Άννας Μπουρδάκου
Η «Σκοπιά» με πειστικό ύφος προβάλλει την αξιοπιστία του «πιστού οικονόμου». 2009. Εσωτερική «Σκοπιά», 15-2-09, σελ. 24:
Ακολουθούν το ‘’Αρνί”. Οι αληθινοί μαθητές του Ιησού αρνήθηκαν να σταματήσουν να τον ακολουθούν. Όταν χρίστηκαν με άγιο πνεύμα συνέχισαν να υποτάσσονται στην κατεύθυνση του Ιησού. Τι μπορεί να λεχθεί για τους χρισμένους χριστιανούς στους συγχρόνους καιρούς; Στην προφητεία του σχετικά με το “σημείο της παρουσίας και της τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων” ο Ιησούς αναφέρθηκε στο σύνθετο σώμα των χρισμένων χριστιανών με το πνεύμα ακολούθων του στη γη ως τον “πιστό και φρόνιμο δούλο” ή αλλιώς τον “πιστό οικονόμο” (Ματθ. 24:3, 45. Λουκάς 12:42). Ως ομάδα η τάξη του δούλου έχει δημιουργήσει θαυμάσιο υπόμνημα στο να ακολουθεί το Αρνί όπου και αν πηγαίνει” (Αποκάλυψη 14:4, 5). Τα μέλη της παραμένουν παρθένοι με πνευματική έννοια μη μολύνοντας τους εαυτούς, με τις δοξασίες και τις συνήθειες της “Βαβυλώνας της Μεγάλης” της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψεύτικης θρησκείας».
Σελ. 26-28: «Επί πρόσθετα ο Ιησούς Χριστός, έχει διορίσει τον πιστό και φρόνιμο δούλο υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του δηλαδή σε όλα τα συμφέροντα της Βασιλείας στη γη (Ματθ. 24: 47). Αυτά τα υπάρχοντα περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων, τις εγκαταστάσεις στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία των μαρτύρων του Ιεχωβά, τα γραφεία τμήματος σε διάφορες χώρες και στις αίθουσες Συνελεύσεων και αίθουσες Βασιλείας σε όλο τον κόσμο. Θα ανέθετε κανείς σε κάποιον που δεν εμπιστεύεται να κρατάει και να χειρίζεται τα πολύτιμα πράγματα του; Πως μπορούν, λοιπόν, εκείνοι που έχουν την επίγεια ελπίδα να υποστηρίζουν τους αδελφούς του Χριστού; Κυρίως βοηθώντας τους στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας (Ματθ. 24:14, Ιωαν. 14:12).
Ενώ ο αριθμός των χρισμένων στη γη έχει μειωθεί στο διάβα των δεκαετιών, ο αριθμός των άλλων προβάτων έχει αυξηθεί. Δεν πρέπει να παραβλέψουμε … να υποστηρίζουμε αυτό το έργο κάνοντας οικονομικές συνεισφορές με διάφορου τρόπους. Ο πιστός και φρόνιμος δούλος σήμερα εκπροσωπείται από το Κυβερνών Σώμα το οποίο αναλαμβάνει την ηγεσία και συντονίζει το έργο κηρύγματος της Βασιλείας σε όλη τη γη. Τα μέλη του Κυβερνώντος Σώματος είναι έμπειροι χρισμένοι με το πνεύμα πρεσβύτεροι. Το να ακούμε την τάξη του δούλου σημαίνει να συνεργαζόμαστε πλήρως με το Κυβερνών Σώμα».
Θέμα του «πιστού και φρόνιμου δούλου» στην παρούσα «Σκοπιά» είναι τα επιτεύγματα του «δούλου» και η πιστότητα του προς τον Ιεχωβά. Γενικά, δεν κυκλοφορεί «Σκοπιά», εσωτερική ή για το ευρύ κοινό, η οποία να μην αναφέρεται στο θέμα αυτό. Αιτία ίσως να είναι η ανασφάλεια που διακατέχει τον «δούλο» για το κύρος του, λόγω των διαφόρων αντιφατικών διδασκαλιών του.
Ο Ιησούς Χριστός, μας πληροφορεί ο «πιστός οικονόμος» για πολλοστή φορά, τον έχει διορίσει υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά Του. Ποια είναι τα υπάρχοντα του Ιησού στη γη, μας το αναλύει: Οι εγκαταστάσεις των διαφόρων κτηρίων σε όλο τον κόσμο, τα γραφεία, οι αίθουσες. Έτσι απλά και χωρίς συστολή μας παρουσιάζει ο «δούλος» όλα τα περιουσιακά στοιχεία του, τα γήινα αποκτήματα, τα φθαρτά, τα υλικά!
Περιμένοντας την επιβεβαίωση, ερωτά τον αναγνώστη: πως θα ανέθετε ο Ιησούς όλα αυτά τα πολύτιμα πράγματα σε κάποιον μη αξιόπιστο; Βεβαίως, όλα αυτά τα αναφερόμενα πολύτιμα υπάρχοντα, είναι τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρίας και μόνον…
Η απορία είναι: ποια η σχέση μεταξύ Ιησού Χριστού και κτιριακών εγκαταστάσεων της «Σκοπιάς»; Ποια η μέριμνα του Ιησού για όλα αυτά τα τεράστια οικοδομήματα της εταιρίας, τα κέρδη και γενικά όλες αυτές τις εμπορικές της δραστηριότητες, ώστε να την διορίσει και οικονόμο έπ’ αυτών; Ποιες οι ευθύνες του «πιστού οικονόμου» τις οποίες εκτελεί με αξιοπιστία; Ο Ιησούς Χριστός είναι ο κάτοχος των μετοχών της εταιρίας ή μήπως εισπράττει τα κέρδη των επιχειρήσεων; Είναι αστείο έως βλάσφημο και μόνο να σκεφθεί κάποιος αυτά τα φαιδρά της εταιρίας. Όλη αυτή η παρέλαση των διδασκαλιών της, το πνεύμα και οι στόχοι της δείχνουν ποιος είναι πράγματι «ο πιστός οικονόμος». Όμως καμία αναφορά δεν γίνεται για τις ανθρώπινες υπάρξεις τις οποίες σέρνει στην απώλεια. Αιδώς! Αυτές οι ψυχές είναι τα πολύτιμα του Ιησού Χριστού, για τις οποίες και προσέφερε το πανάγιο Σώμα και Αίμα Του. Ομιλεί περί αξιοπιστίας, αυτό είναι και το πρόβλημα του «δούλου» και όσο περισσότερο δίνει έμφαση σ’ αυτό, όχι μόνο δεν γίνεται απλούστερο, αλλά αποδεικνύεται και ποιο παράξενο. Διότι γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν διαθέτει ίχνος αξιοπιστίας, αφού συνεχώς μέσω των διδασκαλιών του, προβάλλει το πρόσωπο του ψευδοπροφήτη.
Ζητά την συνεργασία των οπαδών με το «κυβερνών σώμα», την επιλεγμένη αυτή ομάδα μεταξύ των μελών του «πιστού και φρόνιμου δούλου». Αυτή η συνεργασία έγκειται στην απόλυτη υποταγή των οπαδών σε ο,τι κηρύττει το «κυβερνών σώμα» όπως η προσέλευση νέων οπαδών μέσω του έργου κηρύγματος και η διάθεση των εκδοτικών προϊόντων της «Σκοπιάς». Φυσικά δεν υπολογίζει ότι από αυτά τα προϊόντα, βιβλία, φυλλάδια, κ. α. διαγράφεται το αναξιόπιστο, το καταστροφικό έργο της, εφόσον καταργεί την ελευθερία του άνθρωπου μετατρέποντας τον σε σκλάβο.
Βεβαίως, αυτό δεν απασχολεί τον «πιστό οικονόμο»· απόδειξη ότι αποκρύπτει επιμελώς την ιστορική του πορεία και αδιαφορεί για το ότι κάποιος άνετα θα αποκαλύψει τα διάφορα ψευδή του, αν ανασύρει παλαιά του έντυπα. Τότε που ο «δούλος», σε προηγούμενα έντυπά του, εδήλωνε, αναγκασμένος εκ των πραγμάτων, εφ’ όσον ένας αριθμός από το υπόλοιπο των πιστών χρισμένων εφάνησαν άπιστοι και εξέπεσαν ότι την θέση αυτή των απίστων κατέλαβαν άλλοι. Χρειάζεται λοιπόν έρευνα για τον εντοπισμό των πιστών, εκείνων οι οποίοι ίσως με την σειρά τους θα γίνουν και αυτοί άπιστοι και άρα θα απορούν να θεωρηθούν ως αναξιόπιστοι. Ας συνεχίσουμε όμως την παρουσίαση των κειμένων της «Σκοπιάς» για την βεβαίωση της «αξιοπιστίας» του «δούλου».
2009. Εσωτερική «Σκοπιά», 15-5-09, σελ. 18. Ερωτήσεις από αναγνώστες:
«Πότε εκδιώχθηκε ο Σατανάς από τον ουρανό; Αποκ. 12:19».
«Παρότι το γραφικό βιβλίο της Αποκ. Δεν δηλώνει επαρκώς το χρόνο απομάκρυνσης του Σατανά1, αναφέρει ωστόσο μια σειρά γεγονότων τα οποία μπορούν να βοηθήσουν να υπολογίσουμε πότε εκδιώχθηκε εκείνος από τον ουρανό. Το πρώτο από αυτά τα γεγονότα είναι η γέννηση της Μεσσιανικής Βασιλείας. Στη συνέχεια ξέσπασε πόλεμος στον ουρανό, ο οποίος οδήγησε στην ήττα του Σατανά και τελικά την εκδίωξή του από τον ουρανό.
«Οι Γραφές προσδιορίζουν σαφώς το 1914 ως το έτος κατά το οποίον τελείωσαν “οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών” και ιδρύθηκε η Βασιλεία (Λουκά 21: 24). Πόσο σύντομα έπειτα ξέσπασε ο πόλεμος στον ουρανό με αποτέλεσμα την απομάκρυνση του Σατανά;».
«Ο δράκοντας (Σατανάς) στεκόταν μπροστά στη γυναίκα που επρόκειτο να γεννήσει (Αποκ. 12:4) ώστε όταν γεννήσει να καταβροχθίσει το παιδί της … τη νεογέννητη Βασιλεία … Συνεπώς είναι λογικό ότι ο Μιχαήλ και οι άγγελοί του θα δρούσαν… να απομακρύνουν τον δράκοντα και τους αγγέλους του από την ουράνια σκηνή ώστε να μην υποστεί βλάβη η Βασιλεία. Αυτό αφήνει να εννοηθεί ότι η ήττα και η απομάκρυνση του Σατανά έλαβε χώρα, λίγο μετά τη γέννηση της Βασιλείας το 1914. Ένας άλλος παράγοντας … είναι η ανάσταση των χρισμένων Χριστιανών, η οποία όπως δείχνουν οι Γραφικές αποδείξεις άρχισε λίγο μετά την ίδρυση της Βασιλείας (Αποκ. 20: 6) … Επομένως η Αγία Γραφή δεν αποκαλύπτει πότε ακριβώς αποπέμφθηκαν από τον ουρανό ο Σατανάς και οι δαίμονές του. Εντούτοις είναι προφανές ότι αυτό το γεγονός έλαβε χώρα λίγο μετά την ενθρόνιση του Ιησού Χριστού στον ουρανό το 1914».
Το παραλήρημα του «δούλου» συνεχίζεται με ένα από τα προσφιλή του θέματα, τις χρονολογίες, επιδιώκοντας κάθε φορά να αποδείξει ότι πράγματι είναι το κανάλι του Θεού, η προφητική τάξη εν μέσω ημών, όπως με έπαρση καυχάται. Νέες εικασίες, καινούργια συμπεράσματα, με κατά φαντασία χρονολογίες, χωρίς να υπολογίζει τι έχει κηρύξει στο παρελθόν για το ίδιο θέμα περί Σατανά. Γι’ αυτό έχουμε υποχρέωση να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες, τις ξεχασμένες διδαχές του «πιστού οικονόμου» περί εκδιώξεως του Σατανά από τον ουρανό.
1950. «Έστω ο Θεός Αληθής», σελ. 62: «Και έγινε πόλεμος εν τω ουρανώ: Ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού επολέμησαν κατά του δράκοντος … Και ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς… ερρίφθη εις την γην… υπάρχουν άφθονες αποδείξεις ότι αυτό το όραμα επραγματοποιηθη το 1914-1918 μ. Χ.».
Ενώ πριν έλεγε ότι ήταν άγνωστος ο χρόνος της απομάκρυνσης του Σατανά, τώρα λέει ότι «υπάρχουν άφθονες αποδείξεις ότι αυτό το όραμα επραγματοποιηθη το 1914-1918 μ. Χ.».
Άλλη μια διδασκαλία του «δούλου» που αποδεικνύει ότι δεν είναι «αγωγός» του Θεού. Ο Θεός δεν ψεύδεται…
1964. «Γεννηθήτω το θέλημα σου», σελ. 353: «Ο Διάβολος ηττήθη από τον Μιχαήλ και υπάρχει Γραφικός λόγος να πιστεύωμε ότι τον καιρό του ετησίου εορτασμού τον δείπνου του Κυρίου στις 26-3-1918 ο Σατανάς κατερρίφθη στη γη».
Στο ως άνω κείμενο η εταιρία επικαλείται όπως πάντα την Αγία Γραφή (όταν ισχυρίζεται ότι υπάρχει Γραφικός λόγος) για την άφιξη του Σατανά στη γη και μάλιστα αυτή τη φορά με συγκεκριμένη ημερομηνία την 26-3-1918.
Μετά από όλα αυτά έρχεται σήμερα, το 2009, να γράφει ότι δεν δηλώνει η Αγία Γραφή το πότε εκδιώχθηκε ο Σατανάς από τον ουρανό. Πότε διδάσκει στους οπαδούς της, την αλήθεια και πότε το ψέμα; Το 1950; Το 1964; η τώρα το 2009; Το βέβαιο είναι ότι ψεύδεται, αφού οι χρονολογίες που παραθέτει η μία αντικρούει την άλλη. Φυσικά τίποτα δεν την πτοεί, ούτε καν υπολογίζει τους οπαδούς της, μόνο απαιτεί υπακοή στα εντάλματά της. Για τον λόγο αυτό κηρύττει ό,τι την εξυπηρετεί σε κάθε περίσταση, χωρίς δισταγμό. Ακριβώς με την ίδια λογική εξακολουθεί να υπολογίζει με χρονολογίες, εκτός Αγίας Γραφής, το πότε έπεσε ο Σατανάς, πότε γεννήθηκε η «Βασιλεία» και πότε έλαβε χώρα η ανάσταση των αδελφών του Χριστού.
Αυτό το τελευταίο, η ανάσταση κατά την «Σκοπιά», έγινε το 1918, όταν ήλθε ο Ιησούς στη γη. Ο «δούλος», αδιαφορώντας για την ιστορία του, θίγει πάλι ένα από τα θέματα τα οποία δεν είναι δυνατόν να καλύψει αγιογραφικά. Για τον Κάρολο Ρώσσελ, λοιπόν, η ανάσταση έγινε το 1918 μ.Χ.
1890. «Γραφικαί Μελέται», Τόμος Γ’, σελ. 340: «Ο Ρώσσελ διεκήρυττε ότι η ανάσταση (που αφορα τους 144.000) έγινε το θέρος του 1878 μ. Χ.». Όμως στην συνέχεια το:
1958-60. «Από τον απολεσθέντα παράδεισο…», σελ. 192, παράγραφος 30, διαπιστώνομε ότι: «Μία από τις πολλές διαφωτιστικές αλήθειες που έδωσε τώρα ο Θεός στους μάρτυρές Του ήταν αναφορικά με τα μέλη του πνευματικού έθνους του Θεού, που είχαν πεθάνει φυσικώς. Αυτό συνέβη το 1927. Σ’ εκείνο το έτος οι μάρτυρες κατενόησαν ότι οι πνευματικοί Ισραηλίται ηγέρθησαν το έτος 1918, σε ζωή στον ουρανό με τον Χριστό Ιησού. Ήταν μια αόρατη ανάσταση βέβαια».
Όπως βλέπουμε, ο «αγωγός» του Θεού χρειάστηκε μερικά χρόνια (1918-1927) για να αντιληφθεί αυτή την «διαφωτιστική αλήθεια» του Θεού. Για το ίδιο έτος 1918 κηρύττει ότι συνέβησαν και πολλά άλλα γεγονότα, κατά την φαντασία του, όπως ότι: «Το 1918 ήλθε ο Ιησούς στο ναό του και πολλοί εκδιωχθησαν, από του καιρού εκείνου ο καθαρισμός του ναού εξακολουθεί και πολλοί έπεσαν» (1928. «Κυβέρνησις». σελ. 207).
Επίσης, στο:
1940. «Θρησκεία», σελ. 286, υποστηρίζει ότι: «Εν έτει 1918 οι τότε πιστοί επισυνήχθησαν εις τον ναόν και έλαβον την έκχυσιν του αγίου πνεύματος».
1958. «Από τον απολεσθέντα παράδεισο…», σελ. 213: «Στο έτος 1918 εκαθάρισε (ο Ιησούς) τον πνευματικό ναό του Ιεχωβά… μάλιστα το έτος 1918 έγινε η ανάσταση των πιστών χριστιανών αόρατη σε μας και τα μέλη του πνευματικού έθνους άρχισαν να ζουν με τον Χριστό».
1983. «Βιβλίο του έτους 1983», σελ. 91: «Ο Ιεχωβά και ο άγγελος της διαθήκης του, ο Ιησούς Χριστός, ήρθαν να επιθεωρήσουν τον πνευματικό ναό το 1918 μ. Χ. Τότε άρχισε η κρίση στον “οίκο του Θεού” και ξεκίνησε μία περίοδος καθαρισμού και εξαγνισμού».
1999. «Σκοπιά», 1399, σελ. 15: «η ιστορία δείχνει ότι ο Ιεχωβά κάθησε ως “χωνευτής” στον πνευματικό ναό του εξετάζοντας την χρισμένη ιερατική τάξη (Μαλ. Γ’ 15). Σε εκείνους που κρίθηκαν πνευματικά καθαροί, δηλαδή μετανόησαν για την ειδωλολατρία την οποία ασκούσαν στο παρελθόν, επιτράπηκε να συνεχίσουν να έχουν προνόμια υπηρεσίας στον πνευματικό ναό».
Με αυτά τα ελάχιστα από το παραλήρημα της «Σκοπιάς» για τον «πιστό και φρόνιμο δούλο» γίνεται αντιληπτό ότι ο «αγωγός» όπως το έχομε επισημάνει πολλές φορές μόνο του Θεού δεν είναι και όσο κι εάν προσπαθεί να εδραιώσει αυτή την θέση του, δεν πείθει. Τον διάψευσε ίδια η ιστορία, την οποία επικαλείται. Ας αναλογιστούν λοιπόν οι αδελφοί «μάρτυρες του Ιεχωβά», αν μπορούν να θεωρηθούν αξιόπιστοι αυτοί στους οποίους εναποθέτουν την ελπίδα τους για ζωή.
Απο το περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ τεύχος 57