ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Γαλ. γ’ 23 – δ’ 5
23 Πρὸ δὲ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι. 24 ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν· 25 ἐλθούσης δὲ τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐσμεν. 26 πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· 27 ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. 28 οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. 29 εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ Ἀβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ κατ᾿ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι.
δ΄ 1 Λέγω δέ, ἐφ᾿ ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, 2 ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. 3 οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· 4 ὅτε δέ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, 5 ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Μρ. ε’ 24-34
24 Καί ἀπῆλθε μετ᾿ αὐτοῦ· καὶ ἠκολούθει αὐτῷ ὄχλος πολύς, καὶ συνέθλιβον αὐτόν. 25 Καὶ γυνή τις οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἔτη δώδεκα, 26 καὶ πολλὰ παθοῦσα ὑπὸ πολλῶν ἰατρῶν καὶ δαπανήσασα τὰ παρ᾿ ἑαυτῆς πάντα, καὶ μηδὲν ὠφεληθεῖσα, ἀλλὰ μᾶλλον εἰς τὸ χεῖρον ἐλθοῦσα, 27 ἀκούσασα περὶ τοῦ Ἰησοῦ, ἐλθοῦσα ἐν τῷ ὄχλῳ ὄπισθεν ἥψατο τοῦ ἱματίου αὐτοῦ· 28 ἔλεγε γὰρ ἐν ἑαυτῇ ὅτι ἐὰν ἅψωμαι κἂν τῶν ἱματίων αὐτοῦ, σωθήσομαι. 29 καὶ εὐθέως ἐξηράνθη ἡ πηγὴ τοῦ αἵματος αὐτῆς, καὶ ἔγνω τῷ σώματι ὅτι ἴαται ἀπὸ τῆς μάστιγος. 30 καὶ εὐθέως ὁ Ἰησοῦς ἐπιγνοὺς ἐν ἑαυτῷ τὴν ἐξ αὐτοῦ δύναμιν ἐξελθοῦσαν, ἐπιστραφεὶς ἐν τῷ ὄχλῳ ἔλεγε· τίς μου ἥψατο τῶν ἱματίων; 31 καὶ ἔλεγον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· βλέπεις τὸν ὄχλον συνθλίβοντά σε, καὶ λέγεις τίς μου ἥψατο; 32 καὶ περιεβλέπετο ἰδεῖν τὴν τοῦτο ποιήσασαν. 33 ἡ δὲ γυνὴ φοβηθεῖσα καὶ τρέμουσα, εἰδυῖα ὃ γέγονεν ἐπ᾿ αὐτῇ, ἦλθε καὶ προσέπεσεν αὐτῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν. 34 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· ὕπαγε εἰς εἰρήνην, καὶ ἴσθι ὑγιὴς ἀπὸ τῆς μάστιγός σου.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
Στίς 4 Δεκεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἰωάννου πρεσβυτέρου τοῦ Δαμασκηνοῦ. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης γεννήθηκε στην Δαμασκό στά τέλη τοῦ 7ου αἰώνα, ἀπό γένος λαμπρό καί στολισμένο μέ τήν ὀρθόδοξο πίστη καί ὁ πατέρας του Σέργιος ἦταν ἀξιωματοῦχος τοῦ ἄραβα χαλίφη τῆς Δαμασκοῦ. Ἐπειδή ὁ Σέργιος ἦταν ἄνθρωπος τῆς ἀρετῆς, ἐξαγόρασε αἰχμάλωτο μοναχό γιά τήν μόρφωση τοῦ γιοῦ του Ἰωάννη καί τοῦ θετοῦ γιοῦ του Κοσμᾶ, τόν μετέπειτα ἐπίσκοπο Μαϊουμᾶ, ἕνα ἄνδρα σοφώτατο καί εὐλαβῆ, ὁ ὁποῖος τούς μόρφωσε ἄριστα σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς γνώσης. Μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Σεργίου, ὁ Ἰωάννης παρά τήν ἄρνησή του διορίσθηκε σύμβουλος τοῦ Χαλίφη. Ὅταν ὅμως ὁ Χαλίφης Ὀμάρ Β΄ ἐξήγειρε διωγμό κατά τῶν χριστιανῶν, οἱ δύο ἀδελφοί ἀναχώρησαν γιά τήν Ἱερουσαλήμ, ὅπου ὁ Ἰωάννης, ἀφοῦ ἐκάρη μοναχός στήν Μονή τοῦ ἁγίου Σάββα, ὑποτάχθηκε σέ σοφό καί μεγάλο γέροντα, ἀπό τόν ὁποῖο διδάχθηκε ὅλες τίς ἀρετές, ἰδιαίτερα ὅμως τήν ὑπακοή. Ὁ μακάριος αὐτός γέροντας ἀπαγόρευσε στόν Ἰωάννη νά ψέλνη, παρά τίς ἱκανότητές του, προσταγή τήν ὁποία τήρησε ἀδιακρίτως γιά πολλούς χρόνους. Ἕως ὅτου ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἐμφανίσθηκε σέ ὄνειρο στόν γέροντα καί τοῦ εἶπε νά παρακινήση τόν Ἰωάννη νά συγγράψη ὕμνους πού νά δοξολογοῦν τόσο τόν Υἱόν της ὅσο καί τήν ἰδία, πρός δόξαν Θεοῦ καί χαρά τῶν χριστιανῶν. Ἐπίσης, ὁ θεῖος Ἰωάννης συνέγραψε πάμπολλα συγγράμματα, τά ὁποῖα ἐξηγοῦν κάθε ἀπορία τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀλλά καί γιά κάθε ζήτημα. Ἀκόμα στηλίτευσε μέ σπουδαίους λόγους τήν αἵρεση τῶν εἰκονομάχων. Ἔζησε μέχρι τέλος τῆς ζωῆς του μέ ἄκρα ἄσκηση καί σέ ἡλικία ἑκατόν τεσσάρων χρόνων κοιμήθηκε ἐν Κυρίῳ.
Ἀπολυτίκιον
(Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.)
Θεῖον ὄργανον, τῆς Ἐκκλησίας, λύρα εὔσωμος, τῆς εὐσεβείας, ἀνεδείχθης Ἰωάννη πανεύφημε· ὅθεν πυρσεύεις τοῦ κόσμου τὰ πέρατα, ταῖς τῶν σοφῶν σου δογμάτων ἑλλάμψεσι. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Μεγαλυνάριον
Ὑψηλῶν δογμάτων ἑρμηνευτά, ἱερῶν ἀσμάτων, θεορρῆμον ὑφηγητά, χαίροις Ἰωάννη, ὁ πάντας διεγείρων, τοῖς μελιχροῖς σου ὕμνοις, πρός θείαν αἴνεσιν.