Είναι μερικοί, οπού έχουν τον Διάβολον εις την καρδίαν τους και λέγουν πως δεν είναι και δεν είδετε καμμίαν φοράν να αναστηθή κανένας άνθρωπος. Όλοι οι άνθρωποι, οπού είναι εδώ, προτού να γεννηθούνε δεν ήταν αποθαμένοι; Καθώς ηδυνήθη ο Κύριος και μας ανέστησεν από την κοιλίαν της μητρός μας, έτσι δύναται να μας αναστήση και από την κοιλίαν της γης. Η κοιλία της μητρός μας και ο τάφος τι διαφέρει;
Δεν βλέπομεν φανερά την ανάστασιν; Όταν κοιμώμεσθεν δεν είμεσθεν ωσάν αποθαμένοι; Ο ύπνος τι είναι; Μικρός θάνατος. Και ο θάνατος τι είναι; Μεγάλος ύπνος. Και καθώς το σιτάρι οπού πίπτει εις την γην ανίσως και δεν βρέχη να σαπηθή να γίνη ωσάν χυλός δεν φυτρώνει, έτσι και ημείς οπού αποθνήσκομεν και θαπτόμεθα εις την γην.
Ανίσως και δεν εθάπτετο πρώτον εις τον τάφον ο Χριστός μας, δεν μας επότιζε την ζωήν την αιώνιον και την ανάστασιν. Δεν βλέπετε φανερά τα χόρτα, πώς τα ανασταίνει ο Θεός από την γην κάθε ημέραν; Γνώσιν δεν έχομεν, χριστιανοί μου, να στοχαζώμασθε τα πάντα, ειδέ όλα μας τα εχάρισεν ο Θεός.
Όθεν δια το παρόν, αδελφοί μου, σας παρακαλώ να ειπήτε και δια τους απεθαμένους τρεις φορές: Ο Θεός συγχωρήσοι και ελεήσοι αυτούς.
Επήγεν ο Κύριος εις την κόλασιν και έβγαλε τον Αδάμ και την Εύαν και το γένος τους, αναστήθηκε την τρίτην ημέραν, εφάνη ένδεκα φορές εις τους αγίους Αποστόλους, έγινε χαρά εις τον ουρανόν, χαρά εις την γην, χαρά εις όλον τον κόσμον, φαρμάκι και σπαθί δίστομον εις την καρδίαν των Εβραίων και μάλιστα του διαβόλου.
Πρέπει και ημείς, αδελφοί μου, να χαιρώμεσθεν και να ευφραινώμεσθεν πάντοτε, μα περισσότερον την Κυριακήν οπού είναι η Ανάστασις του Χριστού μας. Διατί Κυριακήν ημέραν έγινε ο Ευαγγελισμός της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, Κυριακήν ημέραν έγινε η Γέννησις και η Ανάστασις του Χριστού μας, Κυριακήν ημέραν μέλλει να αναστήση ο Κύριος όλον τον κόσμον.
Πρέπει και ημείς να εργαζώμεθα τες έξι ημέρες δια ετούτα τα μάταια, τα γήινα και ψεύτικα πράγματα και την Κυριακήν να σχολάζωμεν, να πηγαίνωμεν εις την Εκκλησίαν και να στοχαζώμεσθεν τες αμαρτίες μας, τον θάνατον, την Κόλασιν, τον Παράδεισον, να στοχαζώμεσθεν την ψυχήν μας, οπού είναι τιμιωτέρα από όλον τον κόσμον και όχι να πολυτρώγωμεν και να πολυπίνωμεν, να κάνωμεν αμαρτίες, ούτε να εργαζώμεσθεν και να πραγματευώμεσθεν και να κάνωμεν λισιβερίσια την Κυριακήν.
Εδώ πώς πηγαίνετε, χριστιανοί μου, την φυλάγετε την Κυριακήν σας; Αν είστενε χριστιανοί, να την φυλάγετε.
Από το βιβλίο: Μαρία Αλ. Μαμασούλα, Ο Εθναπόστολος Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», 2016, σελ. 310.