τοῦ Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ, μέλους τῆς Π.Ε.Γ.
Τήν περασμένη ἑβδομάδα μελετήσαμε ποιοί εἶναι οἱ Μεβλεβί καί οἱ Μπεκτασί καί γενικά τί εἶναι οἱ Σούφι (δερβίσηδες), -«ἐκλεκτό μέλος» τῶν ὁποίων ἰσχυρίζεται ὅτι ὑπῆρξε ὁ Τάκης Ἀλεξίου μέ τίς δύο ὀργανώσεις του: «Ἑλληνική Ἐπιτροπή Ρούμι» καί «Πανελλήνια Ἱστορική καί Φιλοσοφική Ἑταιρία» (ΠΑΝ.Ι.Φ.Ε.)-, ὅλα τά ἀνωτέρω σέ συσχετισμό μέ τήν συντονισμένη προσπάθεια τῆς Σαηεντολογίας (τότε Κ.Ε.Φ.Ε., Κέντρο Ἐφηρμοσμένης Φιλοσοφίας Ἑλλάδος, 1983-1996) καί τῶν «συμμάχων» της, ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας μας καί εἰδικά τοῦ τότε Γραμματέως τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων, π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου, κατά τήν περίοδο 1995-2005.
Οἱ ἐνέργειες τῆς Σαηεντολογίας συνίσταντο κυρίως στήν προσπάθειά της, διαχωρισμοῦ Κράτους καί Ἐκκλησίας, κάτι πού τήν διευκόλυνε στήν καθιέρωση θρησκευτικοῦ στάτους καί στή χώρα μας. Γιά τήν ἐπίτευξη τοῦ στόχου της αὐτοῦ χρειαζόταν τήν ἐπαφή μέ τίς λεγόμενες «προοδευτικές δυνάμεις» τῆς ἐποχῆς, «δυνάμεις», πού σήμερα ἔχουν πλέον πολιτογραφηθεῖ ὡς συνοδοιπόροι τῆς «Νέας Τάξης» πραγμάτων.
Ὡς πλέον κατάλληλος καί μέ «γνωριμίες» μεταξύ τῶν «δημοκρατικῶν δυνάμεων», ἐπελέγη ὁ Τάκης Ἀλεξίου, γιά νά συντονίσει τήν ὅλη προσπάθεια.
Γράφει ὁ Ἀντώνης Μποσνακούδης[1]: «Ἡ διαφθορά στόν πολιτικό κόσμο τῆς Ἑλλάδας -πού ἐξαπλώθηκε καί σέ ἀρκετά σημαντικό τμῆμα τῆς κοινωνίας κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες- ὅλοι παραδεχόμαστε σήμερα ὅτι ἔχει τήν σχεδόν ἀπόλυτη εὐθύνη γιά τήν οἰκονομική, ἐθνική, κοινωνική καί πνευματική κρίση πού ζοῦμε τώρα. Στίς τελευταῖες δεκαετίες "ἔχτισε" τίς συνθῆκες καί τά γεγονότα πού ἀποτέλεσαν τά θεμέλια γιά νά στηριχτεῖ ὅλος ὁ ἱστός τῆς διαπλοκῆς πού ξετυλίγεται σήμερα.
»Ἐκτός ἀπό τήν πολιτική-οἰκονομική διαφθορά καί διαπλοκή ὑπάρχει μία χειρότερη μορφή της πού παρουσιάζουμε ἐδῶ. Εἶναι ἡ πολιτικοστρατηγική μέ ἐξτρεμιστικές ὀργανώσεις, καταδικασμένες ἀπό τή Δικαιοσύνη, οἱ ὁποῖες ἔχουν ὡς χαρακτηριστικό τήν ἀπαξίωση τοῦ ἀνθρώπου καί τή φασιστική ἀντίληψη γιά ὁτιδήποτε καί ὁποιονδήποτε εἶναι ἐκτός τῆς δικῆς τους σφαίρας ἐπιρροῆς.
»Ἡ κατανόηση τῆς σημερινῆς κατάστασης καί ὁ ρόλος πολλῶν πρωταγωνιστῶν γίνονται ἐφικτά ὅταν ἀποκαλυφθοῦν οἱ ἐνέργειες μίας συγκεκριμένης ὀργάνωσης, ἡ ὁποία ἄν καί ἔκλεισε στό παρελθόν, σήμερα ἐξακολουθεῖ νά λειτουργεῖ παράνομα [ἐννοεῖ τήν Σαηεντολογία]. Τά δίκτυα πού ἔστησε ἀπό τίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 90, δημιούργησαν καί διατήρησαν ἕναν ἔλεγχο τῆς ἀντίληψης καί συμπεριφορᾶς τῶν Ἑλλήνων μέ τρόπο ὥστε νά ἀνέχονται ἀστήρικτες, ἀνήθικες, παράνομες κ.λπ. κατηγορίες ἐναντίον τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας.
»Αὐτές ἀκριβῶς οἱ συνθῆκες ἀποτέλεσαν καί τά συστατικά τοῦ ἐλέγχου τῆς συμπεριφορᾶς μας σήμερα καί ἐξηγοῦν τήν ἀπορία πολλῶν ξένων ἀλλά καί τῆς πλειοψηφίας τῶν Ἑλλήνων "γιατί δέν ξεσηκώνεται ὁ κόσμος;". Αὐτό θά εἶναι καί ἕνα ἀπό τά ἐρωτήματα πού θά ἀπαντηθοῦν ἐδῶ, ἀποδεικνύοντας τίς τεράστιες εὐθύνες τῆς αὐτοχαρακτηριζόμενης "Ἀριστερᾶς".
»Εἶναι ἐκπληκτική "σύμπτωση" ὅτι οἱ κυριότεροι ὑποστηρικτές τῆς ὀργάνωσης [Σαηεντολογίας], τόσο πρόσωπα ὅσο καί πολιτικοί χῶροι ἀπό τή δεκαετία τοῦ 90, μέχρι σήμερα ἔχουν πρωταγωνιστικό ρόλο -μέ διάφορες μορφές- μέσα ἀπό τήν Κατοχή πού ἐπέβαλε ἡ Τρόϊκα.
»Ὁ πρόεδρος τοῦ ΠΑ.ΣΟ.Κ. Εὐάγγελος Βενιζέλος, ὁ ὑπουργός Ἀνδρέας Λοβέρδος, οἱ πρώην ὑπουργοί Πέτρος Εὐθυμίου, Μιχάλης Σταθόπουλος, ὁ τότε βουλευτής καί μετέπειτα ἀρχηγός τῆς ΔΗΜ.ΑΡ., Φώτης Κουβέλης, οἱ συνάδελφοί του, Πέτρος Κουναλάκης, Δημήτρης Τσάτσος, κ.λπ. λειτούργησαν στίς γραμμές τῆς Σαηεντολογίας».
Ὅπως ἤδη ἀναφέραμε σέ προηγούμενο ἄρθρο[2]: «Ἕνα ἀπό τά ἔγγραφα πού κατασχέθηκαν τό 1995 περιλαμβάνει ἀναφορά τοῦ τότε Διευθυντῆ Εἰδικῶν Ὑποθέσεων τῆς Σαηεντολογίας, Ἠλία Γρατσία στά εὐρωπαϊκά ἀρχηγεῖα στήν Δανία ὅπου ἀναφέρει "τά καλά νέα εἶναι ὅτι μετά ἀπό παρέμβαση τῆς CIA ἔκλεισε τό τμῆμα τῆς Ἑλληνικῆς Ὑπηρεσίας Πληροφοριῶν σχετικά μέ Νέες Θρησκευτικές Κινήσεις [ἔτσι χαρακτηρίζουν τήν ὀργάνωσή τους] καί ἀπολύθηκε τό προσωπικό". Αὐτό ἔγινε ἐπί θητείας Βασιλακόπουλου, μέ ἐμπλοκή τοῦ σημαντικότατου συμμάχου τῆς Σαηεντολογίας κ. Τάκη Ἀλεξίου, ὁ ὁποῖος ἦταν πρόεδρος τῆς "Πανελλήνιας Ἱστορικῆς καί Φιλοσοφικῆς Ἑταιρίας ἐνάντια στήν ξενοφοβία καί τόν ρατσισμό" (ΠΑΝΙΦΕ) παρουσιάζοντας τόν ἑαυτό του ὡς δερβίση τοῦ τάγματος τῶν Μεβλεβί καί τῶν Μπεκτασί μέ ἕδρα τήν Κομοτηνή. Ὁ κ. Ἀλεξίου ἔκανε παρόμοια παρέμβαση καί κατάφερε νά κλείσει καί τό ἀντίστοιχο τμῆμα τῆς Κρατικῆς Ἀσφάλειας ἀπό τόν κ. Βαλυράκη.
Εἴχαμε καί στό παρελθόν ἀναφερθεῖ στήν ἐκμετάλλευσης τῆς Σαηεντολογίας καί παρεμφερῶν ὀργανώσεων ἀπό τίς μυστικές ὑπηρεσίες διαφόρων κρατῶν γιά τήν πολιτικοκοινωνική διείσδυση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ἡ Τουρκία, πού ἔχοντας ὡς στόχο τήν ἄτυπη συγκυριαρχία της ἐπί τῆς Ἑλληνικῆς Θράκης καί ὡς σκοπό τήν Κοσοβοποίηση τῆς περιοχῆς, σχεδίασε καί ἐκτέλεσε μέ μεγάλη ὑπομονή, ἐπιμονή, ἀλλά καί ἐπιτυχημένες πρόσθετες ἀλλαγές, ἕνα πολύ συγκεκριμένο σχέδιο εἰσόδου, δημιουργίας «ἐπιχειρησιακῶν δομῶν», ὑλοποίησης ἑνός πλήθους μεταβαλλόμενων ποιοτικά καί ποσοτικά δράσεων ἐξυπηρέτησης τῶν τουρκικῶν συμφερόντων καί σχεδιασμῶν.
Ἡ Τουρκία διείσδυσε καί διεισδύει στήν περιοχή τῆς Ἑλληνικῆς Θράκης, ἀλλά καί στήν ὑπόλοιπη Ἑλληνική Ἐπικράτεια στή συνέχεια, ἐκμεταλλευόμενη παράγοντες ὅπως ἡ θρησκεία, ἡ οἰκονομία, ὁ πολιτισμός, ἀλλά καί ἐξαγοράζοντας «ὑπηρεσίες» ἀπό διάφορους παράλληλα κινούμενους ἤ καί συνεργαζόμενους -πάντα μέ τό ἀζημίωτο- «ὑπηρέτες τῆς ἀδελφοσύνης τῶν λαῶν» κ.ἄ.[3]
Βασικό ἐργαλεῖο πρός αὐτή τήν κατεύθυνση, τό Τουρκικό Προξενεῖο τῆς Κομοτηνῆς πού λειτουργεῖ καί ἀποδίδει τά μέγιστα σέ ὅλα τά project [σχέδια] πού τοῦ ἀνατέθηκαν εἴτε ἀπό τό Τουρκικό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν, εἴτε ἀπό τίς τουρκικές μυστικές ὑπηρεσίες (ΜΙΤ).
Τό Τουρκικό Προξενεῖο τῆς Κομοτηνῆς ἀνέλαβε πρός ὑλοποίηση μία σειρά πολύ εὐαίσθητων θεμάτων, ὅπως τῆς ἀναστροφῆς τοῦ κλίματος ἥττας καί τῆς ἐπιστροφῆς τῆς «τουρκικῆς ὁρμῆς» καί τῆς βεβαιότητας πώς ἡ «μητέρα Τουρκία» εἶναι ἰσχυρή καί δέν ἐγκαταλείπει τά «παιδιά» της, δηλαδή τούς «τούρκους τῆς Θράκης».
Γιά νά ὑλοποιηθεῖ ἕνας τέτοιος σχεδιασμός ἀπαιτήθηκαν μεγάλα ποσά, τά ὁποῖα μέχρι τότε εἰσέρεαν μέ παράνομες μεθόδους στήν Ἑλλάδα καί δέν μποροῦσαν ἐπ’ οὐδενί νά αἰτιολογηθοῦν. Βεβαίως, στήν ἀναστροφή αὐτοῦ τοῦ κλίματος ἔπαιξε σημαντικό ρόλο καί ἡ «ἀμερόληπτη σύμμαχος» χώρα, οἱ Η.Π.Α., μέ μυστικές ἤ καί φανερές ἐπισκέψεις εἰδικῶν κλιμακίων -χαρακτηριστικός ὁ τότε Ἀμερικανός Πρόξενος στή Θεσσαλονίκη-, πού κατέγραφαν σέ καφενεῖα ἤ σέ τζαμιά μειονοτικῶν χωριῶν -κυρίως στό νομό Ροδόπης- μονομερεῖς καταγγελίες «τούρκων κατοίκων τῆς Θράκης» ἤ καί ἰμάμηδων, πού φυσικά ἦταν στήν ἄτυπη μισθοδοσία τοῦ Τουρκικοῦ Προξενείου τῆς Κομοτηνῆς[4].
Ἡ διείσδυση εἶχε, δυστυχῶς, γίνει ἐπιτυχῶς. Στά καφενεῖα καί στά τζαμιά, ἄρχισαν νά ἀνοίγουν συζητήσεις γιά τήν «μητέρα πατρίδα», τήν Τουρκία. Τό χρῆμα ἔρεε, ἀλλά δέν ἀρκοῦσε. Οἱ μικροί πυρῆνες «τουρκισμοῦ» δέν εἶχαν ἐσωτερική ἰδεολογική, πολιτισμική καί περαιτέρω κοινωνική στήριξη. Ἡ Ἄγκυρα πολύ γρήγορα ἀντιλήφθηκε πώς ἔπρεπε τά καφενεῖα καί τά τζαμιά νά λειτουργήσουν ὡς βάσεις γιά μεγαλύτερης ἐμβέλειας καί ἰσχύος -ἔστω καί εἰκονικῆς- δομῶν, πού θά ἐκπροσωποῦσαν δημοσίως θέσεις τῶν «τούρκων τῆς Θράκης» καί τοῦ «τουρκισμοῦ», θά συνδέονταν μεταξύ τους καί θά συνέθεταν ἕνα μωσαϊκό διαφόρων ὀργανωτικῶν δράσεων τῶν «τούρκων τῆς Δυτικῆς Θράκης».
Θά ἦταν ἑπομένως λογικό γιά τήν διείσδυση αὐτή νά χρησιμοποιηθοῦν κι ὅσοι ἐκτός Θράκης, ἐμφοροῦνταν ἀπό τουρκόφρονα προσανατολισμό, εἶχαν ἐπαφή καί συνεργασία μέ τουρκικούς καί γενικά, ἰσλαμικούς φορεῖς, συμμετεῖχαν ἤ διοργάνωναν «διεθνιστικές» δῆθεν ἐκδηλώσεις, ὅταν μάλιστα ἤλεγχαν κατ' ἀπόλυτον τρόπον μικρό ἤ μεγάλο ἀριθμό ὀπαδῶν.
Ἀλλά θά ὑπάρξει καί συνέχεια τήν ἑπόμενη ἑβδομάδα...
Τὰ περιεχόμενα τοῦ ἐν λόγῳ ἄρθρου ἐκφράζουν θέσεις ἐκκλησιαστικὲς καὶ ἀντιαιρετικές καὶ δὲν ἔχουν τὴν πρόθεση νὰ προσβάλουν τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψη κανενός, τὶς ὁποῖες δηλώνουμε ὅτι σεβόμεθα δεόντως.