Ελευθέριος Ανδρώνης
Μόνο το Χριστός Ανέστη πρέπει να υπάρχει στα χείλη του χριστιανού μετά το Πάσχα και για 40 μέρες, ως ομολογία και ως σύνθημα νίκης!
Ο πνευματικός στίβος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής έφτασε στον θριαμβευτικό τερματισμό του και όλοι μαζί οι αθλητές της Πίστης – με όσο ζήλο και αν έτρεξε ο καθένας – γιορτάζουν με ευφροσύνη ένα ακόμη «Πάσχα ιερό, Πάσχα καινό, Πάσχα Άγιο, Πάσχα μυστικό και πανσεβάσμιο».
Οι Χριστιανοί έχουν κάθε λόγο να γιορτάζουν, άλλα οφείλουν και να επαγρυπνούν. Κάθε αθλητής, μετά από έναν μεγάλο μαραθώνιο ξεκουράζεται, τρέφεται, αναλαμβάνει δυνάμεις, άλλα συμπεριφέρεται συνετά έχοντας στο νου τις απαιτήσεις του επόμενου αγώνα.
Τα γλέντια, οι χοροί και οι γαστριμαργικές απολαύσεις δεν θα πρέπει να μας παρασύρουν μακριά από το νόημα της εορτής, δεν θα πρέπει να επισκιάσουν το σύνθημα της νίκης! Χριστός Ανέστη – Αληθώς Ανέστη! Όχι να το πούμε το βράδυ της Ανάστασης και ανήμερα του Πάσχα και να το ξεχάσουμε μετά! Για σαράντα ημέρες ο χριστιανός οφείλει να χαιρετά εγκαρδίως μόνο με Χριστός Ανέστη. Ούτε καλημέρα, ούτε καλησπέρα, ούτε καληνύχτα!
Το Χριστός Ανέστη δεν είναι ευχή, είναι γεγονός, μαρτυρία και κατάθεση πίστης! Άσε να λένε όσοι παθαίνουν… αναφυλαξία με την Ανάσταση του Χριστού, το… «χρόνια πολλά». Τι πάει να πει «χρόνια πολλά»; Η αφεντομουτσουνάρα σου γιορτάζει ή η δική μου; Ευχόμαστε «χρόνια πολλά», βγάζοντας τον Αναστημένο Χριστό από τη μέση, προσμένοντας να ζήσουμε την ασύδοτη «ζωάρα» μας, με αχαριστία μέχρι τα βαθιά γεράματα;
Και αν δεν πιστεύεις στην Ανάσταση του Χριστού τότε τι μου θες γλέντια; Τι μου θες χαρές και πανηγύρια και τραπεζώματα με όλου του κόσμου τα αγαθά; Τι μου θες επιδόματα και άδειες και δώρα; Τι γιορτάζεις ακριβώς; Ξεδιαλέγεις αυτά που σε συμφέρουν; Ακολουθείς από πίσω ό,τι ευχαριστεί την πάρτη σου, και μόλις ακούσεις το Χριστός Ανέστη, παίρνεις ύφος ξινισμένης πεθεράς;
Η απάντηση στο νερόβραστο «χρόνια πολλά» είναι μόνο μία: Χριστός Ανέστη. Είτε αρέσει σε αυτόν που το ακούει, είτε δεν του αρέσει.
Το Χριστός Ανέστη και το Αληθώς Ανέστη, είναι ο πιο σύντομος, ο πιο περιεκτικός και ο πιο χαρμόσυνος διάλογος μεταξύ χριστιανών. Με δυο λέξεις μόνο, κάνεις μια ολόκληρη ομολογία, μια παραδοχή που εσωκλείει όλο το πλήθος των σωτήριων αληθειών που πηγάζουν από την Ορθόδοξη πίστη μας.
Ειδικά στην διεστραμμένη εποχή μας που μαστίζεται από την πανούκλα της κορεκτίλας, οφείλουμε να προβάλλουμε ακόμα πιο ένθερμα το Χριστός Ανέστη. Ομολογείς Αναστημένο Χριστό σήμερα στο λεωφορείο; Στο γραφείο; Στο σχολείο; Στο γήπεδο; Στην καφετέρια; Στην επίσκεψη; Εξωγήινος είσαι! Ε, τόσο το καλύτερο! Οι χριστιανοί πάντοτε ήταν «εξωγήινοι». Ξεχωρίζουν και αλατίζουν αυτή την άνοστη ζωή. Η αγνή «τρέλα» τους δεν ήταν ποτέ «εκ του κόσμου τούτου».
Γεμάτη η ζωή μας από ευκαιρίες για μικρές ομολογίες, μικρούς πνευματικούς «μισθούς» που μαζεύονται στην ουράνια «τράπεζα». Κάνεις τον σταυρό σου έξω από μια εκκλησία, λες μια χριστιανική κουβέντα, κάνεις παρατήρηση σε κάποιον που βλασφημάει τα θεία, χαιρετάς με το Χριστός Ανέστη! Πόσο δύσκολα είναι αυτά;
Λες δυο λέξεις και όμως θεολογείς, κηρύττεις τη θεότητα του Κυρίου που εκουσίως ανέστησε το νεκρωθέν σώμα του. Λες αυτές τις ίδιες δυο λέξεις που ζυγίζουν αιώνες ιστορίας. Που ακούστηκαν με ανέκφραστη χαρά σε κατακόμβες, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε πεδία μαχών, σε ερήμους και σε σπήλαια, σε διωγμούς και σε δυστυχίες, άλλα και σε ένδοξες στιγμές της χριστιανοσύνης.
Για σαράντα ημέρες, μέχρι την παραμονή της Αναλήψεως, ας τιμήσουμε το Χριστός Ανέστη όπως του πρέπει. Γέμισε η ζωή μας από κούφια συνθήματα, από τσιτάτα και κοινότυπες ευχές. Και δεν θα φροντίσουμε να κρατήσουμε ζωντανό στην καθημερινότητα μας το απόλυτο σύνθημα νίκης, το υπέρτατο σάλπισμα θριάμβου ενάντια στο κράτος του θανάτου;
Λοιπόν, Χριστός Ανέστη!
Μόνο το Χριστός Ανέστη πρέπει να υπάρχει στα χείλη του χριστιανού μετά το Πάσχα και για 40 μέρες, ως ομολογία και ως σύνθημα νίκης!
Ο πνευματικός στίβος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής έφτασε στον θριαμβευτικό τερματισμό του και όλοι μαζί οι αθλητές της Πίστης – με όσο ζήλο και αν έτρεξε ο καθένας – γιορτάζουν με ευφροσύνη ένα ακόμη «Πάσχα ιερό, Πάσχα καινό, Πάσχα Άγιο, Πάσχα μυστικό και πανσεβάσμιο».
Οι Χριστιανοί έχουν κάθε λόγο να γιορτάζουν, άλλα οφείλουν και να επαγρυπνούν. Κάθε αθλητής, μετά από έναν μεγάλο μαραθώνιο ξεκουράζεται, τρέφεται, αναλαμβάνει δυνάμεις, άλλα συμπεριφέρεται συνετά έχοντας στο νου τις απαιτήσεις του επόμενου αγώνα.
Τα γλέντια, οι χοροί και οι γαστριμαργικές απολαύσεις δεν θα πρέπει να μας παρασύρουν μακριά από το νόημα της εορτής, δεν θα πρέπει να επισκιάσουν το σύνθημα της νίκης! Χριστός Ανέστη – Αληθώς Ανέστη! Όχι να το πούμε το βράδυ της Ανάστασης και ανήμερα του Πάσχα και να το ξεχάσουμε μετά! Για σαράντα ημέρες ο χριστιανός οφείλει να χαιρετά εγκαρδίως μόνο με Χριστός Ανέστη. Ούτε καλημέρα, ούτε καλησπέρα, ούτε καληνύχτα!
Το Χριστός Ανέστη δεν είναι ευχή, είναι γεγονός, μαρτυρία και κατάθεση πίστης! Άσε να λένε όσοι παθαίνουν… αναφυλαξία με την Ανάσταση του Χριστού, το… «χρόνια πολλά». Τι πάει να πει «χρόνια πολλά»; Η αφεντομουτσουνάρα σου γιορτάζει ή η δική μου; Ευχόμαστε «χρόνια πολλά», βγάζοντας τον Αναστημένο Χριστό από τη μέση, προσμένοντας να ζήσουμε την ασύδοτη «ζωάρα» μας, με αχαριστία μέχρι τα βαθιά γεράματα;
Και αν δεν πιστεύεις στην Ανάσταση του Χριστού τότε τι μου θες γλέντια; Τι μου θες χαρές και πανηγύρια και τραπεζώματα με όλου του κόσμου τα αγαθά; Τι μου θες επιδόματα και άδειες και δώρα; Τι γιορτάζεις ακριβώς; Ξεδιαλέγεις αυτά που σε συμφέρουν; Ακολουθείς από πίσω ό,τι ευχαριστεί την πάρτη σου, και μόλις ακούσεις το Χριστός Ανέστη, παίρνεις ύφος ξινισμένης πεθεράς;
Η απάντηση στο νερόβραστο «χρόνια πολλά» είναι μόνο μία: Χριστός Ανέστη. Είτε αρέσει σε αυτόν που το ακούει, είτε δεν του αρέσει.
Το Χριστός Ανέστη και το Αληθώς Ανέστη, είναι ο πιο σύντομος, ο πιο περιεκτικός και ο πιο χαρμόσυνος διάλογος μεταξύ χριστιανών. Με δυο λέξεις μόνο, κάνεις μια ολόκληρη ομολογία, μια παραδοχή που εσωκλείει όλο το πλήθος των σωτήριων αληθειών που πηγάζουν από την Ορθόδοξη πίστη μας.
Ειδικά στην διεστραμμένη εποχή μας που μαστίζεται από την πανούκλα της κορεκτίλας, οφείλουμε να προβάλλουμε ακόμα πιο ένθερμα το Χριστός Ανέστη. Ομολογείς Αναστημένο Χριστό σήμερα στο λεωφορείο; Στο γραφείο; Στο σχολείο; Στο γήπεδο; Στην καφετέρια; Στην επίσκεψη; Εξωγήινος είσαι! Ε, τόσο το καλύτερο! Οι χριστιανοί πάντοτε ήταν «εξωγήινοι». Ξεχωρίζουν και αλατίζουν αυτή την άνοστη ζωή. Η αγνή «τρέλα» τους δεν ήταν ποτέ «εκ του κόσμου τούτου».
Γεμάτη η ζωή μας από ευκαιρίες για μικρές ομολογίες, μικρούς πνευματικούς «μισθούς» που μαζεύονται στην ουράνια «τράπεζα». Κάνεις τον σταυρό σου έξω από μια εκκλησία, λες μια χριστιανική κουβέντα, κάνεις παρατήρηση σε κάποιον που βλασφημάει τα θεία, χαιρετάς με το Χριστός Ανέστη! Πόσο δύσκολα είναι αυτά;
Λες δυο λέξεις και όμως θεολογείς, κηρύττεις τη θεότητα του Κυρίου που εκουσίως ανέστησε το νεκρωθέν σώμα του. Λες αυτές τις ίδιες δυο λέξεις που ζυγίζουν αιώνες ιστορίας. Που ακούστηκαν με ανέκφραστη χαρά σε κατακόμβες, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε πεδία μαχών, σε ερήμους και σε σπήλαια, σε διωγμούς και σε δυστυχίες, άλλα και σε ένδοξες στιγμές της χριστιανοσύνης.
Για σαράντα ημέρες, μέχρι την παραμονή της Αναλήψεως, ας τιμήσουμε το Χριστός Ανέστη όπως του πρέπει. Γέμισε η ζωή μας από κούφια συνθήματα, από τσιτάτα και κοινότυπες ευχές. Και δεν θα φροντίσουμε να κρατήσουμε ζωντανό στην καθημερινότητα μας το απόλυτο σύνθημα νίκης, το υπέρτατο σάλπισμα θριάμβου ενάντια στο κράτος του θανάτου;
Λοιπόν, Χριστός Ανέστη!
Πηγή: https://synaxipalaiochoriou.blogspot.com/2016/11/blog-post_25.html