Ανατριχιαστικά τα νούμερα των καταγεγραμμένων μόνο εκτρώσεων στην Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο. Ολόκληρες πόλεις και χώρες αντίστοιχα, σβήνονται απ τον χάρτη. Γενοκτονίες, με τον νόμο συμπαραστάτη. Δολοφονίες, με πανηγυρικά αθώους τους αυτουργούς, τους άμεσους και τους ηθικούς. Ένοχοι και ασεβείς προς το δικαίωμα της ολέθριας αυτοδιάθεσης, μόνο όσοι εκτός συρμού, εποχής και πραγματικότητας, σπαρακτικά ζητούν να σταματήσει το φριχτό έγκλημα! Μαζί και εκείνες οι φωνές των απειραρίθμων ψυχών, που σφαγιάστηκαν μα και όσων βρίσκονται ακόμα σε μητρικά σπλάχνα καταδικασμένες στο σκοτάδι να βοούν:
-Αφήστε μα να ζήσουμε! Μην μας φονεύετε! Ποθούμε το Φως του Πλάστη και Δημιουργού μας! Λαχταράμε τόσο να γνωρίσουμε όλα του Θεού τα θαυμάσια! Μην θυσιάσετε ξανά την αθωότητα. Μην πικραίνετε πιότερο τον Χριστό μας! Χαρείτε την συνδημιουργία. Λάβετε το δώρο της Ζωής στην ζωή σας! Εμείς θα γίνουμε μέσα σωτηρίας σας!
Είναι
και εκείνες οι άλλες οι φωνές που μάχονται για το δικαίωμα…στην
άμβλωση. Προβάλλουν και ηθικά διλήμματα ως ατράνταχτα επιχειρήματα για
την καθολική νομιμοποίηση. Αν υπάρχει εγκυμοσύνη μέσα στην οικογένεια
με βιασμό από συγγενικό πρόσωπο, δεν πρέπει να επιτραπεί στην γυναίκα
να κάνει έκτρωση; Ανατριχιαστικά φρικαλέα μια τέτοια
περίπτωση! Ιδιαζόντως ειδεχθής! Ευχή ποτέ να μην ξανασυμβεί τέτοιο
δαιμονάρεστο κακό! Αλλά αν προσέξουμε κάπως καλύτερα και σε συνάρτηση με
τους αριθμούς των 50.000.000 επισήμως μόνο καταγεγραμμένων εκτρώσεων
παγκοσμίως, θα διαπιστώσουμε πως αυτές οι τόσο τραγικές
περιπτώσεις αγγίζουν ένα απειροελάχιστο ποσοστό. 0,000000000…1%. Είναι
δυνατόν να νομιμοποιεί και να παρέχει ένα φτιασιδωμένο με ηθικό
περιτύλιγμα δικαιολόγημα, αυτό το τραγικό μα τόσο ελάχιστο ποσοστό, στο συνεχές αυτό αιμοσταγές τεράστιο έγκλημα; Ένα είναι το δίλημμα και το φωνάζουν εκείνες οι υπό εκτέλεση ψυχές: -Προτιμάτε
να μας σκοτώσετε και το βάρος αυτής της σφαγής να σας ακολουθεί για τα
υπόλοιπο μιας αιωνιότητας; Ή να έρθουμε στον κόσμο και να γίνουμε της
καλής απολογίας σας κάποτε οι ισχυροί υπερασπιστές; Στην Ελλάδα πλέον οι εκτρώσεις είναι τριπλάσιες απ τις γεννήσεις! Το πλέον όμως τραγικό είναι ότι πλέον διαφημίζονται και αναμιμνήσκονται ως εμπειρίες από το νοσταλγικό παρελθόν. –Έμεινα έγκυος στα γυρίσματα της ταινίας…αλλά ήταν κακό το timing τότε…Εμπόδιο στην καριέρα μου που τότε ήταν στο απόγειό της…Βέβαια μετά προσπαθήσαμε αλλά δεν ήθελε ο Θεός… Μα, ο Θεός σου έδωσε 3, 4 και εσύ τα σκότωσες! Και δεν δακρύζεις γι' αυτό πικρά κάθε μέρα που ξημερώνει!
Είναι οι φωνές τους που ποτέ δεν θα σιγάσουν. Ένα κερί
αγνό κάθε βράδυ να λιώνει για αυτές τις ψυχούλες! Ενώνονται τις νύχτες
που το καθάριο φως σπάει το σκοτάδι τους. Ένα γιατί παραπονεμένο
στέλνουν σε όλους εκείνους που τους στέρησαν το Φως. Απάντηση δεν
λαβαίνουν ποτέ! Μόνο λίγη ανάπαυση τους χαρίζει ένα αστέγνωτο δάκρυ, που
για καιρούς τώρα μια μετανιωμένη μάνα σαν φυλαχτάρι το κρατά για το
αντάμωμά τους. Είναι εκείνες οι φωνές…Δεν θα τις ακούσουν τα αυτιά των
ψυχρών εκτελεστών –ορθολογιστών που και αυτοί φωνάζουν ότι Θεός δεν
υπάρχει! Γι αυτό ο,τι δεν βλέπετε σκοτώστε το! Σκοτώστε αγέννητα παιδιά,
την άυλη ψυχή, τον ίδιο τον Θεό, αφού με ανύπαρκτο Αυτόν
τα πάντα επιτρέπονται! Μα είναι και κάποιοι που τις αφουγκράζονται
συνέχεια εκείνες τις παραπονεμένες φωνές. Και πλέον γνωρίζουν και
μετανοούν κάθε στιγμή και συγχωρούνται απ τον Θεό και τον δοξάζουν που
δεν τους παραδειγμάτισε και ελπίζουν στον απέραντο και ανόθευτο ιλασμό Του. Ενώνουν ύστερα και τις δικές τους φωνές και εκλιπαρούν να μην βρεθεί ποτέ κανείς άλλος στην θέση τους.
Και εσύ αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου, που θαρρείς πως όλα αυτά ελάχιστα σε αγγίζουν, γιατί εσύ δεν υπέπεσες ποτέ σου σ' αυτό το ανουσιούργημα, νιώσε πλέον την φριχτή πλάνη που το εγώ σου σε υποβάλλει. Και κλάψε και εσύ και μετανόησε για το δικό σου μεγάλο μερίδιο ευθύνης! Που ποτέ σου δεν ένωσες την φωνή σου, την αντίστασή σου, την προσευχή σου, να σταματήσει αυτό το αμάρτημα που καταματώνει και φραγγελώνει αλύπητα τον ίδιο τον Χριστό μας.