Πατήρ Ερμόλαος Ιατρού (1968-2022)
Πριν από λίγες ημέρες είχαμε την ευκαιρία να παρευρεθούμε για να τιμήσουμε τη μνήμη και την μετάβαση στην ουράνια κατοικία του μακαριστού δασκάλου και ιεραποστόλου πατρός Ερμολάου Ιατρού. Μεγάλη τιμή στο πολύπαθο νησί της Λέσβου να δεχτεί και να συμπεριλάβει στα αγιασμένα χώματα της το ιερό λείψανο ενός ανθρώπου, που μοναδικό σκοπό της ζωής του ήταν να μεταδώσει Χριστό και Ελλάδα σ όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Σαν άλλος νέος Άγιος Βασίλειος στα λίγα χρόνια της ζωής του άφησε πλούσια παρακαταθήκη, αψηφώντας την δική του καλοπέραση τελειώνοντας τον επίγειο βίο του στα αγαπημένα του χώματα της Αφρικανικής ηπείρου.
Αντάξιος συνεχιστής των προκατόχων του, πατρός Φωτίου Λαυριώτη και του πνευματικού του πατέρα πατρός Νικοδήμου Παυλόπουλου εμπνευσμένος με τα νάματα της ελληνορθόδοξης παράδοσης έκανε πράξη το έργο των Αποστόλων, την ιεραποστολή, μια που αυτός ήταν ο σκοπός της ζωής και υπάρξεως του.
Μεγαλωμένος με μεγάλη στοργή και αγάπη, από μικρό παιδί παρείχε αγάπη στο φτωχό και ανήμπορο άνθρωπο. Ήταν αγαπητός σε όλους γεμάτος ενέργεια και ζωτικότητα. Είχε μεγάλη πίστη στο Θεό, η οποία ενισχύθηκε από μια πνευματική εμπειρία στα φοιτητικά του χρόνια.
Ήταν άνθρωπος της προσφοράς και της θυσίας. Ένα ήταν το μόνιμο μέλημά του. Πώς να πράξει το θέλημα του Θεού.
Έκανε τα πάντα για να γίνεται αρεστός στον αγαπημένο του Χριστό! Πάντα πρόσχαρος, πάντα ειρηνικός και ανοιχτόκαρδος προς όλους.
Πάντα ατάραχος τόσο στα μικρά όσο και στα μεγάλα προβλήματα.
Πήρε πτυχίο από την Παιδαγωγική Ακαδημία Μυτιλήνης. Υπηρέτησε σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Από όπου κι αν πέρασε διακόνησε, σαν δάσκαλος, σαν κατηχητής, σαν άμισθος φροντιστής. Συμμετείχε σε εθελοντικές διδασκαλίες Αλβανών προσφύγων και Αθίγγανων, που τον υπεραγαπούσαν. Διακονούσε κρυφά ανήμπορους γέροντες κρυφά από το περίγυρο του. Ταξίδεψε στην Ινδία, όπου και διακόνησε για ένα χρονικό διάστημα στην Ιεραποστολή εκεί. Με την οικονομική στήριξη της Ιεράς Μητρόπολης Μυτιλήνης, και του σεβασμιότατου κ. Ιάκωβου, σπούδασε στην Αγγλία για να βελτιώσει τα αγγλικά του. Μετά το γάμο του με ακούραστη οδοιπόρο της ζωής του Χρυσάνθη στις 25 Ιουλίου 2004, αξιώθηκε την χειροτονία του σε διάκονο στην Παναγία της Αγιάσου, από τον τότε Επίσκοπο Ζάμπιας, κ.Ιωακείμ. Την επόμενη ημέρα ανήμερα της εορτής του Αγίου Ερμολάου, μέσα σε αυτόν τον ναό, αξιώθηκε την χειροτονία του σε ιερέα.
Το 2006 βρίσκεται στο Μαλάουι με την παρότρυνση του τότε Επισκόπου Ζιμπάμπουε και Μαλάουι αρχίζει το ιεραποστολικό του έργο παρασέρνοντας όλη του την οικογένεια για να εγκατασταθεί και να εργαστεί για την κήρυξη του Ορθόδοξου Ευαγγελίου εκεί.
Ο πατήρ Ερμόλαος διακόνησε για 15 χρόνια ως εφημέριος το ναό του Αγίου Νεκταρίου και εργάστηκε με ζήλο για την θεμελίωση της ιεραποστολής σε όλη την χώρα του Μαλάουι.
Όταν έφυγε, το 2020, άφησε πίσω του είκοσι ναούς, πολύ περισσότερες ενορίες, μεγάλη εκκλησιαστική περιουσία μεγάλο αριθμό χειροτονημένων ιερέων και επίσημων κατηχητών και μερικές χιλιάδες νεοφώτιστους ιθαγενείς. Μέσα από τις εμπνευσμένες κατηχήσεις του, ξεχώρισαν και χειροτονήθηκαν πάνω από είκοσι ιθαγενείς ιερείς και εκπαιδεύτηκαν να τελούν άξια και ενσυνείδητα τα ιερατικά τους καθήκοντα. Με υποδειγματική πατρική αγάπη οργάνωνε τακτικότατα ιερατικές συνάξεις μέσα από όπου οι κληρικοί είχαν πρόοδο πνευματική τόσο οι ίδιοι, όσο και το ποίμνιό τους. Με θεόπνευστη έμπνευση, ιδρύθηκαν οι προϋποθέσεις και οι υποδομές, ώστε ο επόμενός του σε εκείνη την χώρα να αφοσιωθεί στην πνευματική πρόοδό της. Έπειτα μετέβει στην Τανζανία και τους τελευταίους μήνες με την ευλογία του Μακαρ. Πατριάρχου στην Μονρόβια της Λιβερίας.
Το έργο που άφησε πίσω του πολύ μεγάλο. Ας γνωρίσουμε όμως την προσωπικότητα του μέσα από τις ομιλίες του που κατά καιρούς νουθετούσε το ποίμνιο του.
«Μα υπάρχει και κάτι άλλο που πρέπει να προσέξουμε πολύ. Ειδικά στις μέρες μας, που υπάρχει μια τάση αλλοίωσης της αγίας πίστης μας και ανάμειξής της με άλλα δόγματα, πρέπει να προσέξουμε κληρικοί και λαϊκοί, να κρατήσουμε την αγία Ορθοδοξία μας απαραχάρακτη, αλώβητη και να μη συμμετέχουμε σε καμιά δραστηριότητα που σχετίζεται με άλλα δόγματα αιρετικά. Από τη μια, αγαπάμε όλους τους ανθρώπους του κόσμου, από την άλλη, όμως, δεν θέλουμε καμία σχέση με την όποια πίστη έχουν. Όπως έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, όλες οι πίστεις είναι ψεύτικες, μία είναι η αληθινή Εκκλησία: η Αγία Ορθοδοξία.
Κάτω από αυτές τις αρχές. Προσευχή και φύλαξη της Πίστης μας. Τηρώντας αυτά είδαμε μεγάλες ευλογίες. Μια που δεν έχουμε αρετές όπως οι άγιοι είχαν. Παρ’ όλα αυτά ο Πανάγαθος Θεός συγκινείται πολύ από αυτούς που φυλάνε γερά και με θεϊκό ζήλο την Πίστη, και από αυτούς που θεωρούν την προσευχή σαν πρωταρχικό και κυριότατο μέλημά τους.»
«Όλων των νεοφώτιστων μας η καρδιά ξεχειλίζει από ευγνωμοσύνη, ευχαριστία και δοξολογία στον Πανάγαθο Θεό. Πώς να μην έχεις ευγνωμοσύνη; Πώς να μην εκτιμάς και να μην καταλαβαίνεις τις άπειρες δωρεές Του; Και αυτό ισχύει για όλους μας.
Έλεγε ο Άγιος Παΐσιος: “να ζείτε σε ένα συνεχόμενο κλίμα δοξολογίας και ευχαριστίας προς τον Θεό”.»
«Ο κόσμος καταλαβαίνει, θαυμάζει, και γεμίζει από το Άγιο Πνεύμα που είναι κρυμμένο μέσα σε όλα τα λειτουργικά βιβλία μας. Με το πέρασμα του χρόνου, πιστεύω χιλιάδες θα έρθουν προς τους ναούς μας και θα ζητούν να βαπτιστούν διότι θα θαυμάζουν τις προσευχές μας.»
«Ο δάσκαλος µαζί µε τον ιερέα είναι ο σύνδεσµος του απόδηµου ελληνισμού µε την πατρίδα-Ελλάδα και την Ορθοδοξία. Ο ευαίσθητος τοµέας του απόδηµου ελληνισμού είναι ένας τοµέας που προϋποθέτει πίστη και αγάπη πάνω στην διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και θρησκείας, την μεταλαμπάδευση των παραδόσεων και του ελληνικού πνεύματος και ο δάσκαλος µπορεί να εργασθεί τόσο µε τα παιδιά όσο και µε τις οικογένειές τους για να επιτύχει στο έργο του.»
«Ο Κύριος είναι κοντά και κάνει αισθητή την παρουσία του στις καρδιές που τον ποθούν και τον αναζητούν, τον εμπιστεύονται και τον καλούν στη ζωή τους. Ο Κύριος είναι κοντά και στη γλυκιά μας Ελλάδα, που μοιάζει τόσο ανυπεράσπιστη και αδικημένη μπροστά στη λεηλασία και την αρπαγή όλου του υλικού και πνευματικού της πλούτου.
Χρέος όλων μας είναι, τόσο για μας τους ίδιους όσο και προς τους προγόνους αλλά και στους απογόνους μας, να αντισταθούμε γενναία σ’ αυτήν την καταστροφή που συντελείται, με όπλο την Ορθόδοξη πίστη που κάνει θαύματα! Την πίστη που παράγει καρπούς μετανοίας, υπακοής, θυσίας και την έντονη προσευχή. Έντονη και θερμή προσευχή για όλους και για όλα. Ζει Κύριος ο Θεός μας, όλα θα τα οικονομήσει».
Μ αυτά τα λόγια κλείνω το άρθρο μου πιστεύοντας ότι η άπειρη αγάπη του για όλους, εχθρούς και φίλους του να μας επισκιάσει και πάνω από τον ουρανό. Να αγκαλιάσει την Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο και μην τον αφήσει έρμαιο στις δυνάμεις του πονηρού.
Αιωνία του η μνήμη.
Νικόλαος Καλίτσας, εκπαιδευτικός