«Ἡ ἐκκλησιαστικὴ Ἱεραρχία εἶναι συνένοχος
σὲ ἔγκλημα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητας»
«ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΒΑΘΕΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΚΑΙ ΒΑΘΕΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»
«οἱ ὑγιεῖς θεωροῦνται διαδότες πανώλης, οἱ ἐμβολιασμένοι,
ποὺ εἶναι μεταδοτικοί, ὡς ὑγιεῖς(!)… δὲν δεχόμαστε γονιδιακοὺς ὀρούς,
κατὰ τὴν παραγωγὴ τῶν ὁποίων σκοτώθηκαν παιδιὰ:
τὸ αἷμα τους θὰ πέσει σὲ αὐτοὺς ποὺ τοὺς παράγουν,
ποὺ τοὺς ἐπιβάλλουν καὶ ποὺ τοὺς παραλαμβάνουν»
Ὁ Ὀρθόδοξος Τύπος δημοσιεύει μία πολὺ ἐνδιαφέρουσα καὶ ἐπίκαιρη συνέντευξη, τὴν ὁποία παραχώρησε στὸν Ἀμερικανὸ δημοσιογράφο Robert Moynihan ὁ παπικός Ἀρχιεπίσκοπος Carlo Maria Viganó καὶ δημοσιεύθηκε στὸ ρωσικὸ ἱστολόγιο Geopolitica. Μᾶς ἐκπλήσσει ὁ ρωμαλαῖος καὶ καθαρὸς λόγος ἑνὸς αἱρετικοῦ καὶ μάλιστα παπικοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὁ ὁποῖος διετέλεσε καὶ Νούντσιος στὶς Η.Π.Α. ἀπὸ τὶς 19/10/2011 ὥς τὶς 12/4/2016, ποὺ σημαίνει ὅτι γνωρίζει καὶ μάλιστα ἐκ τῶν ἔσω. Τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος ἐξ ἄμβωνος κατηγορεῖ τοὺς ὀρθοδόξους πιστούς, ποὺ ἀρνοῦνται νὰ ἐμβολιασθοῦν μὲ ἕνα ἐκτρωματικὸ ἐμβόλιο ὡς «Ναζιστὲς» καὶ ὀπαδοὺς τῆς «ἀρίας φυλῆς», ὁ αἱρετικὸς παπικὸς καρδινάλιος μιλάει γιὰ «συμμαχία βαθέος κράτους καὶ βαθείας ἐκκλησίας» καὶ τονίζει ὅτι «σὲ καμία περίπτωση δὲν μποροῦμε νὰ δεχτοῦμε τὴν χορήγηση πειραματικῶν γονιδιακῶν ὀρῶν, κατὰ τὴν παραγωγὴ τῶν ὁποίων σκοτώθηκαν παιδιὰ στὸν τρίτο μήνα τῆς ἐγκυμοσύνης». Μὲ πολὺ λύπη δημοσιεύουμε τὴν συνέντευξη τοῦ αἱρετικοῦ Ἀρχιεπισκόπου, διότι μία τέτοια συνέντευξη θὰ ἔπρεπε νὰ τὴν εἶχε παραχωρήσει ἕνας Ἱεράρχης τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Ἀποστολικῆς καὶ Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ δὴ τῆς Παραδοσιακῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ δυστυχῶς οἱ περισσότεροι Ἱεράρχες σιωποῦν καὶ φοβοῦνται. Νὰ σημειώσουμε ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Viganó πρωτοστάτησε στὶς ἀποκαλύψεις γιὰ οἰκονομικὴ διαφθορὰ στὸ Βατικανὸ τὸ 2012 καὶ μὲ ἐπιστολὴ του τὸ 2018 κατηγόρησε τὸν πάπα Φραγκίσκο γιὰ συγκάλυψη καταγγελιῶν σεξουαλικῆς κακοποίησης:
«Ἐρώτηση Ἀριθμὸς 1: Ἀρχιεπίσκοπε Viganó, χαίρομαι πολὺ ποὺ σᾶς ξαναβλέπω καὶ χαίρομαι πολὺ ποὺ εἶστε πρόθυμος νὰ ἀπαντήσετε στὶς ἐρωτήσεις μας. Τὸ μεγάλο ἐρώτημα ἔχει δύο μέρη, τὸν κόσμο καὶ τὴν ἐκκλησία. Ἐξετάζουμε μία παγκόσμια πανδημία καὶ μία παγκόσμια κίνηση πρὸς μία νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων καὶ ἐπίσης ἐξετάζουμε τὴν ἐκκλησία σὲ μία σύγχυση, διχασμό, ἀνησυχώντας γιὰ τὸ πῶς ἀντιδρᾶ σὲ αὐτὴ τὴ νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων εἴτε παραβιάζοντας τὴν παράδοσή της εἴτε κρατώντας την. Καὶ θέλουμε νὰ κάνετε σχόλια καὶ κρίσεις καὶ γιὰ τὰ δύο αὐτὰ ἐρωτήματα, γιὰ τὴν παροῦσα πανδημία καὶ κρίση στὴ Ρωμαιοκαθολικὴ ἐκκλησία. Τί πιστεύετε λοιπὸν γιὰ τὴν τρέχουσα πανδημία καὶ γιὰ τὴν τρέχουσα σύγχυση καὶ κρίση στὴν καθολικὴ ἐκκλησία, ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ Πάπα Φραγκίσκου;
V: Μοῦ φαίνεται πλέον ξεκάθαρο ὅτι ἀντιμετωπίζουμε μία πολιορκία τόσο στὸ κοινωνικὸ ὅσο καὶ στὸ θρησκευτικὸ μέτωπο. Ἡ λεγόμενη πανδημία ἔκτακτης ἀνάγκης ἔχει χρησιμοποιηθῆ ὡς ψεύτικο πρόσχημα, γιὰ νὰ ἐπιβληθεῖ ὁ ἐμβολιασμὸς καὶ τὸ πράσινο πάσο σὲ πολλὰ ἔθνη τοῦ κόσμου, μὲ ταυτόχρονο καὶ συντονισμένο τρόπο. Ταυτόχρονα, στὸ ἄλλο μέτωπο, οἱ ἐκκλησιαστικὲς ἀρχὲς ὄχι μόνο δὲν καταδικάζουν στὸ ἐλάχιστο τὴν κατάχρηση ἐξουσίας ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ κυβερνοῦν τὰ δημόσια πράγματα, ἀλλὰ τὶς ὑποστηρίζουν σὲ αὐτὸ τὸ πονηρὸ σχέδιο καὶ φτάνουν στὸ σημεῖο νὰ καταδικάζουν αὐτοὺς ποὺ δὲν ἀποδέχονται νὰ ὑποβληθοῦν σὲ ἐμβολιασμὸ μὲ πειραματικὸ γονιδιακὸ ὀρό, μὲ ἄγνωστες παρενέργειες, ποὺ δὲν προσδίδει καμία ἀνοσία ἀπὸ τὸν ἰὸ – γιὰ νὰ μὴ πῶ τίποτα γιὰ τὶς ἠθικὲς συνέπειες ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν παρουσία γενετικοῦ ὑλικοῦ ποὺ προέρχεται ἀπὸ ἔμβρυα ποὺ ἔχουν ἀποβληθεῖ, κάτι ποὺ γιὰ ἕνα Καθολικὸ εἶναι περισσότερο ἀπὸ ἐπαρκής λόγος γιὰ τὴν ἄρνηση τοῦ ἐμβολίου.
Εἴμαστε σὲ πόλεμο: ἕνας πόλεμος ποὺ δὲν κηρύσσεται ἀνοιχτά, ποὺ δὲν γίνεται μὲ συμβατικὰ ὅπλα, ἀλλὰ ἕνας πόλεμος παρόλα αὐτά, στὸν ὁποῖο ὑπάρχουν ἐπιτιθέμενοι καὶ ἀμυνόμενοι, δήμιοι καὶ θύματα, δικαστήρια ποὺ ἀγνοοῦν πρότυπα δικαίου καὶ κρατούμενοι. Ἕνας πόλεμος, τὸν ὁποῖο ἡ βία χρησιμοποιεῖται μὲ δῆθεν νόμιμες μορφὲς προκειμένου νὰ παραβιαστοῦν τὰ δικαιώματα τῶν πολιτῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν πιστῶν. Εἶναι ἕνας σημαντικός πόλεμος, ποὺ ἀποτελεῖ προοίμιο γιὰ τοὺς ἔσχατους καιροὺς καὶ τὴ μεγάλη ἀποστασία ποὺ ἀναφέρεται στὴν Ἱερὴ Γραφή.
Ἐρώτηση Ἀριθμὸς 2: Ἀρχιεπίσκοπε, ἔχετε μιλήσει μὲ πολὺ αὐστηροὺς ὅρους γιὰ ἕνα ἀκήρυκτο πόλεμο, καὶ ἔχετε μιλήσει γιὰ σοβαροὺς κινδύνους, ἀλλὰ ἔχετε τονίσει ὅτι βλέπετε ἕνα τύπο συντονισμοῦ μεταξὺ τῶν παγκοσμιοποιητῶν, ὅπως μποροῦμε νὰ τοὺς ὀνομάσουμε, τῶν ἀρχιτεκτόνων αὐτῆς τῆς νέας παγκόσμιας τάξης καὶ τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας μὲ τὸν Πάπα Φραγκίσκο. Πῶς μποροῦμε νὰ ἐξηγήσουμε αὐτὸ ποὺ φαίνεται νὰ εἶναι μία νέα συμμαχία;
V: Ἡ συμμαχία δὲν εἶναι μεταξὺ κράτους καὶ ἐκκλησίας, ἀλλὰ μεταξύ τοῦ βαθέος κράτους καὶ τῆς βαθείας ἐκκλησίας, δηλαδὴ τῶν ἐκφυλισμένων συνιστωσῶν ποὺ ὑπάρχουν μέσα στὸ καθένα.
Τὸ κράτος ἔχει ὡς σκοπὸ τὸ κοινὸ καλό, μὲ σεβασμὸ τόσο στὸ φυσικὸ δίκαιο ὅσο καὶ στὸ θεῖο καὶ θετικὸ δίκαιο. Ἡ ἐκκλησία ἔχει ὡς σκοπὸ τὴν σωτηρία τῶν ψυχῶν, μὲ σεβασμὸ στὴν αἰώνια διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι προφανὲς ὅτι οἱ κυβερνῶντες δὲν ἐπιδιώκουν τὸ κοινὸ καλό, ὅταν ἐκθέτουν τὸν πληθυσμὸ σὲ πειραματισμοὺς χωρὶς ἐπιστημονικὴ βάση, ἀκόμη καὶ ἐνόψει τῶν στοιχείων τῆς ἀναποτελεσματικότητας τοῦ ἐμβολίου καὶ τῆς ζημιᾶς ποὺ προκαλεῖ σὲ ὅσους τὸ ἔχουν λάβει. Καὶ εἶναι ἐξίσου προφανὲς ὅτι ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱεραρχία, στὸ βαθμὸ ποὺ προσφέρεται νὰ ὑποστηρίξει αὐτὴ τὴ σφαγὴ ποὺ σχεδιάζεται σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο, εἶναι συνένοχος σὲ ἔγκλημα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητας καὶ ἀκόμη περισσότερο, σὲ πολὺ βαρὺ ἁμάρτημα ἔναντι τοῦ Θεοῦ. Τὸ Sanhedrin (Ἑβραϊκό Δικαστήριο) τοῦ Bergoglio (Ἑπώνυμο τοῦ Πάπα Φραγκίσκου) εἶναι σαφῶς ἀναπόσπαστο μέρος τοῦ σχεδίου τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης: ἀφενὸς ἐπειδὴ ἐπιδιώκει σκοποὺς ποὺ δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ τὸν σκοπὸ τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας καὶ ἀφετέρου ἐπειδὴ ἐλπίζει ὅτι ἡ συμμετοχὴ του μπορεῖ νὰ τοῦ φέρει ἕνα εἶδος πολιτικοῦ καὶ οἰκονομικοῦ πλεονεκτήματος ἐνόψει τῆς νέας τάξης πραγμάτων.
Αὐτὴ ἡ ἐγκληματικὴ συνενοχὴ ὑπάρχει γιὰ ὅλους, καὶ ἀποδεικνύεται περαιτέρω ἀπὸ τὴν ἐμμονικὴ ἐκστρατεία ἐμβολιασμοῦ τοῦ Bergoglio, ὁ ὁποῖος μέσῳ ἠθικοῦ ἐκβιασμοῦ θέλει νὰ ἐπιβάλλει τὸν ἐμβολιασμὸ μὲ ἕνα πειραματικὸ γενετικὸ ὀρὸ σὲ ὅλους. Τὶς τελευταῖες ἡμέρες, ἔφτασε στὸ σημεῖο νὰ ἐμπλέξει Καρδινάλιους καὶ Ἐπισκόπους ἀπὸ τὴ Βόρεια καὶ τὴ Νότια Ἀμερικὴ σὲ αὐτὴ τὴν ἐπαίσχυντη προπαγάνδα, συμπεριλαμβανομένου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Γκόμεζ τοῦ Λὸς Ἄντζελες, τοῦ Προέδρου τῆς Διάσκεψης τῶν καθολικῶν ἐπισκόπων τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν. Φέρουν καὶ αὐτοὶ τὴν εὐθύνη γιὰ ἕνα σοβαρὸ ἔγκλημα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητας. Μία τέτοια σκανδαλώδης ὑποταγὴ τῶν Προκαθημένων στὴν κολασμένη παγκοσμιοποιητικὴ ἀτζέντα ἔχει ξεπεραστεῖ μόνο ἀπὸ τὶς πρόσφατες αἱρετικὲς δηλώσεις τοῦ ἴδιου τοῦ Bergoglio.
Ἐρώτηση Ἀριθμὸς 3: Μᾶς λέτε ὅτι ἡ ἐκκλησία ἔχει κάνει μία ἐπαίσχυντη συμμαχία μὲ ἀνθρώπους ποὺ οἱ στόχοι τους δὲν ταυτίζονται μὲ τοὺς παραδοσιακοὺς χριστιανικοὺς στόχους. Ποιὸ τίμημα, κατὰ τὴν ἄποψή σας, πληρώνει ἡ ἐκκλησία γιὰ αὐτὴ τὴν ἐπιλογή; Γιατί κάνει αὐτὴ τὴν ἐπιλογή;
V: Ἡ ὑποδούλωση τῆς Ἁγίας Ἕδρας καὶ ὅλων τῶν περιφερειακῶν της ὀντοτήτων στὴν πανδημικὴ ἀφήγηση εἶναι ἡ τιμὴ τοῦ αἵματος μίας σκανδαλώδους προδοσίας, ποὺ κάνει ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱεραρχία –μὲ ὁρισμένες ἐξαιρέσεις– ἀπόλυτα ἐνσωματωμένη στὸ παγκοσμιοποιητικὸ σχέδιο τῆς ἐλίτ, καὶ ὄχι μόνο στὸ θέμα τῆς ὑγείας ἀλλὰ καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὴ Μεγάλη Ἐπανεκκίνηση καὶ ὁλόκληρη τὴν ἰδεολογικὴ δομή, στὴν ὁποία βασίζεται. Γιὰ νὰ γίνει αὐτό, ἡ ἱεραρχία ἔπρεπε νὰ ἀρνηθεῖ τὸ δόγμα καὶ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ ἀτιμάσει τὴν ἐκκλησία Του.
Ὁ Μαλθουσιανὸς οἰκολογισμός, ὁ οἰκουμενισμὸς (ποὺ εἶναι προοίμιο γιὰ τὴ συγκρότηση τῆς οἰκουμενικῆς θρησκείας), ἡ «τέταρτη ἐπανάσταση» ποὺ θεωρεῖ ὁ Klaus Schwab καὶ οἱ οἰκογένειες τῆς διεθνοῦς χρηματοδότησης, δὲν βρίσκουν στὸ Bergoglio ἕνα οὐδέτερο θεατή, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ἕνα ζηλωτὴ συνεργάτη, ποὺ καταχρᾶται τὴν δική του ἠθικὴ ἐξουσία, γιὰ νὰ ὑποστηρίξει ἐπιπλέον [ἐκτὸς ἐκκλησίας] τὸ ἐγχείρημα τῆς διάλυσης τῆς παραδοσιακῆς κοινωνίας, ἐνῷ γιὰ τὴν ἐκκλησία ἐπιδιώκει τὸ ἔργο τῆς κατεδάφισής της, γιὰ νὰ τὴν ἀντικαταστήσει μὲ μία φιλανθρωπικὴ ὀργάνωση μασονικῆς ἔμπνευσης. Καὶ εἶναι σκανδαλῶδες, ἀλλὰ καὶ πηγὴ μεγάλης θλίψης, νὰ βλέπεις ὅτι μπροστὰ σὲ αὐτὴ τὴν ἀνελέητη καὶ σκληρὴ σφαγὴ ἡ πλειοψηφία τῶν ἐπισκόπων σιωπᾶ, ἢ μᾶλλον εὐθυγραμμίζονται ὑπάκουα ἀπὸ φόβο, συμφέρον ἢ ἰδεολογικὴ τύφλωση.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ σημερινὴ ἱεραρχία προέρχεται ἀπὸ τὸ Πρεσβυτεριανό Σχολεῖο καὶ ἔχει διαμορφωθῆ καὶ ἐπιλεγῆ ἐν ὄψει αὐτῆς τῆς ἐξέλιξης. Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἐπισκοπάτα, ὅλα τὰ θρησκευτικὰ τάγματα, τὰ πανεπιστήμια καὶ τὰ καθολικὰ ἱδρύματα, ἀπό τή Σύνοδο καί μετά, ἔχουν καταληφθῆ ἀπὸ πυρῆνες ποὺ ἔχουν σχηματίσει γενιὲς κληρικῶν, πολιτικῶν, διανοουμένων, ἐπιχειρηματιῶν, τραπεζιτῶν, καθηγητῶν καὶ δημοσιογράφων, κατηχώντας τους στὴν προοδευτικὴ ἰδεολογία. Καὶ ὅπως ἔκανε ἡ ἀριστερὰ στὸν πολιτικὸ καὶ πολιτιστικὸ τομέα, ἔτσι καὶ ἐντός τῆς ἐκκλησίας οἱ Καινοτόμοι ἐξοστρακίζουν κάθε φωνὴ διαφωνίας, ἐκδιώκουν ὅσους δὲν εἶναι εὐθυγραμμισμένοι καὶ ἐκδιώκουν ὅσους ἀντιστέκονται.
Ἡ δίωξη ποὺ βλέπουμε σήμερα δὲν διαφέρει ἀπὸ αὐτὴ τῶν προηγούμενων δεκαετιῶν, ἀλλὰ τώρα ἔχει ἐπεκταθῆ στὶς μᾶζες, ἐνῷ προηγουμένως ἐπικεντρωνόταν σὲ ἄτομα καὶ στὴν ἄρχουσα τάξη. Αὐτὸ ἰσχύει τόσο γιὰ τὸν πολιτικὸ ὅσο καὶ γιὰ τὸν ἐκκλησιαστικὸ κόσμο – ἐπιβεβαιώνοντας τὴν ἐγκληματικὴ συνωμοσία μεταξύ τοῦ βαθέος κράτους καὶ τῆς βαθείας ἐκκλησίας. Μοῦ φαίνεται ὅτι σὲ αὐτὴ τὴ συνωμοσία ὁ ρόλος τῶν Ἰησουιτῶν εἶναι καθοριστικὸς καὶ δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι γιὰ πρώτη φορά στὴν ἱστορία ἕνας θρησκευόμενος τῆς Ἑταιρείας τοῦ Ἰησοῦ κάθεται στὸν θρόνο τοῦ Πέτρου, κατὰ παράβαση τοῦ καθιερωμένου Κανόνα ἀπὸ τὸν Ἰγνάτιο τοῦ Λογιόλα.
Ἐρώτηση Ἀριθμὸς 4: Κατὰ τὴν γνώμη σας πῶς ταιριάζει τὸ πρόσφατο παπικὸ διάταγμα, Traditionis Custodes, οἱ Φύλακες τῆς Παράδοσης, σὲ αὐτὸ ποὺ συμβαίνει σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο; Μὲ ἄλλα λόγια, ὁ Πάπας Φραγκίσκος στὶς 16 Ἰουλίου ἐξέδωσε ἕνα συγκλονιστικό, ἀπροσδόκητο διάταγμα ἀκυρώνοντας τὴ χιλιόχρονη, παλιὰ λειτουργία τῆς ἐκκλησίας, λέγοντας ὅτι τώρα πρέπει νὰ ἔχουμε μόνο μία λειτουργία, αὐτὴ ποὺ γράφτηκε καὶ εἰσήχθη τὴ δεκαετία τοῦ 1960. . Πολλοὶ καθολικοὶ ἦταν ἀποκαρδιωμένοι, ἐπειδὴ ἔχουν μία βαθειὰ σχέση μὲ τὴν παλιὰ λειτουργία. Πιστεύετε ὅτι ὑπάρχει σχέση μεταξὺ αὐτῆς τῆς ἀπόφασης τοῦ Πάπα Φραγκίσκου καὶ τῆς προετοιμασίας τῆς ἐκκλησίας νὰ συμμαχήσει μὲ αὐτὴ τὴ νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων στὴ Μεγάλη Ἐπανεκκίνηση. Μπορεῖτε νὰ ἐξηγήσετε πῶς σχετίζονται οἱ προσευχὲς στὴν ἐκκλησία μὲ τὴ Μεγάλη Ἐπανεκκίνηση;
V: Ἡ ἀπόφαση γιὰ τὴν κατάργηση τῆς παραδοσιακῆς λειτουργίας – ἡ ὁποία ἀποκαταστάθηκε στὴν ἐκκλησία ἀπὸ τὸν Βενέδικτο XVI τὸ 2007 – δὲν εἶναι ἕνα μεμονωμένο περιστατικὸ καὶ πρέπει νὰ ἐνσωματωθεῖ σὲ μία εὐρύτερη προοπτική. Ὁ Bergoglio δρᾶ σὲ δύο μέτωπα: ἕνα ἰδεολογικό, μὲ τὸ ὁποῖο θέλει νὰ ἀποτρέψει ὁποιαδήποτε ἔκφραση διαφωνίας σὲ σχέση μὲ τὴν ἀποτυχία τῆς νέας συμβιβαστικῆς ὁδοῦ καὶ ἐπίσης πνευματικό, μὲ στόχο τὴν ἀποτροπὴ τῆς διάδοσης τῆς Θείας Θυσίας τῆς Θείας λειτουργίας, γιὰ νὰ εὐνοηθοῦν ἐκεῖνοι ποὺ βλέπουν σὲ αὐτὴ τὴ λειτουργία ἕνα τρομερὸ ἐμπόδιο γιὰ τὴν ἐγκαθίδρυση τῆς Νέας Τάξης, δηλαδὴ τὴν βασιλεία τοῦ Ἀντίχριστου.
Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ πιστέψουμε ὅτι ὁ Bergoglio δὲν κατανοεῖ ξεκάθαρα τὶς συνέπειες ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ τὴν ἀπόφασή του ἢ δὲν συνειδητοποιεῖ ὅτι ἡ στέρηση τῆς ἀποστολικῆς λειτουργίας ἀπὸ τὴν ἐκκλησία εἶναι βοήθεια στοὺς ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ καὶ στὸν ἴδιο τὸν δαίμονα. Εἶναι σὰν ἕνας διοικητὴς μίας μεραρχίας στὸ ὕψος τῆς μάχης νὰ διέταζε τοὺς στρατιῶτες του νὰ πολεμήσουν ἐναντίον τάνκς, χρησιμοποιώντας σφεντόνες, ἀφήνοντας τὰ πιὸ ἀποτελεσματικὰ ὅπλα ποὺ θὰ ἐπέτρεπαν τὴ νίκη ἐπὶ τοῦ ἀντιπάλου.
Εἶμαι πεπεισμένος ὅτι οἱ πιστοί, πολλοὶ ἱερεῖς καὶ ὁρισμένοι ἐπίσκοποι, ἀρχίζουν νὰ καταλαβαίνουν ὅτι τὸ ζήτημα τῆς παραδοσιακῆς λειτουργίας δὲν εἶναι ἁπλῶς μία ἁπλὴ διαφορὰ ἀπόψεων σὲ λειτουργικὰ ζητήματα, καὶ γι’ αὐτὸ ἀναρωτιοῦνται πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ Bergoglio νὰ κάνει κάτι τέτοιο. Πολλὴ ὀργὴ ἐνάντια σὲ μία ἱεροτελεστία ποὺ ἔχει ζωή πάνω ἀπὸ χίλια χρόνια, ἐκτὸς κι ἂν βλέπει σὲ αὐτὴν μία ἀπειλὴ γιὰ τὴν ὑλοποίηση τοῦ παγκοσμιοποιητικοῦ σχεδίου ποὺ ὑποστηρίζει. Μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ μοῖρα τῆς ἐκκλησίας δὲν εἶναι στὸ χέρι τοῦ Ἀργεντίνου, πάνω ἀπὸ τὰ λείψανα τοῦ ὁποίου αἰωροῦνται ἤδη οἱ γύπες τοῦ Βατικανοῦ.
Ἐρώτηση Ἀριθμὸς 5: Ἀρχιεπίσκοπε Viganó, μᾶς λέτε ὅτι ἡ ἀπόφαση νὰ ἀλλάξει ἡ λειτουργία καὶ νὰ καταργηθεῖ ἡ παλιὰ λειτουργία ἔχει νὰ κάνει μὲ αὐτὴ τὴ γενικὴ κρίση καὶ τὴ Νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Ποιὰ πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἀντίδραση τῶν ἀνθρώπων στὴν ἐκκλησία σὲ αὐτὸ ποὺ συμβαίνει καθὼς ἡ ἐκκλησία φαίνεται ὅλο καὶ περισσότερο νὰ προσαρμόζεται σὲ ἕνα σχέδιο ποὺ ὀργανώνεται ἀπὸ ἄτομα ἐκτὸς ἐκκλησίας;
V: Βρισκόμαστε ἐγκλωβισμένοι σὲ ἕνα ἀδιέξοδο, ἕνα ἀδιέξοδο, ἀπὸ τὸ ὁποῖο δὲν μποροῦμε νὰ ξεφύγουμε ὅσο δὲν τὸ ἀναγνωρίζουμε γιὰ αὐτὸ ποὺ εἶναι. Ἂν πιστεύουμε ὅτι ἡ παροῦσα κρίση μπορεῖ νὰ λυθεῖ ἀπευθυνόμενοι στὴν πολιτικὴ ἢ θρησκευτικὴ ἀρχή, σὰν νὰ βρισκόμαστε σὲ συνθῆκες σχετικῆς ὁμαλότητας, συνεχίζουμε νὰ μὴ καταλαβαίνουμε ὅτι ἡ εὐθύνη γιὰ αὐτὴν τὴν κρίση ἔγκειται ἀκριβῶς σὲ μία προδοσία ποὺ ἔκαναν αὐτοὶ ποὺ κατέχουν τὴν ἐξουσία. Δὲν μποροῦμε νὰ ζητοῦμε δικαιοσύνη γιὰ ἕνα ἀδίκημα ποὺ ἔχουμε ὑποστῆ, ἐὰν ὁ δικαστὴς ποὺ πρέπει νὰ καταδικάσει αὐτοὺς ποὺ παραβιάζουν τὰ δικαιώματά μας εἶναι συνεργός τους. Δὲν μποροῦμε νὰ ἀπευθυνθοῦμε στοὺς πολιτικούς, περιμένοντας ἀπὸ αὐτοὺς νὰ ἀνακαλέσουν τὴν παραβίαση τῶν θεμελιωδῶν ἐλευθεριῶν μας, ἐὰν εἶναι αὐτοὶ ποὺ ψηφίζουν αὐτὲς τὶς παραβιάσεις στὰ κοινοβούλια, ἐπειδὴ ὑπακούουν σὲ αὐτοὺς ποὺ τοὺς πληρώνουν ἢ τοὺς ἐκβιάζουν. Καὶ δὲν μποροῦμε νὰ ζητᾶμε ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους –καὶ ἀκόμη λιγότερο ἀπὸ τὴν Ἁγία Ἕδρα– νὰ προστατεύουν τὰ δικαιώματα τῶν πιστῶν, ὅταν ἐπίσκοποι καὶ Βατικανὸ θεωροῦν τὸ αἴτημά μας ὡς ἀπειλή γιὰ τὴν ἐξουσία ποὺ κατέχουν καὶ γιὰ τὴν χρεωκοπημένη ἰδεολογία ποὺ ὑπερασπίζονται.
Ἐρώτηση Ἀριθμὸς 6: Μιλήσατε γιὰ τὴν αἴσθηση ὅτι βρισκόμαστε σὲ ἀδιέξοδο, ἀδιέξοδο, τόσο στὴν ἐκκλησία ὅσο καὶ στὸν κόσμο. Περιγράψατε ἕνα τύπο συμμαχίας μεταξύ τῆς βαθείας ἐκκλησίας καὶ τοῦ βαθέος κράτους, ποὺ πιστεύετε ὅτι δὲν συνάδει μὲ τὴν παραδοσιακὴ χριστιανικὴ διδασκαλία ἢ μὲ τὴν παραδοσιακὴ ἐπιθυμία γιὰ ἐλευθερία τῶν ἐλεύθερων λαῶν τῆς δημοκρατικῆς Δύσης. Ἀλλὰ ἂν πιστεύετε σὲ αὐτὸ τὸ ἀδιέξοδο, τί προτείνετε στοὺς ἀνθρώπους; Προτείνετε κάποιο εἶδος ἀνυπακοῆς ἢ κάποιου εἴδους ἐξέγερση;
V: Οἱ Καθολικοὶ εἶναι φυσικὰ προσανατολισμένοι στὴν τάξη, στὸν σεβασμὸ τῆς ἐξουσίας καὶ τῆς ἱεραρχίας, γιατί αὐτὴ ἡ τάξη καὶ ἡ ἐξουσία πηγάζουν ἀπὸ τὴ σοφία τοῦ Θεοῦ καὶ εἶναι ἀπαραίτητα γιὰ τὴ διακυβέρνηση τόσο τῶν δημοσίων ὑποθέσεων ὅσο καὶ τῆς ἐκκλησίας.
Ἀλλὰ ἀκριβῶς ἐπειδὴ ἡ ἐξουσία τῶν ἀνθρώπων προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεό, οἱ Καθολικοὶ –ὅπως ὅλοι οἱ πολίτες γενικὰ– δὲν μποροῦν νὰ δεχτοῦν τὸν σφετερισμὸ τῆς ἐξουσίας ἀπὸ ἐκείνους ποὺ θέτουν στόχους ἀντίθετους μὲ τοὺς ἴδιους τούς λόγους, γιὰ τοὺς ὁποίους συγκροτεῖται αὐτὴ ἡ ἐξουσία. Ὁ Κύριος ἔθεσε ἐπικεφαλῆς τῆς ἐκκλησίας τὸν διάδοχό του πρίγκιπα τῶν Ἀποστόλων, ὁρίζοντάς τον ὡς Βικάριό Του, γιὰ νὰ ποιμάνει τὰ πρόβατα ποὺ τοῦ ἐμπιστεύτηκε, ὄχι γιὰ νὰ τὰ σκορπίσει, διαφορετικὰ θὰ εἶχε ἐπιλέξει τὸν Ἰούδα καὶ ὄχι τὸν Ἅγιο Πέτρο. Ὁμοίως, ἡ ἐξουσία τῶν ἀρχόντων νομιμοποιεῖται στὴν καλὴ διακυβέρνηση, ὄχι στὸ νὰ κάνουν τοὺς πολίτες σκλάβους καὶ νὰ τοὺς ἀναγκάζουν νὰ κάνουν τὸ κακό, ἐμποδίζοντάς τους νὰ ἐπιδιώξουν τὸ ἐγγὺς τέλος μίας ἔντιμης ζωῆς καὶ τὸ τελικὸ τέλος τῆς αἰώνιας σωτηρίας. Ἐὰν ἡ ἐξουσία ἀποτυγχάνει στὰ καθήκοντά της, ἀκόμη καὶ νὰ τὰ προδίδει καὶ νὰ τὰ ἀνατρέπει, δὲν δικαιοῦται πλέον νὰ ἀπαιτεῖ τὴν ὑπακοὴ τῶν ὑπηκόων της.
Ἡ ὑπακοή, ποὺ εἶναι ἀρετή, ποὺ συνδέεται μὲ τὴ Δικαιοσύνη, δὲν συνίσταται σὲ κριτικὴ ὑποταγὴ στὴν ἐξουσία, γιατί μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἐκφυλίζεται σὲ δουλοπρέπεια καὶ συνενοχὴ μὲ αὐτοὺς ποὺ κάνουν τὸ κακό. Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιβάλλει τὴν ὑπακοὴ σὲ ἐγγενῶς κακὲς ἐντολὲς ἢ νὰ ἀναγνωρίσει τὴν ἐξουσία σὲ ὅσους τὴν καταχρῶνται, γιὰ νὰ ἐπιδοθοῦν στὸ κακό. Ἔτσι, ὅσοι ἀντιστέκονται σὲ μία παράνομη διαταγή, προφανῶς δὲν ὑπακούουν σὲ αὐτὸν ποὺ τὴ δίνει, ἀλλὰ ὑπακούουν στὸν Θεό, τοῦ ὁποίου ὅμως ἡ ἐξουσία ἀσκεῖται ἀπὸ τὴν ἀντικαθεστωτικὴ ἐξουσία, ἐνάντια στὸν σκοπό της, δηλαδὴ ἐναντίον τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ.
Ἐρώτηση Ἀριθμὸς 7: Ἐξοχώτατε, μιλήσατε γιὰ τὴ διάκριση μεταξὺ νόμιμης ἐξουσίας καὶ παράνομης ἐξουσίας, μεταξὺ νόμιμων ἐντολῶν ποὺ πρέπει νὰ ὑπακούουμε καὶ παράνομων ἐντολῶν ποὺ δὲν πρέπει νὰ ὑπακούουμε καὶ νὰ ἀντιστεκόμαστε. Πῶς ὅμως μποροῦμε νὰ τὰ ξεχωρίσουμε; Δὲν εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ Ἅγιος Παῦλος στὴν ἐπιστολή του πρὸς τοὺς Ρωμαίους μίλησε πολὺ ξεκάθαρα γιὰ τὴν ἀναγκαιότητα τῶν Χριστιανῶν νὰ ὑπακούουν στὶς συγκροτηθεῖσες ἀρχές. Τί λέτε;
V: Ὁ Ἅγιος Παῦλος ἦταν Ρωμαῖος πολίτης καὶ ὡς τέτοιος εἶχε μπροστά του τὸ παράδειγμα μίας ἐξουσίας ποὺ ρυθμιζόταν ἀπὸ νόμους, ποὺ ἀργότερα ἀποτέλεσαν τὴ βάση γιὰ τὸ δίκαιο τῶν δυτικῶν ἐθνῶν καὶ ποὺ υἱοθετήθηκαν καὶ ἀπὸ τὴν ἐκκλησία. Ἀντίθετα, ἡ ἐξουσία ποὺ μᾶς κυβερνᾶ σήμερα ἔχει ἀκυρώσει χιλιετίες ἑλληνορωμαϊκοῦ καὶ χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ, ἐπαναφέροντάς μας στὴ βαρβαρότητα τῶν Ἀσσυρίων, στὴν ἀπουσία νόμων καὶ ἀπόλυτων ἀρχῶν, στὶς ὁποῖες ἀκόμη καὶ ἡ ἴδια ἡ ἐξουσία εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ συμμορφωθεῖ. Αὐτοὶ ποὺ κατέχουν τὴν ἐξουσία παρουσιάζονται ὡς ἐκπρόσωποι τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ἐνεργοῦν ἐναντίον τοῦ λαοῦ, χωρὶς κανένα περιορισμό, χωρὶς ὅρια οὔτε ἀπὸ πάνω – ἀφοῦ ἔχουν ἀκυρώσει τὴ θεϊκὴ προέλευση τῆς ἐξουσίας αὐτῶν ποὺ κυβερνοῦν – οὔτε ἀπὸ τὰ κάτω. Δεδομένου ὅτι δὲν ἐπιτρέπουν στοὺς πολίτες νὰ ἐκλέγουν τοὺς δικούς τους ἀντιπροσώπους, ἐκτὸς ἐὰν εἶναι βέβαιοι ὅτι μποροῦν νὰ χειραγωγήσουν τὴν ψῆφο πρὸς ὄφελός τους.
Θὰ ἤθελα νὰ ὑπογραμμίσω αὐτὴ τὴ βαρβαρότητα τοῦ νόμου, ποὺ κατὰ τὴ γνώμη μου εἶναι ἡ αἰτία τῆς κρίσης τῆς ἐξουσίας, τῆς διαστροφῆς καὶ τῆς θρασύδειλης ἀλαζονείας της. Αὐτοὶ οἱ τύραννοι, ἐγκλωβισμένοι στὰ ἀνάκτορά τους ποὺ φυλάσσονται ἀπὸ ἔνοπλους φρουρούς, συμπεριφέρονται σὰν Σενναχειρείμ (Ἀσσύριος Αὐτοκράτορας), θεοποιώντας τὴν ἐξουσία τους, σὲ ἕνα παραλήρημα παντοδυναμίας, ποὺ τοὺς ἐγγυᾶται ἡ προθυμία τῶν οἰκονομικῶν καὶ πολιτικῶν παραγόντων καὶ μέσων ἐνημέρωσης.
Καὶ αὐτὸ ποὺ μᾶς προκαλεῖ ἀνησυχία εἶναι ὅτι οἱ μᾶζες ἀφήνουν τοὺς ἑαυτούς τους νὰ τυραννηθοῦν, σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ἡ ἐπανάσταση εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ βασικὰ θέματα τῆς νεωτερικότητας, μέχρι τὸ σημεῖο νὰ εἰσάγει τὶς ἀρχές της στοὺς ἱεροὺς χώρους τῆς ἐκκλησίας, μὲ τὴν Βατικάνεια II.
Ἐρώτηση Ἀριθμὸς 8: Λοιπόν, αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ λέτε εἶναι ὅτι μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν δύο εἴδη χάους. Τὸ ἕνα εἶναι ἕνα εἶδος δουλοπρεποῦς ὑποταγῆς σὲ παράνομες ἐντολὲς καὶ τὸ ἄλλο θὰ ἦταν ἕνα εἶδος ἀνυπακοῆς στὶς νόμιμες ἐντολές. Πῶς διακρίνει κανεὶς αὐτὰ τὰ δύο πράγματα; Καὶ ὅταν κάνουμε διάκριση μεταξὺ τῶν δύο, τί μποροῦμε νὰ κάνουμε, γιὰ νὰ ἀντισταθοῦμε στὶς καταχρήσεις;
V: Στὸν πολιτικὸ τομέα, ὑπάρχει ἀνάγκη νὰ ἀπορριφθεῖ ὁποιαδήποτε συνεργασία μὲ τὴν τρέχουσα πανδημικὴ ἀφήγηση καὶ μὲ τὴν κλιματικὴ ἔκτακτη ἀνάγκη ποὺ μπορεῖ σύντομα νὰ τὴν ἀντικαταστήσει. Ἡ ἀγνόηση κανονισμῶν ποὺ εἶναι παράνομοι ἢ ποὺ ἐκθέτουν τοὺς πολίτες σὲ συγκεκριμένους κινδύνους γιὰ τὴν ὑγεία τους εἶναι ἠθικὰ νόμιμη καὶ σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις εἶναι ἀκόμη καὶ καθῆκον. Σὲ καμία περίπτωση δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ θέσει σὲ κίνδυνο τὴ ζωή καὶ τὴν ὑγεία του καὶ τῶν παιδιῶν του, οὔτε κἄν μπροστὰ στὴν ἀπειλὴ ἀντιποίνων. Γιατί σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση ἡ συμμετοχή μας θὰ μᾶς ἔκανε ἔνοχους ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἄξιους τῶν τιμωριῶν Του. Σὲ καμία περίπτωση δὲν μποροῦμε νὰ δεχτοῦμε τὴ χορήγηση πειραματικῶν γονιδιακῶν ὀρῶν, κατὰ τὴν παραγωγὴ τῶν ὁποίων σκοτώθηκαν παιδιὰ στὸν τρίτο μήνα τῆς ἐγκυμοσύνης: τὸ αἷμα τους θὰ πέσει σὲ αὐτοὺς ποὺ τοὺς παράγουν, καθὼς καὶ σὲ αὐτοὺς ποὺ τοὺς τὰ ἐπιβάλλουν, καὶ αὐτοὶ ποὺ τὰ παραλαμβάνουν. Σὲ καμία περίπτωση δὲν πρέπει νὰ γίνει ἀνεκτὴ μία ψευδοπανδημία, τῆς ὁποίας τὰ θύματα εἶναι λιγότερα ἀπὸ τὰ θύματα τῶν ὑποτιθέμενων ἐμβολίων, νὰ γίνει ἄλλοθι γιὰ τὴν ἐπιβολὴ ἐλέγχων καὶ περιορισμῶν στὶς φυσικὲς ἐλευθερίες καὶ τὰ πολιτικὰ δικαιώματα. Καὶ ἂν τὰ ΜΜΕ, σκλαβωμένα στὴν ἐξουσία καὶ συνεργοὶ αὐτῆς τῆς συνωμοσίας, λογοκρίνουν κάθε φωνὴ ποὺ διαφωνεῖ, αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ μᾶς πείσει ὅτι ἡ δυστοπικὴ κοινωνία ποὺ περιγράφει ὁ Ὄργουελ ὑλοποιεῖται τώρα ἀκολουθώντας ἕνα ἀκριβὲς σενάριο, κάτω ἀπὸ μία ἑνιαία κατεύθυνση. Τὸ κατήγγειλα πέρυσι καὶ κανεὶς ποὺ τὸ ξαναδιαβάζει σήμερα δὲν μπορεῖ νὰ μὲ κατηγορήσει ὅτι ἔκρουσα ἀδικαιολόγητους συναγερμούς.
Ἂς μὴ ξεχνᾶμε ὅτι ἀπὸ τὸ 2010 τὸ Ἵδρυμα Ροκφέλερ ἔχει προβλέψει τέσσερα σενάρια γιὰ αὐτὰ τὰ χρόνια, ἕνα ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἦταν τὸ «κλειδὶ» τῆς πανδημίας. Οἱ χάρτες πορείας ἔχουν μελετηθεῖ γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ σενάρια καὶ εἶναι ἀνησυχητικὸ νὰ βλέπουμε πῶς αὐτὸ ποὺ σχετίζεται μὲ τὴν πανδημία ἔχει οὐσιαστικὰ ἐξελιχθῆ, ὅπως ἀναμενόταν (βλ. Σενάρια γιὰ τὸ Μέλλον τῆς Τεχνολογίας καὶ τῆς Διεθνοῦς Ἀνάπτυξης). Οἱ χιλιάδες πυρκαγιὲς ποὺ ξέσπασαν σὲ ὅλο τὸν κόσμο τοὺς τελευταίους μῆνες δίνουν στὰ κύρια μέσα ἐνημέρωσης τὸ πρόσχημα νὰ φωνάξουν γιὰ τὴν κλιματικὴ ἔκτακτη ἀνάγκη, στὸ ὄνομα τῆς ὁποίας μᾶς προειδοποιοῦν ἤδη ὅτι θὰ πρέπει νὰ προετοιμαστοῦμε γιὰ νέα lockdown καὶ νέες μορφὲς περιορισμοῦ, τῶν ἐλευθεριῶν καὶ τῶν δικαιωμάτων μας. Στὴ συνέχεια, ὅμως, θὰ ὑπάρξει ἡ παγκόσμια κυβερνοεπίθεση ἢ ἡ οἰκονομικὴ κρίση, ποὺ ἔχουν ἤδη μελετηθῆ καὶ σχεδιαστῆ, καὶ τῶν ὁποίων τὰ πρῶτα σημάδια μποροῦμε νὰ παρατηρήσουμε. Ὅλες αὐτὲς οἱ στρατηγικὲς ἔχουν ὡς στόχο τὴν ἐπίθεση στὸ ἄτομο- τό ὁποῖο εἶναι ἀπομονωμένο καί δέχεται ἐπίθεση στό συναισθηματικό στοιχεῖο του, στοὺς καθημερινοὺς ρυθμούς του, στὴ δουλειὰ του– καὶ ἐπίσης ἐπιτίθενται στὶς μᾶζες μὲ συγκεκαλυμμένο καὶ ἀνώνυμο τρόπο.
Ὅσοι διαφωνοῦν, δηλαδὴ ὅσοι δὲν δέχονται νὰ μετατραποῦν σὲ ἰνδικὰ χοιρίδια καὶ βλέπουν τὸν παγκόσμιο πληθυσμὸ νὰ ἀποδεκατίζεται μετατρέποντάς τον σὲ μᾶζα χρονίως πασχόντων, πρέπει νὰ καταλάβουν ὅτι ἡ ἀνυπακοὴ εἶναι ἐξίσου ἀπαραίτητη ὅπως ἦταν στὴν ἐποχὴ ἄλλων δικτατοριῶν, τοῦ περασμένου αἰώνα, καὶ ἀκόμη περισσότερο. Εἶναι ἀνησυχητικὸ τὸ γεγονὸς ὅτι, ἀφοῦ ἔχτισε τὴ ρητορική τῆς μεταπολεμικῆς ἐποχῆς στὸν ἀντιναζισμό, κανεὶς δὲν φαίνεται νὰ ἀναγνωρίζει ὅτι οἱ ἴδιες διακρίσεις ποὺ κατέστησαν δυνατὰ τὰ στρατόπεδα συγκέντρωσης ἀναδύονται τώρα ξανὰ σὲ μία πιὸ ἀδίστακτη μορφή. Ἀναρωτιέται κανεὶς μήπως τὰ ὁλοκληρωτικὰ καθεστῶτα τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα δὲν ἀποτελοῦσαν ἕνα προπαρασκευαστικὸ πείραμα γιὰ αὐτὸ ποὺ συμβαίνει σήμερα, ξεκινώντας ἀπὸ τὸ κράτος τοῦ Ἰσραήλ.
Ἐρώτηση Ἀριθμὸς 9: Ἐξοχώτατε, γιὰ ἄλλη μία φορά, μιλᾶτε μὲ πολὺ δραματικοὺς ὅρους γιὰ ἀνθρώπους ποὺ χρησιμοποιοῦνται ὡς ἰνδικὰ χοιρίδια, γιὰ ἀνθρώπους ποὺ νοσοῦν χρόνια λόγω τῶν μέτρων ὑγείας ποὺ λαμβάνονται καὶ μᾶς ζητᾶτε νὰ ἀντισταθοῦμε σὲ αὐτὸ ποὺ ἀποκαλεῖτε νέος ὁλοκληρωτισμός. Ἀλλὰ πῶς θὰ μπορούσαμε πραγματικὰ νὰ καταλήξουμε σὲ ἕνα ἑνιαῖο συμπέρασμα σχετικὰ μὲ τὴν ἀπειλὴ ποὺ ἀντιμετωπίζουμε μὲ τόση ἀδυναμία νὰ κατανοήσουμε τὰ ἀληθινὰ γεγονότα καὶ νὰ γνωρίζουμε πραγματικὰ ποιὰ εἶναι πραγματικὰ ἡ θέση μας; Τί προτείνετε;
V: Πιστεύω ὅτι εἶναι σημαντικὸ νὰ ἀνοίξουμε τὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων, δείχνοντάς τους τὴν ἐξαπάτηση ποὺ ἀντιμετωπίζουμε. Εἶναι μία ἐξαπάτηση ποὺ βασίζεται σὲ ψεύτικες προϋποθέσεις, ποὺ δημιουργήθηκαν ἔντεχνα καὶ ἐπιβλήθηκαν μὲ δογματικὸ τρόπο, γιὰ νὰ νομιμοποιηθοῦν ψευδεῖς λύσεις ποὺ ἔχουν ἤδη σχεδιασθῆ καὶ ἐφαρμοσθῆ.
Ἡ πανδημία ἔχει σκοπὸ νὰ ἐπιβάλλει ἕνα κοινωνικὸ ἔλεγχο ποὺ ὑπὸ κανονικὲς συνθῆκες θὰ εἶχε ἀπορριφθῆ μὲ περιφρόνηση ἀπὸ τὶς μᾶζες, ἀλλὰ χάρη στὴν τρομοκρατία τῶν μέσων ἐνημέρωσης καὶ τὴ συνενοχὴ γιατρῶν, πολιτικῶν, δικαστῶν καὶ ὑπηρεσιῶν ἐπιβολῆς τοῦ νόμου, θὰ μποροῦσε νὰ εἰσαχθεῖ σὲ πολλὰ ἔθνη καὶ ἀκόμη καὶ στὰ ἴδια τὰ ἐκκλησιαστικὰ ἱδρύματα: στὴ Santa Marta [τὴν κατοικία ὅπου ζεῖ ὁ Bergoglio] δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ φάει στὴν καφετέρια χωρὶς πράσινο πάσο, καὶ σὲ πολλὰ καθολικὰ σχολεῖα καὶ πανεπιστήμια τὸ ἐμβόλιο ἀπαιτεῖται ἀπὸ ὅλο τὸ προσωπικὸ καὶ τοὺς μαθητές. Σύντομα θὰ μᾶς ζητήσουν τὸ ἐμβόλιο, γιὰ νὰ ταξιδέψουμε, νὰ μποῦμε σὲ δημόσια γραφεῖα, νὰ ψηφίσουμε καὶ νὰ πᾶμε στὴν ἐκκλησία.
Θέλω νὰ εἶμαι πολὺ σαφὴς σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο: χωρὶς νὰ κατανοήσουμε τὴ διάσταση τοῦ προβλήματος, χωρὶς νὰ ἀναγνωρίσουμε τοὺς συντάκτες του καὶ νὰ διακρίνουμε τοὺς στόχους του, δὲν θὰ μπορέσουμε ποτὲ νὰ βγοῦμε ἀπὸ αὐτό. Γιατί ὁ Κύριος, γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσει, θέλει νὰ ἀναγνωρίσουμε τὸ κακὸ ποὺ μᾶς καταπιέζει καὶ νὰ καταλάβουμε τί τὸ προκαλεῖ, γιὰ νὰ μπορέσουμε μετὰ νὰ Τοῦ ζητήσουμε συγχώρεση καὶ νὰ μετανοήσουμε. Καὶ ἡ αἰτία αὐτῆς τῆς κόλασης στὴ γῆ εἶναι ἡ ἐγκατάλειψη τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ Τὸν ἀρνήθηκε στὴ σωματικὴ καὶ πνευματική Του Κυριαρχία, ἔχοντας σφετερισθῆ τὸ στέμμα, γιὰ νὰ τὸ δώσουμε στὸν ἐχθρό. Ὅταν καταλάβουμε ὅτι ἡ παροῦσα κοινωνία, στὸ παραλήρημά της μπορεῖ νὰ πατήσει τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, ἔχει γίνει δούλη τοῦ Σατανᾶ, μόνο τότε θὰ μποροῦμε νὰ ἐπικαλεστοῦμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἐκλιπαροῦμε τὴν παρέμβασή Του.
Ἐρώτηση Ἀριθμὸς 10: Ἀρχιεπίσκοπε, μᾶς σκιαγραφεῖτε μία δραματικὴ ἀντιπαράθεση καλοῦ καὶ κακοῦ. Μιλᾶτε γιὰ Θεὸ καὶ διάβολο. Ἀναρωτιόμουν ἂν μπορεῖτε νὰ μᾶς πεῖτε λίγες περισσότερες λεπτομέρειες. Τί μπορεῖτε νὰ δεῖτε στὴν ἱστορία μας, πραγματικὰ γεγονότα τῶν τελευταίων ἐτῶν, ἀκόμη καὶ τῶν τελευταίων αἰώνων, ποὺ μᾶς ὁδήγησαν σὲ αὐτὸν τὸν πόλεμο γιὰ τὴ μοῖρα τῆς ἀνθρωπότητας, τὴν ταυτότητα τοῦ ἀνθρώπου, τὸν στόχο τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καὶ πῶς ὁδηγηθήκαμε σὲ αὐτὴ τὴν ἔντονη ἀντιπαράθεση ποὺ βλέπουμε νὰ ἀντιμετωπίζουμε σήμερα;
V: Ἡ ἀπάντηση εἶναι πολὺ ἁπλή. Πρῶτα ἀπ’ ὅλα, ὡς Χριστιανοί, γνωρίζουμε ὅτι αὐτὸς ὁ πόλεμος διεξάγεται ἀπὸ τὸν Σατανᾶ, τὸν ἐχθρό της ἀνθρωπότητας. Πίσω ἀπὸ τοὺς ἐργάτες τῆς ἀνομίας ὑπάρχει πάντα καὶ μόνο αὐτός, ἕνας δολοφόνος ἀπὸ τὴν ἀρχή. Ἐλάχιστη σημασία ἔχει ἂν οἱ συνεργάτες αὐτοῦ τοῦ σχεδίου εἶναι φαρμακευτικὲς ἑταιρεῖες ἢ ὑψηλὰ οἰκονομικά συμφέροντα, φιλανθρωπικὲς ὀργανώσεις ἢ μασονικὲς αἱρέσεις, πολιτικὲς φατρίες ἢ διεφθαρμένα μέσα ἐνημέρωσης: ὅλοι τους, εἴτε τὸ γνωρίζουν εἴτε ὄχι, συνεργάζονται στὸ ἔργο τοῦ Διαβόλου.
Ἡ ἁμαρτία, ἡ ἀσθένεια καὶ ὁ θάνατος εἶναι τὸ ἀναμφισβήτητο σημάδι τοῦ ἔργου του. Ἁμαρτία, ἀσθένεια καὶ θάνατος – ὄχι ὡς κακὸ ποὺ πρέπει νὰ θεραπευτεῖ, ἀλλὰ ὡς πονηρὴ ἀπάντηση, ὡς τὸ μόνο ὑποτιθέμενο φάρμακο, γιὰ νὰ φέρει ζωή καὶ τὴν ὑλικὴ καὶ πνευματικὴ ὑγεία τῶν ἀνθρώπων. Πράγματι, ὡς κανονικότητα γιὰ ἐκείνους ποὺ δὲν ζοῦν πλέον στὴν οἰκονομία τῆς Λύτρωσης, ἀλλὰ στὴ σκλαβιὰ τοῦ Σατανᾶ ποὺ θέλει νὰ κάνει τὰ ἀποτελέσματα τῆς προπατορικῆς ἁμαρτίας μὴ ἀναστρέψιμα καὶ τὴ Θυσία τοῦ Χριστοῦ ἀναποτελεσματική. Σὲ σημεῖο ποὺ οἱ ὑγιεῖς ἔχουν καταλήξει νὰ θεωροῦνται ὡς πιθανοὶ ἄρρωστοι, ὡς διαδότες πανώλης, ὡς διαδότες τοῦ θανάτου. καὶ ἀντίστροφα, οἱ ἐμβολιασμένοι – ποὺ εἶναι μεταδοτικοὶ – ὡς οἱ μόνοι ἄνθρωποι ποὺ ὑποτίθεται ὅτι εἶναι ὑγιεῖς. Σὲ σημεῖο ποὺ οἱ ἴδιοι οἱ κληρικοὶ τολμοῦν νὰ θέτουν τὴν ὑγεία τοῦ σώματος πάνω ἀπὸ τὸ καθῆκον τῆς ἱεραποστολῆς καὶ τῆς λειτουργίας: ἡ ἄθλια δειλία πολλῶν ἱερέων καὶ ἐπισκόπων, κατὰ τὴ διάρκεια τῶν πρόσφατων ἡμερῶν πού ὑπῆρχε καραντίνα, ἔφερε στὸ φῶς μία ἔρημη εἰκόνα δειλίας. Πράγματι τῆς προδοσίας καὶ τῆς ἔλλειψης πίστης μεταξὺ τῶν μελῶν τοῦ κλήρου ποὺ φανερώνει τὶς ἀναλογίες τῆς ζημιᾶς ποὺ προκάλεσε ἡ συνοδικὴ ἐπανάσταση.
Γιατί αὐτὸς εἶναι ὁ παραλογισμὸς αὐτοῦ ποὺ βλέπουμε νὰ συμβαίνει ἐδῶ καὶ ἑνάμισυ χρόνο: ἡ ἀπάντηση στὴν ἐποχικὴ γρίππη συνίσταται στὴν ἀπαγόρευση ἀποτελεσματικῶν θεραπειῶν καὶ στὴν ἐπιβολὴ πειραματικῶν θεραπειῶν μὲ νέες τεχνολογίες γονιδίων πού, ἐνῷ δὲν θεραπεύουν τὸν ἰό, προκαλοῦν γενετικὲς τροποποιήσεις καὶ παρενέργειες, ἐμφράγματα καὶ μυοκαρδίτιδα, θανάτους ἀτόμων κατὰ τὰ ἄλλα ὑγιῶν ἢ ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ ἀναρρώσουν μὲ τὶς διαθέσιμες θεραπεῖες. Καὶ σὲ αὐτὸ προστίθεται, σὰν μία κολασμένη τελετουργία, ἡ χρήση ἑνὸς γονιδιακοῦ ὀροῦ φτιαγμένου μὲ ἀποβληθέντα ἔμβρυα, σὰν νὰ ἀνανεώνει τὶς ἀνθρωποθυσίες τῶν εἰδωλολατρῶν μὲ μία νέα μορφὴ ὑγείας, ἐξευμενίζοντας τὴν ἐπερχόμενη Νέα Τάξη μὲ ζωὲς ἀθῴων. Καὶ ἐνῷ τὸ χριστιανικὸ βάπτισμα καθαρίζει τὴν ψυχὴ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ μᾶς κάνει υἱοὺς τοῦ Θεοῦ στὸν μυστηριακό του χαρακτῆρα, τὸ σατανικὸ βάπτισμα σημαδεύει ὅσους τὸ δέχονται μὲ τὸ χάραγμα τοῦ Θηρίου.
Τὸ πῶς οἱ Καθολικοὶ εἶναι σὲ θέση νὰ ὑφίστανται τὸ ἐμβόλιο ὡς ἕνα εἶδος σατανικοῦ βαπτίσματος χωρὶς τόν παραμικρό ἐνδοιασμό ἀπό τή συνείδησή τους εἶναι ἕνα ἐρώτημα, στὸ ὁποῖο πρέπει νὰ δοθεῖ ἀπάντηση. Σίγουρα, δεκαετίες συστηματικῆς ἀκύρωσης τῆς πίστης καὶ τῶν ἠθῶν στοὺς πιστούς, στὸ ὄνομα ἑνὸς διαλόγου μὲ τὸν κόσμο καὶ μὲ τὴ νεωτερικότητα, ἐπέτρεψαν στὶς ψυχὲς νὰ χάσουν κάθε ὑπερφυσικὴ ἀναφορά, ἐπιτρέποντας στὸν ἑαυτό τους νὰ θαμπωθεῖ ἀπὸ ἕνα ἄμορφο συναισθηματισμὸ ποὺ δὲν ἔχει τίποτα τὸ χριστιανικό.
Ἐρώτηση Ἀριθμὸς 11: Σεβασμιώτατε, γιὰ ἄλλη μία φορά μᾶς συγκλονίσατε μὲ τὴν πολωτική σας γλώσσα καὶ τοὺς σκοτεινούς σας τόνους μὲ ἀναφορὰ στοὺς τρομεροὺς κινδύνους ποὺ βλέπετε σήμερα νὰ ἀντιμετωπίζουμε, ἀναφερόμενος στὸν εὐνουχισμό, ἀναφερόμενος σὲ δηλητηρίαση μὲ ἰατρικὰ μέσα. Ἂς ἀλλάξουμε λίγο τὴ συζήτηση, γιὰ νὰ δοῦμε πιὸ προσεκτικὰ τὸν τομέα τῆς πραγματικῆς σας ἐμπειρίας, ποὺ εἶναι ἡ ζωή τῆς ἐκκλησίας. Ἤσασταν κορυφαῖος ἀξιωματοῦχος τοῦ Βατικανοῦ. Ἤσασταν κοντὰ στὸν Πάπα Παῦλο ΣΤ’, στὸν Ἰωάννη Παῦλο Β’, στὸν Πάπα Βενέδικτο καὶ ἐπίσης στὸν Πάπα Φραγκίσκο. Τί πιστεύετε ὅτι ἔχει συμβῆ στὴν ἐκκλησία, ποὺ ἔχει τοποθετήσει τὴν ἐκκλησία σήμερα σὲ τόσο ἀδύναμη θέση, ἔναντι τῆς παράδοσής της καὶ ἔναντι τοῦ κόσμου γενικώτερα;
V: Ὁ καπνὸς τοῦ Σατανᾶ μπῆκε στὴν ἐκκλησία πρὶν ἀπὸ περισσότερα ἀπὸ ἑξῆντα χρόνια μὲ τὴ Σύνοδο, καὶ θὰ ἔλεγα ἀκόμη νωρίτερα: ἡ ἐπανάσταση τῆς Βατικανείας II ἦταν δυνατή, ἐπειδὴ προετοιμάστηκε καὶ ὀργανώθηκε μὲ τὶς παραμικρὲς λεπτομέρειες, γιὰ δεκαετίες, ἀπὸ προδότες ποὺ εἶχαν διεισδύσει στὴ Ρωμαϊκὴ Κουρία, ἐπισκοπές, πανεπιστήμια, σεμινάρια, θρησκευτικὰ τάγματα. Ἕνα ἔργο διείσδυσης ποὺ βρῆκε τὰ ὑψηλότερα ἐπίπεδα τῆς ἐκκλησίας ἀδρανῆ καὶ ἀπροετοίμαστα, μεθυσμένα ἀπὸ τοὺς ἀνέμους τῆς καινοτομίας, ἀνεπαρκῆ ἀπέναντι στὶς προκλήσεις τῆς σύγχρονης κοινωνίας, ὑποφέροντας ἀπὸ ἕνα αἴσθημα κατωτερότητας ποὺ τοὺς ἔκανε νὰ πιστέψουν ὅτι εἶναι πίσω ἀπὸ τὴν ἐποχὴ καὶ ἐκτὸς μόδας. Καὶ αὐτό, πρέπει νὰ ἀναγνωρίσουμε, βρίσκει τὴν κύρια αἰτία του στὴν ἔλλειψη ὑπερφυσικοῦ ὁράματος, στὴν παραμέληση τῆς ζωῆς τῆς Χάριτος πρὸς ὄφελος ἑνὸς διαλυμένου ἀκτιβισμοῦ, μιᾶς ἱεραποστολῆς ποὺ εἶναι στείρα, ἀκριβῶς ἐπειδὴ δὲν τρέφεται ἀπὸ προσευχὴ καὶ δὲν τρέφεται ἀπὸ τὴ φιλανθρωπία, ποὺ εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Τὸ πρόβλημα τῆς συνοδικῆς ἐκκλησίας εἶναι ὅτι ἤθελε νὰ συμβιβαστεῖ μὲ τὸν κόσμο, ὅταν τὸ Εὐαγγέλιο μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ μοῖρα μας εἶναι νὰ μᾶς μισεῖ καὶ νὰ διώκει ὁ κόσμος. Ἡ συνοδικὴ ἱεραρχία ἔχει ὑποκύψει στὸν πειρασμὸ νὰ ἐπιλέξει τὸν εὔκολο τρόπο τοῦ διαλόγου, ἀντὶ νὰ βαδίσει μὲ θάρρος τὴν ὁδὸ τοῦ Σταυροῦ, καὶ αὐτὸ τὴν ὁδήγησε νὰ ἀπαρνηθεῖ τὴ διακήρυξη τοῦ Εὐαγγελίου, νὰ τὸ νοθεύσει, νὰ τὸ προσαρμόσει στὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου. Ἂς μὴ ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Σατανᾶς ἀποκαλεῖται «ἄρχων αὐτοῦ του κόσμου» ἀπὸ τὸν Κύριό μας (Ἰωάν. 12:31 καὶ 16:11).
Καὶ ὅμως, ἐνώπιον τῆς κολοσσιαίας ἀποτυχίας αὐτῆς τῆς ὑποτιθέμενης «συνοδικῆς πηγῆς», ἐπιμένει κανεὶς μὲ ἀδιάκοπο πεῖσμα σὲ ἕνα μονοπάτι ποὺ ἔχει ἀποδειχθῆ καταστροφικό. Ἂν ἡ Βατικάνεια II εἶχε τουλάχιστον αὐξήσει τὸν ἀριθμὸ τῶν πιστῶν, θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ ἀσκήσει κριτικὴ στὴ μέθοδό της, ἀλλὰ τουλάχιστον νὰ ἀναγνωρίσει τὸ ἀριθμητικό, ἂν ὄχι ποιοτικό, ὄφελός της. Ἀντίθετα, τὸ λεγόμενο «ἄνοιγμα» τῆς Συνόδου δὲν ἔχει προσηλυτίσει οὔτε ἕνα χωρισμένο ἀδελφό, προκαλώντας τὴν ἐγκατάλειψη ἑνὸς ὑπέρογκου ἀριθμοῦ πιστῶν. Ὅσοι παραμένουν στὴν ἐκκλησία σήμερα ἔχουν μία γνώση τῆς Πίστης ποὺ εἶναι σχεδὸν πάντα γεμάτη κενά, ἐλλιπὴς καὶ ἐσφαλμένη. Ἡ πνευματική τους ζωή εἶναι φτωχή, ἂν ὄχι ἐντελῶς ἀποῦσα. καὶ ἡ κατάσταση τῆς Χάριτος ἐκμηδενίζεται καὶ παραμελεῖται.
Ποῦ βρίσκεται –ἀναρωτιέμαι– αὐτὴ ἡ ἠχηρὴ ἐπιτυχία τῆς Βατικάνειας Β’, βάσει τῆς ὁποίας θὰ πρέπει νὰ συνεχίσουμε τὴν πορεία ποὺ ἀκολούθησε, ἀφοῦ ἐγκαταλείψαμε τὴ βασιλικὴ ὁδὸ ποὺ ἀκολούθησαν οἱ Ρωμαῖοι Ποντίφικες μέχρι τὸν Πιὸ ΙΒ’; Ἀκόμη καὶ μία ἀνθρώπινη ἀξιολόγηση θὰ ἦταν ἀρκετὴ, γιὰ νὰ κατανοήσουμε τὴν ἀποτυχία τῆς συνοδικῆς ἰδεολογίας καὶ τὴν ἀνάγκη νὰ διορθωθεῖ τὸ λάθος ποὺ ἔγινε.
Καὶ πρέπει νὰ ἀναρωτηθοῦμε, ἂν ἡ ὑποτιθέμενη ἀνανέωση δὲν ἦταν παρὰ ἕνα πρόσχημα, πίσω ἀπὸ τὸ ὁποῖο κρυβόταν ἡ ἐμφανὴς καὶ κακόβουλη πρόθεση νὰ καταστρέψουμε τὴν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ τὴν ἀντικαταστήσουμε μὲ μία πλαστή: μία πρόθεση. Βεβαίως δὲν πρόκειται γιὰ τὴν πλειονότητα τῶν ἐπισκόπων, ἀλλὰ προκύπτει ξεκάθαρα καὶ ἐμφανῶς στὴ δράση λίγων ὀργανωμένων καὶ ἀποτελεσματικῶν προδοτῶν. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι μιλοῦν γιὰ τὴν παλιὰ θρησκεία καὶ τὴν παλιὰ μᾶζα, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴ νέα συνοδικὴ θρησκεία καὶ τὴ νέα μεταρρυθμισμένη μᾶζα. Αὐτὸ τὸ αὐλάκι, ποὺ σκόπιμα ἔσκαψαν χρησιμοποιώντας ἡ Σύνοδος ὡς ἄροτρο, σήμερα φαίνεται ἀληθινό, ὡς διάκριση ποὺ διαχωρίζει τὸ καθολικὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ δὲν εἶναι πιὰ καθολικό, τὸ ποιὸ εἶναι καθολικὸ ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ δὲν θέλει πιὰ νὰ εἶναι.
Ἐρώτηση Ἀριθμὸς 12: Σεβασμιώτατε, μᾶς περιγράψατε τώρα μία διαδικασία ποὺ διαρκεῖ 60 χρόνια, ὅπως λέτε, στὴν ὁποία ἡ ἐκκλησία ἔχει ἀντιμετωπίσει ἕνα εἶδος διαφθορᾶς. Ἔχετε καταγγείλει τὴ διαφθορὰ στὸ ἠθικὸ ἐπίπεδο, τὴν κακοποίηση τῶν παιδιῶν. Αὐτὸ ποὺ καταγγέλλετε τώρα εἶναι ἡ διαφθορὰ στὸ δογματικὸ ἐπίπεδο. Λέτε ὅτι ὑπῆρξε μία παρέκκλιση ἀπὸ τὴν παραδοσιακὴ χριστιανικὴ διδασκαλία τὰ τελευταῖα 60 χρόνια. Μπορεῖτε νὰ ἐξηγήσετε ἀκόμη περισσότερο καὶ μὲ μεγαλύτερη λεπτομέρεια πῶς συνέβη αὐτὸ καὶ τί μπορεῖ νὰ γίνει γιὰ αὐτό;
Σεβασμιώτατε, αὐτὸ ποὺ μόλις μᾶς εἴπατε γιὰ ἄλλη μία φορά μὲ πολὺ αὐστηροὺς ὅρους εἶναι ὅτι κάτι συνέβη στὴν ἐκκλησία, γιὰ νὰ τὴν ἐκσυγχρονίσει καὶ νὰ τὴν ἀπομακρύνει ἀπὸ τὶς παραδόσεις της καὶ νομίζετε ὅτι αὐτὸ εἶναι πολὺ τρομερὸ καὶ ἐπικίνδυνο πρᾶγμα. Ἡ καθολικὴ ἐκκλησία πραγματοποίησε μία σύνοδο, μία οἰκουμενικὴ σύνοδο, τὴ δεκαετία τοῦ 1960, 1962-1965, τέσσερα χρόνια. Μετὰ τὴ Σύνοδο, ἡ ἐκκλησία εἶπε ὅτι ἔχουμε κάνει τώρα σημαντικὰ βήματα πρὸς τὸν ἐκσυγχρονισμὸ τῆς ἐκκλησίας, καθιστώντας τὴν ἐκκλησία πιὸ ἑλκυστικὴ γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο. Ἀλλὰ πιστεύετε ὅτι αὐτὸ εἶναι κατὰ κάποιο τρόπο τὸ θεμελιῶδες λάθος αὐτῆς τῆς περιόδου στὴν ἱστορία. Πεῖτε στοὺς ἀκροατές μας τί πιστεύετε ὅτι συνέβη στὴ Σύνοδο καὶ γιατί πιστεύετε ὅτι ἦταν τόσο λάθος γιὰ τὴν ἐκκλησία νὰ ἀκολουθήσει αὐτὸ τὸ μονοπάτι καὶ γιατί δὲν ἔχει καταγγελθῆ ἀπὸ ἄλλους, ἀλλὰ μόνο ἀπὸ ἐσᾶς;
V: Τὸ πρόβλημα τῆς συνοδικῆς ἐκκλησίας ἔγκειται στὸ ὅτι ἔχει κάνει δικά της τὰ ἐπαναστατικὰ αἰτήματα, ἀρνεῖται τὴ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ καὶ μεταβιβάζει –τουλάχιστον μὲ λόγια– τὴν κυριαρχία στὸ λαό, σὲ ἐκείνους τοὺς ὁποίους ἡ κληρικὴ ἐλὶτ ἔχει πείσει ὅτι μποροῦν νὰ ἐπιλέξουν ποιὲς ἀλήθειες θὰ ἀπορρίψουν καὶ ποιὰ νέα δόγματα νὰ ἐφεύρουν. Καὶ ἐπισημαίνω ὅτι, ὅπως ἀκριβῶς συνέβη στὶς δημόσιες ὑποθέσεις, ἔτσι καὶ στὴν ἐκκλησιαστικὴ σφαῖρα, τὴν ἐξουσία σφετερίστηκαν νέες ὀντότητες μὲ σκοποὺς ἀντίθετους ἀπὸ αὐτούς, γιὰ τοὺς ὁποίους ἐγκαθιδρύεται ἡ ἐξουσία καὶ θεωρώντας πάντα τὸν λαὸ ὡς μᾶζα πρὸς χειραγώγηση καὶ ὑποταγή. Οἱ τρόποι μὲ τοὺς ὁποίους ἐπιβλήθηκε ἡ λειτουργικὴ μεταρρύθμιση δὲν διαφέρουν ἀπὸ αὐτούς, μὲ τοὺς ὁποίους μᾶς ἐπιβάλλεται σήμερα τό πράσινο πάσο: πάντα γιὰ τὸ καλό μας, πάντα γιατί ὑπάρχουν ἐκεῖνοι ποὺ ἀποφασίζουν γιὰ ἐμᾶς, ποὺ μᾶς λένε πάντα ψέματα, γιὰ νὰ κρύψουν τὶς πραγματικές τους προθέσεις.
Ἂν ὁ πραγματικός τους σκοπὸς ἦταν τὸ καλὸ τῶν ψυχῶν, θὰ ἔπρεπε νὰ μετανοήσουν ἀπὸ τὴν ἀρχή, κοιτάζοντας μὲ φρίκη τὴν καταστροφὴ ποὺ συνέβη. Ἂν ὅμως ὁ σκοπὸς εἶναι ἀληθινὰ ἡ καταστροφή, καταλαβαίνει κανεὶς τὸ μῖσος καὶ τὴν ἀποστροφὴ πρὸς κάθε τι ποὺ ἐπιδιώκει νὰ τὸ περιορίσει καὶ νὰ ἀποκαταστήσει τὴ ζημιά. Ὑπὸ αὐτὸ τὸ πρῖσμα, τὸ νὰ ἐπιμένεις εἶναι διαβολικό. Καὶ αὐτὸ ἰσχύει τόσο γιὰ τὸ πεῖσμα γιὰ τή Σύνοδο ὅσο καὶ γιὰ τὸ πεῖσμα σχετικὰ μὲ τὴν φάρσα τῆς πανδημίας.
Ἐρώτηση Ἀριθμὸς 13: Ἐξοχώτατε, μᾶς δώσατε τώρα μία ἀναθεωρητικὴ ἄποψη γιὰ τὰ τελευταῖα 60 χρόνια τῆς καθολικῆς ἱστορίας. Ἀλλὰ τώρα θὰ ἤθελα νὰ γυρίσουμε πίσω ἕνα αἰῶνα ἢ περισσότερο. Αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ θὰ θέλαμε νὰ καταλάβουμε εἶναι ἡ ἄποψή σας γιὰ τό, ἀπὸ ποῦ προῆλθε αὐτό. Καὶ ξέρω, ὅπως ἔχουμε μιλήσει σὲ ἄλλες περιπτώσεις, ὅτι ἔχετε μία ἀκριβῆ θεωρία καὶ ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸν διαφωτισμό, τὴν παρακμὴ τοῦ ἀρχαίου καθεστῶτος, τὸ παλιὸ καθεστὼς στὴν Εὐρώπη ποὺ ζοῦσε μὲ τὴν ἐκκλησία, τὸν ἐρχομὸ τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης καὶ ὅλες οἱ ἀλλαγὲς ποὺ ἐπέφερε τὸν 19ο αἰῶνα, στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰώνα ποὺ ὁδήγησαν τὴν Σύνοδο. Αὐτὴ εἶναι ἡ θεωρία σας γιὰ τὸ πῶς ἡ ἐκκλησία ἔγινε σύγχρονη καί, κατὰ μία ἔννοια, κατὰ τὴν ἄποψή σας μεταχριστιανικὴ μετὰ τὴ Δεύτερη Σύνοδο τοῦ Βατικανοῦ. Τί συνέβη ὅμως πρὶν ἀπὸ αὐτό; Μπορεῖτε νὰ ἐξηγήσετε τὴν ἄποψή σας γιὰ τὸν Διαφωτισμὸ καὶ τὴν περίοδο μετὰ τὴ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση;
Σεβασμιώτατε, πολλοὶ πιστεύουν ὅτι ὁ Διαφωτισμὸς ὁδήγησε σὲ μεγάλο ἄνοιγμα τοῦ ἀνθρώπινου μυαλοῦ. Νιώθουν ὅτι ἦταν μία θαυμάσια πρόοδος στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία. Λίγοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ κάνουν κριτικὴ γιὰ ἐκείνη τὴν περίοδο καὶ τὴ βασίζουν σὲ θρησκευτικὴ βάση, ὅπως ἐσεῖς. Μπορεῖτε ὅμως νὰ μᾶς ὁδηγήσετε στὴν κατανόησή σας γιὰ τὸ τί συνέβη στὸν Διαφωτισμὸ ποὺ σᾶς κάνει νὰ τὸ θεωρεῖτε οὐσιαστικὰ ἕνα σκοτισμό; Ποιὲς δυνάμεις ἔπαιζαν ρόλο; Μοῦ ἔχετε μιλήσει σὲ ἄλλες περιπτώσεις γιὰ τὴν ὁμάδα ποὺ ὀνομάζεται Ἐλευθεροτεκτονισμὸς καὶ γιὰ τὸ ἐνδιαφέρον τους νὰ φέρουν κάποιες ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀλλαγές. Μπορεῖτε νὰ τὸ συζητήσετε αὐτό;
V: Ὁ Τεκτονισμὸς εἶναι τὸ μυστικιστικὸ σῶμα τοῦ Σατανᾶ, γιατί ὁ Σατανᾶς εἶναι ἡ ὀντότητα ποὺ λατρεύεται στὰ ὑψηλότερα ἐπίπεδα μύησής του. Ὁ «φωτισμὸς» ποὺ προωθεῖ στὰ μέλη του συνίσταται στὴν ὑποταγή τους στὴ λατρεία ἑνὸς Μεγάλου Ἀρχιτέκτονα, ποὺ δείχνει τὰ κολασμένα του χαρακτηριστικὰ μόνο ὅταν κανεὶς δὲν μπορεῖ πλέον νὰ γυρίσει πίσω. Ὁ Διαφωτισμός, ὅπως καὶ ἄλλα φιλοσοφικὰ κινήματα, ἦταν τὸ πολιτιστικὸ καὶ ἰδεολογικὸ ὄργανο, μὲ τὸ ὁποῖο ὁ Τεκτονισμὸς διέφθειρε τὶς εὐρωπαϊκὲς ἐλὶτ καὶ κινητοποίησε τὶς μᾶζες σὲ ἐξέγερση ἐνάντια στὴν ἐξουσία τοῦ βαθέος κράτους καὶ ἐπίσης στὴν ἐξουσία τῶν Ρωμαίων Ποντιφίκων. Οἱ πολυάριθμες ἐγκύκλιοι ποὺ καταδικάζουν τὴ διαβόητη αἵρεση καταδεικνύουν τὴ σοφία τῆς ἐκκλησίας καὶ τὴ διαύγεια τῆς κρίσης τῶν Παπῶν.
Ἐρώτηση Ἀριθμὸς 14: Ἀλλὰ μερικοὶ λένε ὅτι ὁ Διαφωτισμὸς ἐπηρεάστηκε ἐπίσης ἀπὸ ὁρισμένες ἀνατολικὲς φιλοσοφίες, ποὺ ἄρχισαν νὰ φτάνουν στὴ Δύση. Μπορεῖτε νὰ σχολιάσετε αὐτό;
V: Οἱ νεοπαγανιστικὲς φιλοσοφίες καὶ τὰ ρεύματα τοῦ ἀνατολικοῦ πνευματισμοῦ προωθοῦν στὴν κοινωνία μας μία θετικὴ ἀξιολόγηση τῶν ἐννοιῶν ποὺ προέρχονται ἀπὸ μία γνωστικὴ καὶ μασονικὴ μήτρα. Αὐτὸ δὲν εἶναι τυχαῖο: πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ κινήματα δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπὸ τὴ θρησκευτικὴ παρακμὴ τῶν φιλοσοφικῶν ἀρχῶν τοῦ Διαφωτισμοῦ, τοῦ σχετικισμοῦ, τοῦ ὑποκειμενισμοῦ, τοῦ φιλελευθερισμοῦ καὶ ὅλων τῶν σύγχρονων λαθῶν.
Ἡ ἀληθινὴ θρησκεία ὑπερασπίζεται τὴν ἀτομικότητα κάθε ἀτόμου στὴ στενὴ σχέση του μὲ τὸν Δημιουργό, τὸν Κύριο καὶ τὸν Λυτρωτή του καὶ στὶς σχέσεις του μὲ τοὺς συνανθρώπους του. Ἀντίθετα, στὴ νέα ἀνθρωποκεντρικὴ ἀντίληψη, τὸ ἄτομο ἀκυρώνεται σὲ μία ἀδιάκριτη μᾶζα, στὴν ὁποία τὸ κράτος εἶναι κύριος καὶ κύριος τῶν πολιτῶν του, καὶ αὐτὸ ἔχει θέσει τὰ θεμέλια γιὰ τὸν Σοσιαλισμό, τὸν Κομμουνισμό, τὸν Ναζισμὸ καὶ τὴ σημερινὴ ὑπερανθρωπιστικὴ παγκοσμιοποίηση. Δὲν θὰ διαφεύγει τῆς προσοχῆς ὅτι ἡ ἀνθρωποκεντρικὴ καὶ κοινοτικὴ προσέγγιση εἶναι τὸ διακριτικὸ σημάδι τῆς Νέας Τάξης, σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ τὸ θεοκεντρικὸ ὅραμα τῆς Παραδοσιακῆς λειτουργίας.
Ὅταν τὸ ἐγχείρημα τῆς Παγκόσμιας Θρησκείας γίνει πραγματικότητα, οἱ πιστοὶ τῶν θρησκειῶν ποὺ δὲν ἀποδέχονται τὸ μασονικὸ καὶ παγκοσμιοποιητικὸ ὅραμα θὰ ἀποκλειστοῦν. Ἀλλὰ ἤδη τώρα βλέπουμε μία πραγματικὴ φυγὴ ἀπὸ τὴν κορυφή, θὰ λέγαμε, μεταξὺ προοδευτικῶν καὶ φονταμενταλιστῶν.
Ἐρώτηση Ἀριθμὸς 15: Ἀρχιεπίσκοπε, αὐτὸ ποὺ θέλουμε νὰ καταλάβουμε εἶναι ἡ ἔκταση τῆς καταδίκης σας γιὰ ὅσα ἔχουμε διδαχθεῖ γιὰ τὸν Διαφωτισμό. Πῶς μπορεῖτε νὰ τὸ δεῖτε τόσο διαφορετικὰ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ μᾶς δίδαξαν οἱ ἀκαδημαϊκοί μας καὶ ὁλόκληρη ἡ κοινωνία μας γιὰ τὴ δόξα καὶ τὴν καλωσύνη τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης, τὴν ἐλευθερία, τὴν ἰσότητα, τὴν ἀδελφοσύνη; Μπορεῖτε νὰ κάνετε μία βαθιὰ βουτιὰ σὲ αὐτὸ τὸ θέμα καὶ νὰ μᾶς δώσετε κάτι ποὺ θὰ μᾶς ἐπιτρέψει νὰ κατανοήσουμε καλύτερα τὴ θέση σας;
V: Ὅπως κάθε τι ποὺ δὲν προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεό, ἔτσι καὶ ἡ σκέψη τοῦ Διαφωτισμοῦ εἶναι ψευδὴς καὶ κάλπικη, ἀφοῦ ὑπόσχεται ἕνα ἀνέφικτο παράδεισο στὴ γῆ, μία ἀνθρώπινη οὐτοπία βασισμένη σὲ ἕνα ἰμανεντισμὸ ποὺ ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἀντικειμενικὴ πραγματικότητα ἑνὸς προσωπικοῦ καὶ ὑπερβατικοῦ Θεοῦ. Οἱ ἀρχὲς τοῦ Διαφωτισμοῦ εἶναι χίμαιρες: ἀλλόκοτες ἀπομιμήσεις. Ἡ μασονικὴ ἐλευθερία εἶναι ἄνευ περιεχομένου. Ἡ μασονικὴ ἀδελφότητα εἶναι μία συμφωνία μεταξὺ συνωμοτῶν κατὰ τοῦ Θεοῦ. Ἡ μασονικὴ ἰσότητα εἶναι μία ἄθλια ἰσοπέδωση τῆς ἀτομικότητας καὶ μία ἀποκήρυξη τῆς κοινωνικῆς καὶ θρησκευτικῆς τάξης. Καὶ εἶναι ἐπίσης σημαντικὸ ὅτι οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι ποὺ προπαγανδίζουν τὴν ἰσότητα θεωροῦν ἐπίσης τὴ συμμετοχὴ στὴ μασονικὴ στοὰ ὡς προϋπόθεση προνομίου, ποὺ τοὺς τοποθετεῖ σὲ θέση ἠθικῆς ὑπεροχῆς σὲ σχέση μὲ τὶς ἀμύητες μᾶζες.
Ἐρώτηση Ἀριθμὸς 16: Ἡ ἐπανάσταση στὴ Γαλλία, ἡ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση, ἐπέφερε μία μνημειώδη ἀλλαγὴ στὴν κοινωνικὴ καὶ πολιτικὴ δομὴ τῆς Εὐρώπης. Τερμάτισε τὶς μοναρχίες. Ἔφερε τὶς δημοκρατίες. Ἔχουμε κληρονομήσει αὐτὴ τὴν ἐπανάσταση τὰ τελευταῖα 200 χρόνια. Φαίνεται ὅτι τώρα βρισκόμαστε στὸ κατώφλι μίας τελικῆς μεγάλης ἐπανάστασης, ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσει ἀπὸ τὴν ἰδέα τῶν δημοκρατιῶν ἢ τῶν χωριστῶν κρατῶν στὴν ἰδέα ἑνὸς ἑνιαίου, ἑνοποιημένου, παγκόσμιου κράτους. Μπορεῖτε νὰ σχολιάσετε αὐτὴν τὴν προοπτική;
V: Τὸ σύγχρονο κράτος γεννήθηκε ἀπὸ τὴν πολιτική, κοινωνικὴ καὶ θρησκευτικὴ συνωμοσία τῶν μασονικῶν αἱρέσεων ποὺ ἤθελαν νὰ ἀκυρώσουν τὴ Βασιλεία τοῦ Κυρίου μας, πρῶτα ἀπὸ τὴν κοινωνία τῶν πολιτῶν μέσῳ τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης καὶ μετὰ ἀπὸ τὴν ἐκκλησία μέσῳ τῆς Β΄ Βατικάνειας. Ἡ ἴδια ἡ ἔννοια τῆς δημοκρατίας καὶ τῆς λαϊκῆς κυριαρχίας, ἐκτὸς ἀπὸ ἐξαπάτηση γιὰ τὸ λαό, προῆλθε σὲ ἕνα ἀντικαθολικὸ καὶ ἀντιχριστικὸ πλαίσιο, σὲ σαφῆ ἀντίθεση μὲ τὴ δύναμη τοῦ βαθέως Κράτους ὡς ἀντικαταστάτης ἔκφρασης τῆς δύναμης τοῦ Θεοῦ στὶς δημόσιες ὑποθέσεις.
Στὴ χριστιανικὴ τάξη, το βαθύ Κράτος στέκεται στὴ θέση τοῦ Χριστοῦ σὲ χρονικὰ ζητήματα καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ βαθέως Κράτους κινεῖται ἐντὸς τῶν ὁρίων τοῦ φυσικοῦ νόμου, τοῦ θείου νόμου καὶ τοῦ θετικοῦ νόμου ποὺ πρέπει νὰ ὁρίσει τὸ βαθὺ Κράτος. Ἡ ἔννοια τοῦ κοινοῦ καλοῦ εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μὲ τὸν φυσικὸ νόμο καὶ τὴν ἀποκαλυμμένη Ἀλήθεια, καὶ ὡς ἐκ τούτου ἰσχύει σὲ ὅλους τούς χρόνους καὶ τοὺς τόπους. Ἐνῷ στὸ σύγχρονο κράτος οἱ μᾶζες ἀποφασίζουν τί εἶναι καλὸ μὲ βάση μία τουλάχιστον φαινομενικὴ ἀριθμητικὴ πλειοψηφία ἤ, ὅπως συμβαίνει σήμερα, στὸ παράδοξο μίας πιὸ ὀργανωμένης μειοψηφίας ποὺ ἐπιβάλλεται ἰδεολογικὰ χάρη στὴ συνενοχὴ τῶν μέσων καὶ τῆς οἰκονομικῆς ἰσχύος.
Τὸ κολασμένο σχέδιο γιὰ τὴν ἀκύρωση τοῦ Χριστιανισμοῦ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀφήσει ἔξω τὴν καταστροφὴ τῶν καθολικῶν μοναρχιῶν, ὅπως συνέβη τοὺς τελευταίους δυόμισυ αἰῶνες. Καὶ ἐλλείψει ἀμετάβλητων ἀρχῶν ποὺ ρυθμίζουν τὴ ζωή τῶν πολιτῶν σύμφωνα μὲ τὴν καθολικὴ ἠθική, ὁ Τεκτονισμὸς μπόρεσε νὰ διαφθείρει ὁλόκληρες γενιές, ἐπιβάλλοντας μία ψεύτικη ἔννοια ἐλευθερίας, στὸ ὄνομα τῆς ὁποίας ἔκανε τὸν ἄνθρωπο ἐπαναστάτη ἐνάντια στὴν τάξη ποὺ θέλησε ὁ Θεὸς – ἡ ἱεραρχία εἶναι ἱερὴ τάξη – καὶ στὴ Λύτρωση ποὺ ἐπιτέλεσε ὁ Κύριός μας. Ἡ ἐλευθερία τῆς θρησκείας, μαζὶ μὲ τὴν καταστροφικὴ ἐλευθερία τοῦ Τύπου καὶ τῆς γνώμης, χρησίμευσαν ἐπίσης, γιὰ νὰ ὑπονοήσουν τὴν ἰδέα ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἠθικὰ ἐλεύθερος νὰ ἀσπαστεῖ ὅποια πίστη ἢ ἰδεολογία ἐπιλέξει, χωρὶς αὐτὴ ἡ ἐπιλογὴ νὰ ἔχει καμία συνέπεια γιὰ τὸ αἰώνιο πεπρωμένο τῆς ἀθάνατης ψυχῆς του καὶ τὸ πεπρωμένο ὁλόκληρης τῆς κοινωνίας.
Προφανῶς, πρόκειται γιὰ ἔννοιες ποὺ μετὰ ἀπὸ αἰῶνες πλύσης ἐγκεφάλου εἶναι δύσκολο νὰ κατανοηθοῦν ἀπὸ τὴ νοοτροπία τῶν συγχρόνων μας, κυρίως ἀφοῦ ἡ Β΄ Βατικάνειος τὶς ἐνέκρινε, ἀρνούμενη τὶς καταδίκες ποὺ ἄξιζαν αὐτὲς οἱ ἰδέες ἀπὸ τὴν ἐκκλησία.
Μὲ αὐτὴ τὴν ἔννοια, μποροῦμε νὰ πιστέψουμε ὅτι ἡ Νέα Παγκόσμια Τάξη θὰ ὀργανωθεῖ σὲ μία ἑνιαία κυβέρνηση, στὴν ὁποία ἡ ἐξουσία θὰ ἀνατεθεῖ ἀρχικὰ σὲ ἕνα μικρὸ κύκλο καὶ στὴ συνέχεια θὰ μετατραπεῖ σὲ μία τυραννία, τῆς ὁποίας θὰ ἡγεῖται ὁ Ἀντίχριστος. Ἂς μὴ ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Σατανᾶς γνωρίζει πολὺ καλὰ πόσο ἀποτελεσματικὸ εἶναι τὸ μοναρχικὸ σύστημα στὴν ἄσκηση τῆς διακυβέρνησης: αὐτὸ ποὺ δὲν δέχεται εἶναι ὅτι αὐτὸς ποὺ κυβερνᾶ νὰ εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μέσῳ τοῦ ἀντιπροσώπου του, γιατί καὶ σὲ αὐτὸ ὁ Σατανᾶς θέλει νὰ σφετεριστεῖ τὴ θέση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.
Ἐρώτηση Ἀριθμὸς 17: Ἐξοχώτατε, μᾶς ἔχετε σκιαγραφήσει μία σκληρὴ εἰκόνα μίας μεγάλης πρόκλησης γιὰ τὴν ἀνθρωπότητά μας, τὶς παραδόσεις μας, τὴν κατανόησή μας γιὰ τὴν ἐλευθερία μας καὶ τὴν πιθανὴ ἀπώλεια αὐτῆς τῆς ἐλευθερίας. Ἔχετε κάτι ἐλπιδοφόρο νὰ μᾶς ἀφήσετε στὸ ὅραμα ποὺ ἔχετε γιὰ τὸ πιθανὸ μέλλον μας καθὼς ἀντιμετωπίζουμε αὐτὲς τὶς τρομερὲς προκλήσεις;
V: Θὰ ἤθελα νὰ δυναμώσω τὶς καρδιὲς ὅλων ὅσων μὲ ἀκοῦνε, χρησιμοποιώντας τὶς λέξεις ποὺ ἔχω χρησιμοποιήσει πολλὲς φορὲς στὸ παρελθόν. Ἀρκεῖ νὰ ἐπαναλάβουμε τὰ λόγια τοῦ Κυρίου μας – οἱ πύλες τῆς κολάσεως δὲν θὰ ὑπερισχύσουν – γιὰ νὰ βροῦμε τὴν γαλήνη. Αὐτὰ εἶναι λόγια ποὺ τὰ γνωρίζουμε καλά, καὶ μὲ βάση αὐτὰ ξέρουμε ὅτι ἡ τελικὴ νίκη ἀνήκει στὸν Θεό. Ὡστόσο, τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ ἐξετάζουμε τὶς ἐσχατολογικὲς ἀλήθειες, εἶναι ἐπίσης κατανοητὸ ὅτι μᾶς ἀπασχολεῖ τὸ πιὸ ἄμεσο πεπρωμένο μας, δηλαδὴ τί θὰ μᾶς συμβεῖ τοὺς ἑπόμενους μῆνες καὶ χρόνια. Ἀνησυχοῦμε γιὰ τοὺς ἀγαπημένους μας, τὰ παιδιά μας , τοὺς μεγάλους μας. Ἀνησυχοῦμε γιὰ τὸ τί θὰ μᾶς συμβεῖ σὲ λίγες ἑβδομάδες ἀπὸ τώρα, γιατί κάθε μέρα αὐτοὶ ποὺ κυβερνοῦν ἐπιβάλλουν νέους κανόνες, περιορισμοὺς καὶ ὑποχρεώσεις. Καὶ ἂν πολλοὶ παράγοντες μᾶς κάνουν νὰ πιστεύουμε ὅτι πλησιάζουμε στοὺς ἔσχατους καιρούς, αὐτὸ δὲν μειώνει τὸν πόνο μας γιὰ τὸ παρὸν καὶ τὸ ἄμεσο μέλλον.
Ἡ πρώτη μου σκέψη πηγαίνει στὰ λόγια τοῦ Κυρίου μας: «Μὴ φοβᾶστε αὐτοὺς ποὺ σκοτώνουν τὸ σῶμα, ἀλλὰ δὲν μποροῦν νὰ σκοτώσουν τὴν ψυχή. Νὰ φοβᾶσαι μᾶλλον ἐκεῖνον ποὺ ἔχει τὴ δύναμη νὰ ἀφανίσει καὶ τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα στὴ Γέεννα» (Ματθ. 10:28). Ἡ ζωή τῆς Χάριτος, ἡ φιλία μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἡ συχνὴ θεία Μετάληψη εἶναι γιὰ μᾶς ἕνα ἀνίκητο φάρμακο ἐνάντια στὴν πνευματικὴ πανούκλα ποὺ χτυπᾶ τὴν ἀνθρωπότητα. Ἂς μὴ μᾶς τρομάζουν οἱ ἐπικείμενες ἀπειλές: ὅταν ὁ διάβολος βρυχᾶται, σημαίνει ὅτι ὁ Κύριος δὲν τοῦ ἐπιτρέπει νὰ δαγκώσει. Ἔχουμε στὸ πλευρό μας τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, αὐτὴ ποὺ εἶναι ἡ Μητέρα καὶ ἡ Βασίλισσά μας. Ἐμπιστευόμαστε τοὺς ἑαυτούς μας καὶ τοὺς ἀγαπημένους μας στὴν προστασία Της, σίγουροι ὅτι θὰ ξέρει πῶς νὰ χτυπήσει αὐτὸ τὸ ἁρπακτικὸ λιοντάρι, ὅπως τοῦ ἀξίζει. «Ἀντισταθεῖτε του, σταθεροὶ στὴν πίστη, γνωρίζοντας ὅτι οἱ ἀδελφοί σας ποὺ εἶναι ἁπλωμένοι σὲ ὅλο τὸν κόσμο ὑφίστανται τὰ ἴδια βάσανα (Α΄ Πέτ 5:9).
Ἐρώτηση Ἀριθμὸς 18: Σᾶς εὐχαριστῶ, Ἀρχιεπίσκοπε, γιὰ αὐτὰ τὰ ἐλπιδοφόρα λόγια. Τώρα θὰ κάνω τὴν τελευταία μου ἐρώτηση. Ἔχετε ἀφήσει στὴν ἄκρη μία μικρὴ πτυχή. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν πανδημία, τὰ ἐμβόλια, τὸ διαβατήριο ὑγείας, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς καθολικοὺς πιστοὺς ἀνησυχοῦν γιὰ τὴν τύχη ἐκείνων τῶν κοινοτήτων ποὺ εἶναι συνδεδεμένες μὲ τὴν παλιὰ μᾶζα. Τί μπορεῖτε νὰ πεῖτε γιὰ τὴν τύχη αὐτῶν τῶν κοινοτήτων καὶ τὸν παλιὸ τρόπο προσευχῆς στὴν καθολικὴ ἐκκλησία, γιὰ τὸν ὁποῖο ἀνησυχοῦν τόσοι πολλοί;
V: Ἐπίσης σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση, τὸ λιοντάρι ποὺ βρυχᾶται ποὺ ἀπειλεῖ μὲ ἀντίποινα καὶ ἀφορισμὸ δὲν ἔχει πλέον δόντια. Οἱ πιστοὶ καὶ οἱ ἱερεῖς ἔχουν καταλάβει πολὺ καλὰ ὅτι οἱ ἀπειλές του, ἡ εἰκονομαχικὴ μανία του καὶ τὸ κραυγαλέο πλέον μῖσος του ἐναντίον τῆς καθολικῆς λειτουργίας ἀποκάλυψαν αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ εἶναι. Τί μπορεῖ νὰ κάνει σὲ ἕνα ἱερέα ποὺ συνεχίζει νὰ γιορτάζει τὴν ἁγία θυσία; Νὰ τὸν ἀφορίσουν; Νὰ τὸν πετάξουν ἔξω ἀπὸ τὴν ἐνορία; Νὰ τὸν ὑποβιβάσουμε σὲ λαϊκό; Αὐτὸ δὲν θὰ ἐμποδίσει τοὺς καλοὺς ἱερεῖς νὰ συνεχίσουν τὴν ἀποστολή τους μὲ ταπείνωση καὶ σταθερότητα. Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορά καὶ ἴσως δὲν εἶναι ἡ τελευταία. Καὶ ὅσοι ἔχουν καταλάβει τί διακυβεύεται –ἡ αἰώνια σωτηρία– δὲν θὰ ἐπιτρέψουν νὰ τρομοκρατηθοῦν ἀπὸ τὴν ἀνάρμοστη κραυγὴ τῆς Σάντα Μάρτα.
Προτρέπω ἐπίσης τοὺς πιστοὺς νὰ ὑποδεχτοῦν καὶ νὰ βοηθήσουν αὐτοὺς τοὺς ἱερεῖς μὲ εὐγνωμοσύνη, ἐνθαρρύνοντάς τους νὰ μὴ ὑποχωρήσουν μπροστὰ στὶς διώξεις. Προσκαλῶ τοὺς πιστοὺς νὰ χτίσουν ἐκκλησίες στὰ σπίτια τους, γύρω ἀπὸ τὶς ὁποῖες νὰ συγκεντρώνουν τοὺς ἀδελφούς τους στὴν Πίστη, γιὰ νὰ τρέφονται μὲ τὸν ἄρτο τῶν Ἀγγέλων. Οἱ ἀμέτρητες χάρες τῆς θείας λειτουργίας θὰ ξεχυθοῦν ἄφθονα στὶς μικρότερες κοινότητές μας, στὴν ἐκκλησία καὶ στὸν κόσμο. Ἂς προσευχηθοῦμε οἱ καλοὶ κληρικοὶ νὰ παραμείνουν πιστοὶ στὸ κάλεσμά τους, ὥστε οἱ χλιαροὶ νὰ βροῦν στὴ θεία τροφὴ τὸ θάρρος νὰ κηρύξουν τὸν Λόγο.
Στὸν διωγμὸ οἱ θεῖες δωρεὲς πάντα πολλαπλασιάζονται, ἡ πνευματικὴ τύφλωση ἀνοίγεται στὴ ἐνατένιση τοῦ Ἀληθινοῦ καὶ τοῦ Καλοῦ καὶ ἡ σκληρότητα τῆς καρδιᾶς λιώνει σὲ ὑπακοὴ στὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ».
Μὲ τὸν λόγο του ὁ αἱρετικὸς Ἀρχιεπίσκοπος Viganó ἐπαληθεύει τὴν ἀρθρογραφία τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου κατὰ τῶν ἐμβολίων καὶ κατὰ τοῦ Καίσαρα. Ὁ παπιστὴς Viganó ἐπιβεβαιώνει τὴν ὕπαρξη ἑνὸς «βαθέος κράτους» καὶ μιᾶς «βαθείας ἐκκλησίας», ποὺ ἐργάζονται γιὰ τὴν ὑποταγὴ καὶ τὴν ἐξαθλίωση τοῦ ἀνθρώπου μέσῳ ἐκτρωματικῶν ἐμβολίων, μιλᾶ γιὰ τὴν προδοσία τόσο τῆς πολιτικῆς ὅσο καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας. Ἀναφέρεται σὲ μία ἐκκλησία προδοτῶν καὶ εἰδικότερα γιὰ τὸν Πάπα τῆς Δύσης, τὸν ὁποῖο διαρκῶς τὸν ἀποκαλεῖ ὑποτιμητικὰ μὲ τὸ ἐπώνυμό του, Μπεργκόλιο, λόγοι οἱ ὁποῖοι ἐπαληθεύονται καὶ στὸ πρόσωπο τοῦ πάπα τῆς Ἀνατολῆς, τὸν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Ἡγεσίες ποὺ σκοπὸ ἔχουν, ὅπως νομίζουν, νὰ ἀκυρώσουν τὸν χριστιανισμό. Μιλᾶ γιὰ ἀντίσταση κατὰ τοῦ Πάπα, κατὰ τῆς Βατικάνειας ΙΙ συνόδου, ἡ ὁποία ἐπέφερε τὸν μετασχηματισμὸ τοῦ παπισμοῦ σὲ μεταχριστιανικό φιλανθρωπικό σωματεῖο. Καλεῖ ἐπίσης σὲ ἀντίσταση κατὰ τῶν ἐμβολίων καὶ τῶν κρατικῶν μέτρων, γιὰ ἀνυπακοή, μνημονεύει τὸν ἑλληνο-ρωμαϊκὸ χριστιανικὸ πολιτισμό, προτρέπει τοὺς ἱερεῖς σὲ ἐξέγερση κατὰ τοῦ Μπεργκόλιο καὶ μάλιστα τοὺς παρακινεῖ νὰ φτιάξουν ἐκκλησίες στὰ σπίτια τους.
Βρισκόμαστε στὴν πορεία γιὰ τὴν ἀποχριστιανοποίηση τῶν κοινωνιῶν καὶ τὴν ἐπιβολὴ ἑνὸς παγκόσμιου ὁλοκληρωτισμοῦ, στὴν ὁποία ὁ κορωνοϊὸς καὶ τὰ ἐμβόλια εἶναι μέρος τῆς ὅλης προσπάθειας, τὰ πολλὰ ἕπονται, γιὰ αὐτὸ καὶ ὁ Μακαριώτατος κάλεσε «ὅποιον δὲν τηρεῖ τὴν γραμμὴ τῆς Ἐκκλησίας νὰ πάη σπίτι του», δηλαδὴ νὰ σιωπήση, διαφορετικὰ θὰ ἀπομονωθῆ ὡς «Ναζιστής». Καὶ ἐνῷ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος χαρακτηρίζει τοὺς πιστούς, ποὺ ἀρνοῦνται νὰ ἐμβολιασθοῦν μὲ ἐκτρωματικὰ ἐμβόλια ὡς «Ναζιστές», τὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο στὶς 23/9/2021 σὲ Πρόταση Ψηφίσματός του τονίζει ὅτι «σύμφωνα μὲ τὸν Εὐρωπαϊκὸ Ὀργανισμὸ Φαρμάκων, τὰ ἐμβόλια κατὰ τῆς COVID-19 εὐθύνονται γιὰ τὸν θάνατο ἑνὸς ἀτόμου ἀνὰ 5000 περίπου στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση».
Δὲν μποροῦμε νὰ πιστεύσουμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶναι μέρος τῆς συνεργασίας μεταξύ «τοῦ βαθέος κράτους καὶ τῆς βαθείας ἐκκλησίας», ὅμως οἱ Ἐπίσκοποί της μέχρι σήμερα τόσο μὲ τοὺς λόγους τους ὅσο καὶ μὲ τὶς πράξεις τους ἐνδίδουν σὲ μία ἐξαπάτηση ποὺ σκοπὸ ἔχει τὴν ἐπιβολὴ ἑνὸς φρικτοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ.