Κι ἀκόμη πιό πάνω καί ἀπό ἐκεῖνα βρίσκεται ἡ ἀπελευθέρωση ἀπό τά πάθη μας, ἡ ἕνωσή μας μέ τόν Θεό, ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Ἕνας δρόμος, πού ὅσα καί ἄν λέμε ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι «πιστοί» τῆς ἐκκοσμικευμένης πλάνης καί οἱ ἐκκλησιαστικοί ποιμένες μας - οἱ τόσο εὔκολα κατισχυθέντες ἀπό τόν τρόμο τοῦ θανάτου καί ἀναγαγόντες τήν ὑγεία σέ ὕψιστο ἀγαθό - σχεδόν πάντα περνᾶ μέσα ἀπό τόν πόνο, τίς θλίψεις, τίς ἀρρώστιες ἤ καί τό μαρτύριο ἀκόμη. Μέ τή σωματική ὑγεία πάντως καί τίς ἀνέφελες χαρές, ὅπως τοὐλάχιστον τίς ἐννοοῦν οἱ κοσμικοί ἄνθρωποι, δέν ἔχει καμία ἀπολύτως σχέση.
Καθώς λοιπόν μόλις ξημέρωσε τό (ἀπό πολλές ἀπόψεις) κρίσιμο 2023, καιρός ἐπιτέλους νά δώσουμε - πρός ἑαυτούς καί ἀλλήλους - πραγματικές εὐχές, ὄχι κοσμικές ἀλλά πνευματικές. Καλή λευτεριά καί πνευματική ἀναγέννηση στήν καταματωμένη πατρίδα μας, καλή ἀνάσταση καί γιά τούς πεπτῶτες στό σκοτάδι τῆς ἀποστασίας ἀπό τόν Θεό ἑαυτούς μας, καλή ὁμολογία Χριστοῦ καί ἀνάκληση ἀπό τή ζοφερή αἰχμαλωσία στήν ὁποία ἀφεθήκαμε νά βουλιάζουμε. Καί νά μᾶς δώσει Ἐκεῖνος πνεῦμα μετανοίας καί λίγη ἀπό τή δύναμη, ὥστε αὐτές οἱ εὐχές νά μή μείνουν ἁπλῶς στά χείλη, ἀλλά νά κατέβουν στήν καρδιά, νά τήν πλημμυρίσουν καί νά τήν ἁλώσουν. Εὐχαῖς καί πρεσβείαις τῆς Παναγίας Μητέρας Του καί πάντων τῶν Ἁγίων.