π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου
Η «Νέα Εποχή» κίνδυνος για τον Πολιτισμό !
1. Τι είναι η « Νέα Εποχή» ;
Ο σημερινός όρος «Νέα Εποχή» προέρχεται από την αστρολογία. Σύμφωνα με ένα αστρονομικό φαινόμενο, λέγουν οι αποκρυφιστές, ο ήλιος γυρίζει γύρω από ένα κεντρικό άξονα και η περιστροφή του διαρκεί γύρω στα 26.000 χρόνια. Αυτή η τροχιά του διαιρείται σε 12 μέρη και αποτελεί το ζωδιακό κύκλο. Για να περάσει ο ήλιος από το ένα ζώδιο στο άλλο χρειάζεται γύρω στα 2.100 χρόνια. Αυτές είναι οι «εποχές», λένε οι οπαδοί της «νέας εποχής». Σε κάθε εποχή κυριαρχεί ένας νέος «δάσκαλος», ένας «αβατάρ» – Μεσσίας η όπως αλλιώς ονομάζεται.
Στη ρωμαϊκή εποχή ο ήλιος μπήκε στο ζώδιο των ιχθύων και άρχισε η εποχή των ιχθύων. Είναι η εποχή με δάσκαλο τον Ιησού Χριστό, η εποχή του Χριστιανισμού. Τώρα μπαίνουμε στην εποχή του Υδροχόου. Ένας άλλος «αβατάρ» πρέπει να κυριαρχήσει σ’ αυτή την εποχή.
Η εποχή του Χριστιανισμού λογίζεται σαν εποχή περιορισμού, αδικίας, καταπατήσεως ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πολέμου και ούτω καθ’ εξής, ενώ η «Νέα Εποχή», όπως ήδη ακούσατε, θα είναι εποχή αρμονίας, ενότητος, ειρήνης δικαιοσύνης και ούτω καθ’ εξής. Ένας αυτοαποκαλούμενος «αβατάρ» της νέας εποχής στη δική μας χώρα, ο Διονύσης Δώριζας, Μεσσίας του λεγόμενου «εσωτερικού Χριστιανισμού» η αυτοαποκαλούμενος «Ιωάννης Χριστός» αναφέρει σ’ ένα του βιβλίο :
«Μπαίνουμε σε μια νέα κοσμική περίοδο που το θέλημα του Θεού όρισε να χυθεί το φως του σ’ όλη την ανθρωπότητα χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς φραγμούς, χωρίς όρια. Μπαίνουμε στην κοσμική περίοδο που η θεία βούληση επέλεξε για να διαχύσει τη φωτοχυσία και τη χάρη του αγίου πνεύματος σε όλους τους ανθρώπους, μορφωμένους και αμόρφωτους, σημαντικούς και ασήμαντους, επιστήμονες, καλλιτέχνες και απλούς εργάτες».
Και ο ίδιος ψευδοαβατάρ Διονύσης Δώριζας προσθέτει : « Έτσι η περίοδος του Κριού ήταν η περίοδος του προφητικού λόγου, η περίοδος των Ιχθύων ήταν η περίοδος ενανθρώπισης του Ιησού Χριστού, τρίτη περίοδος είναι η εποχή του Υδροχόου της Δευτέρας Παρουσίας του Λόγου, της ολότητας του ανθρώπου – Θεού, η οποία δια της πανταχού παρουσίας του Ιωάννη Χριστού (Ιωάννης Χριστός είναι ο ίδιος!) θα οδηγήσει την ανθρωπότητα στην πλήρη αποκατάστασή της μέσα στον άναρχο πατέρα».
Εδώ πρέπει να αναφερθούμε σ’ ένα ζήτημα όπου υπάρχει μία σύγχυση. Όταν μιλάμε για τη «Νέα Εποχή» δεν εννοούμε μια συγκεκριμένη ομάδα η μια συγκροτημένη κίνηση με συγκεκριμένες δομές. Πρόκειται περισσότερο για μία τάση, στην οποία συμπλέκονται ποικίλες ομάδες και επί μέρους άτομα. Όλοι αυτοί δεν παρουσιάζουν μια ενότητα σ’ αυτό που κηρύττουν. Πρόκειται πραγματικά για μία συνωμοσία και ο όρος συνωμοσία δεν προέρχεται από μένα. Προέρχεται από μία «απόστολο» της «νέας εποχής». Το βιβλίο της έχει ακριβώς αυτόν τον τίτλο : « Απαλή συνωμοσία». Είναι της Μαίρυλιν Φέργκερσον. Θα διαβάσω ένα απόσπασμα για να δείτε μια απάντηση στο ερώτημα ποιές ομάδες συγκροτούν τη «νέα εποχή». Γράφει η Φέργκερσον :
«Μάταια θα αναζητήσει κανείς σωματεία παραδοσιακής μορφής, πολιτικά κόμματα, ιδεολογικές ομάδες, λέσχες η οργανώσεις. Αντί γι’ αυτές συναντά κανείς μικρές ομάδες και ενώσεις που συνδέονται πολύ χαλαρά μεταξύ τους. Υπάρχουν πολλές δεκάδες χιλιάδες δρόμοι για να ενταχθεί κανείς σ’ αυτή τη συνωμοσία. Εκεί που οι άνθρωποι ανταλλάσσουν εμπειρίες, αργά η γρήγορα, πάντοτε συνδέονται και δημιουργούν νέους κύκλους. Ο αριθμός τους γίνεται καθημερινά μεγαλύτερος ….»
Όλες αυτές οι ομάδες συμφωνούν στη θέση ότι μπαίνουμε σε μια νέα εποχή στην οποία θα κυριαρχήσει ο δάσκαλος και η διδασκαλία της «νέας εποχής». Δεν συμφωνούν όμως στην ταυτότητα αυτού του «αβατάρ» της «νέας εποχής». Η κάθε ομάδα υποστηρίζει πως ο δικός της δάσκαλος είναι ο αβατάρ της νέας εποχής.
Μιλήσαμε ήδη για τον «εσωτερικό Χριστιανισμό». Είδαμε πως ο Διονύσης Δώριζας ισχυρίζεται πως αυτός ο ίδιος είναι ο Χριστός της δευτέρας παρουσίας, ο Ιωάννης Χριστός της « Νέας Εποχής».
Το «Κέντρο Γνωστικών Σπουδών» που φιλοξενείται στις πλέον επίσημες αίθουσες των Αθηνών, ισχυρίζεται πως ο δικός της «αβατάρ», ο Σάμουελ Άουν Βεόρ είναι ο αβατάρ της «νέας εποχής». Το λεγόμενο φιλοσοφικό κέντρο «νέα Ακρόπολις» που επίσης εμφανίζεται σε επίσημες αίθουσες των Αθηνών και των επαρχιακών πόλεων ισχυρίζεται πως ο δικός του δάσκαλος, ο Ζώρζ Άγκελ Λιβράγκα είναι ο αβατάρ της νέας εποχής. Οι οργανώσεις που αναγνωρίζουν σαν πάτρωνα -Μεσσία και ενσάρκωση του Θεού τον γκουρού Σάτυα Σάϊ Μπάμπα, όπως είναι η ένωση «αρμονική ζωή», η ένωση Γιόγκα «ηλίανθος» και άλλες ισχυρίζονται ότι ο Σάτυα Σάϊ Μπάμπα είναι ο αβατάρ της «Νέας Εποχής»…Τα «παιδιά του Θεού», η οικογένεια της αγάπης», λένε ότι ο δικός τους, ο Μώ η Ντέβιντ Μπέργκ είναι ο «δάσκαλος».
2. Κοινά χαρακτηριστικά των ομάδων της λεγόμενης « Νέας Εποχής»
Αυτόν τον κατάλογο θα μπορούσα να τον συνεχίσω…
Είπαμε ήδη πως πρόκειται για άπειρες ομάδες με διαφορετική διδασκαλία, διαφορετική ηγεσία, διαφορετικούς σκοπούς. Όμως υπάρχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Ήδη αναφέραμε το ένα : Η είσοδος στη νέα εποχή, ο αβατάρ, παρά τις διαφορές. Υπάρχουν και ορισμένα άλλα, θα έλεγε κανείς, κοινά χαρακτηριστικά.
α) Ολιστική θεώρηση του κόσμου
Το πρώτο και πιο βασικό είναι η λεγόμενη «ολιστική θεώρηση του κόσμου». Την καλύτερη διατύπωση αυτής της θέσεως που προσδιορίζει τη νέα εποχή τη βρήκα σ’ ένα πολυγραφημένο κείμενο μιας τέτοιας ομάδας με τον τίτλο «προσευχές». Λέγει:
« Η παλιά θρησκεία λέει ότι άθεος είναι αυτός που δεν πιστεύει στο Θεό. Η νέα θρησκεία λέει : «άθεος είναι όποιος δεν πιστεύει στον εαυτό του». Και εδώ βλέπετε ότι ο «εαυτός» ταυτίζεται με το σύμπαν. Απόλυτος μονισμός. Δεν υπάρχει στην ουσία, για τους οπαδούς της νέας εποχής, δυαδικότητα η πολλαπλότητα. Όλα είναι μάγια, απάτη, πλάνη. Και εμείς, ισχυρίζονται, έχουμε τις τεχνικές να οδηγήσουμε στη γνώση. Δεν είναι κάτι παρόμοιο μ’ εκείνο που ισχυρίστηκε ο Όφις, ο Σατανάς, στο Παράδεισο;
Σ’ ένα σχήμα της οργάνωσης «αρμονική ζωή» φαίνεται αυτός ο απόλυτος μονισμός. (Και αυτή η οργάνωση, ο Θεοφάνης Μπούκας και άλλες οργανώσεις, όπως οι γκουρού του Σατυανάντα Άσραμ σήμερα το πρωΐ εμφανίζονται από την κρατική τηλεόραση).
Και μόνο η έκφραση «εκδήλωση του Θεού» μέσα από τη δημιουργία, φανερώνει αυτή την ολιστική θεώρηση του κόσμου. Δεν υπάρχει η σωτήριος διάκριση ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο. Δεν υπάρχει η διάκριση ανάμεσα στην ουσία και στην ενέργεια του Θεού. Επομένως δεν είναι δυνατή η σωτηρία του ανθρώπου από ένα Θεό προσωπικό. Εμείς γνωρίζουμε πως ο Θεός σώζει τον άνθρωπο χωρίς να τον καταστρέφει και αυτή η σωτηρία οφείλεται ακριβώς σ’ αυτή τη διάκριση. Και αν θέλουμε να εμβαθύνουμε σ’ αυτά τα θέματα σε σχέση μ’ αυτές τις ομάδες θα πούμε ότι ιδιαίτερα στη χώρα μας και στην Ευρώπη γενικότερα, όλες αυτές οι ομάδες χρησιμοποιούν χριστιανικούς όρους με αποτέλεσμα να φέρουν σύγχυση και αβεβαιότητα σε αστήρικτες ψυχές. Μιλούν για «πίστη», για «προσευχή», για «αγάπη» και εννοούν αυτά με εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο.
β) Ενοποίηση των θρησκειών
Έρχομαι σ’ ένα δεύτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα της νέας τάσεως : είναι η ενοποίηση των θρησκειών. Διαβάζω ένα κείμενο οργανώσεως που εκπροσωπείται στην Ελλάδα. Είναι η κίνηση «I am», δηλαδή «εγώ ειμί» του Σαίν Ζερμαίν. (Είναι ο αβατάρ της νέας εποχής κατά την κίνηση αυτή) :
«Τώρα αρχίζουμε με την οικουμενική εκκλησία του Χριστού να κάνουμε πραγματικότητα το ξεπέρασμα και την ενότητα των θρησκειών».(…)
Το πράγμα ξεκινά φυσικά από τη «Θεοσοφία» της Έλενας Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ και με την «παγκόσμια λευκή ιεραρχία», στην οποία ανήκουν δήθεν όλοι πλέον οι αρχηγοί και ιδρυτές των θρησκειών, ένας από τους οποίους είναι ο Ιησούς Χριστός, όπως λένε οι άνθρωποι της «Θεοσοφίας». Η χριστιανική Εκκλησία γίνεται, φυσικά, αποδεκτή και χρήσιμη για τους ανθρώπους που έχουν καθυστερήσει στο εξελικτικό τους επίπεδο και ζουν ακόμη στην «εποχή των ιχθύων».
Τώρα, λένε οι οπαδοί της νέας εποχής, μπαίνουμε στην εποχή του «Υδροχόου» και όποιος αναπτύσσεται πνευματικά και ανέρχεται τα εξελικτικά επίπεδα, αυτός αναγνωρίζει το «νέο δάσκαλο», το «νέο αβατάρ». Ο Χριστός είναι ο αβατάρ μιας περασμένης εποχής. Τώρα βρισκόμαστε στην εποχή του απλέτου φωτός και της απόλυτης αλήθειας.
Δεν νομίζω να υπάρχει ανάγκη να υπογραμμίσουμε ότι στο σημείο αυτό διαφοροποιείται εντελώς η πίστη της Εκκλησίας, πράγμα που αποδεικνύει ότι δεν είναι δυνατόν να έχει κανείς μια διπλή ιδιότητα. Η ιδιότητα του Ορθοδόξου Χριστιανού δεν συμβιβάζεται με την ιδιότητα του οπαδού μια τέτοιας ομάδας της νέας εποχής.
γ) Νεοειδωλολατρία
Ας έλθουμε όμως σ’ ένα τρίτο γνώρισμα. Είναι η στροφή προς τους πρωτόγονους πολιτισμούς και θρησκείες. Η επιστροφή στις αρχαίες θρησκείες προσφέρεται ως η διέξοδος στα αδιέξοδα του σημερινού κόσμου.
«Οι ειδωλολάτρες» είναι ο τίτλος μιας εφημερίδας των Ελλήνων ειδωλολατρών. «Ξυπνείστε» λέει, «είμαστε ορατοί στα Γεράνια όρη, στις κορυφές των οποίων σώθηκε ο Μέγαρος, ο υιος του Διός, από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος». Ένα άλλο σήμα που πλαισιώνεται από ένα δάφνινο στεφάνι λέει : « Έλληνες, τα πάντα γύρω μας καταρρέουν. Μόνο τα είδωλα σώζουν. Ελάτε στην ξεχασμένη πάτρια ελληνική θρησκεία μας. Έλληνες ειδωλολάτρες».
Τώρα βρισκόμαστε στο σημείο εκείνο, όπου, καθώς υπογραμμίζουν οι νεοειδωλολάτρες, πρέπει να διαδοθούν αυτά τα πράγματα στις μάζες του λαού. Η διάβρωση στα άλλα υπεύθυνα στρώματα έχει ήδη συντελεσθεί. Εκείνο που πρέπει να γίνει είναι η είδηση και ο πολλαπλασιασμός «μυστηριακών σχολείων» για να μεταδώσουν αυτή τη γνώση στις ευρύτερες μάζες. Έτσι το «Μαγκαζέν 2000», ένα από τα μεγάλα περιοδικά της νέας εποχής, αναφέρει :
«Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα είναι νέα μυστηριακά σχολεία. Η πολιτική συνείδηση έχει ήδη γίνει κατάσταση (δηλαδή, έχουμε ήδη διαβρώσει τους πολιτικούς). Τώρα πλέον εξαρτάται από την εξάπλωση, με τη δημιουργία τέτοιων σχολείων. Οι μυστηριακές σχολές του παρόντος πρέπει να γίνουν κύτταρα της νέας κοινωνίας, της νέας εποχής. Η κοινωνία πρέπει να αλλάξει μέσω μυστηριακών σχολών γιατί μυστικισμός είναι πολιτιστική επανάσταση».
Βλέπετε ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο θρησκευτικό. Είναι μεγάλο λάθος να νομίζουμε ότι τα πράγματα αυτά αφορούν μόνο την Εκκλησία.
δ) Απατηλή συνειδητότητα
Ένα άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα της νέας αυτής τάσεως που έχει κάνει πολύ θόρυβο και έχει μπεί μέσα στα σπίτια μας, είναι η πίστη στη δύναμη της συνειδήσεως. Ένας από τους «αποστόλους» αυτής της «νέας εποχής», «μεσσίας» μιας ομάδας, λέγει «ό, τι υπάρχει είναι συνείδησις, δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Ακόμη υπάρχει μια αντανάκλαση του εσωτερικού και του εξωτερικού, της ψυχολογίας και της φυσικής επιστήμης. Ξεκινώντας από την εσωτερική μικροκοσμική περιοχή, μπορεί κανείς να φθάσει στις υπερπροσωπικές βαθμίδες της δημιουργικότητας και να επηρεάσει το Σύμπαν»! Κατά τη νέα τάση, το Σύμπαν είναι μια μεγάλη σκέψη, της οποίας η ουσία είναι η συνείδηση.
Και εδώ μπαίνουμε σ’ ένα μεγάλο κεφάλαιο που χαρακτηρίζεται «θετική σκέψη», η αν προτιμάτε το χριστιανικό όρο «θετική πίστη». Η διάβρωση έχει τόσο προχωρήσει, ώστε στην Ελλάδα κυκλοφορούν βιβλία μεταφρασμένα από ορθόδοξους θεολόγους που έχουν εκδοθεί από ορθόδοξους θεολογικούς εκδοτικούς οίκους, σε τυπογραφεία που τυπώνουν θρησκευτικά βιβλία και κυκλοφορούν ευρύτατα μεταξύ των λεγομένων «διανοουμένων Χριστιανών».
Υπάρχουν κινήσεις (μία απ’ αυτές χαρακτηρίζεται «νέος όμιλος εξυπηρητητών του κόσμου») που υποστηρίζουν ότι η σκέψη ταυτίζεται με την πράξη και ότι δεν χρειάζεται να κάνει κανείς τίποτ’ άλλο για να μεταβάλει την κατάσταση του κόσμου εκτός από διαλογισμό. Μάλιστα φιλονεικούν μεταξύ τους ποια απ’ όλες έριξε το τείχος του Βερολίνου! Ο γκουρού Μαχαρίσι Γιόγκι του υπερβατικού διαλογισμού λέει ότι 7000 άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο, με λίγη ώρα διαλογισμού το πρωΐ και το βράδυ, αρκούν για ν’ αλλάξει η τύχη της ανθρωπότητος.
Αν βγαίνοντας στην Ομόνοια κοιτάξετε παντού τις αφίσες, θα δείτε τις «προσφορές» όλων αυτών των ομάδων που αναφέρονται στη δυνατότητα διευρύνσεως της συνειδήσεως. Στην «επανάσταση της συνειδήσεως» αναφερόταν μια έγχρωμη αφίσα του «Πανελληνίου Κέντρου Γνωστικών Σπουδών», το οποίο φιλοξενείται στις πιο επίσημες αίθουσες, κάνει σεμινάρια με τη συνεργασία της τοπικής αυτοδιοικήσεως και μέσα στα σχολεία, με την κάλυψη του Υπουργείου Παιδείας κάνει ενημερωτικές εκστρατείες μαθητών και γονέων για τα ναρκωτικά η άλλα ζητήματα. Θεολόγοι που ευαισθητοποιήθηκαν και δραστηριοποιήθηκαν παρά λίγο να βρουν το μπελά τους.
ε) Πίστη στην εξέλιξη προς τον «υπεράνθρωπο»
Ένα άλλο χαρακτηριστικό αυτής της «νέας τάσεως» είναι η πίστη στην εξέλιξη, που αποτελεί τη βάση για το λεγόμενο μετασχηματισμό της συνειδήσεως. Αυτός προετοιμάζεται από τις ομάδες της «νέας εποχής» που προαναγγέλλουν το «σημείο στροφής» για την εποχή της συνειδήσεως. Αυτό το σημείο στροφής μπορεί βέβαια να επιταχυνθεί, λένε οι ομάδες αυτές, αν κανείς λάβει μέρος στα σεμινάριά τους και διαθέτει, βεβαίως, τα ανάλογα χρήματα.
στ) «Νέα ηθική»
Έρχομαι σ’ ένα τελευταίο χαρακτηριστικό γνώρισμα που μου φαίνεται το πιο σημαντικό. Είναι η νέα ηθική. Η ηθική των ομάδων αυτών στηρίζεται κυρίως στη θεωρία του κάρμα και της μετενσαρκώσεως. Η έννοια της π ρ ο σ ω π ι κ ή ς ε υ θ ύ ν η ς για τη διαμόρφωση της κοινωνικής ζωής δεν υφίσταται στους ανθρώπους που ακολουθούν το κάρμα και τη μετενσάρκωση. Η προσπάθεια για την αντιμετώπιση της κακοδαιμονίας είναι ανύπαρκτη, διότι τα πάντα είναι αποτελέσματα καρμικών σχέσεων προηγουμένων ζωών….Η αδικία που υφίσταται κάποιος, η εξαθλίωση, ακόμα και το έγκλημα ερμηνεύεται με το κάρμα και με τη μετενσάρκωση και γίνεται αποδεκτό.
Από την άλλη, αφού ο άνθρωπος ταυτίζεται με το Θεό, ο ίδιος είναι πλέον μέτρο των πράξεών του. Σύμφωνα με τις ομάδες της «νέας εποχής» το μέτρο είναι μέσα μας κι εκεί πρέπει να το αναζητήσουμε. Ο καθένας μας προσδιορίζει ο ίδιος τι είναι καλό και τι είναι κακό. Ο πνευματικός δρόμος είναι καλός αν προσαρμόζεται με τις ανάγκες μας, όπως εμείς τις αισθανόμαστε και τις προσδιορίζουμε. Δεν χρειάζεται να δικαιολογήσει κανείς τίποτε. Δεν υπάρχει πια η συναίσθηση της ενοχής. Δεν υπάρχει περίπτωση να έκανε κανείς κάτι λάθος. Δεν υπάρχει αποτυχία, δεν υπάρχει διαμάχη για την αλήθεια ούτε και μπορεί να υπάρχει. Δεν μάχεται κανείς για ιδέες και αντιλήψεις, για θέματα πίστεως, αφού ο καθένας προσδιορίζει για τον εαυτό του, δεσμευτικά το περιεχόμενο της πίστεως.
Γι’ αυτό το λόγο, δίπλα στο Δαλάϊ Λάμα μπορεί να καθήσει και να συμπροσευχηθεί και ο Πάπας της Ρώμης, και ο μάγος και ο Ορθόδοξος επίσκοπος και ο Προτεστάντης και ούτω καθ’ εξής. Γι’ αυτό όλοι αυτοί μπορούν να συναντηθούν ακόμη και στο πνευματικό κέντρο των Καθολικών στην Ελλάδα, όπως έγινε το 1981, αν δεν απατώμαι…
Η πίστη στη «Νέα Εποχή» αρνείται την αμαρτία. Το να πιστέψω ότι είμαι αμαρτωλός, λέγουν όσοι ακολουθούν τις ιδέες της «Νέας Εποχής» θα ήταν αρνητική σκέψη, η καταστροφή μου. Δεν υπάρχει λοιπόν δυνατότητα ενοχής και συμμετοχής σε οτιδήποτε. Εκείνο που είναι αρνητικό για τους οπαδούς της «Νέας εποχής» είναι η έλλειψη της γνώσης, το να βρίσκεται κανείς στην πλάνη, να νομίζει ότι υπάρχει προσωπικός Θεός και να μην έχει αντιληφθεί ότι ο ίδιος ταυτίζεται με το Θεό!!
3) «Ενωτική Εκκλησία» και «Σαηεντολογία»
Προς το τέλος της ομιλίας του ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος αναφέρθηκε σε δύο από τις πιο επικίνδυνες κινήσεις της «Νέας Εποχής» την «Ενωτική Εκκλησία» του Κορεάτη ψευδομεσσία Σάμ Μυόγκ Μούν και τη Scientology. Για τη Scientology είπε μεταξύ άλλων :
«Σ’ αυτήν την οργάνωση κορυφώνεται η παρακάτω αντίληψη της ηθικής : «Ποτέ μη φοβηθείς να βλάψεις κάποιον για μια δίκαιη αιτία. Και τι δικαιότερη αιτία θα υπήρχε από το να βλάψει κανείς κάποιον που δυσφημίζει τη « Scientology» η ασκεί κριτική εναντίον της;»
Ο «Μεσσίας» αυτής της οργάνωσης Ρόν Χάμπαρντ τονίζει σε διάφορα δημοσιεύματα και δίνει ειδικές οδηγίες στο Τάγμα Ασφαλείας της οργανώσεως αυτής ότι κάθε ένας που ασκεί κριτική εναντίον της είναι εγκληματίας.
Έτσι μια μητέρα, η Γκαμπριέλε Χούμεπερ, δολοφονήθηκε από το γιό της που είχε πέσει θύμα της οργάνωσης αυτής.
Όσον αφορά στην οργάνωση του Μούν, ο οποίος ισχυρίζεται ότι είναι ο «Κύριος της Δευτέρας Παρουσίας» ο π. Αντώνιος είπε μεταξύ άλλων :
« Η οργάνωση του κορεάτη Μούν μεθοδεύει τη διάβρωση όλων των δομών της εξουσίας στον κόσμο. Συναντήθηκε παλαιότερα με τον Γκορμπατσώφ και οργάνωσε συνέδριο στη Μόσχα όπου συμμετείχαν 41 αρχηγοί κρατών και 500 δημοσιογράφοι.
Στα έντυπά του ο ψευδομεσσίας χαρακτηρίζεται ως «κέντρο της παγκόσμιας Ιστορίας» και ο τέταρτος γάμος του ως «γάμος του Αρνίου της Αποκαλύψεως»…
Μια από τις βασικές οργανώσεις της κινήσεως του ψευδομεσσία Μούν είναι και η λεγόμενη «θρησκευτική υπηρεσία νεότητος» με βασικό σκοπό «την εκπαίδευση της μελλοντικής ηγεσίας της ανθρωπότητος». Η κίνηση ισχυρίζεται ότι χρειάζεται άλλα 15 περίπου χρόνια για να διαβρώσει το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» και το Σιωνιστικό Κίνημα. Ήδη υπήρχε ένας μεταξύ των πέντε προέδρων του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών που συνεργάζεται στενά με την κίνηση αυτή.
Αλλά υπάρχουν και δικοί μας κορυφαίοι. Ένας απ’ αυτούς καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της Ακαδημίας των επιστημών ανήκει στη συμβουλευτική επιτροπή της οργανώσεως που αποβλέπει στην εκπαίδευση της μελλοντικής ηγεσίας της ανθρωπότητος και το όνομά του δημοσιεύεται στο επιστολόχαρτο του Σάμ Μυόγκ Μούν.
Ο π. Αντώνιος συμπερασματικά έκρινε ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο θρησκευτικό αλλά απειλεί τους δημοκρατικούς θεσμούς και ολόκληρο τον πολιτισμό μας, ο οποίος στηρίζεται σε μια αντίληψη περί ανθρώπου ασυμβίβαστη με την αντίληψη της «νέας εποχής». Τελειώνοντας είπε χαρακτηριστικά :
Κλείνοντας θέλω να υπογραμμίσω: Οι ομάδες της Νέας Εποχής δεν αποτελούν διέξοδο, δεν είναι λύση. Είναι απειλή».