To παρακάτω απόσπασμα αποτελεί το προλογικό σημείωμα του βιβλίου «Ὁ Παπισμός κατά τούς Ἁγίους Πατέρες» των εκδόσεων της Ενωμένης Ρωμηοσύνης το οποίο πρόκειται να κυκλοφορηθεί το προσεχές διάστημα. Τις επόμενες ημέρες θα δημοσιευτούν ενδεικτικά μερικά αποσπάσματα από το συγκεκριμένο πόνημα στο οποίο συλλέγονται ρήσεις Αγίων Πατέρων για τον Παπισμό.
Ἡ Ἐκκλησία μας διεφύλαξε ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ ἀπαραχάρακτη τήν Ὀρθόδοξη πίστη μέ θυσίες καί αἵματα ὁμολογητῶν καί μαρτύρων. Σήμερα μέ τόν οἰκουμενιστικό διάλογο καί τήν ἀγαπολογία παρουσιάζονται οἱ αἱρέσεις «ὡς ἀδελφές Ἐκκλησίες», καί, σύμφωνα μέ τήν θεωρία τῶν Κλάδων, ἡ ἀλήθεια βρίσκεται μοιρασμένη σέ ὅλες τίς «Ἐκκλησίες». Γίνεται πολύς λόγος γιά τήν ἕνωση τῶν «Ἐκκλησιῶν», ἀλλά αὐτή ἡ ποθητή καί εὐκταία ἕνωση δέν εἶναι δυνατόν νά γίνη χωρίς τήν ἐπιστροφή τῶν αἱρετικῶν «Ἐκκλησιῶν» στήν πίστη τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Μία Ἁγία Ἐκκλησία ἵδρυσε ὁ Κύριος, καί αὐτή διαφυλάσσει τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως καί εἶναι ταμειοῦχος τῆς Χάριτος. Οἱ ὑπόλοιπες λεγόμενες «Ἐκκλησίες» εἶναι αἱρετικές ἤ σχισματικές.
Ἀπό τίς ὑπάρχουσες σήμερα πολυπληθεῖς χριστιανικές αἱρέσεις ἡ κυριώτερη εἶναι ὁ Παπισμός, ἀπό τόν ὁποῖον πήγασαν σχεδόν ὅλες οἱ ὑπόλοιπες. Στήν σύγχρονη θεολογική σύγχυση, πού νομίζουν ὅτι ὅλοι πιστεύουν τόν ἴδιο Θεό καί ὅτι μποροῦν νά συμπροσεύχωνται ὅλοι μέ ὅλους, τούς αἱρετικούς τούς ἀποκαλοῦν ἀδελφούς καί τήν παπική «Ἐκκλησία» ἀδελφή Ἐκκλησία. Ὅμως, ὁ λόγος τῶν ἁγίων Πατέρων, «τομώτερος ὑπέρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον», διαχωρίζει τήν ἀλήθεια ἀπό τό ψεῦδος, τήν αἵρεση ἀπό τήν Ὀρθοδοξία, καί ἀπαγορεύει τήν κοινωνία καί τήν συμπροσευχή μέ τούς Παπικούς. Ἀνέκαθεν ἡ Ἐκκλησία μας τούς αἱρετικούς τούς ἀπέκοπτε ἀπό τό σῶμα της ὡς σεσηπότα μέλη, γιά νά μήν μεταδώσουν τήν ἀσθένειά τους στά ὑπόλοιπα μέλη τοῦ σώματος, ἀλλά καί γιά νά συναισθανθοῦν οἱ καλοπροαίρετοι ἐξ αὐτῶν τήν κατάστασίν τους καί νά μετανοήσουν καί ἐπιστρέψουν καί σωθοῦν. Τούς ἀπέκοπτε καί τούς ὑπέβαλε στό ἀνάθεμα καί τόν ἀφορισμό καί ἀπαγόρευε κάθε κοινωνία μαζί τους, τούς θεωροῦσε σάν τούς Ἰουδαίους πού σταύρωσαν τόν Χριστό· μᾶλλον καί χειρότερους ἀπό τούς Ἰουδαίους, διότι «οἱ μέν Ἰουδαῖοι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ σταύρωσαν πού φαινόταν, οἱ δέ αἱρετικοί πολεμοῦν τήν θεότητα τοῦ Χριστοῦ τήν ἀόρατη, μᾶλλον δέ τήν δική τους σωτηρία πολεμοῦν».
Σήμερα δυστυχῶς μέ τήν μακροχρόνια ἀγαπολογία διεβρώθη τό φρόνημα τοῦ λαοῦ. Οἱ Ἅγιοι ὅμως καί οἱ παλαιότεροι πατριάρχες σαφέστατα ὀνομάζουν αἱρετικό τόν Πάπα, ἐνῷ οἱ σημερινοί δέν βλέπουν διαφορές καί προχωροῦν πρός τήν ἕνωση. Πῶς θά ἐπιτευχθῆ ἡ ἕνωση, ἄν ὁ Πάπας δέν ἀποβάλη τίς πλάνες καί τίς αἱρετικές δοξασίες του; Αὐτή ἡ ὀλέθρια αἱρετική διδασκαλία του εἶναι ἡ αἰτία τῆς σημερινῆς διαφθορᾶς καί συγχύσεως στόν κόσμο, διότι ἡ ζωή μας διαμορφώνεται σύμφωνα μέ τό πιστεύω μας, ὅπως ὁ ἀρχιτέκτονας κτίζει τήν οἰκοδομή σύμφωνα μέ τό σχέδιό του.
Χάριν τῆς Ἀληθείας, γιά νά κατανοήσουν οἱ ἄνθρωποι τήν αἱρετική διδασκαλία τοῦ παπισμοῦ, παρατίθενται γνῶμες Συνοδικές, Πατριαρχικές καί Ἁγίων Πατέρων περί τοῦ Πάπα καί τῶν δοξασιῶν του. Οἱ Ἅγιοι κρίνουν ἀπαθῶς καί δίκαια. Ἔχουν πραγματική ἀγάπη πρός τούς αἱρετικούς, ἀλλά ἀγαποῦν καί τήν ἀλήθεια. «Ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ» δέν ἀποκοιμίζουν τούς αἱρετικούς στήν αἵρεσή τους, ἀλλά τούς προβληματίζουν καί δείχνουν ποῦ βρίσκεται ἡ σώζουσα ἀλήθεια. Αὐτό τό πατερικό πνεῦμα διεφύλαξε καί τό Ἅγιον Ὄρος καί αὐτήν τήν πατερική στάση τηρεῖ πρός τούς αἱρετικούς. Μέ πολλή ἀγάπη τούς φιλοξενεῖ, εὔχεται ὑπέρ τῆς ἑνώσεως, ἀλλά δέν ἐπιτρέπει τήν συμμετοχή τῶν αἱρετικῶν στήν λατρεία καί τά Μυστήρια.
Ὁ Θεός τῆς Ἀληθείας καί τῆς Ἀγάπης εἴθε νά φωτίση ὅλα τά πεπλανημένα πρόβατα νά ἐπιστρέψουν στόν οἶκο Του, γιά νά ἀποτελέσουν μία ποίμνη μέ ἕναν Ποιμένα. Ἀμήν.