Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος λέει σ’ έναν από τους λόγους του: Εκείνος ο οποίος θέλει πραγματικά να σωθεί, θέλει πραγματικά να απαλλαγεί από την αμαρτία και να δώσει και σ’ αυτόν ο Θεός ό,τι έχει δώσει σε κάθε άνθρωπο, σε κάθε άγιό του, οφείλει με πολλή προθυμία να τρέχει πίσω από τον Κύριο. Διότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, ώστε να δίνει στον ένα και να μη δίνει στον άλλο, να σώζει τον ένα και να μη σώζει τον άλλο. Δεν κάνει καμία διάκριση ο Θεός.
Εκείνος λοιπόν που θέλει να δει τον Θεό, δηλαδή να πάρει από τον Θεό ό,τι έχουν πάρει τόσοι και τόσοι, ποτέ να μην αποκάμει. Μην πει: «Μα ως πότε θα τρέχω πίσω του, έως πότε θα τον κυνηγώ; Έως πότε θα κάνει πως φαίνεται και πάλι θα κρύβεται;» Καθόλου μην αφήσεις να περάσουν από το μυαλό σου τέτοιες σκέψεις. Πρόθυμα τρέχε από πίσω του, έως ότου θελήσει ο Κύριος να σου φανερωθεί.
Όσοι θα σωθούν, θα περάσουν από θλίψη μεγάλη. Θα ματώσουν, θα πονέσουν. Δεν θα βρεις τον Θεό αλλιώς. Θα σε φάει το σαράκι της αυτοδικαιώσεως. Όποιος πονάει εν Θεώ, όσο πιο πολύ πονάει, τόσο λυτρώνεται. Χρειάζεται να πονέσεις, για να γιατρευτεί και να σωθεί η ψυχή σου. Μοιάζει σαν να πέταξε ο Θεός τον άνθρωπο στη ζωή, για να δοκιμαστεί, να περάσει όλες τις δυσκολίες, τις αρρώστιες, ώστε να έρθει σε μετάνοια.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου (†), “Πνευματικά Μηνύματα 2017”, σελ. 12, 13.