Το χειμώνα του 1990, μια πολύ κρύα μέρα, επισκεφτήκαμε μαζί με τον αδερφό μου, τον Άγιο Πορφύριο. Όταν μπήκαμε στο κελλί, είδα τον Άγιο ξαπλωμένο και βαριά άρρωστο.Πλησίασα, πήρα την ευλογία του και θέλησα να του μιλήσω για τον αδερφό μου, που
εκείνη τη στιγμή είχε σταθεί παραπίσω.
Με πρόλαβε όμως ο Άγιος και πολύ χαμηλόφωνα, χωρίς να μας ακούσει ο αδερφός μου, μου είπε στενοχωρημένος:
- Τί μου τον έφερες αυτόν εδώ;
Ντράπηκα, πάγωσα... Τα ήξερε όλα ο Άγιος! Φύγαμε, χωρίς να του μιλήσω για το
πρόβλημα υγείας του αδερφού μου. Είχε κακοήθη καρκίνο στο λαιμό και γνώριζε πως σύντομα θα πέθαινε.
Ο αδερφός μου είχε σπαταλήσει τη ζωή του μέσα στην αμαρτία. Είχε μπλέξει με μια μεγάλη παρέα επίσης ανύπαντρων ανδρών και κάνανε άσωτη ζωή. Βλασφημούσε τα Θεία και παρόλο που σύντομα θα αντίκρυζε τον θάνατο, δεν έδειχνε κάποια μετάνοια.
Κοιμήθηκε 15 μήνες μετά από εκείνη την επίσκεψη...
Μαρτυρία κ. Γεωργίου Δ. εμπόρου - Ξυλόκαστρο