Οἱ συνειδητοὶ ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοὶ ἀνησυχοῦν. Καὶ ἀνησυχοῦν ὡς πρὸς τὸ ὕψιστο ἰδανικό τους, τὴν ἁγιωτάτη Πίστι μας, τὴν Ορθοδοξία. Διότι βλέπουν, ὅτι τὸ ρεῦμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, αὐτῆς τῆς παναιρέσεως καὶ πανθρησκείας τῆς ἐποχῆς μας, γίνεται ἰσχυρότερο· οἱ ἐπιβουλὲς κατὰ τῆς Πίστεως τῶν θιασωτῶν τῆς Νέας ἐποχῆς, τῆς Νέας τάξεως πραγμάτων καὶ τῆς Παγκοσμιοποιήσεως αὐξάνονται: καὶ οἱ προδοσίες εἰς βάρος τῆς ᾿Ορθοδοξίας ἀπὸ ἡγέτες τῆς ᾿Ορθοδοξίας πληθύνονται. Καὶ ναὶ μὲν οἱ συνειδητοὶ ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοὶ ἀπὸ τὶς προφητεῖες τῆς Γραφῆς γνωρίζουν, ὅτι ἡ Πίστις δὲν θὰ διαλυθῇ καὶ ἡ Ἐκκλησία δὲν θὰ καταλυθῇ, ἀνησυχοῦν ὅμως, διότι πολλοὶ βαπτισμένοι ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοὶ κλονίζονται καὶ χάνονται, καὶ ἔτσι τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα μειώνεται καὶ συρρικνώνεται.
Ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αθηνῶν κ. Χριστόδουλος σὲ ὁμιλίες του πρὸς τὸ ἀνήσυχο χριστεπώνυμο πλήρωμα τονίζει: Θὰ κρατήσωμε τὶς ἱερές παραδόσεις μας. Δὲν θ᾽ ἀπεμπολήσωμε τίποτε ἀπ᾽ αὐτές. Νὰ ἔχετε ἐμπιστοσύνη σὲ μᾶς.
᾿Ερωτοῦμε τὸν ᾿Αρχιεπίσκοπο: Λέγοντας, «Νὰ ἔχετε ἐμπιστοσύνη σὲ μᾶς», τί ἐννοεῖτε, Μακαριώτατε; Ἔννοεῖτε νὰ ἔχωμε ἐμπιστοσύνη στοὺς διοικοῦντες τὴν ᾿Εκκλησία γενικῶς, ἢ στὸ πρόσωπό σας εἰδικῶς;
Ἂν ἐννοῆτε νὰ ἔχωμε ἐμπιστοσύνη στοὺς διοικοῦντες τὴν ᾿Εκκλησία γενικῶς, ἐρωτοῦμε:
Πῶς νὰ ἔχωμε ἐμπιστοσύνη στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος ἐμφανίζεται ὡς ἡ Κορυφὴ τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ἀλλὰ μὲ δηλώσεις καὶ πράξεις του ἀποδεικνύεται οἰκουμενιστὴς ἢ μᾶλλον ἀρχιοικουμενιστής; Ἡ ᾿Ορθοδοξία εἶνε ἡ ἀποστολικὴ παράδοσι ἀνόθευτη, γνησία. Ὁ ᾿Απόστολος Βαρθολομαῖος κήρυττε, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου, καὶ ὅτι ὁ κόσμος πρέπει νὰ πιστεύσῃ στὸ Χριστό. Κηρύττει τὸ ἴδιο ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος; Κηρύττει δυστυχῶς, ὅτι ὅλοι οἱ λαοὶ καὶ ὅλες οἱ θρησκεῖες τὸν ἴδιο Θεὸ λατρεύουν μὲ διαφορετικὸ τρόπο! Κηρύττει, ὅτι κατὰ τὶς Διαθρησκειακὲς Συναντήσεις, τῶν ὁποίων εἶνε ὑπέρμαχος, ἀπὸ σεβασμὸ πρὸς τὶς ἄλλες θρησκεῖες δὲν πρέπει νὰ γίνεται λόγος γιὰ τὸ Χριστό! Σὲ Παγκόσμιο Συνέδριο κατὰ τοῦ ρατσισμοῦ στὴ Ν. ᾿Αφρικὴ τὸ 2001 κήρυξε: «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δὲν ἐπιδιώκει νὰ πείσῃ τοὺς ἄλλους περὶ συγκεκριμένης τινὸς ἀντιλήψεως τῆς ἀληθείας ἢ τῆς ἀποκαλύψεως, οὔτε ἐπιδιώκει νὰ τοὺς μεταστρέψῃ εἰς συγκεκριμένον τινὰ τρόπον σκέψεως... Ὁποτεδήποτε οἱ ἄνθρωποι ἀντιδροῦν εἰς τὰς τοποθετήσεις καὶ τὰ πιστεύω τῶν ἄλλων μὲ βάσιν τὸν φόβον καὶ τὴν αὐτοδικαίωσιν, παραβιάζουν τὸ θεόσδοτον δικαίωμα καὶ τὴν ἐλευθερίαν τῶν ἄλλων νὰ γνωρίσουν τὸν Θεὸν καὶ τὸν συνάνθρωπόν των μὲ τρόπον ποὺ προσιδιάζει εἰς τὴν ταυτότητά των ὡς λαῶν». Μ᾿ αὐτὰ τὰ λόγια ὁ κ. Βαρθολομαῖος σχετικοποιεῖ τὶς ἔννοιες «Θεός», «᾿Αλήθεια», «᾿Αποκάλυψις», καὶ καταργεῖ τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, «Πορευθέντες μαθητεύσατε (=ἐκχριστιανίσετε) πάντα τὰ ἔθνη βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. 28:19-20).
Ὁ κ. Βαρθολομαῖος καταργεῖ τοὺς Ἱ. Κανόνες, ποὺ ἀπαγορεύουν συμπροσευχὲς καὶ συγχρωτισμοὺς μὲ τοὺς αἱρετικούς, καὶ ἀσυστόλως συμπροσεύχεται καὶ συγχρωτίζεται μ᾽ αὐτούς. Συλλειτούργησε μὲ τὸν Πάπα, δὲν ἔφθασε δὲ μόνο στὸ Κοινὸ Ποτήριο, γιὰ νὰ γίνῃ πλήρης καὶ τελεία ἡ ἕνωσι μὲ τοὺς Παπικούς. ᾿Αλλὰ στὴ Ραβέννα λειτούργησε μὲ τὴν παρουσία στὸ ναὸ καὶ Παπικῶν καὶ ἀλλοθρήσκων καὶ μετέδωσε τὴ Θεία Κοινωνία καὶ σ᾽ αὐτούς. Σ᾽ ἐκδήλωσι τῶν Παπικῶν στὴν Κωνσταντινούπολι κατὰ τὸν ᾿Ιούνιο τοῦ 2003 γιὰ τὴν 25η ἐπέτειο τῆς παποσύνης τοῦ σημερινοῦ Πάπα ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἐξεφώνησεν ὑπὲρ αὐτοῦ λόγον ἀναξιοπρεπῆ, δουλοπρεπῆ, ἐμετικό. Εἶπε μεταξὺ ἄλλων γιὰ τὸν σημερινὸ Πάπα: «Τὸ ἀνάστημά του ὡς ἠθικοῦ, θρησκευτικοῦ καὶ ὄντως προφητικοῦ ἀρχηγοῦ ὄχι μόνον ὅλων τῶν καθολικῶν, ὄχι ἁπλῶς ὅλων τῶν χριστιανῶν, ἀλλὰ ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, εἶνε ἐρριζωμένον εἰς μίαν βαθεῖαν πίστιν προσωπικήν, καὶ εἰς τὴν πεποίθησιν, ὅτι ἡ πίστις αὕτη ὀφείλει νὰ βιωθῇ οὕτως, ὥστε οἱ πάντες νὰ ἴδουν τὴν ἀλήθειαν, νὰ ἐννοήσουν τὴν δικαιοσύνην, καὶ νὰ εὕρουν τὴν εἰρήνην. Εἶναι βαρὺ ἔργον τὸ νὰ εἶναί τις τοιοῦτο πρότυπον». «Ἐξετάζοντες τὴν σημερινὴν κατάστασιν τοῦ κόσμου, μᾶς εἶναι ὠφέλιμον νὰ κυττάξωμεν τὸ παράδειγμα ἑνὸς ἐξ ἡμῶν, ὄντως ἀπεσταλμένου τοῦ Θεοῦ, ἀνδρὸς καλοῦ καὶ τιμίου, ἀπεσταλμένου πρὸς πάντα ἄνθρωπον πάντων τῶν ἐθνῶν» («Καθολική», 22-7-2003, σελ. 4 καὶ 5). Οὔτε πολὺ οὔτε λίγο, κατὰ τὸν Οἰκουμενικὸ καὶ οἰκουμενιστὴ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο ἐγένετο ἄνθρωπος ἀπεσταλμένος παρὰ Θεοῦ, ὄνομα αὐτῷ Ἰωάννης Παῦλος Β΄, θρησκευτικὸς πλανητάρχης, ᾧ πάντες ὀφείλουσι προσκύνησιν καὶ ὑποταγήν!
Ὁ κ. Βαρθολομαῖος εἶνε ἔνοχος γιὰ τὴν ἐπαίσχυντη ἐκείνη καὶ κατάπτυστη Συμφωνία στὸ Μπάλαμαντ τοῦ Λιβάνου τὸ 1993. Συμφώνως πρὸς τὴ Συμφωνία ἐκείνη ἡ ᾿Ορθοδοξία, τὴν ὁποία φέρεται ὅτι ἐκπροσωπεῖ, δὲν ἔχει τὴν ἀποκλειστικότητα καὶ μοναδικότητα ὡς ᾿Εκκλησία, δὲν εἶνε ἡ «μία, ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία», ἀλλὰ καὶ ὁ Παπισμὸς εἶνε ᾿Εκκλησία, ἀδελφὴ Ἐκκλησία, καὶ μάλιστα ὁ Παπισμὸς ἔχει τὸ προβάδισμα ἔναντι τῆς ᾿Ορθοδοξίας! Ὁ μεγαλύτερος αἱρεσιάρχης κληρικὸς ὅλων τῶν αἰώνων, ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας Στυλιανός, Πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς τῶν ᾿Ορθοδόξων στὸν Διάλογο μὲ τοὺς Παπικοὺς καὶ ἐκπρόσωπος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὑπέγραψε τὴν προδοτικὴ ἐκείνη Συμφωνία. Ταπεινὸς ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ θεολόγος καὶ ἱεροκήρυξ Νικόλαος Σωτηρόπουλος, ἤλεγξε τὸν ᾿Αρχιεπίσκοπο Αὐστραλίας γιὰ τὴν προδοσία στὸ Μπάλαμαντ, ἀλλὰ καὶ γιὰ ἄλλες προδοσίες τῆς Πίστεως, φρικτὲς αἱρέσεις καὶ βλασφημίες του. Ὁ δὲ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης τί ἔπραξε; Δικαιολόγησε τὸν Αὐστραλίας, τὸν ἐγκωμίασε κατὰ καιρούς, τοῦ ἔδωσε πιστοποιητικὸ ᾿Ορθοδοξίας καὶ ἀφώρισε τὸν Σωτηρόπουλο!
Στὸ ᾿Εξωτερικὸ ᾿Αρχιερεῖς καὶ Ἱερεῖς στὴ συντριπτικὴ πλειονοψηφία εἶνε οἰκουμενισταί. Καὶ μὲ τὶς οἰκουμενιστικὲς συμπεριφορὲς καὶ πράξεις τους ἀναστατώνουν καὶ βασανίζουν τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν. Καὶ γιατί στὸ ᾿Εξωτερικὸ ἡ συντριπτικὴ πλειονοψηφία τῶν κληρικῶν εἶνε οἰκουμενιστική, προκλητικῶς καὶ σκανδαλωδῶς οἰκουμενιστική; Διότι οἱ ἐν λόγῳ κληρικοὶ ἐμπνέονται καὶ κατευθύνονται ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, πνεῦμα οἰκουμενιστικό, πνεῦμα πονηρὸ καὶ ἀκάθαρτο...
Καὶ ἐρωτοῦμε πάλι: Πῶς νὰ ἔχωμε ἐμπιστοσύνη στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη; Βεβαίως ὁ Πατριάρχης ὡρισμένες φορὲς ὁμιλεῖ μὲ γλῶσσα αὐστηρῶς ᾿Ορθόδοξῃ. ᾿Αλλ᾽ ἄλλες φορὲς ὁμιλεῖ μὲ γλῶσσα οἰκουμενιστική, αἱρετική. Ο Πατριάρχης ἔχει διγλωσσία. Γιατί; Γιὰ νὰ ἱκανοποιῇ καὶ τοὺς Ὄρθοδόξους καὶ τοὺς οἰκουμενιστάς. Ἢ μᾶλλον, γιὰ νὰ ἱκανοποιῇ τοὺς οἰκουμενιστάς, ὑπὲρ τῶν ὁποίων προβαίνει καὶ σ᾽ ἐνέργειες, καὶ νὰ ρίχνῃ στάχτη στὰ μάτια τῶν ᾿Ορθοδόξων. ᾿Αλλ᾽ οἱ ᾿Ορθόδοξοι δὲν εἴμεθα ἠλίθιοι, ὥστε νὰ μὴ καταλαθαίνωμε τὶ ἐνεργεῖ ὁ Σατανᾶς κατὰ τῆς Πίστεως. «Οὐ γὰρ αὐτοῦ τὰ νοήματα ἀγνοοῦμεν» (Β΄ Κορ. 2:11). Δὲν ἀγνοοῦμε τὶς πανουργίες καὶ τὶς μεθοδεῖες τοῦ Σατανᾶ.
Κατόπιν ὅσων γράψαμε, ἀλλὰ καὶ ἄλλων, ποὺ δὲν γράψαμε, ἐπαναλαμβάνουμε τὸ ἐρώτημα: Πῶς νὰ ἔχωμε ἐμπιστοσύνη στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη;
᾿Αλλὰ μήπως ὁ κ. Βαρθολομαῖος εἶνε ὁ μόνος Πατριάρχης, ποὺ ἐκτροχιάσθηκε ἀπὸ τὶς γραμμὲς τῆς ᾿Ορθοδοξίας; Ὁ Πατριάρχης ᾿Αλεξανδρείας κ. Πέτρος ἀναγνωρίζει μυστήρια τῶν Μονοφυσιτῶν καὶ ὁμιλεῖ γιὰ ἕνωσι τῶν ᾿Ορθοδόξωνμὲ τοὺς ἑτεροδόξους πρὸς ἐπανίδρυσι τῆς μιᾶς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, λὲς καὶ ἡ ᾿Ἐκκλησία καταλύθηκε, γκρεμίσθηκε, ἀφανίσθηκε καὶ δὲν ὑπάρχει πλέον, ὁ δὲ Δομήτωρ τῆς ᾿Εκκλησίας Ἰησοῦς Χριστὸς εἶπε ψέμα, ὅταν βεβαίωνε, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία θὰ εἶνε ἀκατάλυτη! Ὁ Πατριάρχης ᾿Αντιοχείας κ. Ἰγνάτιος ἔκανε πλήρη ἕνωσι μὲ τοὺς Μονοφυσῖτες καὶ
ἔπρεπε τοὐλάχιστον αὐτὸς νὰ καθαιρεθῇ καὶ ν᾿ ἀναθεματισθῇ. ᾿Αλλὰ δὲν βρέθηκε οὔτε ἕνας ᾿Επίσκοπος, γιὰ νὰ παύσῃ, ἔστω, τὸ μνημόσυνό του. ᾿Απὸ τὰ παλαίφατα Πατριαρχεῖα παραμένει ᾿Ορθόδοξο τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων, ποὺ ἔπρεπε νὰ εἶνε τὸ πρῶτο τῇ τάξει, ἐνῷ εἶνε τὸ τελευταῖο, διότι ἴσχυσαν πολιτικὰ κριτήρια καὶ ὄχι θρησκευτικά...
Καὶ στὸν Πατριάρχη λοιπὸν ᾿Αλεξανδρείας καὶ στὸν Πατριάρχη ᾿Αντιοχείας πῶς νὰ ἔχωμε ἐμπιστοσύνη; Εἴθε ὁ Θεὸς νὰ διαφυλάξῃ ᾿Ορθόδοξο τὸν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων, γιὰ νὰ μποροῦν οἱ πιστοὶ νὰ ἐπισκέπτωνται τοὺς ᾿Αγίους Τόπους χωρὶς Βαρειὰ καρδιὰ καὶ νὰ προσκυνοῦν ἐκεῖ, «οὗ ἔστησαν οἱ πόδες Κυρίου».
᾿Απὸ τὸ ᾿Εξωτερικὸ ἂς ἔλθωμε στὸ ᾿Εσωτερικό, ἂς ἔλθωμε στὴν ᾿Εκκλησία τῆς Ἑλλάδος, τὴν πιὸ ὑπολογίσιμη σήμερα τοπικὴ ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία. ᾿Επειδὴ δὲν εἴχαμε τὴν πονηρία τῶν οἰκουμενιστῶν, ἀλλ᾽ εἴχαμε, κατὰ τὴν ἔκφρασι τοῦ εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ, «ἀφελότητα καρδίας» (Πράξ. 2:46), νομίζαμε, ὅτι ἡ Ἱεραρχία τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς 'Ελλάδος, ἀσχέτως ἄλλων πραγμάτων, δυσαρέστων, στὸ θέμα τῆς Πίστεως εἶνε αὐστηρῶς ᾿Ορθόδοξη. Δυστυχῶς ὅμως πλανηθήκαμε. Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει προσβάλει καὶ τὴν Ἱεραρχία τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἔχει ἐπιφέρει ἀπὸ ἄμβλυνσι τοῦ ᾿Ορθοδόξου αἰσθητηρίου μέχρι αἵρεσι. Μητροπολίτης δήλωσε, ὅτι οἱ προγαμιαῖες σχέσεις, τουτέστιν ἡ πορνεία, δὲν εἶνε ἁμαρτία. Ἄλλος Μητροπολίτης ὑποστήριξε τοὺς Μονοφυσῖτες. Ἄλλος ἐκτὸς ἄλλων κήρυξε, ὅτι μόνον οἱ Χιλιασταί, ἐπειδὴ ἀρνοῦνται τὸ δόγμα τῆς ᾿Αγίας Τριάδος, εἶνε αἱρετικοί, ὅλοι δὲ οἱ ἄλλοι ἑτερόδοξοι, Παπικοί, Προτεστάντες καὶ λοιποί, εἶνε ἐν τάξει. Ἄλλος δήλωσε, ὅτι ἡ προσκύνησι τῶν ἱερῶν εἰκόνων καὶ τῶν ἱερῶν λειψάνων εἶνε εἰδωλολατρία. Ἄλλος ἵδρυσεν ἄτυπη Θεολογικὴ ᾿Ακαδημία καὶ προσκαλεῖ οἰκουμενιστὰς καὶ ἄλλους ἀσεβεῖς καὶ ὁμιλοῦν. Ἄλλος ἔχει ἐγκάρδιες σχέσεις μὲ Παπικοὺς τῆς Ελλάδος. Καὶ ὅλοι οἱ Ἱεράρχες τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μηδενὸς ἐξαιρουμένου, ὑπέγραψαν ᾿Εγκύκλιο, συμφώνως πρὸς τὴν ὁποία καλῶς ἔπραξεν ἡ ᾿Εκκλησία τῆς Ἑλλάδος μὲ τὸ νὰ δεχθῇ τὸν Πάπα. Βεβαίως πολλοὶ διαφωνοῦσαν. ᾿Αλλὰ κανεὶς δὲν εἶχε τὸ θάρρος νὰ δηλώσῃ δημοσίως τὴ διαφωνία του. Ὑπέκυψε στὴν οἰκουμενιστικὴ πίεσι... ᾿Επίσης κανεὶς ἀπὸ τοὺς Ἱεράρχες τοὺς ἐνόχους γιὰ ἀντορθόδοξες καὶ οἰκουμενιστικὲς δηλώσεις καὶ ἐνέργειες δὲν τιμωρήθηκε. Καὶ κανεὶς ἀπὸ τοὺς καλοὺς θεωρουμένους Ἱεράρχες δὲν ὕψωσε ρωμαλέα φωνὴ κατὰ τῶν ἐκτρεπομένων ἀπὸ τὶς γραμμὲς τῆς Ορθοδοξίας καὶ δὲν ἔπαυσε τὸ μνημόσυνο οὔτε τοῦ Πατριάρχου ᾿Αντιοχείας, ποὺ προχώρησε σὲ πλήρη ἕνωσι μὲ τοὺς Μονοφυσῖτες.
Καὶ πῶς λοιπὸν νὰ ἔχωμε ἐμπιστοσύνη στὴν Ἱεραρχία τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Ἑλλάδος;
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ι. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ Θεολόγου - Φιλολόγου «ἈΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΑ», ΕΚΔΟΣΙΣ Β΄, Ἔκδοσις ᾿Ορθοδόξου Ἱεραποστολικῆς ᾿Αδελφότητος «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ», ΑΘΗΝΑΙ 2005