ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΘΑΥΜΑ
Πολλά μεν λοιπόν είναι τα θαύματα εκείνης της εποχής.
Ο Θεός σταυρώνεται, ο ήλιος σκεπάζεται από σκότος και κατόπιν ανατέλλει πάλιν (διότι έπρεπε και τα δημιουργήματα να συμπάσχουν με τον Δημιουργόν), το καταπέτασμα του ναού σχίζεται, αίμα και ύδωρ χύνεται από την πλευράν (το μεν επειδή ήτο άνθρωπος, το δε επειδή ήτο ανώτερος από τον άνθρωπον), η γη συγκλονίζεται, αι πέτραι σχίζονται προς χάριν τής πέτρας, οι νεκροί ανασταίνονται, ως απόδειξις διά την τελευταίαν και κοινήν ανάσταστν.
Τα σημεία δε τα οποία έγιναν εις τον τάφον και τα μετά την ταφήν, ποιος θα ημπορούσες να τα εξυμνήση επαξίως;
Τίποτε δε δεν είναι ισάξιον με το θαύμα της σωτηρίας μου. Ολίγαι σταγόνες αίματος αι οποίαι αναδημιουργούν ολόκληρον τον κόσμον και γίνονται ωσάν χυμός γάλακτος δι’ όλους τούς ανθρώπους και μάς συνδέουν και μας συγκεντρώνουν εις ένα σύνολον.
Οὐδέν δέ οἷον τό θαῦμα τῆς ἐμῆς σωτηρίας· ρανίδες αἵματος ὀλίγαι κόσμον ὅλον ἀναπλάττουσι, καί γίνονται καθάπερ ὀπός γάλακτος πᾶσιν ἀνθρώποις, εἰς ἕν ἡμᾶς συνδέουσαι καί συνάγουσαι.
ΛΟΓΟΣ ΜΕ’ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΣΧΑ. ΕΠΕ 5, 214
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ