ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ἑβρ. ιγ΄ 7-16
7 Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν, οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν. 8 Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας. 9 διδαχαῖς ποικίλαις καὶ ξέναις μὴ παραφέρεσθε· καλὸν γὰρ χάριτι βεβαιοῦσθαι τὴν καρδίαν, οὐ βρώμασιν, ἐν οἷς οὐκ ὠφελήθησαν οἱ περιπατήσαντες. 10 ἔχομεν θυσιαστήριον ἐξ οὗ φαγεῖν οὐκ ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ τῇ σκηνῇ λατρεύοντες· 11 ὧν γὰρ εἰσφέρεται ζῴων τὸ αἷμα περὶ ἁμαρτίας εἰς τὰ Ἅγια διὰ τοῦ ἀρχιερέως, τούτων τὰ σώματα κατακαίεται ἔξω τῆς παρεμβολῆς· 12 διὸ καὶ Ἰησοῦς, ἵνα ἁγιάσῃ διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος τὸν λαόν, ἔξω τῆς πύλης ἔπαθε. 13 τοίνυν ἐξερχώμεθα πρὸς αὐτὸν ἔξω τῆς παρεμβολῆς τὸν ὀνειδισμὸν αὐτοῦ φέροντες· 14 οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν. 15 δι᾿ αὐτοῦ οὖν ἀναφέρωμεν θυσίαν αἰνέσεως διὰ παντὸς τῷ Θεῷ, τοῦτ᾿ ἔστι καρπὸν χειλέων ὁμολογούντων τῷ ὀνόματι αὐτοῦ. 16 τῆς δὲ εὐποιΐας καὶ κοινωνίας μὴ ἐπιλανθάνεσθε· τοιαύταις γὰρ θυσίαις εὐαρεστεῖται ὁ Θεός.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Μτθ. ε΄ 14-19
14 Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· 15 οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασιν αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ. 16 οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 17 Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι. 18 ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται. 19 ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΧΑΤΖΗΣ
Στίς 30 Ἰανουαρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ νεομάρτυρος Χατζῆ Θεοδώρου τοῦ ἀπό Μυτιλήνης. Ὁ ἅγιος νεομάρτυς Θεόδωρος καταγόταν ἀπό τήν Μυτιλήνη καί ἦταν παντρεμένος μέ παιδιά. Ἐπειδή ὅμως κάποτε θύμωσε γιά κάποιο θέμα ἀρνήθηκε τόν Χριστό καί ἔγινε μουσουλμάνος. Ὅταν συνῆλθε, μετανόησε καί ἔφυγε γιά τό Ἅγιο Ὄρος, ὅπου ἐξομολογήθηκε καί ἔκανε τόν προβλεπόμενο κανόνα. Κατόπιν ξαναμυρώθηκε καί κοινώνησε τῶν ἀχράντων Μυστηρίων. Ὅταν γύρισε στήν Μυτιλήνη παρουσιάσθηκε στόν δικαστή καί μέ μεγάλη παρρησία ὁμολόγησε τήν πίστη του στόν Χριστό. Ὁ δικαστής ἀφοῦ δοκίμασε πολλούς τρόπους, γιά νά τόν μεταπείση ἀποφάσισε τέλος νά τόν καταδικάση σέ θάνατο. Γι’ αὐτό τόν ἔστειλε στόν Ἀγά, ὁ ὁποῖος καί αὐτός χρησιμοποίησε πολλές κολακεῖες, γιά νά τόν κάνη νά ἀλλαξοπιστήση, ὁ μάρτυς ὅμως ἔμεινε ἑδραῖος στήν πίστη του. Ἔτσι, ἀφοῦ τόν ἔδειραν ἀνελέητα τόν ὁδήγησαν στόν τόπο πού θά τόν κρεμοῦσαν. Ὁ ἀοίδιμος Θεόδωρος πορευόταν μέ χαρά, διότι θά συναντοῦσε τόν ποθεινότατο Χριστό, γι᾽ αὐτό ὅταν ἔφτασαν στόν τόπο τῆς καταδίκης, ἀφοῦ προσευχήθηκε καί ζήτησε συγχώρεση ἀπό τούς ἐκεῖ χριστιανούς, ἀνέβηκε μόνος του σέ μία πέτρα καί παραδίδοντας τόν ἑαυτό του στούς δημίους τόν κρέμασαν. Ἔτσι ἔλαβε τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου στίς 30 Ἰανουαρίου τοῦ 1784, τό δέ λείψανό του οἱ Τοῦρκοι τό ἔρριξαν στήν θάλασσα. Μετά ἀπό μέρες ἡ θάλασσα τό ἔβγαλε ἔξω καί οἱ χριστιανοί τῆς Μυτιλήνης τό ἐνταφίασαν μέ τιμές.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε
Ὡς ἄνθος ἐβλάστησας ἐκ κώμης Πύργων Θερμῆς, καὶ ἔλαβες θάνατον καθυπομείνας στεῤῥῶς, βασάνοις Θεόδωρε· ὅθεν σὴν θείαν μνήμην, ἑορτάζομεν πόθῳ, ὕμνοις τὸν στεφοδότην, ἱεροῖς ἀνυμνοῦντες, τὸν σὲ δοξάσαντα θαυμαστῶς, Μάρτυς πολύαθλε.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις κώμης Πύργων Θερμῆς βλαστός, Μυτιλήνης κλέος, νήσου Λέσβου λαμπρὸς πυρσός, εὐσεβῶν προστάτης, ὁμολογίας στῦλος, καὶ τῶν Νεομαρτύρων θεῖον ἀγλάϊσμα.