἐνῶ περιμέναμεν ὅλοι νά ἀπολαύσωμεν
τά ἀγαθά τῆς ἐλευθερίας μας, παρουσιάσθει ὁ τέταρτος ἐμπρηστής,
χειρότερος τῶν τριῶν πρώτων: ἡ ΔΙΧΟΝΟΙΑ, ἡ ὁποία ἐπί τρεῖς χιλιετηρίδας
μαστίζει τήν Ἑλληνικήν φυλήν. Αὐτή τώρα δια μυριοστήν φοράν παρουσιάσθει
εἰς τό προσκήνιον τῆς Ἱστορίας μας καί θέλει νά ρίψει τάς τελειωτικάς
βολάς ἐπάνω εἰς τό πτῶμα τῆς Ἑλλάδος. Τά τέκνα τῆς Ἑλλάδος, ἐνῶ ἀδελφικά
συζητοῦσαν γύρω ἀπό τό ἴδιο τραπέζι, αἴφνης διεφώνησαν. Διεφώνησαν
ἐπάνω εἰς τό θέμα…πως θά κτίσωμεν τό καινούργιο πολιτικό, κοινωνικό,
οἰκονομικό μας σπίτι! Οἱ μέν ἐπρότειναν νά κτισθῆ μέ τά ὑλικά Α. Οἱ δέ
μέ τά ὑλικά Β. Οἱ τρίτοι μέ τά ὑλικά Γ…1000 Ἕλληνες, 1010 γνῶμες καί
ἰδέες. Καθένας θέλει νά στήσει τό ἰδικόν του θέλημα καί εἰς τό ἰδικό του
θέλημα νά ὑποτάξει τάς θελήσεις τῶν ἄλλων. Ἔτσι ἐπῆλθε τό σημερινόν
χάος, μέσα εἰς τό ὁποῖον κινδυνεύομεν νά ἐξαφανισθῶμεν πάντες.
Τί πρέπει νά γίνει; Δυναμικάς λύσεις προτείνουν οἱ μέν,
λησμονοῦντες ὅτι ἡ βία δέν λύει προβλήματα, ἀλλά πολλαπλασιάζει τά
προβλήματα. Συμβιβασμόν προτείνουν οἱ δέ, ἀλλά ἀγάπη πραγματική δέν
ὑπάρχει εἰς τάς καρδίας μας καί τά χέρια πού πρέπει νά σφιχθοῦν ἀδελφικά
ἀπομακρύνονται περισσότερο, καί ἡ Ἑλλάς κλαίουσα ματαίως ἀναμένει, ἔστω
καί τήν 12 παρά 5, τήν ἕνωσιν, τόν ἀδελφικόν ἐναγκαλισμόν. Ἄλλοι,
τέλος, προτείνουν νά ἔλθουν ξένοι ἀπό τά συμμαχικά ἔθνη δια νά μᾶς
συμβιβάσουν. Ἀλλά ἀμφιβάλλομεν, ἐάν καί αὐτό πραγματοποιούμενον θέλει
φέρει τήν λύσιν τοῦ Ἑλλαδικοῦ προβλήματος. Καί τοῦτο, διότι καί οἱ
διαιτηταί μας θά εἶναι ἄνθρωποι, καί ὡς ἄνθρωποι θά ἔχουν τάς συμπαθείας
των ἤ τάς ἀντιπαθείας των καί αἱ ὑπ’ αὐτῶν προτάσεις δέν θά γίνουν ὑπό
πάντων δεκταί.
Ἕνας μόνον διαιτητής θά ἠδύνατο νά ρυθμίσει τά προβλήματά μας
κατά τρόπον τοιοῦτον, ὥστε νά ἱκανοποιήσει ὅλα τά τέκνα τῆς Ἑλλάδος καί
νά δημιουργήσει νέαν τάξιν πραγμάτων εἰρηνικῆς συμβιώσεως καί
συναδελφωσύνης…και αὐτός εἶναι ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ, ἡ ἁγία Του διδασκαλία καί
ἰδίως ἡ ἐπί ὄρους, ὅρους περίφημος ὁμιλία Του, ἡ ὁποία ὀνομάσθη «ὁ
καταστατικός χάρτης τῶν ἐλευθεριῶν τῆς ἀνθρωπότητος». Ὅ,τι θέλει ὁ
Χριστός. Αὐτό ἄς γίνει τό καινούργιο μᾶς σύνθημα. Κάτω ἀπό τήν σημαίαν
τοῦ Χριστοῦ, τοῦ πράου, τοῦ Διαλλακτικοῦ, τοῦ Εἰρηνοποιοῦ, τοῦ Διώκτου
τῆς ἀδικίας καί ἐκμεταλλεύσεως θά ἠδυνάμεθα νά λύσωμεν τά προβλήματά μας
καί νά ζήσωμεν εὐτυχεῖς. Ἄλλως ὅ,τι κτίζομεν, κτίζομεν ἐπάνω εἰς τήν
ἄμμον, εἶναι ἑτοιμόρροπον καί θά καταρρεύσει. Τό μαρτυροῦν μύρια
παραδείγματα. Διατί νά εἴμεθα τυφλοί καί νά μή βλέπωμεν τήν ἀλήθειαν; Ἄς
τό πιστεύσωμεν, ἄς τό κηρύξωμεν, ἄς ἀγωνισθῶμεν δια νά γίνει συνείδησις
εἰς ὅλους ὅτι ΘΕΜΕΛΙΟΝ, ἐπί τοῦ ὁποίου πρέπει νά κτίσωμεν τό Ἐθνικόν
Οἰκοδόμημα εἶναι ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ. Ἡ ἐκκλησία μας, δια τῶν κληρικῶν της καί
ἰδίως τῶν Ἀρχιερέων της, ἄς γίνει ὁ πρωτοπόρος τοῦ Χριστιανικοῦ τούτου
κινήματος καί ὁ ρόλος της θά εἶναι μέγας, πρωταρχικός μέσα εἰς τήν
Ἐθνικήν μας ἀναδημιουργίαν.
Ὅ,τι θέλει ὁ Χριστός. Νά, τό σύνθημά μας! Ἐρωτῶμεν: Ὑπάρχει ὡραιότερον σύνθημα;
ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Αὔριον Κυριακήν (4 Φεβρουαρίου). Κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν (ὥραν 9.30 π. μ..) εἰς τόν Ι. Ναόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου θά ὁμιλήσει ὁ ἱεροκῆρυξ ἀρχιμανδρίτης Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης.
ΕΣΤΙΑ
Μόλις ἀφιχθοῦν ἐκ Καστανιᾶς τά αὐτοκίνητα, θά ἀνοίξει πάλιν ἡ Ἑστία. Ὅσοι ἔπαιρναν τακτικά συσσίτιον παρακαλοῦνται νά περάσουν τήν Δευτέρα, Τρίτην καί Τετάρτην ὥραν 10 – 12 π. μ.. ἀπό τά Γραφεῖα τῆς Ἑστίας, δια νά ἀλλάξουν τάς παλαιάς καρτέλλας μέ καινούργιες καρτέλλες.
«ΕΣΤΙΑ», ἀρ. φυλ. 5, 3 Φεβρουαρίου 1945