Θεοφάνης Μαλκίδης
«Η Κερασούντα δεν σε χωράει» ! Η Τουρκία τιμά τον δολοφόνο του Ελληνισμού Τοπάλ Οσμάν!
Η φωτογραφία του Τοπάλ Οσμάν, του δράστη των χιλιάδων αιματηρών επιθέσεων κατά Ελλήνων, Αρμενίων, Κούρδων και Αλεβιτών, φωτογραφία η οποία εμφανίστηκε στο λεωφορείο που έστειλε ο διοικητής της Κερασούντας για το «Off-Road Festival» Ντιγιαρμπακίρ του Κουρδιστάν, προκάλεσε μεγάλη αντίδραση.
Η επιγραφή «Η Κερασούντα δεν σε χωράει» η οποία συνόδευε τη φωτογραφία του Τοπάλ Οσμάν στο λεωφορείο που στάλθηκε για τη μεταφορά των συμμετεχόντων στο φεστιβάλ και κυρίως και η ένοπλη φωτογραφία του Τοπάλ Οσμάν ακριβώς από κάτω προκάλεσε αντιδράσεις στον Κουρδικό πληθυσμό του Ντιγιαρμπακίρ.
Ο Τοπάλ Οσμάν ήταν ένα από τους ηγέτες των Τούρκων ατάκτων με δική του ομάδα. Έτρεφε άσβεστο μίσος για τους Έλληνες και έγινε ο μεγαλύτερος διώκτης τους. Ο Τοπάλ έμεινε στην ιστορία για τη βαρβαρότητα του ως «ο σφαγέας των Ποντίων» ή «η ύαινα του Πόντου».
Ο Τοπάλ Οσμάν ήταν αρχικά βαρκάρης και περιθωριακό στοιχείο της τοπικής κοινωνίας της Κερασούντας. Το πιο πιθανόν να ήταν Λαζός στην καταγωγή, δηλαδή από τους Γεωργιανόφωνους Μουσουλμάνους του ανατολικού Πόντου.
Συμμετείχε στους Βαλκανικούς πολέμους, που είχαν ως αποτέλεσμα τη συρρίκνωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ο Τοπάλ Οσμάν, πρωτοεμφανίστηκε στα χρόνια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και έγινε διάσημος με την εκτόπιση των Αρμενίων στην περιοχή του Αρτβίν, ως μέλος της Ειδικής Οργάνωσης, μαζί με τους άνδρες του.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου τραυματίστηκε και έμεινε κουτσός. Το γεγονός αυτό τού δημιούργησε μεγάλο μίσος προς το Χριστιανικό και ειδικά προς το Ελληνικό στοιχείο. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, ο Οσμάν τραυματίστηκε από μια Ελληνίδα που χίμηξε πάνω του, όταν προσπάθησε να βιάσει την κόρη της.
Λέγεται, ότι στο μίσος του για τους Έλληνες συνέβαλαν και τα αισθήματα κατωτερότητας από τα νεανικά του ακόμα χρόνια. Την περίοδο που ζούσε στην Κερασούντα ως απλός βαρκάρης, άκμαζε το Ελληνικό στοιχείο της πόλης. Ενώ δήμαρχος ήταν ένας επιφανής Έλληνας, ο καπετάν Γιώργης.
Στη συνέχεια, προέβη σε διωγμούς και σφαγές κατά των Ελλήνων και ηγήθηκε μιας παρακρατικής συμμορίας και ανέλαβε το έργο που του ανέθεσε ο Κεμάλ.
Συγκρότησε εκτεταμένα δίκτυα με πολλούς άντρες, οι οποίοι δρούσαν στα Ελληνικά χωριά στην περιοχή της Κερασούντας. Τρομοκρατούσαν τους κατοίκους, απειλώντας τους ότι αν δεν φύγουν οικειοθελώς θα δολοφονηθούν ή θα εκδιωχθούν και οι περιουσίες τους θα καταστραφούν. Όπως και έγινε τελικά.
Σε αρκετά αρχεία, ημερολογιακές διηγήσεις αλλά και διπλωματικά ντοκουμέντα διασώθηκαν περιγραφές για πληθυσμούς που σφαγιάστηκαν με κυνισμό, από την ομάδα του Τοπάλ Οσμάν.
Οι άντρες του έπαιρναν μωρά και τα εκσφεδόνιζαν σε βράχους για να σπάσουν τα κεφάλια τους. Ξεκοίλιαζαν έγκυες γυναίκες, έκλειναν γέροντες και γυναικόπαιδα σε εκκλησίες, τις οποίες στην συνέχεια πυρπολούσαν. Όταν δεν τους έκαιγαν ζωντανούς, τους πυροβολούσαν μαζικά.
Ο Τοπάλ Οσμάν χρημάτισε και δήμαρχος της Κερασούντας. Λέγεται ότι όποιον Έλληνα καλούσε στο δημαρχείο, δεν έβγαινε ζωντανός
Η πολιτική του Τοπάλ Οσμάν βασιζόταν στην καταστροφή των συμβόλων των Χριστιανικών πληθυσμών, που ήταν οι εκκλησίες και τα σχολεία. Ταυτόχρονα έκαιγε τα χωριά για να μην υπάρχει δυνατότητα να ξαναγυρίσουν.
Ο Τοπάλ Οσμάν, είναι επίσης γνωστός ως υπεύθυνος για τη δολοφονία του μέλους του αντικεμαλικών Μουσταφά Σούφι και των 14 φίλων του και γνωστός για τη σφαγή των Κούρδων στην περιοχή Koçgiri της Σεβάστειας το 1921.
Όταν εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης με την αιτιολογία ότι ήταν ο δράστης για τη σφαγή των Κούρδων στην περιοχή Koçgiri
Το 1923 ο Τοπάλ Οσμάν σκότωσε τον βουλευτή Τραπεζούντας Αλή Σιουκρού, ο οποίος θεωρούνταν προστάτης των Ελλήνων, δολοφονία η οποία ξεσήκωσε τρομερές πολιτικές αντιδράσεις.
Ο Κεμάλ δεν μπορούσε πλέον να τον προστατεύσει, και διέταξε την σύλληψή του, δεν τον χρειαζόταν πλέον άλλο και προτιμούσε να εξαφανισθούν μαζί του τα τεκμήρια των φρικαλέων πράξεών του. Ο Οσμάν προσπάθησε να κρυφτεί, συνελήφθη όμως και εκτελέστηκε.
Ο σφαγέας των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Κούρδων προδόθηκε από τους δικούς του ανθρώπους.....
Υ. Γ. «Ήταν σαν να περνούσε ο ίδιος ο θάνατος»
Ο σπουδαίος δημοσιογράφος, χρονογράφος και θεατρικός συγγραφέας Δημήτρης Ψαθάς, ο οποίος γεννήθηκε στην Τραπεζούντα του Πόντου το 1907, γράφει στην εφημερίδα τα Νέα της 11ης Σεπτεμβρίου 1972:
«Έλεγα να δώσω σ’ ένα σημειώμά μου μια κάποια σκιαγραφία και μια σύντομη, έστω, ιστόρηση των “κατορθωμάτων” του αιμοβόρου εκείνου θηρίου, που λεγόταν Τοπάλ Οσμάν. (…) Είναι αδύνατο να χωρέσουν σ’ ένα τόσο περιωρισμένο χώρο τ’ ανεξάντλητα εγκλήματά του, η αγριότητα και η ποικιλία των οποίων σε κάνει ν’ απορής για το πόση θηριωδία μπορεί ν’ αναπτύξη μια φύση εγκληματική, όταν τυφλώνεται, επί πλέον, από τον φανατισμό.
«Δεν έμεινε Πόντιος που ασχολήθηκε με τα δραματικά περιστατικά της εποχής, χωρίς ν’ αναφέρη με φρίκη την “δράση” του διαβόητου κουτσού δημάρχου της Κερασούντας.
(…) Δεν ήταν, βέβαια, ο μόνος φανατισμένος εγκληματίας – μιλώ για τους πιο διαβόητους- που επιδόθηκαν στο όργιο των σφαγών του ελληνικού πληθυσμού του Πόντου. Τούτος, όμως, ο Τοπάλ Οσμάν, σίγουρα στάθηκε ο κορυφαίος της κατηγορίας».
«Η δράση του εκτείνεται σε δυό περιόδους. Ανήκε πρώτα στο περίφημο Κομιτάτο των Νεοτούρκων, όπου απέδειξε τα πλούσια εγκληματικά προσόντα του. Μετά την συντριβή της Τουρκιάς και των συμμάχων της και την υπογραφή της Ανακωχής, εξαφανίστηκε απ’ την Κερασούντα, όπως εξαφανίστηκαν από τα πόστα τους όλοι οι εγκληματίες της σειράς του.
»Με την επανάσταση, όμως, του Κεμάλ – και με την ανοχή των Χριστιανών «μεγάλων μας συμμάχων» – Άγγλων, Γάλλων, Ιταλών – ξαναγύρισε στην Κερασούντα, ανασύνταξε την ορδή του κι έφτιαξε μια δύναμη από 800 – 1.000 τσέτες, επιλέγοντας τους ανθρώπους του ανάμεσα σ’ όλα τα καθάρματα και αποβράσματα, με ιδιαίτερη προτίμηση, τους άγριους Τουρκολαζούς».
Έτσι, ο Τοπάλ Οσμάν ξεκίνησε το αιμοσταγές του έργο, χωρίς να αισθανθεί την ανάγκη να λάβει οποιοδήποτε μέτρο προκάλυψης.
«Με την ορδή τούτη, βαρύτατα οπλισμένη, ξεκίνησε για την αιματηρή του περιοδεία, αφού πρώτα ρήμαξε τον Ελληνισμό της Κερασούντας, καλώντας μέρα – μεσημέρι επίλεκτους Ρωμιούς μέσα στο ίδιο το κτίριο της Δημαρχίας κι ενώ οι τσέτες τους σφάζαν ή τους έπνιγαν – και ακουόντουσαν οι γοερές κραυγές των θυμάτων – εκείνος κάπνιζε χαμογελαστός στην πόρτα…
»Όπου περνούσε ο Τοπάλ Οσμάν με την ορδή του, ήταν σαν να περνούσε ο ίδιος ο θάνατος. Ομαδικές σφαγές, εμπρησμοί, βιασμοί, διαρπαγές, απίστευτα βασανιστήρια, δίψα για αίμα, ρήμαγμα κάθε χριστιανικού χωριού ήταν τα έργα του, με τα οποία κατάκτησε την εκτίμηση του Κεμάλ.
»Κάποτε ξεμπάρκαρε και στην Τραπεζούντα. Ένας εφιάλτης απλώθηκε επάνω στην πόλη.
– Ήλθε ο Τοπάλ Οσμάν!
»Παιδί, τότε, θυμάμαι, το δέος που μας είχε πιάσει. Αλλά στην Τραπεζούντα το κλίμα ήταν διαφορετικό. Την άλλη μέρα κι όλας “η ύαινα της Κερασούντας” υποχρεώθηκε να ξαναμπαρκάρη.
»Τελικά, το ανθρώπινο εκείνο κτήνος είχε τόσο αποθρασυνθή, ώστε στράφηκε κει εναντίον ανθρώπων του ίδιου του Κεμάλ. Οπότε ο τελευταίος διεταξε την εξόντωσή του. Έτσι ο θηριώδης «κουτσός» είχε το τέλος που του άξιζε.