Γράφει ο Λυκούργος Νάνης, ιατρός
Η κυβέρνηση κήρυξε εθνικό πένθος με αφορμή το πρόσφατο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα.
Η
Εκκλησία της Ελλάδος θα έπρεπε εδώ και πολλά χρόνια να έχει κηρύξει
πένθιμο συναγερμό συλλογικής μετανοίας και αυτομεμψίας για τη δαιμονική
ανταρσία και αποστασία του Έθνους μας από την Πηγή της ζωής.
Για
τις αμβλώσεις, για τη νομιμοποίηση ανώμαλων και διαστροφικών
καταστάσεων, για τον αποχριστιανισμό και αφελληνισμό της πάλαι ποτέ
Εθνικής μας παιδείας, για τις βδελυκτές στα όμματα του Τρισαγίου Θεού,
πορνικές προγαμιαίες σχέσεις, για τις μοιχείες και τις συζυγικές
απιστίες, τις παρά φύσιν ασέλγειες, για τα αντίχριστα θεατρικά και
κινηματογραφικά "έργα"-βοθρολύματα, για τα δαιμονικά καρναβάλια και
κάποια ασυλλήπτου αισχρότητος τοπικά έθιμα (βλέπε Τύρναβος), για τη
χαρτοπαιξία, τη βλασφημία, τη μαγεία και αστρολογία, την προσχώρηση
πολλών συνανθρώπων μας σε παραθρησκευτικές σέχτες , την περί την
Ορθόδοξη Πίστη ψυχρότητα και αδιαφορία ποιμένων και ποιμενομένων, για
τον ωχαδελφισμό και δεν-μεμελισμό μας, για την υλοφροσύνη και
στπμαχοφροσύνη μας.
Ασυγκρίτως
χειρότερος από το βιολογικό και σωματικό θάνατο είναι ο θάνατος της
αθανάτου ψυχής, τουτέστιν ο χωρισμός από το Θεό λόγω της αμετανοησίας
μας και της εμμονής μας στην αμαρτία.
Δεν φθάνει που αμαρτάνουμε αδεώς και αφόβως, φθάσαμε στο ανήκουστο σημείο να μην συναισθανόμαστε ότι αμαρτάνουμε...