τῶν Ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΝΤΙ ΥΠΟΔΟΧΗΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Ἐν ὄψει τῆς ἐπισκέψεως τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου στὸ Ἅγιον Ὄρος πολλοὶ Κελλιῶτες Πατέρες ἐπιθυμοῦμε νὰ ἐκφράσουμε τὴν διαμαρτυρία καὶ τὴν λύπη μας γιὰ ὅσα διαρκῶς καὶ ἀκαταπαύστως μέχρι σήμερα λέγει καὶ πράττει εἰς βάρος τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τῆς μόνης Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.
Δὲν θὰ ἀναφερθοῦμε σὲ ὅσα αἱρετίζοντα ἔχει διατυπώσει πρὶν ἀπὸ τὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου τῆς Κρήτης (2016), ποὺ εἶναι πάμπολλα καὶ ἔχουν καταγγελθῆ ἀπὸ ἐπιφανεῖς κληρικοὺς καὶ θεολόγους. Θὰ ὑπενθυμίσουμε σύντομα τὰ τῆς ψευδοσυνόδου καὶ τὰ μετὰ ἀπὸ αὐτήν. Λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν ἀντορθόδοξη αὐτὴ σύναξη, ποὺ δὲν ἐκπροσωποῦσε οὔτε τοὺς μισοὺς Ὀρθοδόξους, καὶ ἀπὸ πλευρᾶς ἀριθμοῦ ἐπισκόπων καὶ ἀπὸ πλευρᾶς πληθυσμοῦ τῶν πιστῶν, διαμαρτυρηθήκαμε μὲ κείμενο ποὺ εἶχε τριακόσιες (300) ὑπογραφὲς Ἁγιορειτῶν, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἕξι (6) Ἡγουμένων. Σύμφωνη ἦταν καὶ ἡ Ἱερὰ Κοινότης μὲ δικό της κείμενο κατὰ τῶν ἀποφάσεων τῆς «Συνόδου». Μετὰ τήν «Σύνοδο» πολλοὶ Πατέρες ὑποχώρησαν λόγῳ τῶν ἀπειλῶν καὶ πιέσεων τοῦ Φαναρίου, ἐνῶ ἄλλοι, καὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος, στὴν Ἑλλάδα καὶ σὲ ἄλλες Ὀρθόδοξες χῶρες, ὅπως καὶ πολλοὶ λαϊκοί, προχώρησαν στὸ ἱεροκανονκό τους δικαίωμα (31ος κανὼν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ 15ος κανών Πρωτοδευτέρας ἐπὶ Μ. Φωτίου) νὰ διακόψουν στὶς ἀκολουθίες τὴν μνημόνευση τῶν ἐπισκόπων ποὺ δέχθηκαν τὶς ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου, ἡ ὁποία ἐκκλησιοποίησε τὶς αἱρέσεις, δέχθηκε δηλαδὴ νὰ ὀνομάζονται οἱ αἱρέσεις ἐκκλησίες. Καὶ μόνον γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἡ σύναξη τοῦ Κολυμπαρίου ἔπαυσε νὰ εἶναι ἀληθινὴ Σύνοδος καὶ θεωρεῖται ψευδοσύνοδος, οἰκουμενιστικὴ καὶ κακόδοξη.
Μετὰ ἀπὸ τὸ φοβερὸ αὐτὸ πλῆγμα στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη, ποὺ κατεδάφισε τὴν Ὀρθόδοξη Δογματικὴ Παράδοση, καὶ ἀκύρωσε τοὺς ἐναντίον τῶν αἱρέσεων ἀγῶνες, τὶς διδασκαλίες καὶ τὶς ἀποφάσεις τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἡ παπικῆς προελεύσεως πρωτειομανία καὶ ἀλαζονεία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου προκάλεσε τὸ δεύτερο μετὰ τὴν αἵρεση, ἀλλὰ χειρότερο καὶ μεγαλύτερο, πλῆγμα, ἐπεμβαίνοντας στὴν Οὐκρανία σὲ ξένη δικαιοδοσία, μὲ συνέπεια, ἀντὶ νὰ βοηθήσει στὴν διόρθωση τοῦ τοπικοῦ σχίσματος, τὸ διηύρυνε καὶ τὸ ἐπεξέτεινε στὸ σύνολο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Στὴν δικαιολογημένη ἀντίδραση τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, στὴν δικαιοδοσία τῆς ὁποίας εἰσέβαλε, ἐμπίπτοντας στὸ κανονικὸ παράπτωμα τῆς εἰσπήδησης στὸν χῶρο ἄλλης τοπικῆς αὐτοκέφαλης ἐκκλησίας, ἀπήντησε, καταργώντας τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ εὐταξία, ὅτι ὡς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἔχει δικαίωμα καὶ καθῆκον νὰ ἐπεμβαίνει παντοῦ, διαστρέφοντας τό «πρωτεῖο τιμῆς» σέ «πρωτεῖο ἐξουσίας», κατὰ τὸ αἱρετικὸ παπικὸ πρότυπο. Ἡ ἱερατικὴ καὶ ποιμαντικὴ ἀξιοπιστία τοῦ πατριάρχου ἐξανεμίσθηκε, πολὺ περισσότερο ὁ συντονιστικός του ρόλος στὶς σχέσεις τῶν τοπικῶν αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν, ὅταν ἐρωτηθεὶς γιὰ τὸ πῶς ἀντιμετωπίζει τὴν ἐκ μέρους τῆς Μόσχας διακοπὴ μνημόνευσης τοῦ ὀνόματός του στὶς ἀκολουθίες ἀπήντησε μὲ τὸ ἀπρόσμενο, ἀγοραῖο καὶ καθόλου ἀγαπητικὸ καὶ εἰρηνικό, ποὺ ἐξέπληξε τοὺς πάντες, «Σκασίλα μου, ἂν δὲν μὲ μνημονεύουν οἱ Ρῶσοι».
Τὸ ἀξιοσημείωτο καὶ προσβλητικὸ γιὰ τὴν ἀνεξαρτησία καὶ θεϊκὴ αὐτοτέλεια τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τὸ ὅτι καὶ στὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου καὶ στὸ ψευδοαυτοκέφαλο τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας ἀναμείχθηκε ἡ Ἀμερική, συνεργαζόμενη μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη. Τελικὰ διερωτᾶται κανεὶς ἂν ἔπαυσε ὁ Πατριάρχης νὰ ἐνεργεῖ ὡς ἐκκλησιαστικὸς ποιμένας ἢ ἔχει μεταβληθῆ σὲ συνεργάτη διπλωματικῶν καὶ πολιτικῶν διεργασιῶν τῶν ἀρχόντων τοῦ κόσμου.
Προστέθηκε τώρα στὶς διαιρετικές, ἀντισυνοδικὲς ἐνέργειες τοῦ Φαναρίου, χωρὶς πανορθόδοξη συνεννόηση καὶ προετοιμασία, ἡ εὐχαριστιακὴ κοινωνία μὲ τοὺς σχισμαστικοὺς ψευδομακεδόνες τῶν Σκοπίων, μὲ εἰσβολὴ καὶ εἰσπήδηση πάλιν στὸ ἔδαφος τῆς αὐτοκέφαλης ἐκκλησίας τῆς Σερβίας.
Στενοχωρούμαστε πραγματικὰ γιὰ τά «ἐπιτεύγματα» καὶ «κατορθώματα», τοῦ ἐπισκόπου μας, τὸν ὁποῖον οἱ κοσμικοὶ ἄρχοντες κολακεύουν καὶ ἐγκωμιάζουν, διότι ἐξυπηρετεῖ τὰ σχέδια τους. Πρόσφατο «ἐπίτευγμα» ἡ ἐνυπόγραφη δήλωσή του μὲ ἐκπροσώπους αἱρετικῶν ψευδοεκκλησιῶν, περὶ τοῦ ὅτι θὰ ἐπιδιωχθῆ τὸ 2025, μὲ ἀφορμὴ τὴν συμπλήρωση 1700 ἐτῶν ἀπὸ τὴν Α´ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (325), νὰ ὁρισθεῖ κοινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα, οὐσιαστικῶς μὲ καταστρατήγηση καὶ παράβαση τῶν ἀποφάσεων τῆς Νικαίας. Ἀφοῦ δὲν σέβεται τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, θὰ σεβαστεῖ τὸ Ἅγιον Ὄρος, καὶ τὶς εὐαισθησίες τῶν ἀσκουμένων καὶ διαμαρτυρομένων; Ἤδη ἔχει ἀποφασισθῆ ἡ ἐνίσχυση τῆς ἀστυνόμευσης καὶ παρακολούθησης τῶν Ἁγιορειτῶν, κατὰ τὴν συνάντηση τοῦ Πρωθυπουργοῦ μὲ τὸν Πατριάρχη, μετὰ τὴν ὁποία ξεκίνησε ἡ λειτουργία τῆς «Διεύθυνσης Ἀστυνόμευσης τοῦ Ἁγίου Ὄρους», ἕνας ἀπὸ τοὺς στόχους τῆς ὁποίας ἐκτιμοῦμε ὅτι θὰ εἶναι ἡ ἐκδίωξη τῶν διαμαρτυρομένων καὶ ἀνθισταμένων Μοναχῶν.
Ἐπειδή, λοιπόν, παρακολουθοῦμε μὲ μεγάλο προβληματισμὸ καὶ ὀδυνηρὴ ἀνησυχία τὰ εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας λεγόμενα καὶ πραττόμενα τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ἐμεῖς, ὡς Κελλιῶτες Μοναχοὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, θεωροῦμε ἀπαράδεκτη τὴν ἐπίσκεψή του στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας, στὴν Κιβωτὸ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως καὶ κάθε ἱεροπραξία μαζί του, καὶ παρακαλοῦμε τὴν Ἱερὰ Κοινότητα νὰ τοῦ διαβιβάσει τὴν ἀντίθεση αὐτὴ καὶ διαμαρτυρία μας καὶ νὰ πράξει καὶ ἐκείνη τὰ δέοντα. Προσευχόμαστε στὸν Κύριό μας, Ἰησοῦ Χριστό, καὶ στὴν Ἔφορο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, Ὑπεραγία Θεοτόκο, νὰ ἐπέμβουν σωτηρίως, ὥστε νὰ σταματήσει ἡ καταστροφικὴ ὑποστήριξη ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν σχισμάτων, γιὰ νὰ λάμψει καὶ πάλιν ἡ Ὀρθοδοξία, Ἀμήν.
Ἁγιορεῖτες Πατέρες