Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστινος: «Για να καταλάβεις, πόσο καρατιῶν χριστιανός είσαι, φαίνεται ὰπό το πῶς αντιμετωπίζεις τον θάνατο».
Από βιβλίο «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης,
στην Κοζάνη» Νο1, μερος 35, σελ. 88-91
Συνεχεια φυλ. Κατοχῆς «Η ΑΛΗΘΕΙΑ», Κοζάνη 4.3.1944, αριθμ. φ.1
Πιστός και άπιστος. Διαφέρουν παντού. Διαφέρουν πρό παντός κατά την ώραν του θανάτου. Τότε παρουσιάζεται όλη η διαφορά που χωρίζει τον ένα από τον άλλον. Διότι ο μέν πιστός αντικρύζει τον θάνατον με ηρεμίαν, την οποίαν τω δίδει η αγαθή συνείδησις: ο θάνατος δι’ αυτόν είναι η γέφυρα, την οποίαν θα διαβεί δια να μεταβεί εις τον Οίκον του Ουρανίου του Πατρός. Ο δε άπιστος και επί τω ακούσματι ακόμη της λέξεως «θάνατος», ανησυχεί, ταράσσεται. Όταν δε πλέον ο θάνατος εμφανισθεί ενώπιόν του και ζητεί απ’ αυτόν να εξοφλήσει το κοινόν χρέος της ανθρωπίνης φύσεως, τότε ο άπιστος υφίσταται ψυχικόν συγκλονισμόν απερίγραπτον: δι’ αυτόν ο θάνατος είναι ένα πήδημα εις την άβυσσον. Και διά να πεισθήτε, ακούσατε πως απέθανεν ένας πιστός και πως ένας άπιστος. Ο πιστός είναι ο άγιος Αμβρόσιος, επίσκοπος Μεδιολάνων ζήσας κατά τον 4ον αιώνα, ο δε άπιστος είναι ο Βολταίρος, ζήσας εν Γαλλία κατά τον 17ον αιώνα.
Ο θάνατος του Αγίου Αμβροσίου. Ο
Άγιος Αμβρόσιος είναι ετοιμοθάνατος. Πλησίον της κλίνης του ευρίσκονται
τα προσφιλή του πνευματικά τέκνα κλαίουν, και προσεύχονται. Παρακαλούν
τον Θεόν να παρατείνει την ζωήν του πνευματικού πατρός των. Ο άγιος
Αμβρόσιος βλέπει τα δάκρυά των, ακούει τας προσευχάς των και έχων την
γαλήνην του ουρανού εζωγραφισμένην εις το πρόσωπον του απαντά: «Αγαπητά
μου πνευματικά τέκνα! Έζησα μεταξύ σας κατά τοιούτον τρόπον, ώστε δεν
αισχύνομαι να ζήσω ακόμη. Δεν φοβούμαι όμως και τον θάνατον, διότι έχω
αγαθόν Κύριον».
Ο θάνατος του Βολταίρου. Ο Βολταίρος έτη πολλά προ του θανάτου
του έλεγε: «Δεν φοβούμαι τον θάνατον. Θα αποθάνω εύθυμος». Αλλά ο ιατρός
Τρουσέν, που εγνώριζε καλώς την ζωήν του αθέου τούτου, είπε: «Χωρίς να
είμαι προφήτης, δεν θα απατηθώ εάν προείπω ότι ο Βολταίρος δεν θα
αποθάνει εύθυμος, καθώς υπόσχεται εις τους οπαδούς του. Κατά την
πεποίθησίν μου την τελευταίαν στιγμήν θα δειλιάσει, διότι είναι
υποχρεωμένος την ώραν του θανάτου του να παραδώσει βέβαιόν τι δια το
αβέβαιον. Να το ενθυμείσθε! Το τέλος του Βολταίρου, εάν διατηρήσει τας
αισθήσεις του, θα είναι κάτι τι το πολύ τρομερόν». Ο ιατρός δεν ηπατήθη.
Τελευταίας ημέρας της ζωής του ο Βολταίρος ύβριζε και κατηράτο διαρκώς.
Συχνά δε εφώναζε ισχυρά από τους πόνους. Το σώμα του έκαιεν εις το πύρ
της κολάσεως. Δεν εδέχετο ούτε το ελαφρότερον σκέπασμα και ήτο
ολόγυμνος. Την 20ην Μαΐου οι ιατροί Λωρρά και Γιέρρο εισήλθον εις το
δωμάτιον του ετοιμοθανάτου. Οι υπηρέται δεν τον υπέφερον και τον είχον
εγκαταλείψει. Ο Βολταίρος, όταν επλησίασαν οι ιατροί, ήνοιξε τους
οφθαλμούς του και ηκούσθη να λέγει: «Αφήσατέ με να πεθάνω». Κατόπιν
ήρχιζε να φωνάζει τόσον άγρια, ώστε όλοι όσοι παρευρίσκοντο εκεί
κατετρόμαξαν και ομολογούν ότι ουδέποτε εις την ζωήν των είδον
περισσότερον τρομερόν και αποτρόπαιον θάνατον.
Έτσι αποθνήσκουν οι άπιστοι. Πράγματι δι’ εκείνον που δεν
πιστεύει εις τον Ιησούν Χριστόν ο θάνατος είναι η υψίστη αγωνία, ενώ δια
τους πιστεύοντας εις τον Χριστόν έχει ισχύν ο λόγος της Γραφής: «Και
ήκουσα φωνής εκ του ουρανού λεγούσης: γράψον, Μακάριοι οι νεκροί οι εν
Κυρίω αποθνήσκοντες απ’ άρτι. Ναι, λέγει το Πνεύμα, ίνα αναπαύσωνται εκ
των κόπων αυτών: τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ’ αυτών».