Εικόνες ντροπής για άλλη μία φορά σε Μητρόπολη της Εκκλησίας της Ελλάδος. Καθηγούμενοι, πρωτοσύγκελοι, αρχιμανδρίτες και ιερείς κονώνησαν με τον σχισματικό ΨευδοΟλβίας, διαστρέφοντας με την κακή υπακοή στον επίσκοπό τους την μαρτυρία που οφείλει να δίνει η Εκκλησία του Χριστού στον κόσμο.
Ο δε οικείος τους επίσκοπος εκφώνησε για άλλη μία φορά ένα δηλητηριώδες μήνυμα τυφλής υπακοής στους επισκόπους σαν του λόγου του, καθώς οι προετοιμασίες εντείνονται και οι ασέβειες κορυφώνονται για την ψευδένωση με τους αιρετικούς παπικούς. Ο μητροπολίτης Φθιώτιδος παρουσιάζει συχνά τους επισκόπους σαν ένα αυτόφωτο λαμπατέρ το οποίο δίνει ζωή και φωτίζει το ποίμνιό του! Πρόσφατα, αναβάθμισε το αφήγημα αυτό λέγοντας ότι το λαμπατέρ είναι συνδεδεμένο σε ένα πολύμπριζο!:
«…..είμαι πολύ βέβαιος και αυτό εύχομαι και προσεύχομαι ως πνευματικός σου πατέρας και Επίσκοπος σου ότι θα ακολουθήσεις το δρόμο του φωτός, όπως τον χαράζει ο γέροντάς σου και εγγύηση ότι ο γέροντάς σου ακολουθεί το δρόμο του φωτός είναι ότι αυτό το φως το λαμβάνει από την Εκκλησία. Δεν το λαμβάνει αυτόνομα. Το μοναστήρι δεν υπάρχει αυθύπαρκτο και μόνο του. Μπορεί να είναι αυτοδιοίκητο, μπορεί να είναι αυτοτελές, όπως πρέπει να είναι και ανεξάρτητο, αλλά είναι σε κοινωνία πνευματική και κανονική και σε σχέση πνευματική και διοικητική με τον Επίσκοπο, ο οποίος Επίσκοπος είναι σε κοινωνία με τη Σύνοδο και η οποία Σύνοδος είναι σε κοινωνία με το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο και με το σύνολο των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, που συγκροτούν το Συνοδικό Πολίτευμα της Εκκλησίας. Εσύ σήμερα είσαι ένας κρίκος της συνοδικής οικογένειας, είσαι ένας κρίκος της πανορθόδοξης οικογένειας, ένας απλός μοναχός μέσα από την υπακοή στο γέροντά του και στην αδελφότητα του γίνεται φορέας της συνοδικότητας μέσα στην Εκκλησία.»
Και στις δύο περιπτώσεις όμως, ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος, παρέλειψε να μας αναφέρει από που προέρχεται αυτό το «φώς», είτε το λαμπατέρ το παίρνει απευθείας από την πρίζα, είτε το παίρνει μέσω του πολύμπριζου. Παρέλειψε να αναφέρει ξεκάθαρα την πηγή του φωτός, την Οδό, την Αλήθεια και την Ζωή, τον Δομήτορα της Εκκλησίας Ιησού Χριστό. Προχωρά δε μάλιστα να πει ότι με την υπακοή του ο μοναχός στον γέροντα κλπ γίνεται φορέας της συνοδικότητας μέσα στην Εκκλησία!
«…ένας απλός μοναχός μέσα από την υπακοή στο γέροντά του και στην αδελφότητα του γίνεται φορέας της συνοδικότητας μέσα στην Εκκλησία.»!
Η υπακοή όμως από μόνη της δεν εξασφαλίζει την αυθεντική λειτουργία της συνοδικότητας και δεν εγγυάται τίποτα αν δεν τηρούνται οι αγιοπνευματικές προϋποθέσεις που φανερώνουν το Θέλημα του Θεού στην Εκκλησία.
Όπως λέει ο κ. Τσελεγγίδης:
«…τό Συνοδικό Σύστημα ἀπό μόνο του δέν διασφαλίζει μηχανιστικά τήν ὀρθότητα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Αὐτό γίνεται μόνο, ὅταν οἱ Συνοδικοί Ἐπίσκοποι ἔχουν μέσα τους ἐνεργοποιημένο τό Ἅγιο Πνεῦμα καί τήν Ὑποστατική Ὁδό, τό Χριστό, ὁπότε ὡς Συν-Οδικοί (ὡς αὐτοί δηλαδή πού πηγαίνουν ἐπί τῆς Ὁδοῦ πού εἶναι ὁ Χριστός, μαζί μέ τόν Χριστό) εἶναι στήν πράξη καί ‘ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσι’».
Τι να την κάνει την τυφλή υπακοή ο μοναχός όταν ο γέροντάς του, ο επίσκοπός του, είναι αιρετικός, τον αναγκάζει να συναναστρέφεται με βλάσφημους αχειροτόνητους σχισματικούς και τον οδηγεί κατευθείαν στον διάβολο; Τι να το κάνει το πολύμπριζο όταν αυτό τροφοδοτείται με δαιμονικό ψεύτικο «φως» που θα του κάψει ολόκληρο το κύκλωμα;
Άλλωστε, συμπληρώνει ο κ. Τσελεγγίδης:
«…καί ὁ Ὀρθόδοξος πιστός -κληρικός, μοναχός ἤ λαϊκός- δέν διασφαλίζεται ἀπό τήν ἐνδεχόμενη πλάνη μηχανιστικῶς, ἐπειδή ἔχει λάβει, ἁπλῶς, τό Ἅγιο Χρῖσμα καί ἐπειδή βρίσκεται σέ μυστηριακή κοινωνία μέ τούς ποιμένες του. Ἀπό τήν πλάνη διασφαλίζεται ὁ πιστός, μόνον ὅταν ἔχει καί ἐνεργό μέσα του τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού ἔλαβε μέ τό Ἅγιο Χρῖσμα. Αὐτό ὅμως προϋποθέτει ἔντονη ἀσκητική νήψη, ἀγαπητική τήρηση τῶν θείων ἐντολῶν καί ἀκατάκριτη μετοχή τῶν θεουργῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας. Μόνο μέ αὐτές τίς βιωματικές προϋποθέσεις, ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ἔχει ἐνεργό τήν δογματική συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας. Γι’ αὐτό καί τότε μόνον εἶναι σέ θέση νά ἀνακρίνει τήν πίστη τῶν ποιμένων του καί τότε μόνον ὀφείλει νά τούς ἀκολουθεῖ, σύμφωνα μέ ὅσα ἑρμηνευτικῶς λέγει καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος, σχολιάζοντας τό χωρίο τῆς πρός Ἑβραίους Ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν…, ὧν ἀναθεωροῦντες τήν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τήν πίστιν»»
Για την ομαλή λειτουργία της συνοδικότητας στην Εκκλησία χρειάζεται η ενεργοποιημένη δογματική συνείδηση ποιμενόντων και ποιμενόμενων. Στους πρώτους για να παίρνουν αποφάσεις που φανερώνουν το θέλημα του Θεού, στους δεύτερους για να επικυρώνουν αυτές τις αποφάσεις. Όταν οι ποιμένοντες όμως δεν έχουν την διάθεση να ακολουθήσουν το θέλημα του Θεού και να είναι επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι, τότε μιλάνε για τυφλή υπακοή στις ανίερες αποφάσεις τους για να αποφύγουν τον έλεγχο. Αλλοίμονο εάν οι μοναχοί σιωπούσαν όταν κινδύνευε η Πίστη. Αλλοίμονο αν δεν είχαμε τους Μάξιμους τους Ομολογητές ενάντια στις αυθαιρεσίες των ασεβών επισκόπων.
Για τον Φθιώτιδος και τους ομοίους του «συνοδικότητα» σημαίνει υπακοή σε έναν ανώτερο, όπως κάνει ο υπάλληλος σε μία εταιρεία. Δεν άκουσαν τίποτα για τις ληστρικές ψευδοσυνόδους, τις αιρέσεις, τα σχίσματα και τα προβλήματα που όμοιοί τους πάντα δημιουργούσαν μέσα στην Εκκλησία. Κριτήριό τους δεν είναι η συμφωνία των Αγίων Πατέρων αλλά η συμφωνία των αγρίων εταίρων που ονόμασαν «εκκλησίες» στην ψευδοσύνοδο της Κρήτης. Κριτήριό τους είναι οι κοσμικοί παράγοντες που επιβάλλουν στους πιστούς δια της βίας με την δεσποτική τους αυθαιρεσία.
Στέκεται εκεί με θράσος δίπλα τον σχισματικό ΨευδοΟλβίας ο Φθιώτιδος και κάνει κήρυγμα ψευτο-ταπεινολογίας και δήθεν συνοδικότητας στο νέο μοναχό για να μένει αδιάφορος στο ξεχαρβάλωμα της Πίστεως. Αυτό κι αν είναι δείγμα της αθεράπευτης προχωρημένης σήψης που επικρατεί στην διοίκηση της Εκκλησίας αλλά και στο ποίμνιο που χάφτει το παραμύθι. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ο Φθιώτιδος επικαλείται «το σύνολο των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, που συγκροτούν το Συνοδικό Πολίτευμα της Εκκλησίας», παραβλέποντας ότι οι δέκα (10) από τις δεκατέσσερις (14) Αυτοκέφαλες Τοπικές Εκκλησίες δεν αναγνωρίζουν το σχισματοαιρετικό μόρφωμα του Ντουμένκο στην Ουκρανία, ούτε το περιφερόμενο ξεχαρβαλωμένο λαμπατέρ ΨευδοΟλβίας που στέκεται δίπλα του!