Οἱ ἄρχοντες, πολιτικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοί, χάλασαν. Ὄχι μόνον τὴν ζωή τους, ποὺ εἶπε ὁ Κύριος (βλ. Ματθ. 23,3), ἀλλὰ χάλασαν καὶ στὰ λόγια τους· λέγουν στραβὰ πράγματα, λέγουν περίεργα πράγματα. Γιατὶ ἔχασαν ἀκόμη καὶ τὴν δημοσία ντροπή. Οἱ πολλοί, οἱ πιὸ πολλοί, εἶναι χαλασμένοι καὶ ἀδόκιμοι. Ἔτσι, θὰ σᾶς ἔλεγα κάνοντας μιὰ ἔκκληση, προσέχετε ἐμᾶς· κληρικὸς εἶμαι καὶ σᾶς ὁμιλῶ, ποὺ σημαίνει εἶμαι ἄρχοντας ἐκκλησιαστικὸς γιὰ μιὰ στιγμή· μὲ λύπη μου τὸ λέω, προσέχετε τί σᾶς λέμε. Μὴ σκανδαλίζεσθε. Προχωρᾶτε. Λυπηθῆτε μας, λυπηθῆτε μας θὰ παρακαλέσω πολύ. Καὶ προσεύχεσθε ἀκόμη γιὰ μᾶς. Γιατὶ χαλάσαμε. Καὶ ἡ ὅλη κατάστασις αὐτή, ἐπὶ πλέον, –πρέπει νὰ σᾶς τὸ πῶ, καὶ μὴν πυρώνεστε, ἀνάβετε ἀπὸ μέσα σας– εἶναι καὶ σημεῖον τῶν ἐσχάτων. Ναί, σημεῖον τῶν ἐσχάτων. Λέγει τὸ βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως, ὅτι ἡ οὐρὰ τοῦ δράκοντος, τοῦ φιδιοῦ, τοῦ θηρίου, «ὁ δράκων» ὁ ἀρχαῖος, ὁ μέγας, ὁ διάβολος, σηκώθηκε στὸν οὐρανὸ καὶ ἔσυρε «τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων». Νά· «Καὶ ἡ οὐρὰ αὐτοῦ σύρει τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἔβαλεν αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν» (Ἀπ. 12,4)· στὸ 12ο κεφάλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως. Πρόκειται γιὰ τὴν πτῶσι τῶν ἀρχόντων. «Ἀστέρες» εἶναι οἱ ἄρχοντες. Ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, ἂς ἀκολουθῆ τὸν Χριστόν, ἔστω κι ἂν οἱ ἄρχοντές του καὶ δὴ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἄρχοντές του Τὸν ἔχουν προδώσει. «Βλέπετε γὰρ τὴν κλῆσιν ὑμῶν, –λέει ὁ Ἀπόστολος στοὺς Κορινθίους– (τὸ κάλεσμά σας), ἀδελφοί· τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ». Ἐσᾶς, τοὺς ἁπλοὺς ἀνθρώπους. Εἶπαν ὅτι ὁ Παῦλος μάζεψε τὰ σαρίδια, λέει, τῆς Μεσογείου. Πρὸς τιμήν του εἶναι. Ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἦρθε νὰ καταισχύνη τοὺς ἰσχυροὺς καὶ τοὺς εὐγενεῖς. Τὰ «μωρὰ τοῦ κόσμου» εἶναι ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, ἂς εὐχηθοῦμε νὰ εἴμεθα πάντοτε ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ θὰ ἀκοῦμε τὴν φωνή Του καὶ θὰ Τὸν ἀκολουθοῦμε.
(†) γέρων Ἀθανάσιος
(Μυτιληναῖος)