Η αίρεση του «Εσωτερικού Χριστιανισμού»

 

Νέα Εποχή

π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου

Η αίρεση του «Εσωτερικού Χριστιανισμού»
 (Δ. Δώριζα)

      Ο Δ. Δώριζας, είναι ο «μεσσίας» του «Εσωτερικού Χριστιανισμού»∙ θεωρεί τον εαυτό του «Αβατάρ» της «Νέας Εποχής». Στον πρόλογο του βιβλίου του «2001 – η δευτέρα Παρουσία» υπογράφει: «Λόγος – Χριστός, Μητέρα – Μαρία».

     Σύμφωνα με τη διδαχή του «Εσωτερικού Xριστιανισμού» του Δ. Δώριζα, ακόμη και ο Αντίχριστος είναι «συσσωρευμένη αρνητική ενέργεια» ή «κατάσταση συνείδησης». Ο Δ. Δώριζας μιλάει ακόμη για «χριστική κατάσταση» και διακηρύττει πως η «εκδήλωση Αντιχρίστου» είναι απαραίτητη, «για να μπορέσει να έρθει η συνένωση»∙ «μέσα απ’ αυτή τη διττή εκδήλωση του συσσωρευμένου θετικού της ανθρωπότητας και του συσσωρευμένου αρνητικού της ανθρωπότητας, θα επέλθει η Ένωση και η μετάλλαξη των αρνητικών στοιχείων σε Φως» (2001, σ. 67 – 68).

Το αρνητικό στοιχείο είναι απαραίτητο για την «αυτο-σωτηρία» του ανθρώπου. «Δεν είναι ο Θεός, που κατεβαίνει από τον Ουρανό για να θυσιαστεί και ν’ αναστηθεί, αλλά είναι ο Άνθρωπος που, ανεβαίνοντας θυσιάζεται και Ανασταίνεται, ο Άνθρωπος σε Ολότητα…. Γνωρίζεις όμως, ότι και το αρνητικό είναι μέρος του όλου Θεού, εμπεριέχει Θεό» (2001, σ. 68).

Κατά την αντίληψη του «Εσωτερικού Χριστιανισμού», η διάκριση ανάμεσα στο καλό και στο κακό, η πίστη πως ο Αντίχριστος είναι μια πραγματικότητα έξω από τον εαυτό μας, και πως ο Διάβολος είναι ιδιαίτερο πρόσωπο, θεωρούνται σωστά αλλά σε κατώτερο επίπεδο εξέλιξης. Τώρα όμως στη «Νέα Εποχή», αυτά είναι «δυσαρμονία». Αυτό που ισχύει για το σημερινό επίπεδο εξέλιξης είναι ότι: «Εντός σου υπάρχουν όλα τα στοιχεία του Ανθρώπου ανενενεργά ή σαν τάσεις, που δεν έχουν εκδηλωθεί και που οποιοσδήποτε εξωτερικός ερεθισμός μπορεί να τις εκδηλώσει» (2001, σ. 198).

                Αλλού διαβάζουμε:
«Γνωρίζεις, ότι το αρνητικό και το θετικό δε συμβολίζουν το κακό και το καλό. Όμως στο πεδίο το δικό σου έτσι έχουν φθάσει να εκδηλώνονται, ως Κακό και Καλό∙ γιατί η δική σου τοποθέτηση του νου τα θέτει σ’ αυτή τη θέση και προσπαθεί να τα χωρίσει». Στη συνέχεια αναφέρεται στη λέξη Διάβολος και εξηγεί πως σε όλα υπάρχει Θεός. Συνεπώς δεν είναι δυνατόν να υπάρχει «μία υπόσταση, η οποία να ’ναι τόσο ξεχωριστή από Μένα, που να με αντιμάχεται συνεχώς» (2001, σ. 215).
Ο αρχαίος όφις ήταν για τον Δ. Δώριζα «το θείο ρεύμα Ζωής ή με άλλα λόγια η Κουνταλίνη, η οποία έπρεπε να περάσει απ’ όλα τα κέντρα σου, να τα ενεργοποιήσει∙ και η οποία είχε αυτή την εντολή λάβει από Μένα. Υπήρχε στον Εδεμικό σου Παράδεισο το δένδρο του Καλού και του Κακού, το δέντρο της Γνώσης, δηλαδή η δυνατότητα για την διάνοιξη του δρόμου της εμπράγματης εμπειρίας μέσα στη διττότητα. Υπήρχε στον Εδεμικό σου Παράδεισο και το μήλο, ο καρπός του δένδρου του καλού και του κακού, δηλαδή η Θεία ώθηση και η Θεία δυνατότητα να καταστείς γνώστης απόλυτος του δρόμου της διττότητας και να επιστρέψεις συνειδητός Θεός. Υπήρχε επίσης και η ελευθερία της βούλησης, το αναπτυγμένο βουλητικό που εξέφρασε η Εύα και που επέτρεψε την επιλογή της εμπράγματης γνώσης» (2001, σ. 282).

      Η Εύα λοιπόν δεν διάλεξε τον δρόμο της πτώσης, αλλά το δρόμο της Θείας δυνατότητας, να γνωρίσει το δρόμο της διττότητας για να επιστρέψει συνειδητός Θεός! Έτσι το Ευαγγέλιο που κηρύττει η Εκκλησία μας αντιστρέφεται!

Ο Δ. Δώριζας αποστέλλει τα βιβλία του σε ανώτατα στελέχη της Εκκλησίας. Μερικές φορές δυστυχώς, αποστέλλονται στον συγγραφέα ευχαριστήρια γράμματα και ευλογίες. Τα γράμματα αυτά δημοσιεύονται από τον Δώριζα στο τέλος των βιβλίων του και δημιουργούν σύγχυση και αβεβαιότητα σε πολλούς χριστιανούς.

Το γεγονός αυτό οφείλεται προφανώς στο ότι οι υπεύθυνοι συνεργάτες των προσωπικοτήτων αυτών της Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν έκαναν τον κόπο να μελετήσουν τα βιβλία αυτά. Γιατί και μικρή ματιά στα περιεχόμενα θα αρκούσε να αποδείξει ότι κινούνται στον εξωχριστιανικό χώρο. Έτσι στα περιεχόμενα του βιβλίου «Δάσκαλος Ιωάννης – Εσωτερικός Χριστιανισμός» (Αθήνα 1989) διαβάζουμε:

          «Σε Ευλογώ, Διδάσκαλε Ιωάννη, παραχωρώντας τον Άνθρωπο να τον καταστήσεις Θεό»∙ «Καθιστώ ολόκληρο το Σύμπαν Ποτήρι Ζωής και τα όντα παλμοδοτούμενο Σώμα και Αίμα του Ενός Λόγου». «Η θεωρία δεν μπορεί να σε κάνει Θεό – Ο σωστός συντονισμός με τον Ιωάννη»∙ «Ευλογώ την Αρμονία των παλμικών κινήσεων μέσα στο Σύμπαν»∙ «Λάβε και φάγε, Άνθρωπε, το παντοδύναμο Σύμπαν, εσένα κι Εμένα σ’ όλες τις φάσεις της εξέλιξης και εκπαίδευσης»∙

«Ο Δάσκαλος Μητέρα – Ιωάννης δίδουν στον Άνθρωπο το Μήνυμα και την πραγμάτωση της Ενοποίησης και της Ανάστασης». «Επιθυμώ να διδάξω στον Άνθρωπο το Μήνυμα και την πραγμάτωση της Ενοποίησης και της Ανάστασης». «Επιθυμώ να διδάξω τον Άνθρωπο Θεό»∙ «Να δεχθείς ν’ αγαπήσεις τη μορφή σου. Να μεταλλάξεις συνειδητά»∙ «Αποκατάσταση του Ιούδα»∙ «Ενώνω τους ηγέτες και τα κόμματα μεταξύ τους»∙ «Να μεταφέρεις τις ευθύνες και τα βάρη σου στον Δάσκαλο Ιωάννη ή σε άλλες υποστάσεις»∙ «Εκδήλωσέ Με όπως ένας Θεός εκδηλώνει τον Εαυτό Του στο Άχρονο»∙ «Εγκαινιάζω την περίοδο της συνειδητής συμμετοχής σου στην Τρισυπόστατη Θεότητα» (σ. 11 – 14).

      Στον πρόλογο του βιβλίου η πιστή μαθήτρια του Δώριζα, Νάντια Παπά υπογραμμίζει πως «Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ» είναι ο συγγραφέας του βιβλίου αυτού και παρουσιάζει «τον ίδιο το Δάσκαλο της Νέας Εποχής, της Νέας Κοσμικής Περιόδου» και πως όλα τα βιβλία του «αναφέρονται στην Εποχή που έρχεται γρήγορα και περιγράφουν τους Νόμους και τις Λειτουργίες που πρέπει να δεχθεί και να τηρήσει όποιος θέλει να θεωθεί». Αναφέρεται ρητά πως οι ιδέες και οι διδασκαλίες «για τη Θέωση» είναι «καινούργιες», δεν ταυτίζονται δηλαδή με το Ευαγγέλιο της σωτηρίας δια του Ιησού Χριστού.

Αντίθετα στον πρόλογο τονίζεται πως «η Νέα Εποχή έχει Δάσκαλο με μορφή, πέρα από τον εσωτερικό Δάσκαλο. Ο Δάσκαλος Ιωάννης είναι ο καινούργιος Δάσκαλος της ανθρωπότητας, που μεταφέρει τις διδασκαλίες της Θέωσης. Είναι ο Νέος Αγγελιοφόρος και Μεταφορέας της Χάρης του Θεού για τον άνθρωπο. Από το περιεχόμενο του βιβλίου φαίνεται ότι ο Δάσκαλος Ιωάννης κινείται, εργάζεται, φανερώνεται σε ορισμένους ανθρώπους προς το παρόν, παρουσιάζοντας το περιεχόμενο της διδασκαλίας του και μεταφέροντας Χάρη και Ευλογία Θεού…. Έχει μαθητές και ακολούθους, τους οποίους προσπαθεί να καταρτίσει για να καταστούν και αυτοί Δάσκαλοι της Νέας Εποχής και συνεχιστές του Έργου του… Ευχαριστώ το Δάσκαλο Ιωάννη που μου έκανε την τιμή να με διδάσκει επί σειρά ετών και να με συμπεριλάβει στην ακολουθία Του».

  Γίνεται φανερό πως και μόνο από τα περιεχόμενα του βιβλίου και από τον πρόλογο αποκαλύπτεται το αντιχριστιανικό περιεχόμενο του βιβλίου: ο Δ. Δώριζας τοποθετεί τον εαυτό του στη θέση του Χριστού και διακηρύττει πως ο ίδιος είναι ο μεσσίας της «Νέας Εποχής», ενώ ο Ιησούς Χριστός ήταν «Δάσκαλος» μιας προηγούμενης εποχής, όταν η ανθρωπότητα βρισκόταν σε κατώτερο εξελικτικό επίπεδο!

 (Πηγή: Αποκρυφισμός, Γκουρουισμός, «Νέα Εποχή», Αθήνα 1997)