ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ

Μάρτυρες του Ιεχωβά - Χιλιαστές

 Άννας Μπουρδάκου, μέλους τον Δ. Σ. της Π. Ε. Γ.

       Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δέχονται διάφορες διδασκαλίες αιφνιδιαστικά, που πολλές ανατρέπουν προηγούμενες, όλες ομως σαν πνευματική τροφή. Αυτά συμβαίνουν συνήθως κατά τους μήνες Μάιο και Οκτώβριο. Φυσικά αυτό δεν γίνεται κάθε χρόνο, όμως εάν μελετήσουμε όλο τα σκηνικό της εταιρίας θα διαπιστώσουμε ότι αυτό γίνεται κάθε φορά που η Σκοπιά έχει πτώση στη διάθεση των εντύπων της, δηλαδή, κάτι δεν πάει καλά με το έργο ή έχει μείωση των οπαδών της. Άλλες φορές οι διδαχές αυτές είναι δελεαστικές, άλλοτε απειλητικές και με τον χαρακτήρα του επείγοντος. Πολλές από αυτές, εκτός του ότι είναι εκτός αγίας Γραφής είναι και παράδοξες. Αυτή είναι η πλέον επιεικής λέξη.

Θα παρουσιάσουμε ελάχιστες από αυτές, σαν ένα μικρό δείγμα, από κείμενα της εταιρίας, πάνω σε διάφορα θέματα. Ίσως θεωρηθεί περίεργο, πως κατορθώνει η Σκοπιά και επιβάλλει όλες αυτές τις κακόδοξες διδασκαλίες της. Για τον λόγο αυτό, θα αρχίσουμε από την μόνη εξ αρχής σταθερή διδασκαλία της, το κλειδί της διεργασίας ρύθμισης της σκέψης των οπαδών.

1955. Σκοπιά, σελ. 22: χωρίς την Σκοπιά και εάν ακόμη μελετά την αγία Γραφή δεν μπορεί να είναι κανείς μάρτυς του Ιεχωβά, θα πεθάνει από έλλειψη πνευματικής τροφής.

Στο κείμενο αυτό η εταιρία αποκαλύπτει το στόχο της, τη διάθεση, δηλαδή, των εντύπων της, γιατί αλίμονο στους οπαδούς. Θα πεθάνουν από έλλειψη πνευματικής τροφής, όσοι δε μελετούν τη Σκοπιά. Η αγία Γραφή δεν είναι σε θέση να προσφέρει τίποτα. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα κινεί τα νήματα η εταιρία στις μαριονέτες. Και για να ολοκληρωθεί η διαδικασία της τρομοκρατίας, έρχεται να συμπληρώσει, εξουθενώνοντας κάθε αντίσταση, με το γνωστό:

1956. Σκοπιά, σελ. 270: ανταρσία εναντίον του δούλου, ανταρσία εναντίον του Ιεχωβά.
Να μια παράξενη διδαχή της Σκοπιάς: Νέοι Ουρανοί και Νέα Γη, σελ. 357: Εν τούτοις, η ζωή της αλόγου κτίσεως θα είναι γόνιμη στη γη από τα είδη των ζώων που θα επιζήσουν του πολέμου της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.

Εκτός, δηλαδή, των καλών και δραστήριων μαρτύρων του Ιεχωβά, οι οποίοι θα περάσουν ζωντανοί κατά τον Αρμαγεδδώνα, περνούν και ζώα, τα οποία θα είναι παραγωγικά. Όπως φαίνεται θα υπάρξει επιλογή και των ζώων. Άραγε πως θα γίνεται αυτή η επιλογή και ποιος ο κριτής; Ποια θα πρέπει να είναι η διαγωγή των ζώων, όσο θα ευρίσκονται στη γη; Ας απαντήσει η εταιρία η οποία τα διδάσκει, γιατί η αγία Γραφή δεν ομιλεί περί ζώων κατά την κρίση. Έχουμε όμως παράξενες διδαχές και για σοβαρότερα θέματα:

Η Κιθάρα του Θεού, σελ. 191: Το σώμα του Χριστού δεν διεφθάρη. . . ο Κύριος διετήρησε αυτό όπως το επιδείξει εις τον Χιλιετή αιώνα.

        Ποιο σώμα άραγε διατήρησε ο Θεός Πατέρας; Το ανθρώπινο; Γιατί απ’ αυτό το κείμενο αυτό περίπου προκύπτει. Όμως γι’ αυτό, άλλα γράφει η Σκοπιά:

 α) Β τόμος Γραφικών Μελετών, σελ. 146: Το σώμα του Χριστού διελύθη εις αέρια.
β) Νέοι Ουρανοί και Νέα Γη, σελ. 323: Ο Ιεχωβά δεχόμενος την ανθρώπινη θυσία του Αρχιερέως του, δεν μπορούσε ν’ αναστήση τον Υιόν του σε ζωή ως άνθρωπο πάλι με το ίδιο ακρωτηριασμένο σάρκινο σώμα. Ο Παντοδύναμος Θεός, σύμφωνα με το ότι εγέννησε τον Ιησού με το άγιο του πνεύμα σε πνευματική υιότητα τον ανεζωοποίησε σε πνευματική ζωή στους αόρατους ουρανούς, σε ζωή αθάνατη, θεία, ζωή.
γ) Πράγματα εις τα οποία είναι αδύνατον να ψευσθεί ο Θεός, σελ. 355: Το σώμα του Ιησού Χριστού κατηναλώθη επάνω στη γη και δεν ελήφθη στον ουρανό.
Επομένως, συμφωνά μ αυτές τις διδασκαλίες της Σκοπιάς, το ανθρώπινο σώμα του Χριστού δεν επήγε στους ουρανούς, άρα αποκλείεται να το παρουσιάσει ο Θεός.

        Τι μένει πάντοτε κατά τα κείμενα της εταιρίας; Το πνευματικό σώμα; Αυτό θα επιδείξει ο Θεός Πατέρας στον χιλιετή αιώνα; Το βέβαιο είναι ότι ο δούλος αυτοδιαψεύδεται είτε πρόκειται για σάρκινο σώμα είτε για πνευματικό, φανερώνοντας άλλη μία φορά την αναξιοπιστία του.
Ας δούμε ένα ακόμη παράδειγμα:

Η κιθάρα του Θεού, σελ. 224: Ο αναγεννηθείς, εγεννήθη υπό του πνεύματος του Θεού του Αγίου Πνεύματος. Ο τοιούτος είναι επίσης κεχρισμένος. Η χρίσις ή το χρίσμα αυτολαμβάνεται.
Σελ. 340: Οι τοιούτοι (κεχρισμένοι) έχουσι υπόσχεσιν ότι θέλουσι γίνει κοινωνοί θείας φύσεως και τοιουτοτρόπως θα έχωσιν εξουσίαν να μεταδίδωσι ζωήν εις άλλους.
Με ποιόν τρόπο αυτολαμβάνεται το χρίσμα; Μπορεί ο καθένας να αυτοχρίεται; Άρα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν αναγεννώνται υπό του Αγίου Πνεύματος. Μόνοι τους αυτοανακηρύσσονται άγιοι.

           Στην συνέχεια η Σκοπιά γίνεται τολμηρότερη και ασεβής προς τον Θεό, γιατί κηρύττει ότι οι κεχρισμένοι θα γίνουν κοινωνοί θείας φύσεως. Η εταιρία δεν αναφέρει για την εν Χριστώ θέωση κατά χάριν, αλλά διδάσκει ότι θα γίνουν Θεοί κατ΄ ουσίαν και γι αυτό θα μπορούν να μεταδίδουν ζωή σε άλλους. Θα υπάρχουν κατά συνέπεια πολλοί θεοί οι οποίοι θα είναι ζωοδότες. Ο Θεός Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα δεν έχουν πλέον καμία θέση, τους έχει υπό περιορισμό η Σκοπιά, εφ όσον την θέση και το έργο τους αναλαμβάνει ο πιστός και φρόνιμος δούλος ως άλλος Εωσφόρος. Ποιους όμως θα ζωοποιούν οι ζωοδότες αυτοί, και πότε λαμβάνουν χώρα αυτά τα γεγονότα; Ακόμη, τι απάντα η εταιρία σχετικά με αυτούς τους ζωοδότες;

1957, Σκοπιά, σελ, 31: εν τούτοις ο αριθμός των γνησίων χρισμένων που έγιναν άπιστοι πιθανώς δεν είναι μεγάλος.
Συνεπώς, όσοι ζωοδότες, υπήρξαν άπιστοι, παρέσυραν μαζί τους στην πτώση και τους άλλους, στους οποίους είχαν δώσει ζωή. Έχομε, λοιπόν, την πτώση των θεών και της συνοδείας αυτών.

Αλλά υπάρχει και συνέχεια:
Κυβέρνησις, σελ. 341, 345: Οι άνθρωποι θα πληρώνουν μικρό και λογικό φόρο (κατά την χιλιετή βασιλεία στον παράδεισο στη γη).
Στον παράδεισο της Σκοπιάς θα υπάρχουν Εφορίες για να εισπράττουν τους φόρους. Εάν δεν ήταν τραγικά όλα αυτά για την διανοητική κατάσταση των πλανεμένων αδελφών μας, είναι το λιγότερο αστεία και στερούνται σοβαρότητας, όπως και άλλες διδαχές του δούλου. Το σύνδρομο των οικονομικών δραστηριοτήτων της δεν αφήνει την εταιρία να απλώνεται και στον υποσχόμενο παράδεισο της. Έτσι εξηγείται γιατί στην περιγραφή, που κάνει παρουσιάζοντας τον στρατό του διαβόλου, ο οποίος θα πολεμήσει κατά τη μάχη στον Αρμαγεδδώνα όπου αναφέρει λεπτομερώς ποιοί τον αποτελούν δεν περιλαμβάνονται οι εφοριακοί!

1984. Επιβίωση, σελ. 126: (Ο πολύς όχλος) μολονότι δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες, αποφασίζουν να ενωθούν μαζί τους καθώς εκείνοι ταξιδεύουν προς την Νέα Τάξη του Θεού. Για να γίνει αυτό, πρέπει να κόψουν δεσμούς με κοσμικούς συγγενείς και ανθρώπινες κυβερνήσεις.
Κατ αρχάς, από το κείμενο αυτό, πληροφορούμαστε, ότι και ο Θεός, ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής έχει την δική του Νέα Τάξη. Δεν διευκρινίζει όμως το κείμενο ποια είναι η Νέα Τάξη του Θεού, ποιες οι επαγγελίες της και ποιος ο λόγος της δημιουργίας της. Ωστόσο υπάρχει κάποιο είδος ταξιδιού το οποίον ακολουθιών οι χρισμένοι, όπως ισχυρίζεται η Σκοπιά. Για να ενταχτούν όμως σ’ αυτή την πορεία προς την Νέα Τάξη, οι όχλοι πρέπει να μπουν γενικά στο περιθώριο της κοινωνίας. Γιατί επιβάλλεται να κόψουν τους δεσμούς με τους συγγενείς, οι οποίοι δεν είναι μάρτυρες του Ιεχωβά ακόμα κι αν αυτοί είναι γονείς, αδέλφια, σύζυγοι, παιδιά κ. α. καθώς και με τις ανθρώπινες κυβερνήσεις. Με τον τρόπο αυτό γίνονται πλέον τέλεια πειθήνια όντα, χωρίς ταυτότητα, απλοί αριθμοί στον κατάλογο των δούλων του δούλου.

Έστω ο Θεός Αληθής, σελ. 276: αφού αναστηθούν από τους τάφους (Π.Ο.), δεν λαμβάνουν μέρος στην γέννηση τέκνων, γιατί σ’ αυτούς εφαρμόζεται το Λουκά Κ 34-36.
Αναφέροντας η εταιρία τα εδάφια Λουκά Κ 34-36, αυθαιρετεί και πάλι. Ούτε την ενδιαφέρει ότι αντιφάσκει με την διδασκαλία της περί του πολλού όχλου, στους οποίους υπόσχεται γήινη ελπίδα. Ότι, δηλαδή,, όταν αναστηθούν θα τρώγουν, θα εργάζονται, θα διδάσκονται τα έντυπα που θα εκδίδει η Σκοπιά κατά την χιλιετία, θα παντρεύονται και θα τεκνοποιούν. Αυτά γράφουν τα βιβλία, βιβλιάρια και αυτά κηρύττει.

Τα εδάφια του Λουκά Κ 34-36, είναι η απάντηση του Ιησού Χριστού στους Σαδδουκαίους, οι οποίοι δεν πίστευαν στην εκ νεκρών ανάσταση, γι’ αυτό ρώτησαν τον Ιησού Χριστό για τη γυναίκα, που κατά τον νόμο του Μωϋσέως παντρεύτηκε επτά αδελφούς, για να αναστήσει σπέρμα. . . . Στην ανάσταση, τίνος γυναίκα θα είναι; Και ο Ιησούς αποκριθείς είπε προς αυτούς. Οι υιοί του αιώνος τούτου νυμφεύουσι και νυμφεύονται, οι δε καταξιωθέντες να απολαύσωσιν την εκ νεκρών ανάστασιν ούτε νυμφεύουσιν ούτε νυμφεύονται, διότι ούτε να αποθάνωσι πλέον δύνανται, επειδή είναι ισάγγελοι και υιοί του Θεού, όντες υιοί της αναστάσεως. . . .

Στο συγκεκριμένο βιβλίο της, η Σκοπιά κηρύττει για τους αναστηθέντες όχλους ότι θα είναι παιδιά του Θεού και ισάγγελοι. Στην πραγματικότητα ψεύδεται δεν μετράμε πλέον τις πόσες φορές γιατί η ίδια και με τον γραπτό λόγο της και με τον προφορικό, διδάσκει, ότι οι ανήκοντες στον πολύ όχλο δεν έχουν τον Θεό πατέρα ούτε ουράνια ελπίδα. Στην χιλιετή βασιλεία θα έχουν τον Ιησού Χριστό πατέρα και τον Θεό Πατέρα, θα τον έχουν παππού. Επίσης κατά τη χιλιετή βασιλεία θα κρίνονται και εάν δεν πράττουν τις εντολές του Ιεχωβά, θα πεθαίνουν, όπως και κατά το τέλος της χιλιετίας όταν πλέον η ανθρωπότητα θα έχει τελειοποιηθεί. Τότε θα λυθεί ο Σατανάς και θα πλανέψει πολλούς, σαν την άμμο της θαλάσσης, από τους τελειοποιημένους, οι οποίοι θα καταστραφούν μαζί με τον Σατανά για πάντα. Το θέμα αφορά τους οπαδούς, οι οποίοι ας προσπαθήσουν να εννοήσουν που ακριβώς τους εντάσσει ο δούλος και ας επιλέξουν ή την αλήθεια της αγίας Γραφής ή τα μυθεύματα του δούλου.  

       Ας κλείσουμε με δύο ακόμη παράδοξες διδαχές της Σκοπιάς.
ΠΛΟΥΤΗ, σελ. 172: Ο Σατανάς ηπάτησε την Εύα. Τότε ενεφανίσθη και ο Αδάμ και έμαθε παρά της Εύας τι είχε λάβει χωράν, και έφαγε και αυτός επίσης εκ του απηγορευμένου καρπού. Τούτο αποδεικνύει ότι ο Αδάμ δεν ηγάπα τον Θεόν, διότι εκουσίως παρήκονσεν εις αυτόν (Α Τιμ. Β 14). Ούτε ηγάπα την Εύα, διότι εάν την ηγάπα θα εξεζήτει το πρόσωπον του Θεού, δεόμενος δια την συγχώρησίν της εφ όσον αυτή ηπατήθη. Ο Αδάμ εγνώριζεν ότι η Εύα θα εχωρίζετο απ’ αυτού εάν αυτός παρέμενε πιστός εις τον Θεόν και ήθελε να την έχη δια την Ιδίαν του ευχαρίστησιν.

Βάσει αυτού του κειμένου, ο Αδάμ αντιμετώπισε το εξής δίλημμα: ή τον Θεό ή την Εύα. Τελικά προτίμησε την Εύα, την οποία δεν αγαπούσε μεν, δεν ήθελε όμως να την αποχωρισθεί. Εδώ κυριαρχεί το σαρκικό φρόνημα της εταιρίας. Υποστηρίζει ότι την ήθελε, δια Ιδίαν ευχαρίστησιν. Έχουν όμως έτσι τα πράγματα; Η αγία Γραφή, παρουσιάζοντας την πτώση των πρωτοπλάστων, περιγράφει διαφορετικά τα γεγονότα (Γεν. Γ 112). 

      Η Εύα και ο Αδάμ παράκουσαν της εντολής του Θεού και συνεργάσθηκαν με τον Σατανά. Στην ερώτηση του Θεού τι έκαμαν; Η Εύα κατηγόρησε τον όφι ο δε Αδάμ κατηγορεί τον Θεό, γιατί του έδωσε την Εύα λέγοντας η γυναίκα την οποίαν μου έδωσες. . . , ενώ όταν την πρωτοαντίκρυσε, μετά τη δημιουργία της, είπε: αυτό είναι οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου. Επομένως ο ισχυρισμός της εταιρίας είναι δικό της επινόημα.

 
ΖΩΗ, σελ. 85: Έξω της Εδέμ τρεφόμενοι με τους ατελείς καρπούς της γης, οι οποίοι ήσαν δηλητηριώδεις ο Αδάμ και η Εύα κατήλθον βαθμιδόν στον θάνατον.

Ο θεός της Σκοπιάς εξαπέστειλε τους πρωτοπλάστους από την Εδέμ, όπου έξω υπήρχαν δηλητηριώδεις καρποί με τους οποίους ετρέφοντο και έτσι βαθμιδόν πέθαναν. Τι κηρύττει η Σκοπιά; Ότι ο θεός της, δολοφόνησε τους πρωτοπλάστους; Είναι αυτός ο Θεός της αγίας Γραφής, ο Θεός των Χριστιανών, ο γεμάτος αγάπη τόση ώστε αύτη την ώρα της πτώσεως των πλασμάτων του, τους δίνει το πρώτο Ευαγγέλιο της σωτηρίας.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2001