Ο «πιστός και φρόνιμος δούλος», ο ορατός εκπρόσωπος της κυβερνήσεως του Ιεχωβά στη γη, όπως θέλει να παρουσιάζεται η «Σκοπιά», έχει δικές του διδασκαλίες και για το βάπτισμα, αυτές που διδάσκει η Αγία Γραφή, αλλά εκείνες που εξυπηρετούν την οργάνωση. Στη συνέχεια παρουσιάζουμε τι διδάσκει η «Σκοπιά» για το βάπτισμα:
1934,
«Σκοπιά», 15-9-34: «Η κατάδυση στο νερό είναι απλώς σύμβολο ότι κάποιος
έκανε καθιέρωση ή όπως θα λέγαμε σήμερα αφιέρωση να πράξει το θέλημα
του θεού και αυτό δεν είναι ανάρμοστο».
Δεν διευκρινίζει όμως σε τι είναι «αφιέρωση» και στη συνέχεια διαβάζομε τι ομολογεί ο υποψήφιος για το βάπτισμα:
1967,
«Ο Λόγος μου είναι Λύχνος… », σελ. 220: «Διατύπωσις του Χριστιανικού
βαπτίσματος: Ως Χριστιανός μάρτυς του Ιεχωβά εκτιμώ ότι η Αγία Γραφή
είναι ο γραπτός Λόγος του θεού… και ότι η ζωηρή επιθυμία μου είναι να ζω
σε πλήρη αρμονία με το θέλημά του. Γι’ αυτόν τον λόγο έχω αφιερωθεί
χωρίς επιφύλαξι στον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού και είμαι στην
κυριότητά του να κάνω το θέλημα του… Είναι επίσης επιθυμία μου να κάνω
το θέλημα του… Είναι επίσης επιθυμία μου να εργάζομαι στενά με την ορατή
οργάνωση του Ιεχωβά» (η υπογράμμιση δική μας).
Η
ομολογία του υποψηφίου, αρχίζει με ένα ψέμα, ομολογεί ότι: «ως
Χριστιανός… ». Όμως κάθε «μάρτυρας του Ιεχωβά» δεν είναι Χριστιανός
διότι δεν είναι μέλος του σώματος του Χριστού, ούτε και τον πιστεύει ως
Θεό. Δεν είναι πνευματικός Ισραήλ, δεν είναι παιδί του Θεού, ούτε
συγκληρονόμος με τον Ιησού Χριστό, αφού η θύρα για τον ουρανό έκλεισε το
1935 και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά και ο ίδιος, αλλά κυρίως η μεγάλη
υπεύθυνη η οργάνωση. Ακόμη η όλη διατύπωση ομοιάζει με υπεύθυνη δήλωση
σε κάποια υπηρεσία, αλλά και υποταγή και παράδοση στην «ορατή» οργάνωση
του Ιεχωβά, θα λέγαμε βάπτισμα και στο όνομα της εταιρίας του «δούλου».
1968, «Η Αλήθεια που οδηγεί στην αιώνιο ζωή», σελ. 183: «Τι σημαίνει το Χριστιανικό βάπτισμα;
Δεν
είναι απόπλυσις αμαρτιών….. Μάλλον είναι μια δημόσια εκδήλωσις που
πιστοποιεί ότι ένα άτομο έκαμε μια ιεροπρεπή αφιέρωση στον Ιεχωβά και
προσφέρεται να κάμη το θέλημά του» (οι υπογραμμίσεις δικές μας).
1985, «Σκοπιά», 15-2-85, σελ. 13: «Το Γαλατάς Γ’ 26 περιορίζεται στους (Χρισμένους) Χριστιανούς που έχουν μεσίτη τον Χριστό».
Είναι
σαφής η θέση της εταιρίας• παιδιά του Θεού είναι μόνο οι 144.000 και ο
Ιησούς Χριστός είναι μεσίτης μόνον για αυτούς. Ο «πολύς όχλος» δεν έχει
μεσίτη τον Ιησού Χριστό και ούτε παιδιά του Θεού υπολογίζονται. Είναι οι
δούλοι της «Σκοπιάς» ικανοί μόνο να υπηρετούν την οργάνωση.
1995, «Γνώση», σελ. 176: «Το βάπτισμα στο όνομα του Πατρός καταδεικνύει ότι το άτομο που βαπτίζεται, δέχεται ολόκαρδα τον Ιεχωβά Θεό ως Δημιουργό και τον δικαιωματικό Κυρίαρχο του σύμπαντος. Το ότι το άτομο βαπτίζεται στο όνομα του Γιου σημαίνει ότι αναγνωρίζει τον Ιησού Χριστό και κυρίως την λυτρωτική Του θυσία, ως το μόνο μέσο σωτηρίας που παρέχεται από τον Θεό. Το βάπτισμα στο όνομα του αγίου πνεύματος, υποδηλώνει ότι ο υποψήφιος για βάπτισμα αναγνωρίζει το άγιο πνεύμα, δηλαδή την ενεργό δύναμη του Ιεχωβά ως το μέσο που χρησιμοποιεί ο Θεός για να επιτελεί τους σκοπούς Του και να ενδυναμώνει τους υπηρέτες Του, προκειμένου να κάνουν το δίκαιο θέλημα Του σε συνταύτιση με την κατευθυνόμενη από το πνεύμα οργάνωση Του» (οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Εν πρώτοις, γίνεται κατανοητό ότι η ομολογία του υποψηφίου για βάπτισμα εντοπίζεται στην συνταύτιση Αγίου Πνεύματος και οργανώσεως και κατ’ επέκταση στον Θεό Πατέρα. Δηλαδή υποχρεούται το άτομο αυτό να εκτελεί ό,τι προστάζει η οργάνωση, αφού το θέλημα του Θεού εκφράζεται μέσω αυτής. Ώστε, για να διασαφηνιστεί πλήρως το δίκαιο «θέλημα» του Θεού προέρχεται από τα εκδοτικά συγκροτήματα της οργανώσεως, έφ’ όσον οργάνωση είναι το υπόλοιπον των 144.000, δηλαδή ο «πιστός και φρόνιμος δούλος». Αυτό φαίνεται και στη συνέχεια:
1997, «Σκοπιά», 15-8-97, σελ. 7: «Οι βαπτισμένοι Χριστιανοί (144.000) είναι σωσμένοι στα μάτια του Θεού».
Αυτοί λοιπόν έχουν εξασφαλισμένη την σωτηρία, δεν χρειάζεται να κάμουν τίποτα άλλο, από το να συγκεντρώνουν οπαδούς για το έργο, με πλήρη εξάρτηση από αυτούς που αποτελούν τον «πιστό και φρόνιμο δούλο». Βεβαίως οι οπαδοί, ο λεγόμενος «πολύς όχλος», έχουν ένα άλλο βάπτισμα διαφορετικό όπως γράφει η «Σκοπιά» στο βιβλίο της «Νέοι Ουρανοί και Νέα Γη», σελ. 318: «Αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδων με το εν ύδατι βάπτισμα των, εσυμβόλισαν την αφιέρωση των στον Θεό δια του Χριστού να πράττουν το θείο θέλημα και να λάβουν οποιαδήποτε παροχή μελλούσης ζωής μέσα στο νέο κόσμο επιφυλάσσει γι’ αυτούς ο Θεός. Όπως δείχνουν τα γεγονότα, αυτοί δεν έχουν βάπτισμα και Χρίσμα με το πνεύμα του Θεού μαζί μ’ ένα βάπτισμα στο σώμα του Χριστού και στο είδος του θανάτου του, θανάτου που φέρνει πλήρη αποξένωση από κάθε προοπτική τέλειας ανθρώπινης ζωής στον νέο κόσμο. Εντούτοις αυτοί απολαμβάνουν μέρος του πνεύματος του Θεού καθώς κι ένα ειδικό βάπτισμα εκτός από την κατάδυσί τους στο νερό. Αυτό το βάπτισμα σήμερα είναι στον Μεγαλύτερο Νώε» (οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Αυτό δεν είναι το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, αλλά ένα άλλο, διαφορετικό, είναι το «ευαγγέλιο» της «Σκοπιάς». Δύο βαπτίσματα υπάρχουν για τη «Σκοπιά», ένα για τους εκλεκτούς 144.000 και ένα άλλο για τον «πολύ όχλο», γιατί ο όχλος κατά το βάπτισμα δεν λαμβάνει χρίσμα με το Πνεύμα του Θεού, αλλά με την αφιέρωσή του απολαμβάνει «μέρος του πνεύματος» δηλαδή ολίγον Άγιο Πνεύμα και αυτό είναι το βάπτισμα στον «μεγαλύτερο Νώε». Στην όλη αυτή παρουσίαση του δευτέρου βαπτίσματος υπάρχει μία λέξη σημαντική το «σήμερα», φυσικά διότι αύριο πολύ πιθανό να αλλάξει η διδασκαλία αυτή.
Σαφώς η διδαχή της εταιρίας κάνει κατανοητή τη θέση του «πολλού όχλου». Ανήκει στην Παλαιά Διαθήκη και θα σωθεί εισερχόμενος στην κιβωτό του Νώε, δηλαδή στο καταφύγιο της «Σκοπιάς». Όλα όσα παρέχει ο «δούλος» στον «πολύ όχλο» είναι μίζερα και στερημένα ελπίδας, το μόνο που του παραχωρεί απλόχερα είναι το τρέξιμο να δαπανά ώρες για το «έργο» και να διαθέτει όσο περισσότερα από τα προιόντα της εταιρίας, να παρακολουθεί τις συναθροίσεις όλες ώστε να υφίσταται άφθονη πλύση εγκεφάλου. Ένα δείγμα του μεθοδευμένου αυτού βομβαρδισμού των θυμάτων με αλλότρια διδάγματα μακράν του πνεύματος της Αγίας Γραφής, για την ουσία του βαπτίσματος είναι και το εξής: Η εταιρία εκδίδει ένα βιβλιαράκι κάθε αρχή του νέου έτους στο οποίο γράφει για κάθε ημέρα, ένα εδάφιο από την Αγία Γραφή και στην συνέχεια το αναλύει με τον δικό της τρόπο. Στις 23-11-92 το εδάφιο της ημέρας είναι το Γαλ. Γ’ 27 «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε…». Προφανώς το θέμα προς ανάλυση είναι το βάπτισμα, όμως ο «δούλος» δεν ασχολείται με το βάπτισμα, ακολουθεί την δική του μέθοδο αποπροσανατολισμού της σκέψεως των οπαδών από το συγκεκριμένο θέμα και εξηγεί το εδάφιο ως εξής: «Φαίνεται ότι ο Παύλος θεώρησε απαραίτητο να υπενθυμίσει στους πρώτους Χριστιανούς αυτές τις θεοκρατικές αρχές σχετικά με την ηγεσία ώστε τα πάντα να γίνονται ευσχημόνως στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις, Α’ Κορ. ΙΑ’ 36, 10 και ΙΔ’ 40. Σημαίνει όμως αυτό ότι ο Παύλος ήταν μισογύνης όπως ισχυρίζονται μερικοί; Όχι δεν σημαίνει αυτό, μήπως δεν έστειλε ο Παύλος επιστολή προς Ρωμαίους, στο τελευταίο κεφάλαιο, βαθειά εκτίμηση για όλες αυτές τις γυναίκες, για την Φοίβη-Πρίσκιλα, Τρύφαινα και Τρυφώσα… Μάλιστα ο Παύλος ήταν εκείνος ο οποίος έγραψε με έμπνευση τα παραπάνω λόγια. Είναι φανερό πως ο Παύλος αγαπούσε και εκτιμούσε τις Χριστιανές αδελφές του συμπεριλαμβανομένης και της Λυδίας η οποία έδειξε υποδειγματική φιλοξενία σε καιρό δοκιμασίας, Πραξ. ΙΣΓ 12, 15, 40 και Φιλ. Δ’ 2, 3» (η υπογράμμιση δική μας).
Στα εδάφια που παραπέμπει η «Σκοπιά» βλέπομε πράγματι ότι ναι ο απόστολος Παύλος έστειλε χαιρετισμό σε αυτές τις γυναίκες, όμως αυτό δεν έχει καμμία σχέση με το θέμα βάπτισμα, όπου αναφέρεται το συγκεκριμένο εδάφιο, όπως είναι άσχετα και τα πρώτα εδάφια που παραθέτει από την Α’ Κορινθίους. Τι συμβαίνει λοιπόν; Ο οπαδός ο οποίος διαβάζει και τις εξηγήσεις και τις παραπομπές στην Αγία Γραφή διαπιστώνει ότι έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα, όπως τα διδάσκει η «Σκοπιά», ο απόστολος Παύλος δεν ήταν μισογύνης και είναι ικανοποιημένος. Το ότι δεν είναι αυτό το θέμα του προς μελέτη και ανάλυση εδαφίου ούτε καν το έχει προσέξει διότι βλέπει αυτά που θέλει η «Σκοπιά». Έχει πλέον συνηθίσει αυτό το είδος της «μελέτης», δεν έχει περιθώρια για κάτι άλλο, είναι εγκλωβισμένος. Δεν αντιλαμβάνεται ότι ζει σ’ ένα απολυταρχικό καθεστώς με φυλετικές διακρίσεις, που χωρίζει τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες, τους βασιλείς 144.000 με ουράνια ελπίδα και τους σκλάβους, τον «πολύ όχλο» στη γη; Δεν μελετά την Αγία Γραφή, που γράφει ότι υπάρχει «μία ελπίδα της προσκλήσεως σας• εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα…» (Εφεσ. Δ’ 4). Επίσης δεν έχει μελετήσει, διότι δεν του το παρουσίασε η «Σκοπιά», το κήρυγμα της Αγίας Γραφής, ότι δια του βαπτίσματος δεν γινόμαστε οπαδοί κάποιας οργανώσεως, αλλά εντασσόμαστε στο σώμα της Εκκλησίας, γινόμαστε μέλη του σώματος του Χριστού και είμαστε όλοι «εις εν Χριστώ Ιησού». Εισερχόμαστε στην παλαίστρα της ζωής για τον αγώνα τον καλό, με προορισμό την ουράνια ζωή, σαν αδελφοί και συγκληρονόμοι με τον Ιησού Χριστό (Ρωμ. Η’ 17).