Η παράδοση του πορίσματος της διακομματικής επιτροπής για την ανάπτυξη της Θράκης από την κυβέρνηση, αλλά και από τα άλλα κόμματα του κοινοβουλίου, στον πρόεδρο της Βουλής, αναπόφευκτα έφερε στην επικαιρότητα για άλλη μια φορά τα χρονίζοντα μειονοτικά θεσμικά προβλήματα και τις πολιτικές προτάσεις για την ανάπτυξη της.
Γράφει ο
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΙΑΖΙΑΣ
Επίτιμος Α/ΓΕΣ
Η Διακομματική Επιτροπή διαθέτει «τίτλους ευγενείας», καθώς πρωτοεμφανίσθηκε ως Συντονιστικό Συμβούλιο Θράκης το 1959 (επί Κωνσταντίνου Καραμανλή). Επανεμφανίσθηκε θεσμικά το 1989-90 (επί υπουργίας Βιργινίας Τσουδερού), με αρκετή δουλειά αλλά περιορισμένο αποτύπωμα αποτελεσμάτων.
Πέρασαν 31 χρόνια αφότου, το 1990 πάρθηκε στη Βουλή, για πρώτη φορά, η απόφαση συγκρότησης Διακομματικής Επιτροπής για να μελετήσει τα προβλήματα της Θράκης και να υποβάλει προτάσεις για την ανάπτυξή της. Τριάντα χρόνια μετά το πόρισμα Τσουδερού του 1992 για τη Θράκη, το νέο πόρισμα «γεννήθηκε» με την ελπίδα αυτή τη φορά να μη μείνει αναξιοποίητο στα συρτάρια της Βουλής, ως ακόμα μία έκθεση ιδεών, αλλά να αποτελέσει την αρχή για την ανάπτυξη της ακριτικής περιοχής.
Για την ιστορία αναφέρουμε ότι από μελέτη του πορίσματος Τσουδερού, φαίνεται καθαρά ότι στη Θράκη, από τα απαιτούμενα έργα υποδομής, που προέβλεπε να κατασκευασθούν, έχουν υλοποιηθεί, μετά από τριάντα χρόνια, μόνο το 20% (Εγνατία οδός, Νοσοκομείο, Πανεπιστήμιο, Αεροδρόμιο, Εκσυγχρονισμός τηλεπικοινωνιών). Για τα υπόλοιπα 80% που δεν έχουν υλοποιηθεί, δεν έχουν δοθεί από το πολιτικό σύστημα εξηγήσεις, αφού το ίδιο τις είχε υποδείξει.
Στην περιοχή υπήρξαν ιδιωτικές επενδύσεις, όμως έχουν παραμείνει ελάχιστες μονάδες που λειτουργούν και αποδίδουν και αυτές δίπλα σε πάρα πολλά επιδοτημένα κουφάρια , όπου ορισμένοι «επιτήδειοι» πήραν τις επιδοτήσεις, χωρίς τήρηση των αυστηρών κριτηρίων, που προέβλεπαν οι υφιστάμενοι αναπτυξιακοί νόμοι και εγκατέλειψαν «πλούσιοι» την Θράκη, χωρίς έλεγχο και σοβαρές επιπτώσεις ……..
Το γεγονός της οικονομικής υστέρησης της Θράκης έχει γίνει από πολύ παλιά φανερό ότι όχι απλώς επιτείνει, αλλά και εν πολλοίς δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην κοινωνία της περιοχής, αλλά και σοβαρά προβλήματα στην εξωτερική πολιτική της χώρας, προβλήματα τα οποία εκμεταλλεύεται ανάλογα η Τουρκία για να επιτύχει τους μακροχρόνιους καταχθόνιους στόχους της στην Θράκη. Ο Κεμάλ Ατατούρκ ειχε πει ότι «ο στόχος μας είναι σε εύθετο χρόνο και σε οποιαδήποτε ευκαιρία να εντάξουμε την Δυτική Θράκη στη μητέρα πατρίδα ……» .
Ο πρέσβης της Χώρας μας στον ΟΗΕ επί πολλά χρόνια και έμπειρος διπλωμάτης Ζαχαράκης δήλωσε «μην περιμένετε απαραίτητα να υπάρξουν εξελίξεις στο Αιγαίο. Το παιγνίδι θα παιχθεί στη Θράκη» !!!!!!
Η δήλωση αυτή όσο σοκαριστική και αν ακούγεται, δυστυχώς αποτελεί την σκληρή πραγματικότητα που έχει δημιουργηθεί στη Θράκη.
Η τουρκική στρατηγική έχει στοχεύσει την Ελληνική Θράκη, πριν από πολλές δεκαετίες. Ισως από την ίδρυση του σύγχρονου Τούρκο-κεμαλικού κράτους, με αιχμή του δόρατος την Ελληνική Μουσουλμανική μειονότητα και την χειραγώγηση αυτής κυρίως μέσω της μειονοτικής εκπαίδευσης και της θρησκείας, δηλαδή του Ισλάμ.
Σύμφωνα με την Συνθήκη της Λωζάνης, η ανταλλαγή μειονοτήτων έγινε με βάση την θρησκεία και όχι το γένος. Σύμφωνα με το άρθρο 2β της Συνθήκης, χρησιμοποιήθηκε ο όρος «Μουσουλμάνος» και όχι «Τούρκος». Η Τουρκία επιχειρεί με κάθε μέσο, πολιτικό, οικονομικό, κυρίως όμως με τον «εκτουρκισμό» της εκπαίδευσης η και εκβιάζοντας μέλη της μειονότητας, να πετύχει την ομαδοποίηση αυτής, σε τουρκογενές μόρφωμα παρά την διαφορετικότητα της σύνθεση της (τουρκογενείς, Πομάκοι, Ρομα). Απώτερος βέβαια, αλλά εμφανής στόχος είναι η χρήση της για σκοπούς εξυπηρέτησης ευρύτερων συμφερόντων του τουρκικού παράγοντα, όπως απροκάλυπτα διακηρύσσει ο μέντορας του θέματος Αχμέτ Νταβούτογλου. Ειδικότερα αυτό διαχρονικά επιχειρεί να το πετύχει:
– Με τον Τούρκο-κεντρικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης.
– Με την διαιώνιση της εσωστρέφειας και της φτώχειας της μειονότητας.
– Με τη αναγωγή της θρησκείας (μουσουλμανικής) και της γλώσσας (τουρκικής), σε στοιχεία εθνοφυλετικής καθαρότητας και την χρησιμοποίηση της ισλαμικής πίστης για την εθνοτική χειραγώγηση των μουσουλμάνων Ελλήνων.
- Με την αναγόρευση της «μητέρας πατρίδος» δηλαδή της Τουρκίας ως μοναδικού και αδιαφιλονίκητου εγγυητή των δικαιωμάτων της μειονότητας .
- Με την επιβολή της τουρκικής γλώσσας στη μειονοτική εκπαίδευση, αλλά και ευρύτερη χρήση της στην καθημερινή ζωή των μουσουλμάνων, με απαγόρευση της δημόσιας χρήσης της Πομακικής και της Ρομανί .
- Με την φυλετική ομογενοποίηση των τριών εθνοτικών ομάδων της μειονότητας (Τουρκόφωνοι, Πομάκοι, Ρομά).
- Με την ίδρυση πολλών «τουρκικών συλλόγων» για την διεστρέβλωση της πολιτιστικής κληρονομιάς των μουσουλμάνων κατοίκων της Θράκης ( Πομάκων, Ρομά).
- Με την οικονομική διείσδυση, ιδρύοντας την τράπεζα Ziraat Bank , η οποια λειτουργεί σαν πολιορκητικός κριός ισχύος στην ήδη καταρρέουσα τοπική οικονομία, με όλα τα γνωστά αποτελεσματα . Η μουσουλμανική μειονότητα εχει αναπτύξει μια αυτοδύναμη σχεδόν οικονομία στη Θράκη με την βοηθεια του τουρκικού παράγοντα. Η οικονομική εξάρτηση του μουσουλμανικού στοιχείου σημαίνει αυτόματα και την πολιτική χειραγώγηση αυτού. Ο Πακτωλός των χρημάτων που διατίθενται από την Τουρκία στη Θράκη, παρα τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, αιχμαλωτίζει συναισθηματικά και εξαγοράζει συνειδήσεις ανθρώπων, που βλέπουν σαν μονη διέξοδο τους ομόθρησκους τουρκοπράκτορες.
- Με την εκμετάλλευση του «Καλλικράτη», που παρέχει τοπική αυτοδιοίκηση με δομημένη ιεραρχία, δηλαδή εαν εφαρμοσθεί ο νόμος πλήρης, δημιουργεί μια τοπική κυβέρνηση. Μέσα από ένα νόμο και χωρίς οι σχεδιαστές του να λάβουν σοβαρά υπόψη τους την εθνική ιδιαιτερότητα της Θράκης, κατέστη δυνατό να παραχωρηθεί το «δικαίωμα» σε φανατικούς τουρκόφρονες, πιστούς υπηρέτες του εκτουρκισμού της μειονότητας, να αναλάβουν την τοπική αυτοδιοίκηση σε συγκεκριμένες περιοχές, που συνορεύουν μεταξύ τους. Ειναι φανερό ότι ο περίφημος «Καλλικράτης» για την περιοχή της Θράκης αποτελεί το καλύτερο δυνατό δώρο προς την κατεύθυνση των τουρκικών βλέψεων. Ενα δώρο που χαρακτηρίζεται ως αυτοκτονικός ιδεασμός του νομοθέτη η κενότητα πολιτικής και εθνικής ευθύνης του πολιτικού συστήματος της Χώρας.
- Με την δράση του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, το οποίο επι καθημερινής βάσεως λειτουργεί ως κηδεμόνας της ελληνικής μουσουλμανικής μειονότητας και οχι ως μέσον προσέγγισης της με την Ελληνική Διοίκηση, την οποία διαβάλει είτε κατ’ιδιαν ,είτε σε κλειστούς χώρους προσευχής.
- Με την εφαρμογή της ψυχολογίας του φόβου στους μουσουλμάνους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι χαρακτηρίζονται «προδότες του τουρκικού έθνους» όταν εκφράζουν το σεβασμό τους προς την πατρίδα τους την Ελλάδα.
- Με την συνεχή εκμετάλλευση της ατολμίας του ελληνικού κράτους, το οποίο στο «όνομα των Ελληνοτουρκικών σχέσεων» ουδέποτε τόλμησε να θέσει ζήτημα διδασκαλίας της πομακικής η της ρωμανι γλώσσας στη Θράκη . Το άρθρο 40 της Συνθήκης της Λωζάνης αναγνωρίζει στα μέλη της μειονότητας το δικαίωμα να ιδρύουν τα δικά τους εκπαιδευτήρια και σχολεία, να κάνουν ελεύθερη χρήση της μητρικής τους γλώσσας μέσα σε αυτά, ενώ το άρθρο 41 υποχρεώνει τις δυο χώρες να παρέχουν «ως προς την δημόσιαν εκπαίδευσιν, τας προσηκούσας ευκολίας προς εξασφάλισιν της εν τοις δημοτικοίς σχολείοις παροχής, εν τη ιδία αυτών γλώσση, της διδασκαλίας». Αυτό στην περίπτωση των μουσουλμάνων θα σήμαινε διδασκαλία των τουρκόφωνων στα τουρκικά, των Πομάκων στα πομακικά και των Ρομά στη ρομανί. Όμως η μόνη γλώσσα που τελικά χρησιμοποιήθηκε ήταν η τουρκική. Πώς έγινε αυτό; Η διείσδυση της τουρκικής γλώσσας και κουλτούρας στα πλαίσια του Ψυχρού Πολέμου ήταν μια επιθυμητή προοπτική για την ελληνική και τη Νατοϊκή και φυσικά τουρκική πολιτική. Στη συνέχεια και μέχρι το 1974 οι εφήμερες ελληνοτουρκικές προσεγγίσεις λειτούργησαν απολύτως αρνητικά για τους Πομάκους αφού καμία ελληνική κυβέρνηση δεν ανακινούσε ένα θέμα που θα ενοχλούσε την τουρκική πλευρά, έστω και αν αφορούσε μια περιοχή μέσα στα όρια του ελληνικού κράτους. Τα ελληνοτουρκικά μορφωτικά πρωτόκολλα (1951 και 1968) υπογράφηκαν μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα και επικύρωσαν τα όσα περί γλώσσας και τουρκικής εκπαίδευσης προβλέπονταν (ή υπονοούνταν) στα άρθρα της Συνθήκης που υπεγράφη στη Λοζάννη.
Η κυριότερη αιτία που η μειονότητα δεν είναι εντεταγμένη ισότιμα στην ελληνική κοινωνία δεν ειναι το Ισλάμ . Η βασική αιτία είναι η έλλειψη γνώσης της Ελληνικής γλώσσας . Το γλωσσικό τείχος είναι αξεπέραστο .
Το Υπουργείο Παιδείας της Χώρας μας, έχει αποφανθεί η εκπαίδευση της μειονότητας να γίνεται σε δυο γλώσσες (ελληνικά, τουρκικά), εξαφανίζοντας κυριολεκτικά, από τον γλωσσικό χάρτη την πομάκικη γλώσσα και παραδίδοντας ουσιαστικά τους Ελληνες Πομάκους στη αγκαλιά της Άγκυρας. Το πρωτοφανές αυτό γεγονός θεωρείται μοναδικό στην παγκόσμια κοινότητα, αφού η Πολιτεία αποφασίζει να εξαλείψει την ιστορία, τον πολιτισμό, την γενικότερη κουλτούρα και την γλώσσα ενος ολοκλήρου λαού, συμφωνώντας με την λογική της Άγκυρας και των φερέφωνων που δρουν ανεξέλεγκτα εντός της ελληνικής Θράκης .
Με τις σημερινές συνθήκες στη Θράκη, οι Πομάκοι οδηγούνται στην γλωσσική γενοκτονία, που λίγο διαφέρει από την φυσική εξόντωση μια και αναφερόμαστε σε λαό που διατήρησε πολλούς αιώνες ,σε αντίξοες συνθήκες , την ταυτότητά του και την χάνει μέσα σε λίγες δεκαετίες της ελληνικής δημοκρατίας,κάτι που δεν μπόρεσε να αλλάξει η Οθωμανική αυτοκρατορία στα 560 χρόνια που βρισκόταν στην Θράκη. Και εδώ δημιουργούνται τα αναπάντητα από την ελληνική πολιτεια ερωτήματα:
-Έως ποτέ οι Πομάκοι μαθητές θα πηγαίνουν σε μειονοτικά τουρκόφωνα δημοτικά σχολεία, οταν οι ιδιοι δεν εχουν καμία σχέση με τη τουρκική κουλτούρα;
-Έως ποτέ το Ελληνικό κράτος θα τους υποχρεώνει να μαθαίνουν, όντας ΕΛΛΗΝΕΣ πολίτες, διαφορετική γλωσσα (τουρκική), από εκείνη της πατριδος τους (Ελλάδος) και από εκείνη της μητρικής τους γλωσσας(πομακικής);
Δυστυχώς η εκπαίδευση των μουσουλμάνων Ελλήνων της Θράκης παραμένει ακόμα θύμα της αλυτρωτικής πολιτικής της Άγκυρας. Η γειτονική χώρα υπονομεύει συνεχώς τη νομιμότητα στη Θράκη, δυναμιτίζοντας τόσο την τήρηση των θεσμών της ελληνικής πολιτείας, όσο και τις παγιωμένες κατα βάσει αγαστές σχέσεις μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων. Με τρόπο φασιστικό θέλει να επιβάλει στους μουσουλμάνους να ονομάζονται Τούρκοι, εμποδίζοντας ποικιλότροπα και τρομοκρατικά το δικαίωμα όσων το επιθυμούν να αυτοαποκαλούνται Έλληνες μουσουλμάνοι, Πομάκοι μουσουλμάνοι ή Ρομά μουσουλμάνοι. Στην Ελληνική Θράκη υπάρχει απόλυτη θρησκευτική ελευθερία και ελευθερία του λόγου. Ελευθερία που έχει καταντήσει ασυδοσία στα χέρια μισθοφόρων κηρύκων του ισλαμικού μίσους και του νεοθωμανικού φονταμενταλισμού.
Τις προσπάθειες παρουσίασης της μειονότητας ως ενιαίας τουρκικής, μετά μανίας υπερασπίζονται τόσο οι εγκάθετοι του τουρκικού εθνικισμού, όσο και οι εδώ «ειδικοί» του «περίφημου» Κέντρου Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ). Στην ίδια κατηγορία επιστημονικοφανών αναφορών στα ζητήματα της μειονοτικής πολιτικής εντάσσονται αναφορές πολιτικής (policy reports), που έχει κατά καιρούς προβάλλει το Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ). Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι επιλεκτικές και μονομερείς προτάσεις που υπέβαλλε, στις οποίες περιλαμβάνεται η ενίσχυση της διγλωσσίας (ελληνικά-τουρκικά) στα γραφεία των δήμων, τις δημόσιες υπηρεσίες, το πρόγραμμα σπουδών των μειονοτικών σχολείων. Προτάσεις που ταυτίζονται με τις διεκδικήσεις του κεμαλικού εθνικισμού στη Θράκη Βέβαια ούτε λέξη για τα μαθησιακά προβλήματα των Πομάκων και των Ρομά μαθητών που προέρχονται από την τριγλωσσία που τους έχει επιβληθεί θεσμικά μέσα από την παρωχημένη και ψυχροπολεμική νομοθεσία της μειονοτικής εκπαίδευσης. Το κακό είναι πως η Τουρκία, με άφατη νεοθωμανική υπεροψία, θέλει να επιβάλλει τη δική της πολιτική και στον τομέα της εκπαίδευσης των μουσουλμάνων Ελλήνων.
Ευτυχώς, σταδιακά τα τελευταία χρόνια ,τα μέλη της μειονότητας συνειδητοποιούν ότι η ελληνόφωνη εκπαίδευση αποτελεί μονόδρομο για την κοινωνική και οικονομική ανέλιξη, γιατί μέσω της ελληνικής γλώσσας ανοίγονται περισσότερες επαγγελματικές δυνατότητες και προοπτικές για συνέχιση των σπουδών τους . Οι Μουσουλμάνοι της Ελληνικής Θράκης έχουν αρχίσει να λαμβάνουν σαφείς αποστάσεις από τον ισλαμισμό του Ερντογάν, από την απόπειρα του τουρκικού προξενείου να εφαρμόσει τη σαρία στη Θράκη και από το γενικότερο αυστηρό έλεγχο της ζωής τους, που αποπειρώνται να υλοποιήσουν οι ψευτομουφτηδες και οι καλοπληρωμένοι επιλεγμένοι Ιμαμηδες (μισθοδοτούμενοι προκειμένου να παρέχουν τις «υπηρεσίες» τους στην τουρκική εξωτερική πολιτική) .
Οι Ελληνες μουσουλμάνοι, αρνούνται να ασπαστούν τα τουρκικά ιδεώδη η τον τρόπο ζωής μιας ισλαμικής κοινωνίας. Οι Ελληνες Μουσουλμάνοι δεν επιθυμούν ούτε να μεταβληθούν σε φανατικούς ισλαμιστές, αλλα ούτε να στερηθούν τον δυτικό τρόπο ζωής, επειδή το επιτάσσουν οι μουλάδες της Άγκυρας και οι ανάγκες της πολιτικής του Ερντογάν . Ξέρουν πως πατρίδα τους είναι η Ελλάδα και γι αυτό επιλέγουν πλέον όλο και περισσότερο τα δημόσια σχολεία για τη μόρφωση των παιδιών τους, αντί για τα μειονοτικά σχολεία.
Οι μουσουλμάνοι Έλληνες της Θράκης αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού και ως τέτοιο οφείλει να τους αντιμετωπίζει το ελληνικό κράτος. Η Χώρα μας, που για χρόνια αγνοεί τη Θράκη και τα προβλήματά της, έχει μείνει με την πολύχρονη φλυαρία περί «ενσωμάτωσης» ή «ένταξης» της μειονότητας στην ελλαδική κοινωνία, χωρίς έργα, χωρίς δράσεις και βέβαια χωρίς να βλέπει τον επεκτατισμό της Τουρκίας και την καταπίεση Ελλήνων πολιτών (Πομάκων, Ρομά).
Όλα τα κράτη, σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, διαμέσου σχεδιασμένων αναπτυξιακών πολιτικών, κατοχύρωσαν, σταθεροποίησαν την εθνική τους κυριαρχία. Αυτό ειδικά σε περιοχές όπου υπήρχαν μειονότητες, οι οποίες θα μπορούσαν να γίνουν όργανα, υπό ορισμένες προϋποθέσεις αποσταθεροποίησης και αμφισβήτησης της εθνικής τους κυριαρχίας, από επεκτατικές και εθνικιστικές δυνάμεις και κράτη. Το ελλαδικό κράτος δεν είχε την πρόβλεψη, την ικανότητα, την θέληση να το κάνει. Μια ειδικά μελετημένη και αποφασισμένη πολιτική ανάπτυξης της Θράκης, η οποία θα σεβόταν την εθνική, πολιτισμική ταυτότητα των μειονοτήτων, θα προκαλούσε ταυτόχρονα μια δημογραφική αύξηση του πληθυσμού και θα άλλαζε τις ευαίσθητες ισορροπίες στη σύνθεση της περιοχής. Για την υλοποίηση της πολιτικής αυτής εκδόθηκε το 1992, το πόρισμα της Διακομματικής επιτροπής του Εθνικού Κοινοβουλίου,που συγκροτήθηκε για να μελετήσει τα προβλήματα και να υποβάλλει προτάσεις για την ανάπτυξη της Θράκης και των νησιών του Αν. Αιγαίου, που τελικά έμεινε στα χαρτιά …….
Δυστυχώς ορισμένοι δήθεν «ταγοί» της περιοχής δεν τολμούν να βγουν να μιλήσουν για την καταπίεση των Πομάκων από το τουρκικό κατεστημένο, φοβούμενοι μήπως βρεθούν εκτός γραμμής………..φοβούμενοι το πολιτικό κόστος.
Στη Θράκη όμως το τελικό ζητούμενο είναι ο εκδημοκρατισμός της μουσουλμανικής μειονότητας, να αποκτήσει δηλαδή πολυφωνία, αυτόνομη έκφραση, γνήσια ταυτότητα και ακηδεμόνευτο αυτοπροσδιορισμό. Να αποδομηθεί το βαθύ κράτος της Τουρκίας στην περιοχή, να εκσυγχρονιστεί η μουσουλμανική μειονότητα και να ενταχθεί στην κοινωνία. Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να δοθεί από το ελληνικό κράτος ευρωπαϊκός προσανατολισμός, αποκόπτοντας την από τους πασάδες της Άγκυρας.
Στη νέα ιστορική περίοδο, στο νέο ιστορικό κύκλο, το ελλαδικό κράτος έχει ακόμη τα χρονικά και πολιτικά περιθώρια να δικαιολογήσει το ρόλο του ως εθνικό, με την ρεαλιστική εφαρμογή του πορίσματος για την Θράκη, που πρόσφατο υποβληθεί στην ελληνική Βουλή. Για να έχει όμως απτά αποτελέσματα το πόρισμα πρέπει κατ’αρχην να βάλουμε χρονικά όρια υλοποίησης των προτάσεων της Βουλής, να δημιουργηθεί ταμείο που θα χρηματοδοτεί τις δράσεις της επιτροπής και κυρίως να συγκροτηθεί ολιγομελή ομάδα ειδικών, που θα παρακολουθεί την εξέλιξη της εφαρμογής του πορίσματος και κάθε εξάμηνο θα ενημερώνει και θα διδει λόγο στη Βουλή για κάθε πρόβλημα.
Ειναι
απολύτως αναγκαίο να διαμορφωθεί μια μόνιμη, εφαρμόσιμη εθνική
αναπτυξιακή στρατηγική για τη Θράκη που αποτελει σήμερα έναν απο τους
πιο νευραλγικους και κρίσιμους χώρους της ελληνικής επικράτειας.
militaire.gr