«Κάθε πέρυσι καὶ καλλίτερα, κάθε φέτος καὶ χειρότερα», λέγει ὁ θυμόσοφος λαός μας. Αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι ἀπόλυτο ἢ κανόνας.
Ὑπάρχουν περιπτώσεις, κατὰ τὶς ὁποῖες οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, παρὰ τὶς ὅποιες ἀντιξοότητες, βαίνουν πρὸς τὸ καλλίτερο. Ἀρκεῖ ἕνας ἄνθρωπος, ἕνας χαρισματικὸς ἡγέτης, ἕνας καλὸς ἐπιστήμων, ἕνας ἐφευρέτης, ἕνας ἐλεήμων καὶ εὐεργέτης, ἕνας ἄξιος τοῦ ἀξιώματός του καὶ τῆς ἀποστολῆς του Ὀρθόδοξος ποιμένας, μία θεοφοβούμενη καὶ ὄχι θεομάχος (ὡς συνήθως) κυβέρνησι, νὰ βελτιώσῃ μ’ ἕνα λόγο, μία θεάρεστη πρᾶξι ἕνα νόμο, μίαν ἀπόφασι, ν’ ἀναστρέψῃ τὰ κακῶς κείμενα ἢ καὶ κάποια ἐρχόμενα δεινὰ καὶ τότε ἀνυψώνεται τὸ ἠθικό, φεύγει ἡ μελαγχολία καὶ ἡ κατάθλιψι, ἀνθεῖ πάλι τὸ χαμόγελο στὰ χείλη, γενικὰ δὲ ἡ ζωή μας ἀλλάζει πρὸς τὸ καλλίτερο.
Ὡστόσο, οἱ καλλίτερες ἡμέρες δὲν ἐξαρτῶνται πάντοτε ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ἰδίους ἑαυτούς μας. Πολλὰ τὰ παραδείγματα. Ἕνα μόνο θ’ ἀναφέρωμε.
Πόσοι χριστιανοὶ δὲν εἶδαν τὴ ζωή τους ν’ ἀλλάζῃ μετὰ ἀπὸ εἰλικρινῆ μετάνοια καὶ ἐκ βαθέων ἐξομολόγησι τῶν ἁμαρτιῶν τους σὲ Πνευματικὸ πατέρα;
Ὢ καὶ νὰ γνώριζαν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τὴν ἀξία τοῦ ἱεροῦ Μυστηρίου τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως! Οἱ πολλοὶ δὲν τὴ γνωρίζουν, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν προσέρχονται σ’ αὐτό. Καλλίτερα ὅμως ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, τὴν ἀξίαν αὐτὴ γνωρίζει ὁ Διάβολος, ὁ ὁποῖος κάνει τὸ πᾶν, γιὰ νὰ ἐμποδίσῃ τοὺς χριστιανοὺς νὰ ἐπισκεφθοῦν τὸ ἐξομολογητήριο. Δικῆς του ἐμπνεύσεως εἶναι καὶ ὅλες οἱ δικαιολογίες καὶ προφάσεις, ποὺ ἐπικαλοῦνται, γιὰ νὰ πείσουν τοὺς ἑαυτούς των καὶ τοὺς ἄλλους, ὅτι αὐτοὶ δὲν τὸ χρειάζονται. Χρειάζονται ὅμως τοὺς ψυχολόγους καὶ ψυχοθεραπευτάς! Στὴν ψυχανάλυσι ἔχουν ἐμπιστοσύνη, στὴν ἐξομολόγησι ὄχι! Ἀπίστευτη ἡ κατανάλωσι ψυχοφαρμάκων στὶς ἡμέρες μας! Καυχηθήκαμε γιὰ τὴν ἐπιστημονικὴ πρόοδο καὶ τεχνολογικὴ ἐξέλιξι, ἀλλὰ χάσαμε τὴν ψυχικὴ ἠρεμία μας! Χωρὶς Χριστὸ εὔκολα ζοῦμε, χωρὶς λάπτοπ ἢ κινητό, δὲν τὸ συζητοῦμε! Δοῦλοι Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ μεγάλου Κυρίου καὶ Θεοῦ, δὲν θέλουμε νὰ γίνωμε, οἰκειοθελῶς ὅμως ὑποδουλωθήκαμε στὰ (κατὰ τὸν Πατροκοσμᾶ) ἄλαλα καὶ μπάλαλα! Ἀλλοτριωθήκαμε, ἐκκοσμικευθήκαμε, ἀρνηθήκαμε τὰ ἤθη καὶ τίς πατροπαράδοτες παραδόσεις μας, φραγκεύσαμε, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβωμε. Πλουτίσαμε ὑλικά, ἀλλὰ πτωχεύσαμε πνευματικά, ἀποχριστιανοποιηθήκαμε. Ἀλήθεια, πόσοι Ὀρθόδοξοι φέρουν στὸ στῆθος τους σταυρό; Ὀλίγοι τὸ σκέπτονται αὐτό, τὸ πᾶν εἶναι νὰ ἔχουν τελευταίας γενιᾶς ἔξυπνο κινητό!
Συχνὰ ἀναρωτῶμαι πῶς θ’ ἀρνηθοῦμε τὸ χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου (ἂν ἔλθῃ στὶς ἡμέρες μας), ἐνῷ δὲν ἔχουμε τὴ δύναμι νὰ ζήσωμε δίχως κινητό; Οἱ ναρκομανεῖς εἶναι ἐξαρτημένοι σὲ οὐσίες, οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι εἶναι ἐθισμένοι σ’ ἕνα ἀντικείμενο, ποὺ λέγεται «ἔξυπνο» τηλέφωνο, στὸ ὁποῖο οἱ κυβερνήσεις (πάντοτε γιὰ τὸ καλό μας, περισσότερη ἄνεσι, καλλίτερη ἐξυπηρέτησι, προστασία καὶ ἀσφάλεια!) προσθέτουν ὁλοένα καὶ νεώτερες, λίαν ἀπαραίτητες στὴ σύγχρονη ζωὴ ἐφαρμογές, ὥστε ὁ ὕπουλος αὐτὸς ἐθισμός μας ν’ αὐξάνεται ραγδαίως. Πάντως εἰδικὰ Κέντρα ἀπεξαρτήσεως ἀπ’ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὸν ἐθισμὸ θεωροῦμε ἀπίθανο νὰ ἱδρυθοῦν, ἰδίως ἐὰν καὶ ἄλλοι ἄνθρωποι ἐκφράσουν ὡς τελευταία τους ἐπιθυμία τὸ «σὰν πεθάνω θάψτε με μὲ κινητὸ στὸ μνῆμα, ἀλλὰ μὴ μὲ θάψετε βαθειά, γιατί δὲν θἄχω σῆμα»! Εἴθε τὸ νέον ἔτος νὰ μᾶς φέρῃ χαρὰ ἐν Χριστῷ, αἰσιοδοξία, ἐλπίδα καὶ πρὸ πάντων μετάνοια.