Καθώς ἀφήνουμε πίσω μας μία ἀπίστευτη χρονιά, πολλές καί θερμές εὐχές σέ ὅλους τούς Ἕλληνες.
Εὐχές ὄχι ἀσφαλῶς γιά ἕνα εἰρηνικό καί χαρούμενο 2022 (ἄς μήν τρέφουμε ἀβάσιμες ἐλπίδες, δεδομένου ὅτι τό νέο ἔτος θά εἶναι ἀκόμη πιό σκληρό – καί μόνο οἱ ἀνόητοι καί οἱ ἐντελῶς τυφλοί μποροῦν νά περιμένουν ἐπιστροφή στόν προηγούμενο τρόπο ζωῆς μας).
Καί ὅσο γιά τή μακροημέρευση, τί νά τήν κάνεις καί αὐτήν, ἄν πρόκειται νά ζεῖς πανικόβλητος καί εὐνουχισμένος σκλάβος σέ φασιστικά καθεστῶτα, ζοφερές δυστοπίες καί ἀπάνθρωπα ἀφεντικά;
Ἐγώ θά εὐχηθῶ λοιπόν ἀπό καρδιᾶς γιά ἄλλα πράγματα. Γιά τά πλέον οὐσιώδη καί γιά ἐκεῖνα πού πραγματικά μᾶς λείπουν: εἰλικρινής καί ἔμπρακτη μετάνοια, πνευματική ἀφύπνιση, θαρραλέο φρόνημα, ἀποφασιστικότητα γιά πνευματικό ἀγῶνα καί γιά ὁμολογία Χριστοῦ.
Αὐτά εἶναι τά ὅπλα πού μᾶς λείπουν καί γιά τήν προσωπική μας ὁλοκλήρωση καί γιά τήν πολυπόθητη ἐθνική μας ἀναγέννηση, ἀλλά καί γιά τήν ἔξοδο ἀπό τή σκληρή δοκιμασία στήν ὁποία ἔχουμε εἰσέλθει.
Ἄς ἐλπίσουμε, μέ τή χάρη τοῦ δι’ ἡμᾶς Σαρκωθέντος καί Παντοκράτορος Λόγου καί μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Παναγιᾶς μας καί ὅλων τῶν Ἁγίων μας, νά μπορέσουμε νά τά βροῦμε ὅλα αὐτά, μαζί μέ τή δύναμη, γιά νά ἀντέξουμε στόν δύσβατο δρόμο πού ἀνοίγεται μπροστά μας…