τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας
«Ἀνθ’ ἡμῶν Γουλιμής» ἦταν ἡ γεμάτη πικρία γνωστή ἱστορική φράση τοῦ Χαρίλαου Τρικούπη, ὅταν στίς ἐκλογές τοῦ 1895 εἶχε ἀποτύχει νά ἐκλεγεῖ ἀκόμη καί στό βουλευτικό ἀξίωμα καί ἀντ' αὐτοῦ ἐξελέγη κάποιος παντελῶς ἄσημος, ὀνόματι Μιλτιάδης Γουλιμής. Θά μποροῦσε πλέον - κατά κάποια ἀναλογία - νά τήν πεῖ, ἀπό ἐκεῖ ψηλά τούς οὐρανούς ὅπου βρίσκεται, καί ὁ σεπτός γέροντας Κοσμᾶς, ὁ μακαριστός μητροπολίτης Αἰτωλοακαρνανίας, πού βλέπει νά ἐκλέγεται στό τιμόνι μίας μητρόπολης πού ποίμανε ἐπί 16 χρόνια, κάποιος ὄχι βεβαίως ἄγνωστος, ἀλλά γνωστός, γιά τούς λάθος ὡστόσο λόγους.
Ὁ ἐκλεκτός καί ἐπί 20 χρόνια στενότερος συνεργάτης (καί πρωτοσύγκελλος) τοῦ ἐκ τῶν πρωτοκορυφαίων Οἰκουμενιστῶν (καθώς καί ἐκκλησιαστικῶν ἀρχικολαούζων τῆς ἐμβολιολαγνείας) μητροπολίτη Δημητριάδος. Πού ἡ πρώτη πράξη στήν ὁποία προέβη, πρίν κἄν πάει στή νέα του μητρόπολη, ἦταν νά συλλειτουργήσει στόν Βόλο μέ ὁμάδα ἐπισκόπων καί μεταξύ αὐτῶν καί μέ τόν περιβόητο δῆθεν «ἐπίσκοπο Ὀλβίας» τῆς Οὐκρανικῆς Ψευτοεκκλησίας.
Ἀπευθυνόμενος μάλιστα πρός τόν ἐπίσης παρόντα Ιγνάτιο, ὑποσχέθηκε νά ἐφαρμόζει κατά γράμμα ὅσα ἀπό ἐκεῖνον διδάχθηκε ὅλα τά προηγούμενα χρόνια: «Θά προσπαθῶ νά προσεγγίζω τήν λειτουργική σας μεγαλοπρέπεια καί ἠρεμία, τήν ἀγάπη γιά τούς κληρικούς σας, τήν ἀνοχή καί συγχωρητικότητά σας, τήν ἀγωνία σας γιά τήν ἑνότητα, τήν ἀγάπη σας γιά τήν Ἐκκλησία, τούς ἀγῶνες σας γιά τά δίκαιά της… τίς πρωτοποριακές σας ἰδέες, γιά νά μεγαλύνεται ἡ Ἐκκλησία μας μέσα στόν σύγχρονο κόσμο... Ὅ,τι εἶμαι, τό ὀφείλω σ' ἐσᾶς. Σᾶς ἀκολούθησα καί μαθήτευσα κοντά σας καί ἄν χάρηκα γιά τήν ἐκλογή μου, τό ἔπραξα γιατί ἀποτελεῖ καί δική σας δικαίωση, γιά τούς ἀγῶνες σας, πού λίγοι γνωρίζουν, γιά τήν Ἐκκλησία. Ἡ ὥρα τοῦ ἀποχωρισμοῦ δέν εἶναι εὔκολη. Γνωρίζω ὅμως, ὅτι θά μέ συνοδεύουν οἱ καρδιακές προσευχές καί ἡ πατρική σας ἀγάπη».
Σαφῆ μηνύματα ὅλα αὐτά, πρίν κἄν ἀλέκτορα φωνῆσαι. Σαφῆ μηνύματα πρός πολλές κατευθύνσεις, φυσικά καί ἐντός τῶν ὁρίων τῆς μητρόπολης Αἰτωλοακαρνανίας, ὅπου μεταξύ πολλῶν πιστῶν ἐπικρατεῖ ἀγωνία καί βαθιά θλίψη γιά τό κακό πού τούς βρῆκε.
Στήν δέ ἀντιφώνησή του ὁ μητροπολίτης Δημητριάδος, μεταξύ ἄλλων, τόνισε ὅτι «ζοῦμε στιγμές χαρᾶς. Εἶναι ἡ δικαίωση προσπαθειῶν πολλῶν ἐτῶν, καθώς ἡ Ἐκκλησία ἀναγνώρισε στό πρόσωπό σας ἄνθρωπο ἱκανό νά ἀναλάβει τά ἡνία μιᾶς Μητροπόλεως. Εἶναι ὅμως καί στιγμές πόνου, γιατί θά ἀποχωριστῶ τόν πιό στενό μου συνεργάτη καί ἀγαπητό μου πνευματικό παιδί... Ἔχετε ὅλα τά δεδομένα γιά νά γίνουν οἱ ἐνορίες τῆς Μητροπόλεώς σας μία Ἀνάληψη, ἔχετε τά προσόντα νά διδάξετε ὅλον τόν λαό, ἔχετε τήν ἐμπειρία νά προσφέρετε βοήθεια σέ κάθε ἄνθρωπο πού ἔχει ἀνάγκη στήν Μητρόπολή σας. Ὅπως ἐδῶ ἀνυψώσατε τήν ἐνορία, ἐκεῖ θά ἀνυψώσετε ὁλόκληρη τήν τοπική Ἐκκλησία».
Ἐγώ δέν ξέρω τί ἀκριβῶς θά ἀνυψώσει αὐτός ὁ κύριος ἐκεῖ ποῦ πάει. Ἀλλά ἐκεῑνο πού εὔχομαι στούς ἀδελφούς, ἐκεῖ στό Ἀγρίνιο, τό Μεσολόγγι καί τή γύρω περιοχή, εἶναι νά ἀνυψώσουν τό φρόνημά τους καί μαζί τά μάτια τους στόν Οὐρανό, γιά νά βροῦν δύναμη καί κουράγιο. Ὅλοι ὅσοι τοὐλάχιστον ἀντιλαμβάνονται ποῦ ζοῦμε καί ποῦ βουλιάζουμε (καί ξέρω πώς σέ ἐκείνη τήν περιοχή ὑπάρχουν τέτοιες ψυχές).
Καλή δύναμη λοιπόν καί ὁ Θεός μαζί σας. Τό κενό πού ἄφησε πίσω του ὁ μακαριστός ποιμενάρχης σας φαντάζει ἤδη ἀποπνικτικά ἀφόρητο...