Θαυμαστά γεγονότα τῆς ζωῆς τοῦ ἁγίου Ἀμφιλοχίου
Χαρακτηριστική καί ἀποκαλυπτική εἶναι ἡ μαρτυρία τῆς μακαριστῆς Γεροντίσσης Νεκταρίας, τῆς ἱερᾶς Μονῆς Καλυβιανῆς στήν Κρήτη, ἡ ὁποία ὡς λαϊκή ἐξομολογοῦνταν στόν γέροντα Ἀμφιλόχιο: «Τόν γέροντα Ἀμφιλόχιο τόν ἐγνώρισα τό ἔτος 1953 καί ἐξωμολογήθηκα διά πρώτην φοράν εἰς αὐτόν. Ἦταν ἡ ἀρχή τῆς πνευματικῆς μου ζωῆς. Ὅταν λοιπόν ἦλθε ἡ ὥρα νά πάω στήν ἐξομολόγηση, ἐχαιρόμουν, διότι θά μοῦ ἐλύοντο τά προβλήματά μου. Ὅταν εἰσῆλθα στό ἐξομολογητήριον, ὁ Γέροντας μοῦ λέει:
- Καλῶς τήν Βασιλική. Λοιπόν, Βασιλική ἔχεις πολλά προβλήματα. Καί ἀρχίζει ἐκεῖνος νά μοῦ ἀπαντᾶ σιγά-σιγά σέ ὅλες μου τίς ἀπορίες. Μείναμε πιό πολύ ἀπό μιά ὥρα μαζί. Μοῦ ἔδωσε συμβουλές γιά τίς ἁμαρτίες μου, χωρίς ἐγώ ὅλη αὐτή τήν ὥρα νά τοῦ πῶ οὔτε μία λέξη. Δέν μοῦ ἄφησε κανένα ἐρωτηματικό γιά νά ἔχω κάτι νά ρωτήσω. Ἔκτοτε ἔνοιωθα ὅτι εἶχα μπροστά μου ἕναν Ἅγιον.
Τό 1955 εἶχα τήν εὐκαιρία νά μιλήσω μαζί του. Ἀφοῦ μέ συνεβούλευσε ἀρκετά καί ἐγώ τοῦ ἀνέφερα τίς ἀδυναμίες μου, τίς πτώσεις μου, ὅπως καθόμουν δίπλα του, πῆρε τό χέρι μου, τό κράτησε στά χέρια του καί βλέποντας μακρυά μέ τό βλέμμα του ἀπλανές, ἄρχισε νά μοῦ λέει:
- Λοιπόν Βασιλική, ἄκουσε νά σοῦ πῶ κάτι. Ὁ πνευματικός σας πατέρας θά γίνει Δεσπότης. Θά κάμει ἕνα μεγάλο ἔργο. Ἐσύ θά τόν βοηθήσεις, ἐσύ θά σταθεῖς δίπλα του.
- Μά ἐγώ οὔτε πεῖρα ἔχω, οὔτε μόρφωση, τίποτε δέν ξέρω. Μοῦ ἐπαναλαμβάνει:
- Ἔτσι θά γίνει. Θά σοῦ δώσω ὅμως μιά συμβουλή μεγάλη. Ποτέ νά μήν τοῦ κάνεις ἀνυπακοή. Νά εἶσαι πάντα ἕτοιμη στήν ὑπακοή, γιατί αὐτή ἡ ὑπακοή θά σέ βοηθήσει στό ἔργο, πού θά σοῦ ἀναθέσει.
- Θά γίνω, Γέροντα, μοναχή;
- Βεβαίως θά γίνεις. Θά γίνεις ἡ ἡγουμένη τῆς Μονῆς του.
Ὕστερα ἀπό λίγο καιρό ὁ π. Τιμόθεος ἐξελέγη Ἐπίσκοπος στήν Κρήτη, ὅπως τό εἶχε προείπει ὁ Γέροντας. Πῆγε ὁ Γέροντας στήν Κρήτη καί τόν βρῆκε. Τόν πῆρε τότε ὁ ἐπίσκοπος καί τόν ἔφερε στό Προσκύνημα, Παναγία ἡ Καλυβιανή. Τοῦ εἶπε δέ, ὅτι σ’ αὐτόν τόν τόπο σκέπτεται νά δημιουργήσει τό πνευματικό του ἔργο. Τό εὐλόγησε ὁ Γέροντας καί τοῦ εἶπε:
- Θά γίνει καί θά δοξάσει τόν Θεό.
Καί φθάνουμε στό ἔτος 1964. Ὁ Σεβασμιώτατος ἀπεφάσισε νά μέ κείρει μοναχή καί ἐν συνεχείᾳ μοῦ ζήτησε νά ἀναλάβω τήν ἡγουμενία τῆς Μονῆς, διότι ἐν τῷ μεταξύ ἡ Παναγία ἡ Καλυβιανή εἶχε γίνει μοναστήρι. Πρίν ἀπό ἐμένα εἶχαν γίνει μοναχές οἱ ἄλλες κοπέλες. Ἐγώ ἀντέδρασα φοβερά σ’ αὐτό καί στή μεγάλη ἐπιμονή τοῦ Σεβασμιωτάτου, τοῦ ζήτησα νά πάω στήν Πάτμο νά δῶ τόν Γέροντα.
Πράγματι ἔφθασα στήν Πάτμο. Κλαίγοντας ἀνέφερα στόν Γέροντα τό πρόβλημά μου καί ζητοῦσα τή βοήθειά του. Ἐκεῖνος, ἀφοῦ μέ συνεβούλευσε ἀρκετά, μοῦ εἶπε:
- Θά γίνεις ἡγουμένη, διότι αὐτό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀργότερα ὅλο τό βάρος θά μείνει στούς ὤμους σου. Βλέπεις αὐτή τή σκούπα;
- Ναί, τή βλέπω, τοῦ ἀπαντῶ.
- Θά πᾶς πίσω στήν Κρήτη καί θά τραβήξεις ὅσα τραβάει αὐτή ἡ σκούπα.
- Μά, Γέροντα, ἀφοῦ τόσα δεινά μέ περιμένουν, γιατί νά πάω πίσω; Θά μείνω ἐδῶ.
- Ὄχι, μοῦ λέει. Θά πᾶς πίσω καί θά ἀναλάβεις τό ἔργον.
- Καλῶς τήν Βασιλική. Λοιπόν, Βασιλική ἔχεις πολλά προβλήματα. Καί ἀρχίζει ἐκεῖνος νά μοῦ ἀπαντᾶ σιγά-σιγά σέ ὅλες μου τίς ἀπορίες. Μείναμε πιό πολύ ἀπό μιά ὥρα μαζί. Μοῦ ἔδωσε συμβουλές γιά τίς ἁμαρτίες μου, χωρίς ἐγώ ὅλη αὐτή τήν ὥρα νά τοῦ πῶ οὔτε μία λέξη. Δέν μοῦ ἄφησε κανένα ἐρωτηματικό γιά νά ἔχω κάτι νά ρωτήσω. Ἔκτοτε ἔνοιωθα ὅτι εἶχα μπροστά μου ἕναν Ἅγιον.
Τό 1955 εἶχα τήν εὐκαιρία νά μιλήσω μαζί του. Ἀφοῦ μέ συνεβούλευσε ἀρκετά καί ἐγώ τοῦ ἀνέφερα τίς ἀδυναμίες μου, τίς πτώσεις μου, ὅπως καθόμουν δίπλα του, πῆρε τό χέρι μου, τό κράτησε στά χέρια του καί βλέποντας μακρυά μέ τό βλέμμα του ἀπλανές, ἄρχισε νά μοῦ λέει:
- Λοιπόν Βασιλική, ἄκουσε νά σοῦ πῶ κάτι. Ὁ πνευματικός σας πατέρας θά γίνει Δεσπότης. Θά κάμει ἕνα μεγάλο ἔργο. Ἐσύ θά τόν βοηθήσεις, ἐσύ θά σταθεῖς δίπλα του.
- Μά ἐγώ οὔτε πεῖρα ἔχω, οὔτε μόρφωση, τίποτε δέν ξέρω. Μοῦ ἐπαναλαμβάνει:
- Ἔτσι θά γίνει. Θά σοῦ δώσω ὅμως μιά συμβουλή μεγάλη. Ποτέ νά μήν τοῦ κάνεις ἀνυπακοή. Νά εἶσαι πάντα ἕτοιμη στήν ὑπακοή, γιατί αὐτή ἡ ὑπακοή θά σέ βοηθήσει στό ἔργο, πού θά σοῦ ἀναθέσει.
- Θά γίνω, Γέροντα, μοναχή;
- Βεβαίως θά γίνεις. Θά γίνεις ἡ ἡγουμένη τῆς Μονῆς του.
Ὕστερα ἀπό λίγο καιρό ὁ π. Τιμόθεος ἐξελέγη Ἐπίσκοπος στήν Κρήτη, ὅπως τό εἶχε προείπει ὁ Γέροντας. Πῆγε ὁ Γέροντας στήν Κρήτη καί τόν βρῆκε. Τόν πῆρε τότε ὁ ἐπίσκοπος καί τόν ἔφερε στό Προσκύνημα, Παναγία ἡ Καλυβιανή. Τοῦ εἶπε δέ, ὅτι σ’ αὐτόν τόν τόπο σκέπτεται νά δημιουργήσει τό πνευματικό του ἔργο. Τό εὐλόγησε ὁ Γέροντας καί τοῦ εἶπε:
- Θά γίνει καί θά δοξάσει τόν Θεό.
Καί φθάνουμε στό ἔτος 1964. Ὁ Σεβασμιώτατος ἀπεφάσισε νά μέ κείρει μοναχή καί ἐν συνεχείᾳ μοῦ ζήτησε νά ἀναλάβω τήν ἡγουμενία τῆς Μονῆς, διότι ἐν τῷ μεταξύ ἡ Παναγία ἡ Καλυβιανή εἶχε γίνει μοναστήρι. Πρίν ἀπό ἐμένα εἶχαν γίνει μοναχές οἱ ἄλλες κοπέλες. Ἐγώ ἀντέδρασα φοβερά σ’ αὐτό καί στή μεγάλη ἐπιμονή τοῦ Σεβασμιωτάτου, τοῦ ζήτησα νά πάω στήν Πάτμο νά δῶ τόν Γέροντα.
Πράγματι ἔφθασα στήν Πάτμο. Κλαίγοντας ἀνέφερα στόν Γέροντα τό πρόβλημά μου καί ζητοῦσα τή βοήθειά του. Ἐκεῖνος, ἀφοῦ μέ συνεβούλευσε ἀρκετά, μοῦ εἶπε:
- Θά γίνεις ἡγουμένη, διότι αὐτό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀργότερα ὅλο τό βάρος θά μείνει στούς ὤμους σου. Βλέπεις αὐτή τή σκούπα;
- Ναί, τή βλέπω, τοῦ ἀπαντῶ.
- Θά πᾶς πίσω στήν Κρήτη καί θά τραβήξεις ὅσα τραβάει αὐτή ἡ σκούπα.
- Μά, Γέροντα, ἀφοῦ τόσα δεινά μέ περιμένουν, γιατί νά πάω πίσω; Θά μείνω ἐδῶ.
- Ὄχι, μοῦ λέει. Θά πᾶς πίσω καί θά ἀναλάβεις τό ἔργον.
«Η ΟΔΟΣ»,
ΤETΡAΜΗΝΙΑΙΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΔΑΧΗΣ ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΡΟΔΟΥ,
ΦΥΛΛΟ 43 ΕΤΟΣ 13ο • 2018, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ