ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Πρξ. ιε΄ 35-41
35 Παῦλος δὲ καὶ Βαρνάβας διέτριβον ἐν Ἀντιοχείᾳ διδάσκοντες καὶ εὐαγγελιζόμενοι μετὰ καὶ ἑτέρων πολλῶν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου. 36 Μετὰ δέ τινας ἡμέρας εἶπε Παῦλος πρὸς Βαρνάβαν· ἐπιστρέψαντες δὴ ἐπισκεψώμεθα τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν κατὰ πᾶσαν πόλιν ἐν αἷς κατηγγείλαμεν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, πῶς ἔχουσι. 37 Βαρνάβας δὲ ἐβουλεύσατο συμπαραλαβεῖν τὸν Ἰωάννην τὸν ἐπικαλούμενον Μᾶρκον· 38 Παῦλος δὲ ἠξίου, τὸν ἀποστάντα ἀπ᾿ αὐτῶν ἀπὸ Παμφυλίας καὶ μὴ συνελθόντα αὐτοῖς εἰς τὸ ἔργον, μὴ συμπαραλαβεῖν τοῦτον. 39 ἐγένετο οὖν παροξυσμός, ὥστε ἀποχωρισθῆναι αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων, τόν τε Βαρνάβαν παραλαβόντα τὸν Μᾶρκον ἐκπλεῦσαι εἰς Κύπρον. 40 Παῦλος δὲ ἐπιλεξάμενος Σίλαν ἐξῆλθε, παραδοθεὶς τῇ χάριτι τοῦ Θεοῦ ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν, 41 διήρχετο δὲ τὴν Συρίαν καὶ Κιλικίαν ἐπιστηρίζων τὰς ἐκκλησίας.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ἰω. ι΄ 27-38
27 Τὰ πρόβατα τὰ ἐμὰ τῆς φωνῆς μου ἀκούει, κἀγὼ γινώσκω αὐτά, καὶ ἀκολουθοῦσί μοι, 28 κἀγὼ ζωὴν αἰώνιον δίδωμι αὐτοῖς, καὶ οὐ μὴ ἀπόλωνται εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ οὐχ ἁρπάσει τις αὐτὰ ἐκ τῆς χειρός μου. 29 ὁ πατήρ μου, ὃς δέδωκέ μοι, μείζων πάντων ἐστί, καὶ οὐδεὶς δύναται ἁρπάζειν ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ πατρός μου. 30 ἐγὼ καὶ ὁ πατὴρ ἕν ἐσμεν. 31 Ἐβάστασαν οὖν πάλιν λίθους οἱ Ἰουδαῖοι ἵνα λιθάσωσιν αὐτόν. 32 ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· πολλὰ καλὰ ἔργα ἔδειξα ὑμῖν ἐκ τοῦ πατρός μου· διὰ ποῖον αὐτῶν ἔργον λιθάζετέ με; 33 ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι λέγοντες· περὶ καλοῦ ἔργου οὐ λιθάζομέν σε, ἀλλὰ περὶ βλασφημίας, καὶ ὅτι σὺ ἄνθρωπος ὢν ποιεῖς σεαυτὸν Θεόν. 34 ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· οὐκ ἔστι γεγραμμένον ἐν τῷ νόμῳ ὑμῶν, ἐγὼ εἶπα, θεοί ἐστε; 35 εἰ ἐκείνους εἶπε θεούς, πρὸς οὓς ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐγένετο, καὶ οὐ δύναται λυθῆναι ἡ γραφή, 36 ὃν ὁ πατὴρ ἡγίασε καὶ ἀπέστειλεν εἰς τὸν κόσμον, ὑμεῖς λέγετε ὅτι βλασφημεῖς, ὅτι εἶπον, υἱὸς τοῦ Θεοῦ εἰμι; 37 εἰ οὐ ποιῶ τὰ ἔργα τοῦ πατρός μου, μὴ πιστεύετέ μοι· 38 εἰ δὲ ποιῶ, κἂν ἐμοὶ μὴ πιστεύητε, τοῖς ἔργοις πιστεύσατε, ἵνα γνῶτε καὶ πιστεύσητε ὅτι ἐν ἐμοὶ ὁ πατὴρ κἀγὼ ἐν αὐτῷ.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΜΗΤΡΟΣ
Στίς 28 Μαΐου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ἁγίου Νεομάρτυρος Μήτρου. Ὁ ἅγιος Μῆτρος καταγόταν ἀπό τήν Πελοπόννησο καί ἦταν γιός εὐσεβῶν γονέων. Ὅμως σέ ἡλικία ἕνδεκα χρόνων ἀπατήθηκε ἀπό τούς Τούρκους καί ἔγινε μωαμεθανός. Μεγαλώνοντας, ἐπειδή εἶχε ἱκανότητες, ἀξιώθηκε νά γίνη ἵππαρχος καί νά ἀποκτήση δύναμη καί πλούτη. Ὅταν ἦλθε σέ συναίσθηση καί κατάλαβε τό λάθος του, ἀφοῦ ἀρνήθηκε τήν θρησκεία τῶν Ἀγαρηνῶν, πῆγε στήν Τρίπολη καί πούλησε τήν περιουσία του, ἐξομολογήθηκε σέ πνευματικό καί μετανόησε. Ζῶντας γιά δέκα χρόνια εὐσεβῶς, πῆγε γιά κάποιο λόγο στόν Μυστρά, ὅπου ἀναγνωρίσθηκε ἀπό τούς Ἀγαρηνούς, οἱ ὁποῖοι τόν συνέλαβαν καί τόν ἔστειλαν στόν ἡγεμόνα τῆς Τρίπολης μέ τήν κατηγορία τοῦ ἐξωμότη. Ὁ μακάριος Μῆτρος μέ θάρρος ὁμολόγησε ὅτι εἶναι Χριστιανός καί ὅτι εἶναι ἕτοιμος νά μαρτυρήση γιά τόν Χριστό. Τότε οἱ Τοῦρκοι, προσπάθησαν νά τόν δελεάσουν μέ τιμές, ὅμως ὁ γενναῖος τοῦ Χριστοῦ στρατιώτης τίς ἀρνήθηκε καί μέ θάρρος τούς ἔλεγξε, γιά αὐτό ὁ ἡγεμόνας ἀποφάσισε νά τόν θανατώση. Ἔτσι, στίς 28 Μαΐου τοῦ 1794, τήν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς, οἱ Ἀγαρηνοί τόν ἀποκεφάλισαν καί εὐσεβεῖς Χριστιανοί ἐνταφίασαν τό ἱερό λείψανό του στόν ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Τριπόλεως.