Διαχειριστὴς τῆς ἱστοσελίδας «dekeleianews.gr»
Δικαιότατη ἡ ὀργὴ τοῦ κόσμου γιὰ τὸ τραγικὸ δυστύχημα ὅπως καὶ ἡ ἀξίωση νὰ ἀποδοθοῦν εὐθύνες. Πρὸς τὰ ποῦ ὅμως; Ἂς τὰ πάρουμε μὲ τὴν σειρά. Οἱ παράγοντες εἶναι; α) ἡ λειτουργία καὶ νοοτροπία τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων, β) οἱ διοικήσεις, γ) οἱ συμμορίες τῶν Γύφτων* καὶ δ) πάνω ἀπὸ ὅλα οἱ κυβερνήσεις.
α) Ἔχουμε γνωρίσει πολλοὺς δημοσίους ὑπαλλήλους φιλότιμους, ἐργατικούς, ἄξιους. Εἶναι ὅμως μειονότητα. Ἡ νοοτροπία στὸ Δημόσιο εἶναι λούφα, κοπάνα, ἀβελτηρία. Δὲν «ἔτυχε» νὰ φύγουν οἱ δύο σταθμάρχες, δὲν εἶχε ἄγνοια ὁ ἐπιθεωρητής, ἀλλὰ αὐτὰ εἶναι κανόνες στὸ δημόσιο. Πιθανῶς νὰ ἔφυγαν πολὺ νωρίτερα ἢ καὶ νὰ πῆγαν νὰ χτυπήσουν κάρτα καὶ νὰ ἔφυγαν. Οὔτε ἐξαίρεση ἦταν τὸ ὅτι τὸ ἔριχναν συχνὰ στὸ γλέντι. Σὲ μόνιμη βάση τὴν κοπανᾶνε καὶ ἐν γνώσει τῶν ἀνωτέρων τους, οἱ ὁποῖοι κάνουν τὰ στραβὰ μάτια (ἀναφερόμασθε γενικῶς στὸ Δημόσιο καὶ ὄχι συγκεκριμένα). Μπαίνοντας πολλοὶ στὸ Δημόσιο ὄντες ἱκανοὶ καὶ δραστήριοι, μετατρέπονται σὲ πλαδαροὺς κηφῆνες, γιατί δὲν τοὺς ἐπιτρέπουν νὰ χαλάσουν τὴν πιάτσα. Ἔτσι δομεῖται ἕνα κράτος δυσκίνητο, ἀνίκανο, δυνάστης καὶ ἐχθρός τοῦ πολίτη. Ὅσο μεγαλύτερο κράτος ὑπάρχει, τόσο περισσότερη γραφειοκρατία, διαφθορὰ καὶ ἀναποτελεσματικότητα.
Στὴν κορυφὴ δὲ αὐτῆς τῆς γάγγραινας βρίσκεται ὁ κρατικὸς συνδικαλισμός. Αὐτὸς συγκυβερνᾶ τὴν χώρα 50 χρόνια. Ἡ κομματοκρατία καὶ ὁ ἐργατοπατερισμὸς κρατικοδίαιτων καταδυναστεύουν τὸν λαό. Ποιοὶ ἀντιδροῦσαν λυσσαλέα σὲ κάθε προσπάθεια ἐκσυγχρονισμοῦ τοῦ Δημοσίου; Ποιοί, γιὰ νὰ μὴ χαθοῦν θέσεις ἐργασίας, σαμποτάριζαν τὰ συστήματα ἠλεκτρονικοῦ ἐλέγχου; Ποιοὶ κάλυπταν τοὺς γνωστοὺς «εὐπαθεῖς καὶ εὐάλωτους», ὅταν πλιατσικολογοῦσαν τὴν περιουσία τοῦ ΟΣΕ; Καὶ γιατί νὰ μὴ φέρονται ἔτσι, ἀφοῦ δὲν αἰσθάνονται τὸν κίνδυνο ὅτι μπορεῖ καὶ νὰ ἀπολυθεῖ ἢ νὰ τιμωρηθεῖ κάποιος; Ὁ κύριος Μητσοτάκης προεκλογικὰ δήλωσε κατηγορηματικὰ ὅτι δὲν πρόκειται νὰ ἀπολύσει κανένα καὶ πράγματι ἡ δήλωση κατὰ κάποιον τρόπο τηρήθηκε. Δὲν ἐδίωξε ποτὲ κανένα. Καὶ ἡ ἀτιμωρησία δημιουργεῖ αὐτὴ τὴ νοοτροπία στὸ Δημόσιο. Τὸ ἴδιο ἔλεγε καὶ ἡ κυρία Κεραμέως, ὅτι ἀξιολογοῦμε, ἀλλὰ θὰ κάνουμε ἀξιολόγηση χωρὶς συνέπειες. Τί εἴδους ἀξιολόγηση εἶναι αὐτή; Ἂν κάποιος δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ ἀπολύσει, δὲν μπορεῖ νὰ διοικήσει.
β) Οἱ διοικήσεις εἶναι ἁπλοὶ διαχειριστές, ἄβουλα ἀνθρωπάκια, ὑποχείρια τῶν συνδικαλιστῶν καὶ τῶν πολιτικῶν. Αὐτοὶ θὰ ἔπρεπε πρῶτοι νὰ παραιτηθοῦν, γιατί ἔχουν τὴν ἄμεση εὐθύνη, πολὺ περισσότερη ἀπὸ ἕναν ὑπουργὸ ποὺ δὲν γνωρίζει ὅλες τὶς λεπτομέρειες ποὺ ἀφοροῦν ὅλους τούς ὀργανισμοὺς τῆς ἁρμοδιότητάς του.
γ) Οἱ συμμορίες τῶν Γύφτων, ἀφαιρώντας καλῴδια καὶ ἐξαρτήματα ἀπαραίτητα γιὰ τὴν ἀσφαλῆ λειτουργία, εὐθύνονται γιὰ ἔμμεση συμμετοχὴ δολοφονιῶν σὲ ὕψος κακουργήματος.
δ) Κυρίως οἱ κυβερνήσεις καὶ γενικῶς τὰ πολιτικὰ κόμματα. Περισσότερο ἡ νῦν καὶ θὰ ἐξηγήσουμε παρακάτω. Τὰ κόμματα ὅμως τῆς ἀντιπολίτευσης, ἔχουν τεράστιο θράσος νὰ ρίχνουν τὶς εὐθύνες ὁπουδήποτε, ἐπειδὴ ἐπαγγέλλονται τὶς παραπάνω στρεβλώσεις. Εἶναι ὑπὲρ τοῦ τεράστιου κράτους, τῶν κομματικῶν ἄνευ ἀξιολόγησης διοικήσεων, καὶ χαϊδεύουν κάθε παραβατικότητα.
Ἡ σοβιετία ἐπικρατεῖ 50 χρόνια στὴν Ἑλλάδα καὶ ὅπως εἶχε πεῖ ὁ Ἀνδρέας Ἀνδριανόπουλος (ΝΔ), σὲ ὅλον τὸν κόσμο τὰ κράτη ἐφαρμόζουν τὴν ἐλεύθερη οἰκονομία, καὶ στὴν χώρα μας δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα κόμμα ποὺ νὰ ὑποστηρίζει τὴν οἰκονομία τῆς ἀγορᾶς. Μέσα σὲ αὐτὰ βέβαια βρίσκονται καὶ τὰ λεγόμενα ἀκροδεξιὰ κόμματα. Ὁ Μουσολίνι ἦταν μεγάλος θεωρητικός τοῦ σοσιαλισμοῦ, ἀπὸ τοὺς βασικότερους παράγοντες τῆς σοσιαλιστικῆς διεθνοῦς (κομμουνιστικὰ κόμματα). Ἔφυγε κατόπιν ἀπὸ τὴν παραπάνω ἕνωση, γιατί ἤθελε ἐθνικὸ σοσιαλισμό, ἐνῷ οἱ ἄλλοι διεθνιστικό, μὲ κατάργηση κρατῶν καὶ ἐθνῶν. Μὲ τὴν κατάρρευση τοῦ κομμουνισμοῦ τὴν ἰδεολογικὴ σκυτάλη τῆς ἐξαφανίσεως τῶν ἐθνῶν-κρατῶν, τώρα τὴν ἔχει πάρει ἡ Νέα Τάξη πραγμάτων, οἱ Παγκοσμιοποιητές. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐξέλιξη τῆς ἀριστερᾶς, ἡ ὁποία σὲ ἕνα μεγάλο ποσοστὸ κυβερνᾶ τὸν κόσμο. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἑλληνικὴ ἀριστερὰ (ὅπως καὶ ἡ εὐρωπαϊκὴ) συμπλέει τόσο πολὺ μὲ τὶς ΗΠΑ. Τὸ ὑπερτροφικὸ κράτος ὅμως εἶναι μὴ παραγωγικὸ καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ αἰτία ποὺ κατέρρευσε ὁ κομμουνισμὸς ὁπουδήποτε ἐφαρμόσθηκε. Ὁ πρόεδρος τῆς Ρωσίας Γιέλτσιν, βρίσκοντας μία ἄθλια οἰκονομία τὸ 1992, μοίρασε 2.000.000 κλήρους καὶ ἐξασφάλισε ἐπάρκεια τροφίμων γιὰ τὴν Ρωσία. Τὸν ἑπόμενο χρόνο ἔδωσε ἄλλους τόσους κλήρους καὶ πέτυχε νὰ λειτουργήσει ὁ πρωτογενὴς τομέας τῆς χώρας. Καλῶς ἢ κακῶς ἡ φύση τοῦ ἀνθρώπου λειτουργεῖ, ὅταν ὑπάρχει ἰδιοκτησία καὶ μόνον τότε ἀνεβαίνει ἡ παραγωγή.
Ἡ κυβέρνηση τῆς ΝΔ θεωροῦμε ὅτι εὐθύνεται περισσότερο ἀπ’ ὅλους, γιατί ἐπαγγέλθηκε νὰ χτυπήσει αὐτὸ τὸ τέρας ποὺ λέγεται κράτος καὶ ψηφίστηκε δίνοντας προσδοκίες στοὺς ψηφοφόρους της. Ἀπεδείχθη φοβική, ἄτολμη, ἀπέναντι στὸν συνδικαλισμὸ καὶ στὴν δημόσια διοίκηση. Βολεύεται καὶ αὐτὴ μὲ τὸ πελατειακὸ κράτος, συνεχίζει νὰ διορίζει κομματικὰ στελέχη, ἐνῷ γιὰ τὴν παραβατικότητα καὶ ἐγκληματικότητα ἔκανε πολὺ λίγα πράγματα. Σκέτη ἀπογοήτευση.
Καὶ ὁ λαὸς δὲν εἶναι ἄμοιρος εὐθυνῶν. Ψηφίζει μὲ γνώμονα τὸ προσωπικὸ συμφέρον καὶ ὄχι τὸ καλό τῆς χώρας. Πῶς θὰ βολευτεῖ αὐτὸς ἢ τὰ παιδιά του στὸ Δημόσιο, καὶ ἀφήνουμε τὴν ἐπαρχία νὰ ἐρημώνεται, καὶ τὴν πρωτογενῆ παραγωγὴ νὰ συρρικνώνεται.
Σωστὰ διαμαρτύρεται ὁ κόσμος, ἀλλὰ πρέπει νὰ γνωρίζει τοὺς στόχους του. Τὸ νὰ βγαίνει ἡ ΑΔΕΔΥ καὶ νὰ διαμαρτύρεται ἐνάντια στὶς ἰδιωτικοποιήσεις καὶ στὴν λειτουργία τῶν δημοσίων ὑπηρεσιῶν μὲ ἰδιωτικοοικονομικά κριτήρια, εἶναι σχῆμα ὀξύμωρο, τουλάχιστον τραγελαφικό. Ὅταν ὁ ΟΣΕ εἶναι κρατικός, ἡ ΕΡΓΟΣΕ εἶναι κρατική, ἡ διοίκησή τους ὁρίζεται ἀπὸ τὴν κυβέρνηση, ὁ μοιραῖος σταθμάρχης καὶ οἱ ἄλλοι ποὺ τὴν «κοπάνησαν» ἀπὸ τὴ θέση τους εἶναι κρατικοὶ ὑπάλληλοι, ὁ ἐκπαιδευτὴς ποὺ τὸν ἔκρινε εὐδοκίμως ἀποφοιτήσαντα εἶναι κρατικὸς ὑπάλληλος, οἱ πολιτικοὶ ποὺ τὸν τοποθέτησαν σὲ αὐτὴν τὴν θέση εἶναι τὸ κράτος, ὁ ἐπιθεωρητής, ὁ γιατρὸς ποὺ ἔδωσε τὴν ἀναρρωτικὴ καὶ ὁ διευθυντὴς τοῦ γιατροῦ ποὺ τὸ ζήτησε ὡς χάρη, εἶναι κρατικοὶ ὑπάλληλοι. Καὶ ὁ ΟΣΕ, χωρὶς τὴν «ἐμπορευματοποίηση τῶν ὑπηρεσιῶν», ἦταν ἐπὶ δεκαετίες τὸ λημέρι κρατικῶν λῃστῶν, φεσώνοντας τὸν ἑλληνικὸ λαὸ μὲ περισσότερα ἀπὸ 12 δισεκατομμύρια εὐρώ, καὶ δὲν ἐξυγιάνθηκε ποτέ. Αὐτοὶ οἱ κρατικοὶ κηφῆνες εἶναι οἱ ὑπεύθυνοι καὶ κατ’ ἐπέκταση τὰ κόμματα, τὰ ὁποῖα τοὺς στηρίζουν ἐπὶ 50 χρόνια.
Οἱ πολιτικοὶ λοιπὸν βγαίνουν στὴν τηλεόραση καὶ τσακώνονται σὰν τὰ κοκόρια καὶ δὲν ἔχουν καταλάβει ὅτι τοὺς ἔχει βαρεθεῖ ὁ κόσμος καὶ δὲν θέλει νὰ τοὺς βλέπει. Γι’ αὐτὸ λοιπὸν σωπάστε καὶ κρυφτεῖτε.
* Γύφτος
Ἡ λέξη γύφτος προέρχεται ἀπὸ τὴν λέξη gupta (= Ἰνδία & Ἰνδός, σὲ γλῶσσες τοῦ βορείου τμήματος αὐτῆς τῆς ἀχανοῦς χώρας).
Αὐτὸς εἶναι ὁ σωστότερος ὅρος καὶ ὄχι ρομὰ πού δὲν ἀφορᾶ τὴν χώρα μας, ἀλλὰ εἶναι ξενικὸς ὅρος πού μᾶς ἐπιβλήθηκε τελευταίως. Ἡ λέξη “Ρόμ”, πού χρησιμοποιεῖται σὲ πολλὲς περιοχὲς ἀπὸ τοὺς ἴδιους, σημαίνει στὴν γλῶσσα τους «ἄντρας» ἢ «ὁ σύζυγος» (μᾶλλον ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ λέξη ρώμη).
Ἐπίσης, ἡ λέξη «ἀθίγγανος» ἢ «ἀτσίγγανος» σημαίνει τὸν «ἀνέγγιχτο» ἀπὸ τὸ στερητικὸ -Α- καὶ τὸ ρῆμα θιγγάνω, δηλαδὴ «ἀγγίζω». Αὐτὴ εἶναι ἑλληνικὴ ὀνοματοδοσία καὶ παρ’ ὅλο πού ἔχει ἐπεκταθεῖ καὶ σὲ εὐρωπαϊκὲς γλῶσσες, δὲν παύει νὰ ἀποτελεῖ γιὰ τὸν συγκεκριμένο λαό, ἕνα ξένο ὄνομα. Ἕνα βαπτιστικό. Ἕνα παρατσούκλι.
Τὸ γύφτος λοιπὸν ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ δόκιμος ὅρος, σαφῶς δὲν εἶναι οὔτε προσβλητικὸ οὔτε ὑποτιμητικό. Ἀπόδειξη ὅτι ἔχουμε ἀρκετοὺς λογοτέχνες, οἱ ὁποῖοι ἔχουν γράψει ἔργα πού ἀναφέρονται στοὺς γύφτους, ὅπως ὁ Παλαμᾶς (Δεκάλογος τοῦ Γύφτου), ὁ Παπαδιαμάντης (γυφτοπούλα), ὁ Δροσίνης, ὁ Λουντέμης ἢ στὸ Δημοτικὸ τραγούδι ὁ Βαλαωρίτης, ὁ Γρυπάρης, ὁ Βάρναλης, ὁ Σικελιανός, ὁ Κ. Καρκαβίτσας, ὁ Δημ. Χατζής, ὁ Μάριος Χάκκας, καθὼς καὶ πολλὰ λαϊκὰ τραγούδια τὰ ἀναφερόμενα στοὺς γύφτους, καθόλου δὲν θίγουν τὴν συμπαθῆ αὐτὴ φυλή. Ὁ μεγάλος τραγουδοποιὸς Κώστας Χατζὴς (Γύφτος), εἶχε ἀνοίξει μία «μπουὰτ» μὲ τίτλο «τὸ κουτούκι τοῦ Γύφτου». Μεταξύ τους δέ, ἀποκαλοῦνται «Γύφτοι», γιατί αὐτὸ αἰσθάνονται σωστό. Ἐμεῖς θέλουμε μὲ τὸ ζόρι νὰ τοὺς ἀλλάξουμε τὴν ὀνομασία.
Σημ. «Ο.Τ.»: Ἡ ἐξυγίανσις καί ὄχι οἱ ἰδιωτικοποιήσεις ἀποτελοῦν λύσιν. Ἡ ἀξιολόγησις εἶναι σημαντική, ὅταν δέν χρησιμοποιῆται ἐκβιαστικά. Διά τοῦτο ὁ λαός καλεῖται νά ἀξιολογῆ τούς πολιτικούς καί διά τῆς ψήφου του νά ἐξυγιαίνη τό πολιτικόν σύστημα, ὥστε νά ἐξοστρακίζεται ἡ διαφθορά, ἡ ρίζα ὅλων τῶν κακῶν.