Ἀνοίγεται ὁ δρόμος μέ τήν ἀπόφασιν τοῦ Ἀρείου Πάγου
διά τόν πλειστηριασμόν 700.000 ἀκινήτων εὐαλώτων νοικοκυριῶν
ΚΑΛΟΥΜΕΝ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΝ ΚΑΙ
ΙΕΡΑΡΧΙΑΝ ΕΙΣ ΗΘΙΚΟΝ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΝ
Ἡ Ἐκκλησία ἀπό τήν φύσιν της εἶναι κοινωνική,
ἀφοῦ δέν ὑπάρχει ἀτομική Ὀρθοδοξία
καί ἀτομική δικαίωσις οὔτε ἡ σωτηρία εἶναι ἀτομικιστική.
Ἡ παροῦσα ἐπιστολή ἀπευθύνεται στόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος, κ. Ἱερώνυμο καί σέ ὅλους τούς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Μέ τήν ἐπιστολή ἡ ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος» θέλει νά ζητήση ἀπό τόν Μακαριώτατο καί τούς Σεβασμιωτάτους νά σκύψουν μέ συναίσθηση καί ἀγάπη σέ ἕνα φλέγον ζήτημα, τό ὁποῖο ἀφορᾶ μεγάλο μέρος τοῦ ποιμνίου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Πρόβλημα πού ἐνέσκηψε τό τελευταῖο διάστημα, τό ζήτημα τῶν πλειστηριασμῶν.
Μέ ἰσχυρή πλειοψηφία πενῆντα ἕξι Ἀρεοπαγιτῶν ἔναντι ἐννέα τάχθηκε, ὅπως εἶναι γνωστό, ἡ Ὁλομέλεια τοῦ Ἀρείου Πάγου, σέ διάσκεψη κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, ὑπέρ τῶν εἰσπρακτικῶν ἑταιρειῶν, γνωστῶν ὡς funds, ἀνοίγοντας ἔτσι τόν δρόμο γιά τήν διεξαγωγή τῶν πλειστηριασμῶν, οἱ ὁποῖοι ἀφοροῦν περίπου 700.000 πλειστηριασμούς ἀκινήτων δανειοληπτῶν. Τήν στιγμή μάλιστα πού ὁ πρόεδρος τῆς Συντονιστικῆς Ἐπιτροπῆς τῶν Δικηγορικῶν Συλλόγων Ἑλλάδος καί πρόεδρος τοῦ Δικηγορικοῦ Συλλόγου Ἀθηνῶν, Δημήτριος Βερβεσός, σέ δηλώσεις του τόνισε ὅτι εἶναι ἐντυπωσιασμένος ἀπό τήν ταχύτητα ἐκδίκασης καθώς καί γιά τό γεγονός πού εἶχε προηγηθῆ, ἡ ἀναφορά σέ ἔκθεση τῆς Τράπεζας τῆς Ἑλλάδος ὅτι ἡ «δυσλειτουργία» πού εἶχε ἀνακύψει μέ τήν ἀπόφαση τοῦ τμήματος τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου «θά ἀνατραπῆ καί θά διευθετηθῆ».
Γνωρίζουμε ὅτι καί τά δύο πολιτικά κόμματα ἐξουσίας, τόσο τῆς Νέας Δημοκρατίας ὅσο καί τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, εὐθύνονται γιά τήν ἀπόφαση τοῦ Ἀρείου Πάγου, διότι, ἐάν ἤθελαν, θά ἐπενέβαιναν νομοθετικά καί δέν θά χρειαζόταν ἡ ἀπόφαση τοῦ Ἀρείου Πάγου. Μᾶς προβληματίζει τό γεγονός ὅτι σέ προεκλογική περίοδο ὁ πολιτικός κόσμος ἀδιαφορεῖ γιά τήν ἀπόφαση αὐτή τοῦ Ἀρείου Πάγου. Μετεκλογικά τί εἶναι ἱκανοί νά πράξουν; Γιά τόν λόγο αὐτό καλεῖται γιά ἄλλη μία φορά ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ὡς μητέρα καί τροφός τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, νά σταθῆ δίπλα σέ αὐτούς τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι βρίσκονται σέ δύσκολη κατάσταση. Καλεῖται ἡ Ἐκκλησία νά τούς συνδράμη, ἀφοῦ ὁ λόγος της ἔχει δύναμη καί μπορεῖ νά ἐπηρεάση τίς ἀποφάσεις τοῦ πολιτικοῦ κόσμου.
Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ὁ ἑλληνικός λαός ἐδῶ καί μία δεκαετία βιώνει τεράστια οἰκονομικά προβλήματα, μνημόνια, lockdown, τά ὁποῖα τόν ἔχουν ὁδηγήσει σέ οἰκτρή οἰκονομική κατάσταση. Μέ τήν ἀπόφαση αὐτή θά δοθῆ τό τελευταῖο κτύπημα στίς οἰκογένειες αὐτές, οἱ ὁποῖες δέν εἶναι εὐκαταφρόνητος ἀριθμός.
Δέν πρέπει νά μᾶς διαφεύγη ὅτι ἡ πρόκληση κάθε κοινωνικοῦ προβλήματος, πόσο μᾶλλον ὁ πλειστηριασμός 700.000 ἀκινήτων, εἶναι ἀδυνατόν νά ἀφήση ἀδιάφορη τήν Ἐκκλησία. Πρῶτα ἀπό ὅλα διότι ἡ Ἐκκλησία ἀπό τήν φύση της εἶναι κοινωνική, ἀφοῦ δέν ὑπάρχει ἀτομική Ὀρθοδοξία καί ἀτομική δικαίωση. Βεβαίως, ὑπάρχει ἀτομική σωτηρία, ἀλλά αὐτή δέν εἶναι ἀτομικιστική. Ὅπως πολλές φορές ἔχει τονίσει ὁ Μακαριώτατος, ὁ ἄνθρωπος σώζεται διά τοῦ ἀδελφοῦ, δηλαδή ὅσο νοιαζόμασθε γιά τήν ἐλάφρυνση τοῦ ἀβάστακτου πόνου τοῦ ἀδελφοῦ, τόσο ὀφελούμεθα καί ἐμεῖς σωτηριολογικά.
Ὁ Ὀρθόδοξη πίστη δέχεται ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο ὡς ψυχοσωματική ἑνότητα καί ὁλότητα καί σώζει ὁλόκληρη τήν ζωή, πνευματική καί σωματική-ὑλική καί γιά αὐτό καταφάσκει ὅλα τά προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου καί τά πνευματικά καί τά βιοτικά. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας μᾶς τονίζουν ὅτι τά ἀγαθά πού κερδίζουμε ἤ δημιουργοῦμε μέ τήν ἐργασία μας δέν μᾶς ἀνήκουν, Κύριος καί Ἰδιοκτήτης τους εἶναι ὁ Θεός, στόν ὁποῖο ἀνήκουμε ὁλόκληροι. Ἐμεῖς εἴμασθε ἁπλοί διαχειριστές-οἰκονόμοι τους. Ἐάν κάποιοι ἀδελφοί μας ἀποδείχθηκαν σέ τελική ἀνάλυση κακοί διαχειριστές καί οἰκονόμοι, θά ἦταν ἀντιχριστιανικό νά ἀδιαφορήσουμε καί νά τούς ἀφήσουμε νά καταστραφοῦν. Ἔχουμε ὡς Χριστιανοί, πόσο μᾶλλον ὡς Ποιμένες καί Ἀρχιποιμένες, ὑποχρέωση νά τούς συνδράμουμε. Ὁ Κύριός μας μᾶς τονίζει στό Εὐαγγέλιο ὅτι «ἀφείς τά ἐνενήκοντα ἐννέα ἐπί τά ὄρη, πορευθείς ζητεῖ τό πλανώμενον». Γιά τόν λόγο αὐτό καλοῦμε τόν Μακαριώτατο καί τούς Σεβασμιωτάτους Ἀρχιερεῖς μέ τήν ἐξουσία πού διαθέτουν, καί τήν ἔχουν ἐπειδή εἶναι ἐξ ἄνωθεν, νά προσπαθήσουν νά ἐπηρεάσουν τόν πολιτικό κόσμο ὑπέρ αὐτῶν τῶν ἀδελφῶν μας.
Πολλές φορές ἡ οἰκονομική κατάσταση τῆς ἔξωσης, ἐπειδή δέν ἔχουμε νά κάνουμε κατ’ ἀνάγκη μέ βαθειά πνευματικούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι μποροῦν νά βιώσουν τήν ξενιτεία ἐν τῷ κόσμῳ, ἀλλά ἁπλούς μεροκαματιάρηδες ἀνθρώπους καί οἰκογενειάρχες, μέ ὅλα τά σύνδρομα πού ἔχουν συσσωρευθῆ στόν ἀπογοητευμένο Ἕλληνα, δημιουργεῖ μία κατάσταση ψυχοσωματικῆς κατάρρευσης, ἡ ὁποία ὄχι μόνον ἐκτρέφει βαθύτατες παθολογίες, ἀλλά ὁδηγεῖ πολλές φορές καί στήν αὐτοκτονία, εἰδικά στήν ἐποχή μας, ὅπως ἔχουμε δεῖ καί σέ πρωτοσέλιδα ἐφημερίδων.
Βεβαίως, δέν θέλουμε νά εἴμασθε ἀφελῶς ἰδεαλιστές καί νά μή λαμβάνουμε ὑπ’ ὄψιν τό γεγονός ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι εἶναι κακοπληρωτές, μπατακτσῆδες κατά τό κοινό λεγόμενο, οἱ ὁποῖοι κερδοσκοποῦν εἰς βάρος τοῦ πιστωτικοῦ συστήματος. Ἀλλά μή ξεχνᾶμε τόν λόγο τοῦ Ἀριστοτέλη ὅτι ἀπό ὅλα τά πράγματα τό χειρότερο εἶναι ὁ τόκος. Ἡ ὑπερβολική τοκοφορία, ὅταν γίνεται τοκογλυφία καί μάλιστα μέ τήν κάλυψη τοῦ νόμου τοῦ Κράτους, διαλύει λαούς καί οἰκογένειες.
Δέν πρέπει λοιπόν νά βλέπουμε μόνον τούς δανειολῆπτες ὡς ἀνεύθυνους κερδοσκόπους, ἀλλά νά θεωροῦμε καί τούς δανειστές ὡς ἀνεύθυνους κερδοσκόπους, ἀφοῦ μετέχουν σέ ἕνα φαῦλο κύκλο ἄδικης καί δομικῆς καταστροφῆς τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας. Πρέπει νά γίνη κατανοητό ἀπό τούς ἐκκλησιαστικούς μας ταγούς ὅτι οἱ ἀνεύθυνη διαχείριση καί τῆς δανειοδοσίας καί τῆς δανειοληψίας δημιουργεῖ τεράστια πνευματικά προβλήματα, πού ἐπηρεάζουν τήν συνολική ψυχοσωματική ἰσορροπία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ὅπως λέει καί ὁ Ρῶσος θεολόγος καί φιλόσοφος Μπερντιάεφ, ὅταν κινδυνεύη τό ψωμί μου, τό πρόβλημα εἶναι ὑλικό, ὅταν κινδυνεύη ὅμως τό ψωμί τοῦ ἀδελφοῦ μου, τότε εἶναι πνευματικό.
Γιά τόν λόγο αὐτό καλοῦμε καί πάλι τόν Μακαριώτατο καί τούς Σεβασμιωτάτους νά συνεγείρουν τόν πολιτικό κόσμο καί τόν ἑλληνικό λαό, ὥστε νά ὑπάρξη ριζική λύση αὐτοῦ τοῦ προβλήματος, ὄχι μόνον μέχρι τίς ἐκλογές. Διότι αὐτό θά συνιστοῦσε ἕνα ἀνήθικο καιροσκοπισμό, ἀλλά νά γίνη προσπάθεια νά βρεθῆ μία λύση διαρκής, ἡ ὁποία θά βάζη προτεραιότητα στήν εὐαλώτητα τῶν ἀνθρώπων. Διότι, ὅπως μᾶς λένε οἱ καινούργιες οἰκονομικές θεωρίες, ἡ κοινωνική ὑπευθυνότητα τῶν κερδοσκοπικῶν φορέων δέν εἶναι μόνον ἠθικά ἀνώτερη στάση, ἀλλά συμφέρει καί σέ τελική ἀνάλυση καί οἰκονομικά.