Ὅταν σὲ βλέπω στὸν Σταυρὸ ἐπάνω, καρφωμένον,
γυμνόν, μὰ καὶ αἱμόφυρτον καὶ ὅλον πληγιασμένον
Αἰσθάνομαι ὅτι ἐγὼ σὲ κάρφωσα, Χριστέ μου·
ναί, μὲ τὶς ἁμαρτίες μου, φιλάνθρωπε Θεέ μου.
Πώς κάθε ἁμαρτία μου εἶναι καὶ μία πληγή Σου,
ὅπου τὴν ἔκαμα ἐγὼ στὸ Πάντιμο κορμί Σου.
Συγχώρησέ μου, Κύριε, τὴν τόση ἀχαριστία,
πού δείχνω καθημερινῶς στὴν ἄκρα Σου εὐσπλαχνία.
Καὶ δῶσε μου μετάνοια, μετὰ πικρῶν δακρύων,
γιὰ νὰ ἀξιωθῶ κι ἐγὼ τῆς δόξης τῶν Ἁγίων.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Κύριε, οἱ πτώσεις μου εἶναι ἀμέτρητες. Εὐδόκησε ἡ τελευταία νὰ εἶναι στὰ πόδια τοῦ Σταυροῦ Σου.