Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς
Η Εκκλησία είναι η προσωπικότης του Θεανθρώπου Χριστού, θεανθρώπινος οργανισμός, ουχί ανθρωπίνη οργάνωσις. Η Εκκλησία είναι αδιαίρετος, όπως και το πρόσωπον του Θεανθρώπου, όπως και το σώμα του Θεανθρώπου. Δια τούτο αποτελεί βασικόν λάθος να διαιρήται ο αδιαίρετος θεανθρώπινος οργανισμός της Εκκλησίας εις τας μικράς εθνικάς οργανώσεις.
Εις την πορείαν των δια μέσου της ιστορίας πολλαί τοπικαί Εκκλησίαι περιωρίζοντο εις τον εθνικισμόν, εις σκοπούς και μεθόδους εθνικάς. Πολλαί Εκκλησίαι, και μεταξύ αυτών και η ιδική μας. Η Εκκλησία προσηρμόζετο προς τον λαόν, ενώ το κανονικόν είναι το αντίθετον: ο λαός να προσαρμόζεται προς την Εκκλησίαν. Και η ιδική μας Εκκλησία πολλές φοράς έκανε αυτό το λάθος. Άλλα γνωρίζομεν ότι αυτά ήσαν «τα ζιζάνια» της εκκλησιαστικής μας ζωής, «ζιζάνια» τα οποία ο Κύριος δεν εκριζώνει, αλλά τα αφήνει να αυξάνουν μαζί με τον σίτον μέχρι του θερισμού (Ματθ. 13,29-30). Γνωρίζομεν επίσης (ο Κύριος μας το εδίδαξε) ότι τα ζιζάνια αυτά προέρχονται από τον αρχικόν εχθρόν μας και εχθρόν του Χριστού, τον διάβολον (Ματθ. 13, 25-28). Άλλ’ η γνώσις μας αυτή αποβαίνει εις μάτην, εάν δεν μεταβληθή εις προσευχήν δια να μας διαφυλάξη ο Χριστός εις το μέλλον από του να γίνωμε σπορείς και καλλιεργηταί τοιούτων ζιζανίων.
Είναι πλέον καιρός, είναι η δωδεκάτη ώρα, να παύσουν οι εκκλησιαστικοί μας αντιπρόσωποι να είναι αποκλειστικά δούλοι του εθνικισμού, και να γίνουν αρχιερείς και ιερείς της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Η από τον Χριστόν δοσμένη και από τους Αγίους Πατέρας πραγματοποιημένη αποστολή της Εκκλησίας είναι: να φυτεύεται και να καλλιεργήται μέσα εις την ψυχήν του λαού μας η αίσθησις και η επίγνωσις ότι κάθε μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι πρόσωπον καθολικόν, πρόσωπον αιώνιον και θεανθρώπινον, ότι είναι του Χριστού και δια τούτο αδελφός όλων των ανθρώπων, και διάκονος όλων των ανθρώπων και των χτισμάτων.
Αυτός είναι ο από Χριστού δεδομένος σκοπός της Εκκλησίας, κάθε άλλος σκοπός δεν είναι από τον Χριστόν άλλ’ από τον αντίχριστον. Δια να είναι η τοπική μας Εκκλησία Εκκλησία του Χριστού, Εκκλησία καθολική, πρέπει να πραγματοποιή συνεχώς αυτόν τον σκοπόν της εις τον λαόν μας.
Αλλά ποία είναι τα μέσα, με τα οποία ημπορεί αυτή να πραγματοποιή αυτόν τον θεανθρώπινον σκοπόν; Τα μέσα πάλιν δεν είναι άλλα από τα θεανθρώπινα, διότι ο διανθρώπινος σκοπός δύναται να πραγματοποιήται με θεανθρώπινα αποκλειστικώς μέσα, ποτέ με ανθρώπινα ή με οιαδήποτε άλλα. Εις αυτό το σημείον διαφέρει ουσιαστικώς η Εκκλησία από κάθε τι το ανθρώπινον, το γήινον.
Τα θεανθρώπινα μέσα δεν είναι άλλο παρά αι θεανθρώπιναι ασκήσεις – αρεταί. Και αυτάς δύνανται να εφαρμόζουν επιτυχώς μόνον οι θεανθρώπινοι, οι χριστοφόροι ασκηταί. Αι θεανθρώπιναι αρεταί ευρίσκονται μεταξύ των εις οργανικήν σχέσιν. Η μία εκπηγάζει εκ της άλλης, η μία συμπληρώνει την άλλην.
Αρχιμανδρίτου Ιουστίνου Πόποβιτς – ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ – Ε’ ΕΚΔΟΣΙΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΕΒΤΙΤΣ – ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ «ΑΣΤΗΡ» ΑΛ. & Ε. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Σελ.56-57 – ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ