Ἡ ἐποχή μας χρειάζεται προφητικό λόγο καί μετάνοια.

Στίς δεκαετίες τοῦ ’70 καί τοῦ ’80 εἶχαν φυτρώσει τά ἀντιχριστιανικά σπέρματα, τά ὁποῖα ἔμελλε νά φέρουν τούς ἀήθεις καρπούς τῶν δικῶν μας ἡμερῶν. Ἔγιναν σταδιακά νόμοι τοῦ Κράτους ἡ ἀποποινικοποίησις τῆς μοιχείας, τό αὐτόματο διαζύγιο, ὁ πολιτικός γάμος, τό σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης, ὁ «γάμος» ὁμοφυλοφίλων. Ἀπαξιώθηκαν ἀπό τήν κρατική παιδεία ἡ ἀρετή, ὁ ἡρωισμός, ἡ ἁγιωσύνη. Ἀποκαθηλώθηκαν σύμβολα τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος, ὄχι τόσο ἀπό τόν ἱστό τῆς σημαίας καί ἀπό δημόσιες αἴθουσες, ὅσο ἀπό τήν μνήμη καί τήν συνείδησι τῶν νέων μας. Ἐπιβλήθηκαν στήν κοινωνία πρότυπα πού ἱκανοποιοῦν τήν φιλαυτία καί καλλιεργοῦν τόν ἐγωκεντρισμό. Μέτρον πάντων χρημάτων ἄνθρωπος. Ὁ Χριστός στό περιθώριο.

 Ὁ νέος οὐμανισμός εὑρίσκεται ἐν ἐξελίξει. Μάθημα θρησκειολογίας διδάσκεται σέ παιδιά τοῦ Δημοτικοῦ καί τοῦ Γυμνασίου σάν προμήνυμα τῆς πανθρησκείας. Ἔκπληξις καί ἀπορία μᾶς συνέχει γιά τά νέα βιβλία τῶν θρησκευτικῶν. Ἡ ὕλη τους δημιουργεῖ σύγχυσι ἀντί νά μορφώνῃ. Ἡ διδασκαλία της ὁδηγεῖ στόν ἀπόλυτο σχετικισμό καί κατόπιν στήν ἀσέβεια. Τά παιδιά δέν θά εὑρίσκουν τόν προσανατολισμό 158 πρός τήν θέωσι πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν αἰώνια καταξίωσί του.

 Σήμερα γίνεται στήν πατρίδα μας ἡ δυναμικώτερη ἐπίθεσις τοῦ ἀθέου οὐμανισμοῦ, ἕνα τσουνάμι πού ἦλθε νά προσθέσῃ καινούργια συντρίμμια δίπλα σέ ἐκεῖνα πού εἶχαν δημιουργήσει τά παλαιότερα κύματα τοῦ οὐμανισμοῦ (τοῦ διαφωτισμοῦ, τοῦ ἐπιστημονισμοῦ, τοῦ ἀθεϊσμοῦ ἀνατολικοῦ καί δυτικοῦ τύπου, τοῦ ἀμοραλισμοῦ κ.λπ.). Ἐπιτήδειοι διαμορφωταί τῆς νέας κοινωνίας ἐπιμελῶς διαστρέφουν σέ ἐκτεταμένη κλίμακα τό κατά φύσιν, ἐνῶ καλούμεθα νά συμβάλουμε στήν ὑπέρβασι ἤ καί θεραπεία τῶν ἐλαττωμάτων τῆς φύσεως. Διασαλεύουν τήν φυσική τάξι δίνοντας σέ ἀνήλικα παιδιά τό ἄλλοθι γιά ψυχοσωματικούς πειραματισμούς μέ καταστροφικές συνέπειες. Ἡ ἀναζήτησις ταυτότητος φύλου βάζει σέ χειρότερη δοκιμασία τήν ἤδη ταλαιπωρημένη οἰκογένεια.

 Γιατί τόση ἀφροσύνη;

 Ἡ ἐποχή μας ζητεῖ βαθειά μετάνοια καί συλλογικό ἀγῶνα. Ἡ εὐθύνη βαρύνει ὅλους μας, ὄχι μόνο τούς πολιτικούς καί τά παιδαγωγικά ἰνστιτοῦτα! Ἐκεῖνοι ἐκτελοῦν ἐντολές. Ἐμεῖς τηροῦμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ξέρει ὁ Θεός νά δίδῃ λύσεις. «Κύριος διασκεδάζει βουλάς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δέ λογισμούς λαῶν καί ἀθετεῖ βουλάς ἀρχόντων» (Ψαλμ. λβ΄ 10). Ἐκεῖνοι 159 στήνουν ἕναν κόσμο δυστυχισμένο. Ὁ Θεός περιμένει νά εἴμαστε ἡ εὐκοσμία τοῦ κόσμου.

(απόσπασμα)