Απαντήσεις σε ένα podcast του δημοσιογράφου Άρη Δημοκίδη γεμάτo τυφλή ιδεοληψία, εμπαθείς ειρωνείες, και απελπισμένες προσπάθειες αποδόμησης του Αγίου.
Podcast του Άρη Δημοκίδη: Σε μια χρονική στιγμή που η λύσσα κατά του Αγίου Παϊσίου βρίσκεται στο αποκορύφωμα της λόγω της εκκωφαντικής επιτυχίας της σειράς στο Mega και της ευρείας αποδοχής από το κοινό, σαν φελλοί ξεπετάγονται από τα όμβρια ύδατα της «ενημέρωσης» οι – κατ’ επάγγελμα – ιδεοληπτικοί αντιχριστιανοί.
Από ένα τέτοιο τοπίο δεν θα μπορούσε να λείψει και ο Άρης Δημοκίδης, δημοσιογράφος της «Lifo» (και πρώην διευθυντής της ιστοσελίδας Lifo) που χαρακτηρίζεται από τις εμμονικές και ρατσιστικές του θέσεις κατά των χριστιανών και της πίστης τους.
Το περασμένο Σάββατο, ο φωστήρας της δημοσιογραφίας Δημοκίδης, ανάρτησε σε podcast μια εκπομπή μίας περίπου ώρας, με τον «ψαρωτικό» τίτλο: «Η σκληρή αλήθεια για τον Άγιο Παΐσιο». Ακούγοντας την (ομολογώ πως ήταν πραγματικό μαρτύριο το να ακούς τόσες συμπυκνωμένες βλακείες για 54 λεπτά), καταλαβαίνεις πως ο πραγματικός τίτλος της εκπομπής θα άρμοζε να είναι: «Η σκληρή αλήθεια για την αντιχριστιανική ψύχωση του Άρη Δημοκίδη».
Μια εκπομπή γεμάτη τυφλή ιδεοληψία, εμπαθείς ειρωνείες, απελπισμένες προσπάθειες αποδόμησης του Αγίου, τεχνητές εντυπώσεις, φτηνιάρικα τεχνάσματα για να κολλήσει «ρετσινιές». Επιπλέον, προβάλλονται «θεολογικές» προσεγγίσεις που βαράνε στον «γάμο του καραγκιόζη», ακόμα και παραθέσεις ψευδών στοιχείων. Ένα podcast πραγματικός οχετός, με μια κατ’ επίφασιν «ουδετερότητα» που δεν έπειθε ούτε μαθητή πρώτης δημοτικού.
Είναι πρακτικά αδύνατο να απαντηθούν σε ένα άρθρο, τόσες πολλές κακοήθειες, ωστόσο θα επικεντρωθούμε στις βασικότερες.
Η «θαυματολογία» και το… «κάστανο»
Ο κ. Δημοκίδης μίλησε για την «θαυματολογία» που συνοδεύει το όνομα του Αγίου, και είπε πως οι μαρτυρίες θαυμάτων βασίζονται σε διάφορα «άκουσα» και «μου είπαν».
Λάθος. Εκατοντάδες, για να μην πούμε χιλιάδες γραπτές και προφορικές μαρτυρίες αναφέρονται σε ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ εμπειρίες συγκλονιστικών θαυμάτων του Αγίου. Ο Δημοκίδης δεν μπήκε στον κόπο να διαβάσει ούτε μία από αυτές. Δεν μιλάμε για «άκουσα» και «μου είπαν», άλλα για προσωπικά βιώματα. Και για πλήθος (και) ΕΠΩΝΥΜΩΝ αναφορών. Θαυματουργικές ιάσεις καρκίνων και άλλων σοβαρών ασθενειών. Μαρτυρίες για εκπληκτικές εκδηλώσεις προορατικού και διορατικού χαρίσματος. Πλήθος θαυμάτων που αψηφούσαν τους νόμους της φύσης, έγιναν κατάθεση ψυχής από απλούς λαϊκούς ανθρώπους, μέχρι γιατρούς, φυσικούς και άλλους επιστήμονες. Το να τα σβήνεις μονοκοντυλιά όλες αυτές τις μαρτυρίες επειδή είσαι ιδεοληπτικός, δεν σε κάνει δημοσιογράφο, άλλα φανατισμένο οπαδό ενός προσωπικού «δόγματος».
Αν όντως κάποιοι χώροι (επαγγελματικοί, ιδεολογικοί κ.α.) που κινούνται εκτός Εκκλησίας εκμεταλλεύονται εμπορικά τα θαύματα του Αγίου (αδιαμφισβήτητο γεγονός), τι να πούμε για όσα εκμεταλλεύεται η Lifo για να πουλήσει; Τι να πούμε για το εμπόριο του πανσεξουαλισμού και της σεξουαλικής αποχαύνωσης με μπουλούκια από – αισχίστου είδους – άρθρα που θεοποιούν τη γενετήσια πράξη άλλα και όλων των ειδών τις διαστροφές;
Σε άλλο σημείο ο Δημοκίδης μιλά ειρωνικά για την τιμή στο «κάστανο» και την «παντόφλα» του Αγίου. Το κάστανο είχε δοθεί μαζί με άλλα αντικείμενα ως ευλογία σε ομάδα φοιτητών από τον Άγιο Παΐσιο τον Οκτώβριο του 1990. Το κάστανο εμφανίστηκε σε ενορία σαν ΕΝΘΥΜΙΟ σχετικό με τον Άγιο, όχι σαν «ιερό αντικείμενο» που θαυματουργεί. Ένα συμβολικό δωράκι του Αγίου ήταν. Ένα σανδάλι ή οποιοδήποτε αντικείμενο ενός Αγίου, δεν προσκυνείται αυτό καθαυτό. Δεν λατρεύουν το… δέρμα μιας ζώνης ή το μαλλί ενός σκούφου ή το μέταλλο ενός σκελετού γυαλιών. Ασπάζονται τα αντικείμενα, όπως ασπάζεται κάποιος τη φωτογραφία ενός αγαπημένου του προσώπου. Ούτε θαυματουργούν ποτέ τα ίδια αντικείμενα, άλλα η χάρη του Αγίου που τα συνοδεύει.
Ασύστολα ψεύδη και φθηνές υπόνοιες
Αλλού ο Δημοκίδης παραθέτει την γνώμη του Δημήτρη Αλικάκου (αλίμονο… κύλησε ο τέντζερης…) που είπε πως ο Παΐσιος πέθανε με επώδυνο τρόπο και αρνούνταν να πάρει φάρμακα. Ανήθικη και αθεολόγητη δημιουργία εντυπώσεων το πρώτο, τερατώδες ψέμα το δεύτερο.
Ο Άγιος Παΐσιος το 1956 έκανε θεραπεία για φυματίωση. Το 1966 χειρουργήθηκε για βρογχεκτασία, με νοσηλεία 4 μηνών. Το 1987 έκανε εγχείρηση βουβωνοκήλης. Το 1994 έκανε ακτινοθεραπεία και στη συνέχεια του αφαιρέθηκε ο όγκος του παχέος εντέρου, όπου και διαπιστώθηκαν μεταστάσεις σε πνεύμονες και συκώτι, για τις οποίες υποβλήθηκε σε χημειοθεραπεία. Ήταν σε συνεννόηση με τους γιατρούς του και ακολούθησε πιστά την ιατρική οδό μέχρι που τον εγκατέλειψαν εντελώς οι δυνάμεις του, και ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ σταμάτησε να παλεύει με τον καρκίνο. Οπότε το «αρνήθηκε να πάρει φάρμακα» είναι ψέμα και συκοφαντία.
Το «πέθανε με επώδυνο τρόπο» γιατί μας το αναφέρει ο κ. Δημοκίδης, μεταφέροντας τα λόγια του κ. Αλικάκου; Για να δημιουργήσει άθλιες εντυπώσεις; Πρώτος ο Αρχηγός της Ορθόδοξης πίστεως, ο Χριστός, δεν πέθανε με επώδυνο τρόπο; Οι Άγιοι Απόστολοι δεν μαρτύρησαν; Εκατοντάδες χιλιάδες γνωστοί και άγνωστοι μάρτυρες επί Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ή επί Τουρκοκρατίας δεν πέθαναν με φρικτά μαρτύρια; Ποιος είπε του κ. Δημοκίδη πως η πίστη στον Χριστό εξασφαλίζει οπωσδήποτε ειρηνικό θάνατο; Δεν μπήκε στο κόπο να μάθει πως το (ψυχολογικής ή σωματικής φύσεως) μαρτύριο είναι ευλογημένο παράσημο για την ψυχή ενός χριστιανού; Έχει διαβάσει έστω πέντε φράσεις από τους λόγους του Χριστού;
Ο Άγιος Παΐσιος δεν ήταν ένας αγράμματος και αστοιχείωτος άνθρωπος, όπως τον εμφανίζει ο κ. Δημοκίδης. Ήξερε γραφή και ανάγνωση, ήταν εξαιρετικά οξύνους, έγραψε δικά του βιβλία, και έγραψε και επιστολές. Είχε ζηλευτή λαϊκή σοφία και την ακαταμάχητη διαύγεια ενός ανθρώπου φωτισμένου από το Άγιο Πνεύμα. Και οι Απόστολοι ταπεινοί ψαράδες ήταν, άλλα «κατέκτησαν» τον κόσμο με τον Θείο λόγο και με το Ευαγγέλιο.
Για τον Άγιο δεν έγραψαν «άλλοι βιβλία γι’ αυτόν σαν δικά του». Αυτό είναι επίσης ψεύδος. Το αν διάφοροι επιτήδειοι εκμεταλλεύτηκαν το όνομα του για να πουλήσουν βιβλία, είναι εντελώς άλλο θέμα. Και δεν αφορά την αξιοπιστία του Αγίου και πολλών σοβαρών βιβλίων που καταθέτουν αξιόπιστες μαρτυρίες για την ευλογημένη δράση του.
Ο κ. Δημοκίδης σε άλλο σημείο της εκπομπής, για λόγους καθαρής προπαγάνδας «ανακατεύει» το όνομα του Παΐσιου με διάφορα «χρυσαυγίτικα sites», που τον οικειοποιούνται κατά καιρούς. Μήπως πρέπει να θυμίσουμε στον Δημοκίδη πόσες ιδεολογικές ομάδες εκμεταλλεύονται ιστορικά πρόσωπα που είναι άσχετα με τα πραγματικά πιστεύω τους, ώστε να αντλήσουν κάποιο «κύρος»; Τι σχέση έχει ο Παΐσιος που ήταν πηγή αδιάκριτης αγάπης, με τους φασίστες της ΧΑ; Τι ελεεινός παραλληλισμός είναι αυτός;
Σε άλλο κεφάλαιο της εκπομπής ο Δημοκίδης εξετάζει τον… «μισαλλόδοξο» (!) Παΐσιο. Ο Παΐσιος δεν εξέταζε ποτέ θρήσκευμα ή εθνικότητα στις άπειρες αγαθοεργίες του. Στην έρημο Σινά, τα ελάχιστα χρήματα που εξοικονομούσε από τα εργόχειρα του, τα μοίραζε στους (μουσουλμάνους) βεδουίνους. Ο ίδιος δεν κρατούσε τίποτα για τον εαυτό του, ούτε καν για να συντηρηθεί, και έδινε δώρα στα παιδάκια των μουσουλμάνων. Μάλιστα κάποτε φύτεψε μια ντοματιά, και την ξερίζωσε από τύψεις γιατί σκέφτηκε την φτώχεια των βεδουίνων. Τέτοια απίστευτη αγάπη είχε!
Η μισαλλοδοξία που αναφέρει ο Δημοκίδης, πραγματικά είναι για γέλια. Η Lifo που δεν έχει σεβαστεί ούτε ιερό ούτε όσιο από την Ορθοδοξία, και εδώ και 2 χρόνια προσβάλλει συνεχώς με άρθρα την Εκκλησία, μιλά για… μισαλλοδοξία. Πόσες και πόσες φορές ασέβησαν προς το ιερότερο Μυστήριο – τη Θεία Κοινωνία – χωρίς να υπολογίζουν την πίστη των συνανθρώπων τους;
Υπεράσπιση ενός θεομπαίχτη
Τόσο σεβαστικός είναι ο κ. Δημοκίδης, που αφιερώνει και ένα ολόκληρο υπερασπιστικό κεφάλαιο στον «γέροντα Παστίτσιο». Έναν κακεντρεχή τύπο που είχε τον… ηρωισμό να εμπαίζει συστηματικά έναν κεκοιμημένο, που κορόιδευε τη θρησκεία εκατομμυρίων συμπολιτών του, που έφτιαχνε πλαστές προφητείες και τις διοχέτευε στο διαδίκτυο για να κοροϊδεύει απλοϊκούς ανθρώπους.
Βρέθηκε ένοχος για εξύβριση θρησκεύματος κατ’ εξακολούθηση και ο Δημοκίδης σχολιάζει πως ο νόμος για την προσβολή του θρησκεύματος και τη βλασφημία είναι «αναχρονιστικός». Ενώ είναι «προοδευτισμός» το να σου βρίζουν τα ιερά και τα όσια χωρίς καμία αιδώ. Άσε με ελεύθερο να σου βρίζω όπως θέλω και όποτε θέλω τον Θεό που λατρεύεις, τους Αγίους που ασπάζεσαι και ότι άλλο γουστάρω, μας λέει ο «προοδευτικός» Δημοκίδης! Η ελευθερία του άλλου τελειώνει εκεί που ξεκινά ο λεκτικός τραμπουκισμός του κάθε Δημοκίδη δηλαδή.
Οι ανοησίες του podcast πραγματικά δεν έχουν τελειωμό. Αλλού ψέγει τον Άγιο επειδή δεν πίστευε στην θεωρία του Δαρβίνου, ενώ αυτή «έχει αποδειχθεί». Ψέμα. Είναι επικρατούσα θεωρία άλλα δεν έχει αποδειχθεί στο σύνολο της, γι’ αυτό και λέγεται ακόμα ΘΕΩΡΙΑ. Αλλού κατηγορεί τον Άγιο επειδή δεν συμφωνούσε με τα παντελόνια. Δεν είδαμε τον Δημοκίδη να έχει την ίδια ευαισθησία και με την επιβολή της μαντήλας στη μουσουλμανική θρησκεία. Αναμένουμε με αγωνία να ευαισθητοποιηθεί.
Αλλού αναφέρει πως ένας άνθρωπος «δεν μπορεί ποτέ να νικήσει τις σκέψεις και τις επιθυμίες του» και άρα πρέπει να αποδεχθεί τα πάθη του γιατί αλλιώς θα «ζήσει μέχρι το θάνατο του βασανισμένος νιώθοντας οδύνη για το πάθος του, αντί να το αποδεχθεί». Λάθος κι εδώ. Ο Χριστός έδειξε τον δρόμο για να νικάς τα (όποια) πάθη σου, ΚΑΙ τους λογισμούς ΚΑΙ τις επιθυμίες. Για αυτό ακριβώς εμείς οι άνθρωποι διαφέρουμε από τα ΖΩΑ. Επειδή έχουμε την ικανότητα να ελέγχουμε τις επιθυμίες μας. Αναρίθμητο πλήθος χριστιανών και Αγίων το κατάφεραν, και αυτό είναι ΑΠΟΔΕΙΞΗ ότι είναι εφικτό. Και όχι μόνο δεν έζησαν «βασανισμένοι» άλλα αξιώθηκαν ανεκλάλητης χαράς από τους πνευματικούς καρπούς του Αγίου Πνεύματος.
Σε άλλο σημείο της εκπομπής ο Δημοκίδης ειρωνεύεται τον Παΐσιο επειδή μιλούσε για την ηλεκτρονική παρακολούθηση, το χάραγμα του «θηρίου» και το 666, «πράγματα που δεν ακούγονται ιδιαίτερα από την επίσημη Εκκλησία άλλα κυρίως από παραθρησκευτικές οργανώσεις και συνωμοσιολόγους». Πλάνη και εδώ. Αυτά προέρχονται από το κεφάλι του Δημοκίδη. Ας διαβάσει την Αποκάλυψη του Ιωάννη ο δημοσιογράφος. Το τελευταίο κεφάλαιο της Αγίας Γραφής. Είναι όλα γραμμένα εκεί μέσα. Η επίσημη Εκκλησία ΟΥΔΕΠΟΤΕ απεμπόλησε την Αποκάλυψη γιατί θα ήταν σαν να ΚΑΤΑΡΓΟΥΣΕ την Καινή Διαθήκη. Αυτά τα θέματα θίγονται από όλους τους μεγάλους ιεροκήρυκες της Ορθοδοξίας του 20ου και του 21ου αιώνα.
Συμβουλεύουμε από καρδιάς τον κ. Δημοκίδη, στο επόμενο παραληρηματικό podcast του, να είναι καλύτερα διαβασμένος γιατί εκτίθεται και στο τέλος δεν θα μείνει ούτε άνθρωπος που να τον παίρνει στα σοβαρά…