Οἱ οἰκουμενισταὶ κατηγοροῦν ἐμᾶς τοὺς ἀντιοικουμενιστάς, ὅτι εἴμεθα ἐναντίον τοῦ διαλόγου μὲ τοὺς ἑτεροδόξους. ᾿Αλλ᾽ ἡ κατηγορία εἶνε συκοφαντία. Διότι κατ᾽ ἀρχὴν δὲν εἴμεθα ἐναντίον, ἀλλ᾽ ὑπὲρ τοῦ διαλόγου. Καὶ ὄχι μόνο μὲ τοὺς ἑτεροδόξους, ἀλλὰ μὲ κάθε ἄνθρωπο. ᾿Αγαποῦμε τὸν διάλογο. Καὶ τὸν ἀγαποῦμε ὄχι μόνον ὡς Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ἀλλὰ καὶ ὡς Ἕλληνες. Οἱ πρόγονοί μας οἱ φιλόσοφοι διαλέγονταν γιὰ τὴν εὕρεσι καὶ τὴν κατοχύρωσι τῆς ἀληθείας καὶ τοῦ ὀρθοῦ. Περίφημοι εἶνε οἱ διάλογοι τοῦ Πλάτωνος. Καὶ ὁ ᾿Αρχηγὸς τῆς Πίστεώς μας, ὁ Χριστός, διαλεγόταν. Καὶ ὄχι μόνο μὲ καλοπροαιρέτους, ἀλλὰ καὶ μὲ κακοπροαιρέτους καὶ ἐχθρούς. Περιφημότατοι εἶνε οἱ διάλογοι τοῦ Ἰησοῦ μὲ τὸ Νικόδημο καὶ τὴ Σαμαρείτιδα. Καὶ οἱ ᾿Απόστολοι, στόματα Χριστοῦ, καὶ οἱ διάδοχοι τῶν ᾿Αποστόλων, οἱ Πατέρες καὶ διδάσκαλοι τῆς ᾿Εκκλησίας, διαλέγονταν. Καὶ κάθε πιστὸς διαλέγεται, συζητεῖ μὲ καλοὺς καὶ μὲ κακούς, μὲ ὁμοφρονοῦντες καὶ μὲ ἀντιφρονοῦντες.
᾿Αλλὰ δὲν διαλέγεται συνεχῶς, δὲν συζητεῖ ἀκαταπαύστως. Ὅταν διαπιστώνῃ ἀνειλικρίνεια, πείσμονα ἀντίδρασι καὶ ἐσκεμμένη διαστρέβλωσι τῆς ἀληθείας, διακόπτει τὸν διάλογο, παύει τὴ συζήτησι ὡς ἄκαρπη καὶ ἐπιβλαβῆ.
Μὲ τοὺς Παπικοὺς ἔγινε διάλογος ἐπὶ δεκαετίες. Καὶ τί ὠφέλησε; Τίποτε! Οἱ Παπικοὶ δὲν ὑποχώρησαν οὔτε σὲ μία δογματικὴ καινοτομία καὶ κακοδοξία τους. Διάλογος ἄκαρπος. Καὶ ὄχι μόνον ἄκαρπος, ἀλλὰ καὶ ἐπιβλαθής. ᾿Αναφέρουμε μία μόνο βλάβη, τὴν ἐπαίσχυντη εἰς βάρος τῆς Ὄρθοδοξίας συμφωνία τοῦ Μπάλαμαντ τοῦ Λιβάνου τὸ 1993. Σύμφωνα μὲ τὴν κατάπτυστη ἐκείνη συμφωνία, ἡ ᾿Ορθοδοξία δὲν εἶνε ἡ μία, ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ ᾿Εκκλησία!... Καὶ ἐνῷ ὁ ἐπὶ δεκαετίες διάλογος μὲ τοὺς Παπικοὺς ὄχι μόνο δὲν ὠφέλησεν, ἀλλ᾽ ἀπέβη καὶ ἐπιζήμιος, οἱ οἰκουμενισταὶ ἡγέτες τῆς ᾿Εκκλησίας καὶ οἱ ὁμόφρονές τους θέλουν τὴ συνέχισι τοῦ διαλόγου.
Εἴμεθα κατ’ ἀρχὴν ὑπὲρ τοῦ διαλόγου. ᾿Αλλὰ μὲ τοὺς Παπικοὺς εἰδικῶς ὑπάρχει λόγος, ἐξ αἰτίας τοῦ ὁποίου ὁ διάλογος οὔτε νὰ συνεχισθῇ πρέπει,ἀλλ᾽ οὔτε νὰ ἀρχίσῃ ἔπρεπε. Ποῖος ὁ λόγος; Τὸ ἀλάθητο τοῦ Πάπα. Στὰ θέματα τῆς Πίστεως οἱ Προφῆτες καὶ οἱ ᾿Απόστολοι ἦταν ἀλάθητοι. Μετὰ δὲ τοὺς Προφῆτες καὶ τοὺς ᾿Αποστόλους κανεὶς δὲν ἔχει τὸ ἀλάθητο. Καὶ Χρυσόστομος ἂν εἶνε κανείς, ἐνδέχεται νὰ κάνῃ λάθος, ἀλλ᾽ ὄχι βεβαίως ἐκ προθέσεως. Μετὰ τοὺς Προφῆτες καὶ τοὺς ᾿Αποστόλους στὰ θέματα τῆς Πίστεως τὸ ἀλάθητο δὲν ἔχει τὸ ἄτομο, ἀλλ᾽ ἡ Ἐκκλησία. Ὅπως ἔγραψε ὁ Παῦλος στὸν ᾿Επίσκοπο Τιμόθεο, ἡ ᾿Εκκλησία εἶνε ὁ στῦλος καὶ τὸ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας (Α΄ Τιμ. 3:15). ᾿Αφοῦ δὲ ὁ Πάπας διακηρύσσει, ὅτι αὐτός, ἕνα ἄτομο, ἔχει τὸ ἀλάθητο, τί νόημα ἔχει ὁ διάλογος μὲ τοὺς Παπικούς; ᾿Αφοῦ ὁ Πάπας εἶνε ἀλάθητος, τότε ἀσυζητητὶ ὁ Παπισμὸς εἶνε ἡ ἀλήθεια, ἡ ᾿Εκκλησία, ἡ δὲ ᾿Ορθοδοξία εἶνε πλάνη, αἵρεσι! Ἂν οἱ οἰκουμενισταὶ ἡγέτες τῆς ᾽Ορθοδοξίας ἐπιθυμοῦν διάλογο μὲ νόημα, ὄχι ἀκατάσχετη φλυαρία καὶ ματαιολογία, τότε ὡς ἀπαραίτητο ὅρο γιὰ τὴ διεξαγωγὴ τοῦ διαλόγου ἔπρεπε καὶ πρέπει νὰ θέσουν τὴν ἐκ τῶν προτέρων παραίτησι τοῦ Πάπα ἀπὸ τὴν ὑπερφίαλη ἀξίωσί του, ὅτι αὐτὸς εἶνε ἀλάθητος, ἤ, τουλάχιστον, ὡς πρῶτο θέμα κατὰ τὸν διάλογο νὰ θέσουν καὶ νὰ συζητήσουν τὸ γελοῖο αὐτὸ δόγμα τοῦ ἀλαθήτου τοῦ Πάπα. Καὶ ἂν μὲν ὁ Παπισμὸς ἀποπτύσῃ τὸ γελοῖο δόγμα του, τότε νὰ συνεχισθῇ ὁ διάλογος, ἀλλιῶς νὰ σταματήσῃ. Τέρμα στὸ κουβεντολόϊ!...
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ι. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ Θεολόγου - Φιλολόγου «ἈΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΑ», ΕΚΔΟΣΙΣ Β΄, Ἔκδοσις ᾿Ορθοδόξου Ἱεραποστολικῆς ᾿Αδελφότητος «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ», ΑΘΗΝΑΙ 2005