Πολλοί διαβάζοντας αυτόν τον τίτλο ίσως ανακαλούν στη μνήμη τους το όνομα κάποιου από εκείνους που κατά καιρούς προσπάθησαν ή προσπαθούν να εξαφανίσουν την κληρονομιά του Χριστού στους αιώνες, την Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Όμως, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν είναι ο κυνηγός του Θεού! Γιατί; Επειδή Εκείνος, σαν Παντοδύναμος κυβερνήτης του σύμπαντος, ποτέ δε θα τρέξει σαν κυνηγημένο θήραμα, για να αποφύγει τα βέλη κάποιου μανιώδη διώκτη Του! Είναι ουτοπικό να νομίζει κάποιος ότι θα καταφέρει έστω και ένα μικρό πλήγμα στον Κύριο της δόξης!
Αν, όμως, δεν είναι κυνηγός του Θεού κάποιος Νέρωνας ή Στάλιν, τότε ποιος είναι; Την καλύτερη απάντηση στο ερώτημα αυτό την δίνει ο καθένας για τον εαυτό του… γιατί σε όλους μας ο Θεός επιτρέπει να τον κυνηγήσουμε, όχι όμως για να τον “κατασπαράξουμε”, αλλά για να χορτάσουμε με την Χάρη Του την πεινασμένη για λύτρωση ύπαρξή μας.
Για τον κυνηγό του Θεού η χαρά της κοινωνίας με τον Θεό είναι η ανώτερη μορφή ηδονής, το ωραιότερο πράγμα που μπορεί να γευτεί ήδη από αυτό τον πρόσκαιρο κόσμο. Και η αιώνια κατοχύρωση αυτής της ηδονής γίνεται το μοναδικό μέλημα της ζωής του. Έτσι, τον βλέπουμε να βγαίνει από τον εαυτό του και να δίνεται ολοκληρωτικά σε Εκείνον. Οι πράξεις του σώματος, οι σκέψεις του νου και οι χτύποι της καρδιάς του συσπειρώνονται και προσανατολίζονται αποκλειστικά και μόνο στην πορεία που οδηγεί στην αιώνια ζωή.
Όποιος αναζητά τον Θεό έχει αποφασίσει αμετάκλητα να αφιερώσει κάθε σπιθαμή της ύπαρξής του στον Κύριο. Του αρκεί να αρέσει μόνο σε Αυτόν, ακόμα κι αν έτσι θα έρθει σε ρήξη με το ανθρώπινο κατεστημένο και τα ανθρωπίνως αποδεκτά. Γνωρίζει ότι στο κυνήγι του Θεού δε χωρούν συμβιβασμοί με τον κόσμο. Γι’ αυτό και απωθεί από την καθημερινότητά του κάθε τι φθαρτό και γήινο που θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στο να διατηρηθεί συντονισμένος από σε συχνότητα θεϊκή. Η άποψη των άλλων για το πώς θα περάσει ωραία στη ζωή του δεν τον αγγίζει. Τα μόνα που έχουν θέση στον δικό του κόσμο είναι τα καλά και συμφέροντα για την ψυχή του.
Εκείνος που στοχεύει στην Ουράνια Βασιλεία γνωρίζει καλά ότι ο πνευματικός αγώνας δεν είναι μια υπόθεση ρουτίνας, αλλά ένας διαρκής στίβος με αμέτρητα εμπόδια. Και το πιο δύσκολο από αυτά, εκείνο που συνεχώς προβάλλει μπροστά στον αγωνιστή του Χριστού, δεν είναι άλλο από τον ίδιο του τον εαυτό. Το πιο δύσκολο πράγμα στο κυνήγι του Θεού δεν είναι να πιστέψεις ότι η ζωή με τον Χριστό είναι η ωραιότερη ηδονή, ούτε να αποτοξινωθείς από τα θέλω του κόσμου. Αυτό που καλείται να πετύχει ο κυνηγός αυτός δεν είναι άλλο παρά η υπέρβαση του κακού του εαυτού. Γιατί το κυνήγι του Θεού δεν είναι ένας εκτός έδρας αγώνας, αλλά μια πάλη εσωτερική στην αρένα της καρδιάς μας. Είναι ο καθένας μας απέναντι στα πάθη και τις αδυναμίες του.
Η αναμέτρηση αυτή κρατά μια ζωή. Ίσως κάποιες μάχες χαθούν, ίσως αιφνιδιαστούμε από την ισχυρότατη ροπή που έχει ο παλαιός μας εαυτός στην αμαρτία. Μα ποτέ μην απελπιστούμε! Ο αθλοθέτης Χριστός έχει φυλάξει για όλους ένα στεφάνι! Θέλει να χρίσει και μας νικητές! Ας δώσουμε στον Κύριο αυτή την χαρά! Ας δώσουμε στον εαυτό μας τη θέση που του αξίζει! Ας γίνει ο καθένας μας ένας κυνηγός του Θεού, ένας Άγιος!
Η. Κ.
φοιτητής Νομικής