τοῦ Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ, μέλους τῆς Π.Ε.Γ.
Ἤδη ἐπί δυό ἑβδομάδες παρακολουθήσαμε τήν συντονισμένη ἐπίθεση τῆς Σαηεντολογίας (τότε ΚΕΦΕ) καί τῶν «συμμάχων» της ἐναντίον τῆς ποιμαντικῆς τῆς Ἐκκλησίας μας καί εἰδικά τοῦ τότε Γραμματέως τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων, π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου, κατά τήν περίοδο 1995-2005.
Ἀκόμη, ἀναφερθήκαμε στό ζεῦγος Δημητρίου καί Χαριτωμένης Ἀνδρουτσοπούλου -ἀμφότεροι μέλη τῆς Π.Ε.Γ.-, τῶν ὁποίων οἱ δύο θυγατέρες, Εὔα καί Χαρίκλεια, εἶχαν παρασυρθεῖ στήν ἀποκρυφιστική σέκτα «Ἐπιτροπή Ρούμι Ἑλλάδος» τοῦ κατά δήλωσή του Δερβίση καί Σεΐχη Σουφικῶν Ταγμάτων, Τάκι Ἀλεξίου.
Οἱ γονεῖς τῶν δυό κοριτσιῶν προσπάθησαν νά σώσουν τά παιδιά τους μέ κάθε τρόπο· ὁ μέν πατέρας, γνωστός καί καταξιωμένος νομικός, προσέτρεξε στό φιλικό καί ἐπαγγελματικό του περιβάλλον -μεταξύ τῶν ὁποίων καί ὁ τότε Ὑπουργός Εὐάγγελος Γιαννόπουλος, ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἀρείου Πάγου Βασίλειος Κόκκινος καί ὁ Ἀρεοπαγίτης ἀδελφός του-, ἡ δέ μητέρα, σέ συνεννόηση μέ μητέρα κοπέλας, πού κι αὐτή εἶχε παρασυρθεῖ στή σέκτα τοῦ Ἀλεξίου, ἀπεφάσισαν νά δημοσιοποιήσουν τό πρόβλημα καί προσέφυγαν στόν γνωστό δημοσιογράφο Κώστα Χαρδαβέλλα. Ὅμως ἡ προσπάθεια ἀπέτυχε καθώς ὁ Χαρδαβέλλας ἐνῶ εἶχε στοιχεῖα ὅτι ἡ Ὁμάδα Ἀλεξίου εἶχε ὅλα τά χαρακτηριστικά σέκτας, περιόρισε τήν ἐκπομπή του σέ ζωντανή «καταγραφή» κάποιων ἔξω ἀπό τόν χῶρο σύναξης τῆς Ὁμάδας τή νύχτα[i].
Παράλληλα, ὁ Ἀντιεισαγγελέας Πρωτοδικῶν Ἰωάννης Ἀγγελής, κατ' ἐντολήν τῆς προϊσταμένης του ἀρχῆς, διεξήγαγε κατ' οἶκον ἔρευνα στόν χῶρο τοῦ Τάκι Ἀλεξίου, ἀφοῦ εἶχαν προηγηθεῖ ἔρευνες στόν χῶρο τοῦ ΚΕΦΕ.
Κατ' οἶκον ἔρευνα συνήθως διατάσσεται καί διενεργεῖται κατά τή διάρκεια Ποινικῆς Προδικασίας· ἡ διαδικασία πού μεσολαβεῖ ἀπό τήν ἄσκηση τῆς ποινικῆς δίωξης ἀπό τόν εἰσαγγελέα καί τερματίζεται μέ τήν ὁριστική παραπομπή τοῦ κατηγορουμένου στό ἀκροατήριο ἤ τήν ἀπαλλαγή του χωρίς δίκη. Αὐτό ἀναφέρουμε ἀκριβῶς εἰς ἀπάντησιν τῶν ὅσων γράφει ἡ Ἀριστοτελία Πελώνη, στηρίζοντας τόν Ἀλεξίου, στό σχετικό ἄρθρο της («ΤΑ ΝΕΑ», 5/12/05)[ii]: «...μέχρι εἰσβολή εἰσαγγελέα στό σπίτι του χωρίς κανένα ἔνταλμα, ὁ Τάκις Ἀλεξίου ἔχει γίνει ἀντικείμενο ἐπιθέσεων πού θυμίζουν ἄλλες ἐποχές...».
Ὅλα αὐτά θά εἶχαν ἀποσοβηθεῖ ἄν ἡ χώρα μας εἶχε ποινικοποιήσει τή σύσταση ἀποκρυφιστικῆς σέκτας -πού δέν ἀποκαλύπτει ἐξ ἀρχῆς τό πραγματικό της πρόσωπο- κι ἄν τά ἁρμόδια ὄργανα -Νομικά καί Διοικητικά- εἶχαν θελήσει νά ἐνημερωθοῦν ἐπί τοῦ τί εἶναι ἀποκρυφισμός καί πῶς αὐτός μεταμφιέζεται ὡς δῆθεν φιλοσοφία, ψυχολογία, «θεραπεία» ἤ καί θρησκεία, τή στιγμή πού τό Εὐρωπαϊκό Κοινοβούλιο ἔχει ἐκδώσει σχετικά ψηφίσματα ἤδη ἀπ’ τό 1984 καί πάλι τό 1996 καί τό 1998[iii] καί ἡ Γαλλική Κυβέρνηση ἔχει συγκροτήσει Κοινοβουλευτική Διυπουργική Ἐπιτροπή γιά τήν Καταπολέμηση τῶν αἱρέσεων καί παρακολουθεῖ τήν δραστηριότητα τῶν «νεοφανῶν αἱρέσεων» (σεκτῶν).
Ὅλη ἡ γνώση μας περί Ἀλεξίου καί τῆς Ὁμάδας του εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νά περιληφθεῖ ἡ «Ἐπιτροπή Ρούμι» στόν κατάλογο τῶν Ἐξωχριστιανικῶν καί Παραθρησκευτικῶν ὁμάδων τῶν ἀσυμβιβάστων μέ τήν Ὀρθόδοξη Πίστη, κατάλογο πού καταρτίστηκε ἀπό τήν Ζ΄ Συνδιάσκεψη Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί Ἱερῶν Μητροπόλεων γιά θέματα αἱρέσεων καί Παραθρησκείας (Ἁλίαρτος 20-26/9/1995)[iv].
Ὁ Ἀλεξίου, ἐφ' ὅσον ἡ Ὁμάδα του εἶχε ἀποκαλυφθεῖ καί παρ΄ ὅ,τι οἱ «σύμμαχοί» του συνέχιζαν νά προβάλλουν ὅτι διωκόμενος «ἀπό τούς κυνηγούς τῶν αἱρετικῶν» ἦταν ὄχι ὁ κ. Ἀλεξίου, ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Ρούμι[v], ἔσπευσε νά μετονομάσει τήν ὀργάνωσή του ἀπό «Ἐπιτροπή Ρούμι Ἑλλάδος» σέ «Πανελλήνια Ἱστορική καί Φιλοσοφική Ἑταιρεία» (ΠΑΝ.Ι.Φ.Ε.) καί νά μετακομίσει, αὐτός κι οἱ «Φιλόσοφοι» καί «Ἱστορικοί» ὀπαδοί του στήν ἀκριτική Θράκη.
Τόσον ἡ ἐμμονή τοῦ «κατά δήλωσή του Δερβίση καί Σεΐχη τῶν Μεβλεβί καί Μπεκτασί» νά παρουσιάσει τήν Ὁμάδα του σάν φιλοσοφικό καί καλλιτεχνικό φορέα -διοργανώνοντας δῆθεν πολιτιστικές διημερίδες μέ γνωστούς ὁμιλητές, κυρίως τοῦ ἀριστεροῦ χώρου ἤ συντελῶντας σέ ἐκδήλωση τῶν «Περιστρεφόμενων Δερβίσηδων» στό Ἠρώδειο-, ὅσον καί ἡ ἐπιλογή τῆς εὐαίσθητης περιοχῆς τῆς Θράκης, ὡς ἕδρα τῶν δραστηριοτήτων του, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νά κινητοποιήσει μεταξύ ἄλλων καί τόν -μακαριστό σήμερα- Μητροπολίτη Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς Κυρό Δαμασκηνό, Πρόεδρο τότε τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων.
Ἡ ἀνησυχία τοῦ Μητροπολίτου ἀντιμετωπίστηκε ἀπό τούς συμμάχους τοῦ Ἀλεξίου μέ «ἀπαγόρευση» στόν Σεβασμιώτατο νά ἀσκήσει τά ποιμαντορικά του καθήκοντα καί νά προστατεύσει τό ποίμνιό του. Εἶναι χαρακτηριστικά τά σχετικά δημοσιεύματα τοῦ «Ἰοῦ» τῆς περιόδου ἐκείνης. Παραθέτουμε μικρό δεῖγμα[vi]:
«Ἡ ὑπόθεση δέν θά εἶχε ἴσως ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον ἄν δέν ἦταν ἡ κατάληξη μίας ὁλόκληρης σειρᾶς προσπαθειῶν τῶν διωκτικῶν ἀρχῶν τῆς χώρας νά καθίσουν στό σκαμνί τήν κυρία Ἀνδρουτσοπούλου, τήν ἀδελφή της Χαρίκλεια καί τόν σύζυγο τῆς τελευταίας Γρηγόρη Μπαϊρακτάρη, μόνο καί μόνο ἐπειδή ἡ Πανελλήνια Ἱστορική καί Φιλοσοφική Ἑταιρεία στήν ὁποία ἀνήκουν, δέν εἶναι τῆς ἀρεσκείας τοῦ τοπικοῦ μητροπολίτη ἤ καί τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, ὅπως ἀποκάλυψε ὁ βουλευτής τοῦ ΣΥΝ κ. Πέτρος Κουναλάκης.
»Μαθαίνουμε λοιπόν ὅτι ἡ ἐξέταση διενεργεῖται "προκειμένου νά βεβαιωθεῖ τυχόν ἀξιόποινη πράξη ἀπό μέρους τοῦ Γρηγορίου Μπαϊρακτάρη καί τῆς συζύγου του Χαρίκλειας Ἀνδρουτσοπούλου. Εἰδικότερα νά ἐρευνηθεῖ 1) ἄν οἱ δραστηριότητες αὐτῶν εἶναι νομικῶς ἐν τάξει καί 2) μήπως διαπράττεται ὑπ' αὐτῶν τό ἀδίκημα τοῦ Α.Ν. 1363/1938 (προσηλυτισμός) ἤ τῶν ἄρθρων 191, 192 ἤ ἄλλης συναφοῦς πράξεως. Ἐκτός ἄλλων, νά ληφθοῦν καταθέσεις γονέων καί μαθητῶν ἐκ τῶν φοιτούντων στό φροντιστήριο καθώς καί ἐργαζομένων στό Νοσοκομεῖο"».
Παράλληλα, ὁ «Δερβίσης καί Σεΐχης τῶν Μεβλεβί καί Μπεκτασί» ἀντέδρασε διά τῆς ὀπαδοῦ του, Χαρίκλειας Ἀνδρουτσοπούλου, ἡ ὁποία στήν προσπάθειά της νά «φιμώσει» τούς γονεῖς της, «κατήγγειλε» ἀπό τηλεοράσεως[vii], σέ ἐκπομπές τοῦ Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, «Κίτρινος Τύπος», τόν πατέρα της γιά φρικτά ἐγκλήματα εἰς βάρος αὐτῆς καί τῆς ἀδελφῆς της Εὔας[viii].
Ἐκεῖνο στό ὁποῖο θά πρέπει νά ἑστιαστοῦμε εἶναι ἡ μέθοδος πού συχνά ἀκολουθεῖται ἀπό ἀκραῖες παραθρησκευτικές ὁμάδες (σέκτες) καί «Καταστροφικές Λατρεῖες» (Destructive Cults), ὅταν ἡ Ὁμάδα -στήν προκειμένη περίπτωση ὁ Ἀρχηγός της- ἀπειλεῖται ἀπό «ἐξωτερικούς ἐχθρούς». Οἱ ὀπαδοί, οἱ ἔχοντες ὑποστεῖ «πλύση ἐγκεφάλου» (ὕπνωση, αὐτοΰπνωση, διαλογισμό), στά πλαίσια τῶν «πρακτικῶν» τῶν σεκτῶν, εἶναι ἀποφασισμένοι νά ἐνεργήσουν ἤ νά ὑποστοῦν τό κάθε τί, ἀκόμη καί νά ἐγκληματήσουν καί νά αὐτοκτονήσουν...
Συχνά, πάλι, ὁ χειρισμός τῆς προσωπικότητας τοῦ ὀπαδοῦ ἀπό τόν Ἀρχηγό τῆς σέκτας εἶναι ἀρκετός ὥστε τά θύματα νά πιστέψουν ὅτι πράγματι ἔλαβαν χώρα γεγονότα τά ὁποῖα συνέβησαν μόνο στή φαντασία τους.
Κι ἄν θά θέλαμε νά ἀξιολογήσουμε περαιτέρω παρόμοιες καταστάσεις, θά πρέπει νά ὑπενθυμίσουμε ὅτι μία σέκτα ἐπηρεάζει τόν ὀπαδό της ὄχι μόνο στό σωματικό καί ψυχολογικό ἐπίπεδο, ὅπως θά συνέβαινε στόν ὀπαδό ἑνός πολιτικοῦ κόμματος π.χ. ἤ ἑνός ἀθλητικοῦ σωματείου. Στόν ἀποκρυφισμό καί στήν παραθρησκεία συμμετέχει καί τό παραφυσικό ἤ μεταφυσικό γεγονός· κι οἱ τελετουργίες καί «πρακτικές» τῶν Ὁμάδων αὐτῶν ἐπιδιώκουν νά «ἐνεργοποιήσουν» τήν «μεταφυσική διάσταση», αὐτήν πού ἡ Ἐκκλησία μέ ἁπλότητα χαρακτηρίζει, ὡς Παράδεισο ἤ Κόλαση, Ἀγγέλους ἤ Δαίμονες. Ἄς μήν παραθεωροῦμε λοιπόν καί τήν συμμετοχή τοῦ «Πνευματικοῦ Κόσμου» σέ ἀκραῖες ἐνέργειες ὀπαδῶν τῆς παραθρησκείας.
Ὅμως, ἡ συνέχεια τήν ἑπόμενη Παρασκευή...