Καθώς λαθροδιαβάζουμε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων στο κυλικείο της κλινικής συνάδελφος με ρωτάει:
«Τι απ’ όλα αυτά να πιστέψουμε;»
«Μάλλον τίποτε», απαντώ. «Απλώς διαλέγεις το ψέμα που σε βολεύει».
Κουνάει
συναινετικά το κεφάλι, και η συζήτηση σταματά εκεί. Δυστυχώς τα ψήγματα
αληθείας που υπάρχουν στην ειδησεογραφία είναι δυσεύρετα μέσα στο θολό
μίγμα εικασιών, υποθέσεων, παραπληροφόρησης, σκοπίμων ψευδών και
υποβολιμαίων σχολίων και άρθρων. Εξάλλου, ισχύει το κλασικό δόγμα της
προπαγάνδας ότι μια μισή (ή επιλεκτική) αλήθεια είναι μισό ψέμα.
Στην παλιά Σοβιετία έλεγαν ως ανέκδοτο ότι οι ειδήσεις χωρίζονται σε αληθινές (η αναγγελία της ώρας), πιθανές (το δελτίο καιρού) και ψευδείς.
Στην παλιά Σοβιετία έλεγαν ως ανέκδοτο ότι οι ειδήσεις χωρίζονται σε αληθινές (η αναγγελία της ώρας), πιθανές (το δελτίο καιρού) και ψευδείς.
Δυστυχώς δεν απέχει πολύ απ’ αυτό που βιώνουμε στον σημερινό ελεύθερο (υποτίθεται) κόσμο.
Όπως έλεγε ο Conan Doyle δια στόματος Σέρλοκ Χολμς, πριν έναν αιώνα και πλέον, «Πάσχουμε
από μια πληθώρα υποθέσεων, εικασιών και μυθευμάτων. Η δυσκολία είναι να
διακρίνουμε τα γεγονότα – τα απόλυτα και αναντίρρητα γεγονότα – πίσω
από τις διακοσμήσεις των θεωρητικών και των δημοσιογράφων».
Αντί για ‘διακοσμήσεις’ θα έλεγα σήμερα εσκεμμένο καμουφλάζ. Κοινώς μασκαραλίκι.