Ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης αναφέρει έξι συμβολισμούς για το κερί και βεβαίως αναφέρεται στο αποκαλούμενο καθαρό κερί, δηλαδή, το μελισσοκέρι.
Το κερί συμβολίζει:
- Την καθαρότητα της ψυχής μας.
- Το εύπλαστο της ψυχής μας, την οποία πρέπει να πλάσουμε σύμφωνα με τις εντολές του Ευαγγελίου.
- Την ευωδία της Θείας Χάριτος, την οποία πρέπει να εκπέμπει κάθε ψυχή, όπως το κερί διαθέτει γλυκεία μυρωδιά.
- Όπως το γνήσιο κερί, καιόμενο ανακατεύεται με τη φωτιά και τις δίνει τροφή, έτσι και η ψυχή καιομένη από τον Θείο Έρωτα οδηγείται βαθμηδόν στη θέωση.
- Το φως του Χριστού.
- Την αγάπη και την ειρήνη με τις οποίες κυριευμένος ο πιστός γίνεται φωτεινός οδοδείκτης στους άλλους.
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης παραθέτει άλλους έξι συμβολισμούς και λόγους για τους οποίους ανάβουμε το κερί:
- Για να δοξάζουμε το Θεό, ο οποίος είναι το Φως “Εγώ ειμί το Φως του κόσμου”, (Ιωάνν. 8, 12) 2).
- Για να διαλύουμε το σκοτάδι της νύχτας και να διώχνουμε μακριά το φόβο που προκαλεί το σκοτάδι.
- Για να δείχνουμε την εσωτερική χαρά της ψυχής μας.
- Για να αποδίδουμε τιμή στους Αγίους της Πίστεώς μας, μιμούμενοι τους Χριστιανούς των πρώτων αιώνων, που άναβαν κεριά στους τάφους των Μαρτύρων.
- Για να συμβολίζουμε τα καλά μας έργα κατά το Κυριακόν Λόγιον “ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων”.
- Για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες όσων ανάβουμε τα κεριά και εκείνων υπέρ των οποίων τα ανάβουμε.
Ακολούθως, εστιάζει στο φως της φλόγας και υπογραμμίζει ότι:
«Το κερί βγάζει φλόγα και η φλόγα εκπέμπει φως. Το φως αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο της λατρείας μας. Καλούμαστε να γίνουμε φως γιατί Εκείνος είναι το Φως.
Στη προηγιασμένη Θεία Λειτουργία ο λειτουργός ιερέας κρατώντας αναμμένη λαμπάδα στρέφεται στους πιστούς και εκφωνεί “Φως Χριστού φαίνει πάσι”.
Στην ακολουθία της κουράς μοναχού ο προεστός δίνει στον κεκαρμένο αναμμένη λαμπάδα και πάλι, λέγοντάς του “ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς”, (Ματθ. ε, 16), αλλά και στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ψάλλουμε “είδομεν το Φως το αληθινόν”».
Ευάγγελος Ράπτης, Μονοπάτια στο Άγιο Όρος